Þegar bíll var keyptur, af því að hann hafði aldrei komið á verkstæði.

Sú ályktun, að eitthvað hljóti að vera fullkomið af því að það hafi aldrei bilað, getur þýtt þveröfugt, að það sé einmitt komið að því að bilanirnar byrji. 

Gott dæmi er það, þegar fyrir nokkrum áratugum gróf í kýli í baki hjá manni, sem ekki tókst að kreista nógu vel úr því. 

Kýlið jafnaði sig sem hart þykkildi í bakinu, sem læknir mælti með að yrði samt tekið. 

Þá voru liðin 20 ár liðu án þess að neitt gerðist og ekkert aðhafst, af því að allt var með friði og spekt. 

Síðan gerðist það að það fór að grafa í þykkildinu sama dag og halda átti í fimm daga ferð til Bandaríkjanna, og var ákveðið að láta slag standa og standa við samning um þessa Bandaríkjaför. 

Sú ákvörðun var kolröng, því að ekki fannst möguleiki til almennilegrar meðferðar vestra, kýlið var orðið á stærð við bolta þegar komið var til Íslands og í kjölfarið komu veikindi með eftirmálum, sem héldust í heilt ár við að vinna bug á ófétinu auk stíflugulu og lifrarbrests sem stóð í þrjá mánuði.  

Málið minnti á það þegar 18 ára piltur keypti sér bíl þegar hann fékk bílpróf skömmu eftir að Bretinn kom með bullandi verkefni 1940 og keypti sér vörubíl. 

Hann valdi sér bíl, sem unnusta hans hafði ekki mikla trú á, en nýi bíleigandinn sagðist hafa fallið fyrir, af því að þessi bíll hefði aldrei komið á verkstæði. 

Það reyndist kolröng ályktun, því að við tók tímabil þar sem bíllinn eyddi meiri tíma á verkstæðum en í akstri.   

Sú ályktun að vatnsæðin við Hvassaleiti hafi verið metin í góðu standi, af því að hún hefði aldrei bilað að ráði, minnir svolítið á sögurnar tvær hér að ofan.  

Birtingarmynd stærra vandamáls

Athugasemdir

[Geir Ágústsson, 5.9.2022 kl. 22:53]

Frábær saga!