Kóróna og hjarta landsins.

Ekki er víst að allir átti sig á þvi til fulls, hve mikils virði það er yfir land og þjóð og hve mikið fagnaðarefni það er, að Vatnajökulsþjóðgarður sé kominn á Heimsminjaskrá UNESCO.

Það er stórviðburður að svona stórt og mikilfenglegt fyrirbæri sé á þessari skrá svo að eftir sé tekið. 

Gildi svona gæðastimpils kemur skýrt fram þegar skoðuð eru fyrirbæri erlendis sem eru með hann og Vatnajökull er kóróna þjóðgarðsins og lands okkar. 

Í kjölfar gleði yfir þessum tíðindum hljóta næstu skref að felast í stærsta draumnum, að gera þjóðgarðinn enn stærri og magnaðri svo að hann nái yfir allt miðhálendið og innihaldi ekki aðeins kórónu landsins, heldur beri með sóma heitið Hjarta landsins. 

Í tilefni dagsins er hér ljóðið "Kóróna landsins" þar sem farið er frá norðurströndinni upp til Vatnajökuls. 

 

KÓRÓNA LANDSINS. 

 

Svíf ég af sæ

mót suðrænum blæ

upp gljúfranna göng 

gegn flúðanna söng. 

Þar flytur hver foss

fegurðarhnoss 

og ljúfasta ljóð 

um land mitt og þjóð. 

 

Allvíða leynast á Fróni þau firn, 

sem finnast ekki´í öðrum löngum: 

Einstæðar dyngjur og gígar og gjár 

með glampandi eldanna bröndum. 

Við vitum ekki´enn að við eigum í raun

auðlegð í hraunum og söndum, 

sléttum og vinjum og urðum og ám 

og afskekktum, sæbröttum ströndum. 

 

Því Guð okkur gaf 

gnægð sinni af 

í sérhverri sveit 

sælunnar reit. 

 

Í ísaldarfrosti var fjallanna dís

fjötruð í jökulsins skalla 

uns Herðubreið þrýsti sér upp gegnum ís, 

öskunni spjó og lét falla. 

Er frerinn var horfinn varð frægð hennar vís, 

svo frábær er sköpunin snjalla. 

Dýrleg á sléttunni draumfögur rís 

drottning íslenskra fjalla. 

 

Að sjá slíka mynd

sindra í lind! 

Og blómskrúðið bjart 

við brunahraun svart! 

 

Beygðir í duftið dauðlegir menn 

dómsorði skaparins hlíta. 

Framliðnar sálir við Öskjuvatn enn 

sig ekki frá gröf sinni slíta. 

Tunglfarar upplifa ósköpin tvenn;  

eldstöð og skaflana hvíta. 

Alvaldsins sköpun og eyðingu´í senn

í Öskju þeir gerst mega líta.  

 

Höll íss og eims. 

Upphaf vors heims. 

Djúp dularmögn, 

dauði og þögn. 

 

Endalaus teygir sig auðnin, svo víð, 

ögrun við tækniheim mannsins. 

Kaga við himin með kraumandi hlíð

Kverkfjöll í hillingum sandsins. 

Ísbreiðan heyr þar sitt eilífa stríð 

við eldsmiðju darraðardansins. 

Drottnandi gnæfa þau, damalaus smíð, 

djásnið í kórónun landsins. 

 

Seytlar í sál 

seiðandi mál: 

Fjallanna firrð, 

friður og kyrrð.  

 

Í Gjástykki aðskiljast álfurnar tvær. 

Við Heklu´er sem himininn bláni. 

Í Kverkfjöllum glóðvolg á íshellinn þvær. 

Í Öskju er íslenskur máni. 

Ísland er dýrgripur alls mannkynsins, 

sem okkur er fenginn að láni. 

Við eigum að vernda og elska það land, 

svo enginn það níði né smáni. 

 

Seytlar í sál 

seiðandi mál; 

fjallanna firrð, 

friður og kyrrð, 

íshvelið hátt, 

heiðloftið blátt; 

fegurðin ein 

eilíf og hrein. 

 

 

„Til hamingju Ísland“

Athugasemdir

[Haukur Kristinsson (IP-tala skráð) 5.7.2019 kl. 16:12]

Mikið fagnaðarefni. Ómar Ragnarsson á ómetandi þátt í þessum stóra áfanga.

[Halldór Jónsson, 5.7.2019 kl. 18:20]

Það eru virkilegir skáldsprettir í þessu hjá þer Ómar.Stytt hefði orðið enn betra finnst mér. En til hamingju með þetta, þetta var virkilega fallegt.

[Magnús Sigurðsson, 5.7.2019 kl. 19:09]

Til hamingju Ómar, þú átt þinn stóra þátt í að vekja athygli á þessu mikilfenglega landsvæði.