Listaverk til heiðurs gengnum kynslóðum fiskibæja.

Þegar komið er í sumar smáborgir eða bæi erlendis, þar sem sjávarútvegur stóð öldum saman á traustum merg, má sjá margs konar viðleitni til þess að halda uppi merki hins forna blómatíma og genginna kynsloða. 

Sumir þessara bæja voru í nánu sambandi við íslensk fiskiþorp og bæi, og má sem dæmi nefnda Grimsby á Englandi. 

Þangað sigldu íslensk fiskiskip reglulega áratugum saman með fisk og minnisstætt var stund niðri í vélbáti í Vestmannaeyjum 1964 þegar fyrsta bítlaplatan, komin beint úr sölusiglingu til Bretlands, var spiluð þar, löngu áður en hún heyrðist í ríkisútvarpinu. 

Í Grimsby er ýmislegt varðveitt til þess að minna á forna tíð þegar þar var ein af miðstöðvum sjávarútvegs í Bretlandi. 

Í höfninni þar er viðhaldið við bryggju varðveittum síðutogara og nálægt höfninni er stytta til minningar um óþekkta sjómanninn. 

Baskahéruðin á norðurströnd Spánar voru lengi iðandi af mannlífi tengdu sjávarútvegi og tengsl við Ísland a þessu sviði voru mikil um langt skeið, einkum við Vestfirði. 

Í bænum Candás og víðar má sjá styttur, sem orka mjög sterkt á Íslending, sem þær sér. 

Skammt frá höfninni er styttan á myndinni hér að ofan, af konu að vinna við net, og á öðrum stað er mjög minnisstæð stytta  af sjónmannskonu, sem er komin niður að höfn með börn sín til þess að skima eftir heimilisföðurnum sem er á leið í land.   

Á nokkrum stöðum hér á landi má sjá listaverk og minjar af þessum toga, en vel mætti hugsa sér að meira væri gert hliðstætt þvi sem hér er nefnt.  

Síldarminjasafnið á Siglufirði er til mikils sóma og á Patreksfirði var reist minnismerki um enska sjómenn sem var tíðförult þangað á árum síðutogaranna. 

 

 

Fáfarnar en stórbrotnar borgir til að heimsækja 2021