Varúð og ótti eru orð sem lýsa mismunandi hugarfari og nálgun.

Á síðustu árum hefur sá árangur náðst í farþegaflugi í heiminum, að það koma ár þer sem engin banaslys verða. Þessi mikli árangur hefur náðst með því að leggja áherslu á að skapa öryggi með ráðstöfunum, sem byggja á því að rannsaka til hins ítrasta slys og óhöpp til þess að geta lært af reynslunni og með rannsóknum og aðgerðum til að fyrirbyggja slys. 

Svipað má segja um þann árangur slysavarna hér á landi, að það koma ár með engu banaslysi á sjó. 

Sumir telja að það sé neikvætt að stunda slíka varúð, því að hún byggist á ótta, og ótti eyðileggi hinn nauðsynlega eiginleika að njóta hvers augnabliks og hamingju í núinu. 

"Hvað, eru hræddur eftir áratugi á sjó?" var eitt sinn sagt við mág síðuhafa, þegar hann vakti í foráttuveðri máls á ófremdarástandi um borð í öryggismálum báts, sem hann var vélstjóri á. 

Í svarinu við ábendingu mágs míns fólst neikvæð afstaða til slysavarnarmála sem virkar letjandi á aðgæslu og öryggisráðstafanir. 

En árangur af slysavarnar- og öryggisaðgerðum byggjast á því að hugsa jákvætt til varúðarráðstafana, því að þær eru grundvöllur þess að hægt sé að njóta hvers dags í sem hættuminnstu umhverfi.

Þetta er spurning um hugarfar og nálgun. Jákvæð varúð stuðlar að því að auka öryggi og bægja með því burt ótta.  

„Það eru ekki teknir neinir sénsar“