Gerðist síðast 7. nóvember 2007. Báðir hreyflarnir þá.

Hreyfilbilanir á borð við þá sem varð í gær í flugvél Air Iceland Connect eru fátíðar í flugi af þessu tagi. 

Hreyfill sprakk í flugtaki hjá Flugfélagi Íslands á Ísafirði á áttunda áratugnum, en hægt var að fljúga á hinum hreyflinum til Keflavíkur og lenda þar vegna þess að hreyfilbilunin olli líka bilun í hjólabúnaði. 

7. nóvember 2007 slokknaði á báðum hreyflum Fokker F50 vélar F.Í. sem var á leið frá Reykjavík til Egilsstaða og stödd yfir Brúaröræfum. 

P.S. Ekki nógu nákvæmt orðað, báðir hreyflarnir biluðu en aðeins var slökkt á öðrum þeirra. 

Farþegum var greint frá því að þeir yrðu að verða viðbúnir nauðlendingu en það tókst að fljúga á öðrum hreyflinum og lenda við afl hans á Egilsstaðaflugvelli þar sem farþegarnir fengu áfallahjálp.

Þetta var kvöldvélin og fyrir algera tilviljun var ég að aka í átt að Egilsstaðaflugvelli þegar vélin kom fljúgandi með annan hreyfilinn dauðan, náði af því mynd og gat sent frétt í sjónvarpið klukkan tíu. 

Flugmennirnir vissu ekki að inni á Brúaröræfum var malarflugvöllur með þremur brautum, sem þeir hefðu getað notað, því að þessi flugvöllur var hvorki á skrá né opinberlega viðurkenndur af Flugmálastjórn. 

Þetta atvik varð til þess að ég fór í fjögurra ára ferli við að fjölga brautunum úr þremur uppi í fimm og breikka þær og fá alþjóðlega viðurkenningu á þennan lendingarstað. 

Ferlið varð meðal annars svona langt vegna þess að tvær brautanna voru lengri en 800 metrar, þær tvær lengstu alls 1300 metrar og 1000 metrar, og kröfurnar alþjóðlegrar skráningar valla með lengri brautir en 800 metra eru mun strangari en ef brautirnar eru styttri, auk þess sem hafa þurfti samband og samráð og fá samþykki hjá alls tíu stofnanunum, fyrirtækjum og einstaklingum vegna hinnar alþjóðlegu skráningar á BISA eða Sauðárflugvelli.

Hann er eini völlurinn af þessari stærð á miðhálendinu og algerlega náttúrugerður, - aðeins settar á hann merkingar, sem auðvelt er að fjarlægja og hafður þar húsbíll, völlurinn valtaður reglulega og yfirfarinn. 

Hér á síðunni var spurt um daginn, af hverju ekki væri hægt að gúggla völlinn, en svarið við því er að það er auðvelt. 

Upp kemur að hann hafi verið valtaður í júníbyrjun í gögnum Isavia, á síðunni Icelandic Aerodromes eru upplýsingar um hann, og hann sést meira að segja á mynd Google Earth, sem er greinilega tekin á árunum 2005 eða 2006. 

Ofangreind þrjú flugatvik sýna, ásamt þúsundum annarra, að menn verða að vera viðbúnir bilunum af margvíslegu tagi í flugi og að tilvist allra atriða, sem geta aukið öryggi, getur skipt máli.  

 

„Manni stóð alls ekki á sama“

Athugasemdir

[Haukur Kristinsson (IP-tala skráð) 10.8.2018 kl. 08:04]

Seigur ertu Ómar, engum líkur, bravo.

[Elias Erlingsson (IP-tala skráð) 10.8.2018 kl. 19:23]

Sæll Ómar.

Mér þykir fyrir því með að þurfa að leiðrétta eina staðreynd í þessari góðu grein. Það stöðvaðist bara annar hreyfillinn á Fokkernum árið 2007. Hin rétta saga þar er að  “fethering pump” á hægri mótor tók að leka olíu sem olli því að olían kláraðist og olíuþrýstingur féll. Flugmennirnir slökktu því á hreyflinum. Að því loknu stóð “bleed valve” á sér og lokaðist ekki, þannig að vélin hélt ekki loftþrýstingi á einum hreyfli. Því lækkaði flugmennirnir flugið niður fyrir 10000 fet. 

Vinstri mótor hélt fullu afli allann tímann.

kveðja 

Elias Erlingsson 

Flugvirki hjá Fí síðan 1999.