Auðlindarentan er óskaplega lág en verð kvótans hátt.

Fyrir nokkrum árum hlýddi ég á mjög fróðlegt erindi Indriða H. Þorlákssonar um auðlindarentu, en hann er afar fróður um slík mál.  

Niðurstaða hans var sú, að sú auðlindarenta, sem er í formi veiðigjalda sé óskaplega lág, raunar fáránlega lág. 

Og þegar skoðaðar eru önnur gjöld, sem eru á ferðinni innan sjávarútvegsins, svo sem verð á leigukvóta, sést, að miðað við afar háar upphæðir, sem þar renna til manna, sem skammta sjálfum sér arð upp á milljarða, er renta þjóðarinnar, sem á að vera handhafi auðlindarinnar, skammarlega lág. 

Verðið á kvótanum er hin raunverulega byrði, sem hvílir á hinum smærri í því miðaldalega kerfi, sem viðgengst í formi sægreifanna og leiguliðanna. 

Líklega milljarðatjón fyrir þjóðina

Athugasemdir

[Bjarni Gunnlaugur (IP-tala skráð) 11.12.2018 kl. 10:24]

Séu eigendur (eða hvað skal kalla þá) veiðiréttarins íslenskir, eins og vera ber í dag þá greiða þeir skatt af tekjum sínum sem og neyslu sinni t.d. fer stór hluti af verði lúxusjeppa til almannaheilla. ( nema þegar slíkur jeppi er keyptur fyrir t.d. ráðherra). 

Þegar svo kvótagreifarnir geispa golunni þá fer góður hluti af eignum þeirra til ríkisins í formi erfðafjárskatts. 

Auðlindagjald er einungis einn skatturinn enn bara undir öðru nafni. 

Hefur ekkert með neitt réttlæti eða jöfnuð að gera að öðru leiti en vera skattur. 

Ef á hinn bóginn að  þjóðin vill fara í ESB þá er eina leiðin til að ná inn verðmætum af auðlindinni  að skattleggja hana sem reyndar yrði líklega á endanum bannað af ESB.  

Þannig má ætla að þeir sem tala fyrir veiðileyfagjaldi séu ýmist að stefna að ESB aðild eða nytsamir sakleysingjar þeirrar stefnu eru þó samt að veifa röngu flaggi. 

[Þorsteinn Siglaugsson, 11.12.2018 kl. 11:20]

Verðið á leigukvótanum er ekki endilega vísbending um verðmæti heildarkvóta. Betri leið til að meta það er að skoða það út frá söluverði útgerðarfyrirtækja sem eiga kvóta. En eina leiðin til að fá í raun og veru fram rétt verð á veiðiheimildum er að þær gangi kaupum og sölum á frjálsum markaði, séu boðnar upp reglubundið.

[Jóhannes Laxdal Baldvinsson, 11.12.2018 kl. 17:15]

Hvað er frjáls markaður Þorsteinn, með kvóta? Þarf ekki að vera nægt framboð hverju sinni til að anna eftirspurn til að skilgreiningunni sé fullnægt?

Íslenskir fiskifræðingar eru búnir að telja allan fisk í sjónum og á hverju ári þá ákveða þeir hvað megi veiða marga fiska úr hverjum stofni, hvað þeir eigi að vera gamlir og hvað þeir eigi að vera þungir. Þetta er sá hlutur sem kallast í dag "kvótinn" og sem er úthlutað til valins hóps forréttindamanna sem búa yfir "veiðireynslu"

Án veiðireynslu, enginn kvóti segir Hæstiréttur! Að tengja afgjöld vegna veiða við ímyndað verðmæti úthlutaðs kvóta er eins og að ráða spákonur á eldfjallavakt.

Eini raunverulegi mælikvarðinn á verðmæti kvótans er það verð sem fæst fyrir hann á opnum markaði.  Með opnum markaði er átt við markað þar sem allir eiga þess kost að kaupa af hvaða skipi sem er hvar á landinu sem er hverju sinni.

Það verð er hið raunverulega verðmæti sem afgjaldið ætti að miða við. Nota bene , ég tala um afgjald en ekki rentu. af ráðnum hug.