22.5.2009 | 00:46
Kötturinn Carl Möller var yndisleg persóna. 1.
Húsdýr geta verið jafn heillandi fyrir fullorðna sem börn. Dætur okkar fundu blindan, nýfæddan kettling, sem mjálmaði í öskutunnu.
Þær fengu að bjarga honum og til heiðurs hljómborðsleikaranum í Sumargleðinni fékk hann nafnið Carl Möller.
Hann varð brátt einn ástsælasti og skemmtilegasti meðlimur okkar stóru fjölskyldu. Hann var mikill persónuleiki.
Ég lék mér mikið við Kalla. Aðal leikurinn fólst í því að fara á bak við dyr eða horn og strjúka höndinni létt eftir gólfinu við dyrnar eða hornið. Kalli beið þá færis, en stökk síðan skyndlega til árásar, réðst á höndina og slóst við hana.
Ég var oft blóðrisa á höndum af þessum sökum en það gerði ekkert til.
Þegar ég kom heim á kvöldin, lagði ég oft bílnum fyrir utan húsið, rúllaði rúðunni lítillega niður svo að lítil rifa opnaðist og lét fingurna leika við þakrennuna þannig að hljóðið í því var líkt og litlir músafætur tifuðu á þakinu.
Það brást sjaldan að væri Kalli í grenndinni, læddist hann aftan að bílnum, stökk síðan skyndilega upp á þakið og réðist á höndina með miklum látum.
Læt þetta nægja að sinni um Kalla en bæti við nokkrum sögum af honum síðar.
Barack finnst gaman að leika sér | |
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt |
Athugasemdir
Allar kisurnar mínar þrjár eru miklir persónuleikar. Kisur eru frábær gæludýr.
Jóna Kolbrún Garðarsdóttir, 22.5.2009 kl. 01:35
Leikskólavísa:
Í krapinu hann er nú karl,
með kisunum herðir sinn jarl,
í sorpinu finnur oft snarl,
og sætur er Möllerinn Carl.
Þorsteinn Briem, 22.5.2009 kl. 11:07
Hann nói minn vill bara eltingaleiki enga ullarhnoðra, en hann bítur ekki, bara nartar lauflétt.
Finnur Bárðarson, 22.5.2009 kl. 16:36
Ómar, þessi lestur var eins og að komast í heitan pott upp á hálendinu, þegar brýn þörf er komin fyrir bað. Takk.
Sigurður Þorsteinsson, 22.5.2009 kl. 20:29
Bæta við athugasemd [Innskráning]
Ekki er lengur hægt að skrifa athugasemdir við færsluna, þar sem tímamörk á athugasemdir eru liðin.