"Holla skítur!"

Með árunum hefur myndast ákveðið blótsyrði hjá mér, sem ég kalla upp ef ég er einn á ferð og enginn heyrir til. 

Ég kalla upp: "Holla skítur!", eða "holla skíturinn!" og er orðið "holla" ekki borið fram eins og orðið hollur heldur eins og þegar talað er um að taka inn fólk "í hollum".

Þetta blótsyrði mitt varð einhvern veginn til sem hljóðlíking við enska blótsyrðið "holy shit" , - og ef menn fallast á það að nafnorðið "holl" hafi áunnið sér rétt í íslensku, þýðir blótsyrðið mitt að skíturinn sé það mikill að hann sé í hollum.

Að sjálfsögðu er lítið vit í þessu, enda aldrei ætlunin, - ég nota þetta aðeins þegar enginn annar heyrir til og einhvern veginn varð þetta til af sjálfu sér.

Vildi gjarna hafa dottið niður á eitthvað skárra, en orðinn of vanur þessari upphrópun til þess að reyna að breyta henni úr þessu. Ansans vandræði það, - holla skíturinn! "  

Hvað áttu að segja í staðinn fyrir „sjitt“?

Athugasemdir

[Rafn Haraldur Sigurðsson (IP-tala skráð) 30.11.2013 kl. 16:56]

Einn sem rak tánna í götustein rak upp rammakvein og hjóðaði, hægðir!  í staðinn fyrir, Sjitt!

[Þorsteinn Briem, 30.11.2013 kl. 17:05]

Mörlendingur kvað:

Hér er margt í holla skít,
hundurinn þar grafinn,
Framsókn ætíð fyrirlít,
af flokknum skuldum vafinn.

[Jón Logi (IP-tala skráð) 30.11.2013 kl. 17:05]

Ég er nú bara svo lummó að ég segi sjáfkrafa annað hvort "Andskotinn" eða "Helvíti"

[Ómar Ragnarsson, 30.11.2013 kl. 20:59]

Þegar ég missi eitthvað niður, klúðra einhverju eða gleymi, eða geri eitthvað klaufalegt kalla ég oft upp "fíflið!"