Kosningar vinnast ekki í skoðanakönnunum.

Þegar kosningar nálgast vex umræða um skoðanakannanir og gagnsemi þeirra. Þær geta verið ágæt vísbending um stöðu mála, en geta líka haft þann galla að ef ákveðinn munur sé stöðugur og langvarandi allt fram að kjördegi, kunni það að skekkja aöstöðu keppinautanna. 

Donald Trump hefur gætt þess vandlega að hamra á því, að rangt verði haft við í póstkosningum og að kosningarnar sjálfar verði ómarktækar og ógildar. 

Þetta hefur aldrei áður verið notað í baráttu fyrir forsetakosningar í Bandríkjunum og engar sannanir hafa verið bornar fram um það, að póstkosningar í heila öld hafi verið svindl. 

En þess þarf greinilega ekki að mati Trump. Vegna kórónaveirunnar verður sú breyting á póstkosningunu í þetta sinn, að kjósendur munu nota þær mun meira en nokkru sinni, og á þessum mismun hefur hann hamrað í því skyni að fá kosningarnar ógiltar ef hann bíður lægri hlut. 

Jafnframt má búast við að hann gefi frat í skoðanakannanir ef á þarf að halda með þeim viðurkenndu rökum að kosningar vinnist ekki í skoðanakönnunum. 

Um það atriði bera ýmsar kosningar vitni, svo sem hinn óvænti sigur Trumans yfir Dewey 1948. 

Trump hefur heldur ekki dregið neina dul á mikilvægi þess að tryggja sér yfirgnæfandi meirihluta dómara í Hæstarétti með nýjustu skipun dómara í hann. 

Með þeim yfirlýsingum sínum leitast hann við að binda hendur "sinna" dómara þrátt fyrir yfirlýsingar Harris um skilyrðislausa óhlutdrægni sína. 

Trump nýttist vel sú aðferð 2016 að láta kosningabaráttuna snúast um sig einan hvern einasta dag og ráða þannig umræðuefninu. 

Það hefur dugað honum best að sprengja nógu margar kosningabombur stanslaust hingað til og því freistandi að halda því áfram.  

En einn hluti þess líka er að vera ólíkindatól og viðhalda ákveðinni spennu og athygli með því.  

 

Biden með 17 prósentustiga forskot á Trump