Íslands þúsund ár

13.1.2020 | 20:42

Langt síðan að svona efnilegt landslið með mikla aldursbreidd hefur sést.

Svonefnd gullaldarlið í flokkaíþróttum eiga oftast sín blómaskeið og hnignuarskeið.

Sú var tíð að tvö landslið í handbolta börðust árum saman um gullverðlaunin á stórmótum, lið Rússa og Svía.

En aldurinn er fljótur segja til þsín hjá afreksfólki, sem má þakka fyrir ef það getur átt tveggja áratuga feril, og þetta er einn helsti vandi sem þjálfarar landsliða og aðstandendur þurfa að glíma við.

Og saga afreksliða er einnig háð því að aldursbreidd liðsmanna sé þannig, að snerpa og frískleiki blandist vel við reynslu, þroska og útsjónarsemi eldri leikmanna.

Þessa blöndu er oft erfitt að finna hjá þein allra bestu í heiminum, og því koma oft uppgangstímabil, blómaskeið og hnignunarskeið.

Á mörgum fyrri stórmótum hafa landsliðsþjálfarar Íslands glímt við það að þurfa að útkeyra of fámennan leikmannahóp, og hafa slík lið ooft byrjað vel á mótum, en ekki haft úthald til að fylgja því eftir.

Landsliðið, sem nú er á EM er með svo góða breidd ungra og eldri leikmanna, að langt er síðan annað eins hefur sést. Nú er full ástæða til þess að vonast til þess, að það sé að fæðast nýtt gullaldarlið.

Síðuhafa kemur helst í hug svo stórfelld breyting sem gerð var íslenska liðinu í byrjun sjöunda áratugarins, að segja mátti að um næstum algera breytingu væri að ræða.

Reyndustu leikmenn þess liðs, sem hafði gert garðinn frægan síðan 1964, var settur út í kuldann og ungir menn komu í staðinn.

Skemmst er frá því að segja að þessi djarfa en tímabæra ákvörðun hafi heldur betur borið góðan árangur, því að Íslendingar burstuðð Dani með þessu nýja liði 15-10 í frægum leik, sem markaði upphafið að tímabærum og óhjákvæmilegum kynslóðaskiptum.

Byrjaði á fræknum sigri yfir Dönum, sem fylgt var eftir með jafntefli við ríkjandi heimsmeistara Rúmena.