Skiptir líklega mestu að vera á tánum varðandi smitleiðir.

Spennandi tímar eru framundan varðandi það hvort við Íslendingar getum haldið þeirri góðu stöðu í veirufaraldrinum, sem við höfum náð. 

Líkast til skiptir lang mestu máli að almenn vitneskja um nálægðarregluna og stöðug meðvitund um að hafa hana í hávegum sé almenn meðal fólks. 

En þetta er svon nýtt fyrirbæri, að það má því miður sjá mörg dæmi um að henni sé gleymt, og getur hver litið í eigin barm hvað það varðar. 

Jafnvel má sjá þétt handabönd, kossa og knús, að ekki sé nú talað um að hver andi upp í annan. 

Miðað við það hve auðvelt maður sjálfur á að gleyma sér, er best að taka málið í þremur skrefum: 1. Að halds sig við efnið varðandi fjarlægðina við aðra og 2. Að átta sig á því hvenær maður hefur getað orðið fyrir smiti og spritta sig á réttum augnablikum. 

Og síðan 3: Að hafa jafnvel orð á því, að beiðni um fjarlægð eða sprittun sé ekkert síður sett fram til að vernda aðra frá því að verða smitun frá manni, heldur en öfugt. 

27 í sóttkví á Vestfjörðum