Minnir á fyrri bardaga Lennox Lewis og Hasim Rachman.

Síðuhafi hefur nú fengið tækifæri til að sjá allan bardaga Anthony Joshua og Andy Ruiz, en ef reyna á að meta bardaga, er ekki nóg að sjá bara "bestu sýnishornin" ("highligts"). 

Með því að skoða til dæmis andardrátt keppenda í einnar mínútna hvíldartímanum á milli lotanna, má reyna að ráða í hvort þeir séu komnir í gírinn, ef svo má segja, það er, búnir að komast í góðan bardagaham. 

Sumir þekktir hnefaleikarar eins og til dæmis Joe Frazier eru oft seinir af stað og fara ekki að njóta sín fyrr en eftir nokkrar lotur. 

Sumir, eins og George Foreman á fyrri hluta ferils sína, kunna ekki þá list að stýra álaginu þannig að þeir komist hjá því að missa þrekið, en það gerist oft vegna þess að þeir eru of æstir og ekki í góðu jafnvægi. 

Þekkt fyrirbæri er það að bardagamaður komist út úr andnauð eða þreytu með því að fá fyrirbærið "second wind", að geta sótt í sig veðrið eftir að hafa verið að örmagnast. 

Allt þetta sést í bardaganum milli Joshua og Ruiz jr. Joshua er móður og með opinn munn í horninu, strax eftir fyrstu lotu. 

Ruiz virðist hins vegar ekki blása úr nös, enda hefur hann á listilegan hátt "skorið hringinn" eins og það er kallað, passað sig að standa í miðjunni og pressa á Joshua, sem neyðist til að vera að mestu leyti á flótta og vera þar með með tvöfalt til þrefalt meiri yfirferð en Ruiz. 

Það kostar orku hjá tveggja metra háu vöðvafjalli, sem greinilega á í vandræðum með orku og úthald strax frá byrjun. 

Þannig var það hjá Lennox Lewis í fyrri bardaga hans við Hasim Rachman. Bæði Lewis og Joshua virka hægari en þeim er eðlilegt í góðu formi, þeir slá færri högg og stungurnar eru ekki nógu skarpar og beittar. 

Lewi hafði stolist lítillega úr æfingaferlinu til þess að taka smá þátt í Hollywood kvikmyndm, og það hefndi sín heldur betur. 

Tyson gerði svipað á móti Buster Douglas og ljúfa lífið slævði líka bæði Jack Dempsey og Jack Johnson. 

Ruiz er reyndar ekkert "lítill" feitur strákur, heldur 1,88 m á hæð og með 1,88 m faðmbreidd. 

Hann virðist hins vegar lítill miðað við hinn ríflega tveggja metra háa Joshua og með sín tvö "Michelin fitu-varadekk" um skrokkinn virkar hann næstum eins afkáralegur og "fríkið" Eric Butterbean á sínum tíma, en Butterbean hafði tvennt, sem reyndist furðu drjúgt; hann var þunghöggur og fituskvapið gerði andstæðingunum erfitt að nýta skrokkhögg. 

Joshua gerir þau mistök að hleypa Ruiz hvað eftir annað of nálægt sér og komast með því í návígi, sem er hans sterkasta hlið. 

Þegar eitt návígið gefur Joshua færi á að slá Ruiz niður í þriðju lotu, halda bæði hann og áhorfendur að nú sé eftirleikurinn auðveldur fyrir hann að ganga frá hinum vinalega og barnslega brosandi skvapkarli. 

En hér er ekki allt sem sýnist, því að með því að fylgja sókninni eftir er greinilegt að Joshua ætlar sér um of, eyðir of mikilli orku sem dregur úr höggkraftinum og sprengir sig. 

Afdrifaríkt vanmat á Ruiz sem býr yfir nægri orku, bæði til að verjast slá gagnhögg. 

Bardaginn snýst við; það er Ruiz sem nú getur slegið Joshua niður. 

Í sjöundu lotu kemur þrekleysi Joshua berlega í ljós, og fætur og hendur hans hlýða honum ekki lengur þótt hann reyni að blekkja dómarinn, sem gefur sér góðan tíma til að afhjúpa hið óhjákvæmilega: Heimsmeistarinn á engan möguleika á að sækja í sig veðrið með "second wind" gegn sprellfjörgum Ruiz. 

Þarna kemur fram munur á þessum bardaga og bardaganum þar sem Joshua vann Vladimir Klitscko eftir að hafa staðið tæpt í nokkrum lotum í miðjum bardaganum vegna skorts á úthaldi. 

Í þeim bardaga kom þrekið til baka og hinn 37 ára gamli Klitscko hafði ekkert svar. 

Fyrstu viðbrögð síðuhafa við úrslitunum í Madison Square Garden voru sjokk og gríðarleg vonbrigði yfir bardaga, sem hefði verið skandall fyrir hnefaleikana, svo afspyrnu góður sem Joshua væri. 

En eftir að hafa skoðað bardagann allan kemur í ljós gamalkunnug dramatík þar sem annar keppandinn nýtir sér til fulls veikleika hins "ósigrandi" heimsmeistara með 22 unna bardaga, ekkert tap, og 21 rothögg. 

Nefna má fyrsta bardaga Joe Frazier og Muhammad Ali sem dæmi um vanmat af svipuðu tagi og Joshua sýndi varðandi Ruiz. Frazier var á tindi getu sinnar, en eftir góðar upphafslotur skorti Ali úthald og vörn gegn hinum óstöðvandi "smoking" Joe. 

Í næstu tveimur bardögum Alis og Fraziers fundu Ali og Angelo Dundee ráð sem dugðu gegn Frazier, sem þar að auki náði aldrei aftur hinum ofurmannlega styrk sem hann hafði í "bardaga aldarinnar." 

„Litli feiti strákurinn“ rotaði heimsmeistarann

Athugasemdir

[Húsari. (IP-tala skráð) 16.6.2019 kl. 13:34]

Sæll Ómar.

Joshua virtist sem dauðum manni verri;
blik augna horfið, augljóst frá fyrstu
mínútu að hann hefði lítið eða ekkert æft
og ekki haft fyrir að kynna sér andstæðing sinn.

Vanhugsuð ákvörðun um að þeir reyndu með sér
sem fyrst aftur undarlegt bráðræði.

Tilfinnanlegur tómleiki Joshua kynni að vera
aðdragandi þess að hann dragi sig í hlé alfarið
enda sýnist það best honum sjálfum.