Á þeim árum sem síðuhafi var keppandi í rallakstri virtust það vera eðlileg viðbrögð að svekkja sig mest þegar maður féll úr keppni þegar grátlega stutt var eftir.
En í raun var þetta alveg þveröfugt; að í staðinn átti maður að þakka fyrir það að hafa fengið svona langa keppni til að læra af, og vera svekktastur ef dottið var úr keppni í blábyrjun.
Ekkert jafnast á við það í reynslu og framfðrum en að fá að keppa sem allra lengst og harðast.
Eins grátlegt og það gerist | |
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt |
Flokkur: Pepsi-deildin | Facebook
Bæta við athugasemd [Innskráning]
Ekki er lengur hægt að skrifa athugasemdir við færsluna, þar sem tímamörk á athugasemdir eru liðin.