Margfalt mikilvægara að eyða kjarnavopnum en efnavopnum.

Spyrja má af hverju það ætti að vera verra að drepa fólk á kvalafullan hátt með efnavopnum heldur en öðrum vopnum, sem valda ekki síðri þjáningum.

Upphaflega ástæðan fyrir því að banna efnavopn var meðal annars sú, að á þeim tíma gat árangurinn af notkun þeirra verið tvísýn og jafnvel borist yfir til þeirra sem beittu þeim. 

Auk þess leiddi það að báðir aðilar byggju yfir efnavopnum til þess að beitin annars aðilans myndi aðeins kalla yfir sig hefnd í formi efnavopna og þar með engan árangur hægt að sjá af beitingunni, aðeins aukið tjón fyrir báða aðila. 

Menn spyrja nú hvaða tilgang Assad gæti hafa séð í því að beita efnavopnum, en þá mætti líka spyrja hvaða tilgang Saddam Hussein sá á sínum tíma í því að beita efnavopnum á eigin landsmenn. 

Þegar valdasjúkir menn eiga í hlut geta þeir hyllst til þess að beita svona hryllingi með þeim fælingarmætti, sem honum fylgir, til að hræða andstæðinga sína. 

Athyglisvert var að hlusta á tal Pútíns í kvöld, þar sem hann notaði nær orðréttan kafla úr ræðum Donalds Trumps síðasta haust til að lýsa því hvernig Bandaríkjamenn bæru alla ábyrgð á Sýrlandsstríðinu og hefðu með innrásinni í Írak skapað jarðveg fyrir stofnun ISIS. 

Með þessu verður kúvending Trumps enn greinilegri en ella. 

En þau gereyðingarvopn sem yfirskyggja öll önnur vopn eru að sjálfsögðu kjarnorkuvopnin, sem geta eytt öllu lífi á jörðinni á þvílíkum skala eyðileggingar, kvala og dauða, að ekkert annað kemst neitt nærri því. 

Það er margfalt mikilvægara að eyða þeim en efnavopnum, enda tapa allir öllu og enginn vinnur ef grundvallarkenningin GAGA, Gagnkvæm altrygggð gereyðing allra (Mutual assured destruction, skammstafað MAD) verður látin koma til framkvæmda. 

 

 

 

Spicer biðst afsökunar á ummælunum