Varasamar hraðamerkingar.

Það vakti athygli mína á leiðinni um Norðurárdal í kvöld að á nokkur hundruð metra löngum kafla fyrir neðan Bifröst voru merki sem sýndu 30 kílómetra hámarkshraða. Þegar komið var á þennan kafla kom í ljós að hann var í engu frábrugðinn öðrum vegarköflum sem eru með 90 kílómetra hámarkshraða.

Þessi fráleita merking olli vandræðum meðað bílstjóra, sem voru eðlilega misfljótir að átta sig á hvers kyns var. Sumir hægðu snarlega á sér og ollu vandræðum fyrir þá sem á eftir fóru og hófu framúrakstur.

Ég hringdi í lögregluna í Borgarnesi og fékk þá útskýringu að verktakar hefðu verið að vinna þarna í fyrradag en væru nú komnir í fimm daga páskafrí. Merkinganna hefði verið þörf fyrir fríið og þeirra yrði aftur þörf eftir fríið.

En hvernig í ósköpunum eiga vegfarendur að vita þetta? Þetta minnir mig á atvik á Hellissandi fyrir mörgum árum þegar aðkomumaður lenti í árekstri á gatnamótum við bíl sem ók á móti aksturstefnunni. Í fyrstu stóð til að dæma manninn í órétti á þeim forsendum að allir á Hellissandi vissu að það færi enginn eftir bannmerkjunum !

Ég ætlaði að gera um þetta frétt en áður en af því yrði var málið leyst á annan veg.

Þegar ég var strákur staddur niðri á höfn varð ég ásamt fleirum vitni að því að kastað var spring úr skipi yfir á bryggjuna og maður, sem átti að taka á móti, steig út fyrir bakkann og féll í sjóinn. Á leiðinni niður kallaði hann: "Það var planki hérna í fyrra ! "

Þetta er ekki í fyrsta skiptið sem verktakar valda vandræðum og hættu í umferð með því að skilja eftir merkingar sem eru í engu samræmi við aðstæður. Ég kaupi ekki svarið: "Það voru menn að vinna þarna síðastliðinn miðvikudag."

Athugasemdir

[Fimmta valdið (IP-tala skráð) 11.4.2009 kl. 08:19]

Það ríkir fullkomið kæruleysi um umferðarmerkingar hérlendis eins og alltaf er að sýna sig. Verst er að kæruleysið nær núorðið líka til hönnunar umferðarmannvirkja. Þau eru æði oft orðin útfærð í fullkominni andstöðu við það sem reglur boða.

En það skal hafa verið Borgarverk sem stóð að framkvæmdum við Bifröst. Verri slúbbertar eru vandfundnir í þessum efnum. En kannski má efast um að þeir hefðu sett upp merkingar til að byrja með.

[Bjarki (IP-tala skráð) 11.4.2009 kl. 15:45]

Það er venjan hérlendis að líta á merkingar á vinnusvæðum sem leiðindakvöð sem skipti í raun litlu máli. Það þarf að sýna verktökum miklu meira aðhald í þessu. Aðrir sem þurfa aðhald eru sveitastjórnir og lögreglustjórar víða um land vegna varanlegra hraðatakmarkanna sem oft eru óskiljanlegar. T.d. má nefna þjóðveg 1 um Varmahlíð í Skagafirði þar sem hraði er lækkaður í 70 nokkuð langt fyrir utan þorpið og svo í 50 á nokkuð löngum kafla framhjá þorpinu (ath. framhjá, ekki í gegnum). Í þorpinu er hvergi íbúabyggð mjög nálægt veginum og í rauninni ætti að vera nóg að lækka hraða niður í 70 á þeim kafla þar sem nú er 50 km hámarkshraði. Ég skil það að þessi hraðatakmörk hafa verið sett með öryggissjónarmið í huga en afleiðingin getur orðið þveröfug ef of augljóslega of strangar reglur eru settar miðað við aðstæður. Þá minnkar bara virðingin fyrir hraðatakmörkunum allsstaðar. Fleiri svona dæmi eru allt í kringum landið.