Skeytingarleysið orðið að dyggð.

Fróðlegt er að lesa ýmis skrif á netinu þar sem lítið er gert úr viðfangsefnum í þjóðlífinu, sem varða meginatriði þess að sem flest fólk geti lifað bærilegu lífi.

Þegar Landsbankinn birti tölur um að húsnæðisvandinn væri jafnvel stærri hjá einstökum þjóðum í Evrópu en hjá okkur mátti sjá skrif í bloggpistlum um óþarfa væl vegna þeirra mála hér á landi.

Einnig mátti sjá skrifað, að þeir sem létu sig þau mál varða nánast gripu þau sem fagnaðarefni til þess að geta leitað eftir viðfangsefnum fyrir sig og sína sýn á þjóðmálin og sæu tækifæri fyrir sig í þeim til þess að hygla sumum á kostnað annarra, gera sér mat úr vandræðum þeirra.

Í augum þessara bloggskrifara virðist umhyggja fyrir högum þeirra samborgara, sem verst standa, vera löstur og tækifærismennska, en skeytingarleysið vera dyggð.

Þessi hópur bloggskrifara fjallar á svipaðan hátt um þá, sem vara við hröðum og háskalegum loftslagsbreytingum af mannavöldum og segja að menn eins og Al Gore og þeir vísindamenn sem fjalla um þau mál, geri það eingöngu af tækifærismennskku til að græða á því sjálfir.  

Einna lengst gengur þessi gagnrýni þegar sagt er að vítaverðar hugmyndir þess efnis að byggja upp Skeifuna eftir brunann á dögunum. Með þeirri uppbyggingu muni tjónþolar brunans og tjónið af honum verða nýtt til framkvæmda sem aðrir muni hagnast á.

Þessi gagnrýni er raunar í ósamræmi við þá gagnrýni á Jóhönnustjórnina að hún hafi sýnt vítavert sinnuleysi í því að byggja upp eftir Hrunið.  

Bloggskrifararnir segja að sé ekkert sé að marka málflutning Al Gore og vísindamanna af því að þeir græði á því að fjalla um loftslagsbreytingar og hafi atvinnu af rannsóknum og vísindastörfum.

Fólk, sem andæfir skefjalausri stóriðjustefnunni með tilheyrandi náttúruspjöllum, er kallað öfgafólk og  "atvinnumótmælendur" en hinir, sem vilja keyra áfram á annað hundrað virkjanakosti eru kallaðir hófsamir skynsemdarmenn.

Ekki kannast ég við að þeir 25 sem settir voru í steininn vegna Gálgahraunsmálsins hafi fengið krónu fyrir að standa daglega vakt í hrauninu í tæpan mánuð eða fyrir að mótmæla á öðrum vettvangi.

Hitt liggur fyrir að forstjórar fyrirtækjanna sem beitt er í þágu skammgróða og hernaðar gegn landinu eru hálaunamenn og fá sín háu laun fyrir að fylgja þessari stefnu sinni fram.

Aldrei eru þeir kallaðir "atvinnumeðmælendur". Það orð finnst ekki í orðaforðanum, sem notaður er, þar sem "stækkun friðlands" þýðir í raun virkjun inni í friðlandinu og "sjálfbær þrótun og endurnýjanleg og hrein orka" stærstu jarðvarmavirkjana þýðir í raun rányrkju sem tæmir auðlindina á nokkrum áratugum með mestu loftmengun frá nokkru fyrirtæki á Íslandi.

Rétt er að geta þess, að stundum er línan á milli mannúðar og forsjárhyggju óljós og sömuleiðis milli umhyggju og afskiptasemi og ævinlega skal hafa varann á í þeim efnum.

En fyrrnefnd gagnrýni á það að fólk með ákveðnar stjórnmálaskoðanir fagni tækifærum til að færa sér í nyt neyð annarra er ósanngjörn.

Samkvæmt ofangreindum bloggskrifum má álykta, að til dæmis starfsemi Rauða krossins og starf heilbrigðisstétta sé af hinu vonda, af því að fólkið, sem vinni að þessum málum hagnist á því að neyðin sé sem allra mest og að það hafi þeim mun meira að gera sem sjúkdómar, hungur og örbirgð sé meiri .

 

 

 

Þúsundir í húsnæðisvanda

Athugasemdir

[Elín Sigurðardóttir (IP-tala skráð) 11.7.2014 kl. 10:45]

Ekki er tekið mark á þeim sem andæfa náttúruspjöllum af völdum ferðamanna. Landeigendur - sem ekki fá krónu í sinn hlut - eru kallaðir gróðapungar. Hinir, sem hagnast á endalausum átroðningi, eru kallaðir náttúrunnendur.

[Haukur Kristinsson (IP-tala skráð) 11.7.2014 kl. 11:47]

Góð færsla Ómar, mjög góð!

[Helgi (IP-tala skráð) 14.7.2014 kl. 11:36]

Sæll.

Þú víkur nú nokkuð frá efni fréttarinnar í skrifum þínum.

Spurningin sem í raun ætti að spyrja er: Hvers vegna eiga sumir að borga fyrir aðra? Er hið opinbera rétti aðilinn til að leysa þennan húsnæðisvanda? Er skattfé ekki betur varið í annað en kaupa íbúðir sem síðan eru leigðar út á lægra verði en gerist og gengur?

Hve margar íbúðir eiga fjármálastofnanir? Í hve mörgum þeirra er búið? Hve margar þeirra eru tómar? Ef fjármálastofnanir mega halda íbúðum af markaði eru þær í raun að hafa áhrif á húsnæðisverð (líka leiguverð). Er slíkt eðlilegt? Verður verðmyndun þá eðlileg og frjáls? Minna framboð þýðir hærra verð en er það til hagsbóta fyrir almenning?

Fyrst íbúðarverð hækkar er eftirspurnin meiri en framboðið. Ég mun aldrei skilja hvers vegna lyklalögin voru ekki samþykkt fyrir löngu síðan. Einnig mun ég ekki skilja hvers vegna ekki eru sett lög sem skylda fjármálastofnanir til að setja húsnæði sem þær leysa til sín á markað innan 6 mánaða.

Ef nokkuð af tómum íbúðum fer á markað mun íbúðarverð sennilega lækka. Það mun valda því að eigur fjármálastofnana falla í verði. Er það kannski raunveruleg ástæða þess að fjármálastofnunum líðst að halda húsnæði af markaði?