LÍTIÐ MÁ NÚ.

Úrskurður siðanefndar Blaðamannafélags Íslands í dag vekur undrun mína því ég skil ekki hvernig hið mæta fólk í nefndinni getur komist að þeirri niðurstöðu að framið hafi verið alvarlegt brot, ef það er þá yfirleitt um brot að ræða. Miðað við það sem ég veit um málið er í mesta lagi hægt að tala um ónákvæmni í nokkrum atriðum í upphafi sem snertu ekki aðalatriði málsins og kalla að mínum dómi ekki á stóryrtan úrskurð af þessu tagi.

Raunar kallar skeleggt og gott svar Þórhalls Gunnarssonar á ítarlega umfjöllun í fjölmiðlum um öll atriði úrskurðar siðanefndarinnar því að hér er um að ræða grundvallaratriði í blaðamennsku og þarft er að kryfja til mergjar.

Það vill svo til að þetta var ekki eina mál sinnar tegundur rétt fyrir kosningar því um kærumál á hendur mér var fjallað í fjölmiðlum í kosningavikunni og að sjálfsögðu var í engu fjallað um það á annan hátt en ella vegna þessarar tímasetningar.

Það hefði mér þótt óeðlilegt þótt siðanefndin telji að annað gildi rétt fyrir kosningar en á öðrum skeiðum kjörtímabilsins.

Það voru ekki fjölmiðlarnir  sem réðu því að þessu máli mínu var fyrst hreyft í beinni útsendingu svona stuttu fyrir kosningar og þegar formleg kæra lá fyrir daginn eftir var það að sjálfsögðu á valdi fjölmiðla að taka málið fyrir eftir því sem þeim fannst tilefni til og mér hefði aldrei komið í hug að reyna að hafa áhrif á það eða kveinka mér undan því.

Í Morgunblaðinu gafst mér færi á að útskýra þetta mál sem ég kallaði "Stóra flugvallarmálið" og bera af mér sakir en auðvitað hefði ég viljað fá örlítið meira rými en 20 sekúndur til andmæla í fréttum Sjónvarpsins klukkan 22:00 daginn sem kæran kom fram.

Ég hafði þó fullan skilning á því að vegna tæknilegra atriða sem stafaði af tímaskorti gafst ekki betra færi á andmælum þá um kvöldið og mér datt að sjálfsögðu ekki í hug að kvarta yfir þessu.

Í þessari frétt Sjónvarpsins var þess sérstaklega getið að lagabrotið sem ég var sakaður um gæti varðað fangelsisvist og það fannst mér svolítið harkaleg umfjöllun.

En þetta var engu að síður staðreynd og mér fannst fráleitt að kvarta yfir því, og enn síður hefði mér dottið í hug að vegna nálægðar kosninganna ætti að fara um þetta með einhverjum sérstökum silkihönskum.

Þeir sem gefa sig í það að fara út í stjórnmál verða að sæta því að hart sé sótt að þeim og að þeir taki þá líka vel á móti. Ef stjórnmálamaðurinn telur málstað sinn góðan og fær tækifæri til að færa rök fyrir máli sínu er það hið besta mál.

Jónína Bjartmarz og aðrir aðilar ríkisfangsmálsins fengu góðan tíma og aðstöðu til að útskýra sitt mál og ég get ekki betur séð en að miðlun upplýsinga og ólíkra skoðana í málinu hafi verið eins ítarleg og kostur var á.

Það er nauðsynlegt fyrir fjölmiðlafólk að verk þess séu undir smásjá almennings og sæti rökræðu og gagnrýni rétt eins og störf stjórnvalda. Þess vegna er hlutverk siðanefndar mikilvægt.

En nú sýnist mér kominn úrskurður frá henni sem kallar á andsvör og rökræðu. Það er mikilvægt að vel takist til um úrskurði nefndarinnar og að hún kalli það ekki yfir sig að ekki sé mark takandi á úrskurðum hennar.    

Athugasemdir

[Sigurður Þórðarson, 19.6.2007 kl. 23:41]

Sæll Ómar, þetta er rétt athugasemd hjá þér. Það er greinilega ekki sama  hvor Jóninn það er sérann eða hinn.  Ég á blogg Stefáns  Friðriks.  Þá var mjög tilfinningaþrungið að  sjá hvernig lagleg og sympatísk  tengdadóttirin var leidd fram  og viðkvæmar sálir þurftu að teyja sig í vasaklút.