"Svarti hundurinn" Churchills.

Allir viðurkenna að hjá hverjum manni sé óhjákvæmilegt að líkamlegt ástand geti verið misjafnt á ýmsa lund og að skipst geti á annars vegar líkamlegur hressleiki og kraftur og hins vegar slen, deyfð og þreyta.

Því er það órökrétt að afneita því að svipað geti átt við um andlegt ástand og gera það að einhverju feimnismáli. 

Það óskar sér enginn þunglyndis eða sækist eftir þeirri vanlíðan sem því fylgir. 

Þunglyndi fer ekkert eftir vitsmunum eða atgerfi þess sem af því þjáist, heldur getur það ráðist á hvern sem er. 

Um það gildir svipað og um áfengisfíknina, þar sem jafnvel afburðamenn verða Bakkusi að bráð. 

Hér fyrr á árum hefði líklega engan órað fyrir því að stórmenni eins og Winston Churchill, þessi orðheppni og hressi maður, þjáðist af þunglyndi. 

En þannig var það nú samt og þegar þunglyndi sótti á Churchill sagði hann að nú væri "svarti hundurinn" kominn. 

Þetta var að því leyti rétt orðað hjá honum, að fyrir þunglyndissjúkling virkar þunglyndið eins og aðvífandi fyrirbæri sem leggst á fórnarlambið líkt og líkamlegur sjúkdómur.

Ég tel það hafa dýpkað lífsreynslu mína að hafa þjáðst um hríð um tvítugt af nokkrum þunglyndisköstum, þótt þau væru afar niðurdrepandi fyrirbæri. 

Þau stóðu í nokkur dægur hvert og ég gerði mér sjálfur grein fyrir því þegar ég fór að kynnast þeim, hvers eðlis þetta andlega ástand var, sem sótti að eins og utanaðkomandi eiturgufa, sem lamaði persónuleikann um hríð en hvarf síðan aftur.  

Það versta við köstin var, að enda þótt ég vissi í hvert skipti, sem "svarti hundurinn" sótti á, að þetta myndi brá af mér, sat ég sem lamaður og gat ekkert gert nema að þrauka þar til það gerðist.

Ég líkt og horfði á sjálfan mig utan frá og ætti enga möguleika til sjálfshjálpar. 

Talaði stundum við sjálfan mig í huganum og sagði: "Þú veist það sjálfur að þetta mun brá af þér og hvers vegna lætur þú þá það ekki gerast strax og drífur í því í stað þess að láta það dragast lengur?"

En engu að síður dróst það. Sem betur fer var þetta tímabil þunglyndiskasta ekki langt og köstin ekki ýkja mörg í sjálfu sér, og þessu lauk skyndilega um tvítugt. 

"Svarti hundurinn" hvarf út í myrkrið.

En ég held að ég skilji betur vandamál þunglyndissjúklinga en ella fyrir bragðið og skilji angist þeirrar óvissu, hvort hundurinn sé farinn fyrir fullt og allt, þegar hann hundskast burtu, eða hvort hann leynist í felum og komi síðar. 

Ég sendi Gunnari Hrafni og öllum þeim, sem þurfa að glíma við þetta, mínar heitustu vonaróskir um gleðileg jól í birtu, sem haldi svarta hundinum burtu.  

Tekur sér leyfi frá þingstörfum

Athugasemdir

[Þorsteinn Briem, 21.12.2016 kl. 07:06]

Þú ert manískur og það verður sífellt erfiðara fyrir þig eftir því sem þú eldist, Ómar Ragnarsson.

Æðir út og suður alla daga og skrifar fjögur blogg á dag, eins og þér finnist það vera einhver skylda.

Ættir að vanda þig betur því það sæmir engan veginn fréttamanni að fara rangt með oft í hverjum mánuði, eins og þú gerir.

[ls (IP-tala skráð) 21.12.2016 kl. 08:35]

Annar þingmaður, Ólöf Norðdal, hefur átt í heilsubasli og fengið frí af þeim sökum eftir þörfum.

Það er mikilvægt að við komum því almennilega í kollinn á okkur að það er alveg sama hvort það er sýking eða vandræði með heilann, við þurfum aðstoðar heilbrigðiskerfisins (lækna og/eða annarra eftir atvikum), frí eða minna vinnuálag í lengri eða styttri tíma og áttum okkur á að í mörgum tilvikum gætum við átt von á að glíma við þetta aftur (sbr. t.d. krabbameinssjúklinga sem læknast en þurfa að vera á varðbergi).

Þó ég þekki lítið til Gunnars Hrafns, held ég að ég sé ósammála honum í býsna mörgu; finnst þess vegna gaman að geta hrósað honum virkilega fyrir að taka veikindafríið og fara ekkert í felur með hver veikindin eru.

[Helgi Jónsson (IP-tala skráð) 21.12.2016 kl. 15:15]

Góður pistill hjá þér Ómar eins og þín er von og vísa. En mér er hins vegar algjörlega óskiljanleg þessi þráhyggja hjá Steina Briem, held að hann ætti að leita sér geðlækninga, og það strax.

[jon (IP-tala skráð) 21.12.2016 kl. 15:46]

Helgi. Þegar nafni þinn Hálfdanarson var að þýða stórvirki á síðustu öld, kom stundum harkaleg gagnrýni á störf hans frá Hrólfi nokkrum Hrólfssyni. Sá reit ófáar greinar í Moggann og tætti í sig verk Helga. 

Leggja nú saman tvo og tvo. Ef þér gengur það illa, þá má draga þig að landi vinur..

[Þorvaldur Sigurdsson (IP-tala skráð) 21.12.2016 kl. 19:47]

Hrólfur, pennavinur Helga, var Sveinsson. Sennilega er mikið magn pósta frá syni hans Sveini sem kennir sig við grín.

[ls (IP-tala skráð) 22.12.2016 kl. 11:32]

Frekar dapurlegt að sjá svo dæmi um fordóma gagnvart geðsjúkdómum í athugasemdunum.  Gæti verið góð æfing að setja t.d. bæklunarlækninga í stað geðlækninga og sjá hvernig það hljómar.

Taka fram að þetta hrekkir væntanlega lítið þann sem það er beint gegn, en niðurlægir þá sem raunverulega eru haldnir geðsjúkdómum af einhverju tagi.

[Helgi Jónsson (IP-tala skráð) 22.12.2016 kl. 12:14]

Is, eru það fordómar að ráðleggja einhverjum að leita sér geðlækninga..?, ef ég hefði ráðlagt Steina að leita sér tannlækninga, eru það þá fordómar í garð þeirra sem þjást af tannpínu...?. Ég held nefnilega að fordómarnir liggi hjá þér Is, mér finnst ekkert að því að leita sér geðlækninga, ég hef t.d oft þurft þess sjálfur. Ég vil meina að Steini hljóti að þjást af einhverskonar þráhyggju eða það finnst mér athugasemda flaumurinn sína og þá er ekkert annað en að leita sér hjálpar.