Rímar ekki við mína reynslu.

Þessi nýja rannsókn á mataræði, sem þessi pistill er tengdur við, ruglar mann alveg í ríminu og niðurstöður hennar ríma ekki við mína reynslu. 

Vegna lifrarbrests, sem olli stíflugulu, ofsakláða og svefnleysi, varð ég að taka upp þannig mataræði í þrjá mánuði í fyrra að borða sem allra minnsta fitu.

Árangurinn lét ekki á sér standa. Ég léttist um 16 kíló á þremur mánuðum !

Eftir að þessum kúr linnti náði ég öllum 16 kílóunum aftur á átta mánuðum. 

Ég breytti um mataræði, minnkaði fitu- og sykurát og náði 7 kílóum í burtu.

Aftur slakaði ég á og hef nú bætt á mig 8 kílóum. Framundan er að létta sig aftur og ég kann ekkert annað ráð en það sem hefur reynst best áður. 

Vegna hnémeiðsla get ég ekki stundað eins ákaft fitubrennsluathæfi og áður og verð því að nýta mataræðið meira en áður var. 

Misvísandi niðurstöður rannsókna nú um áratuga skeið eru undraverðar og vekja satt að segja ekki mikla trú á vísindum um þessi mál.  

Feitur matur fitar ekki

Athugasemdir

[Ragnar Gunnlaugsson, 25.12.2009 kl. 17:47]

Ég lærði það í bændaskóla fyrir rúmum 50.árum að það væri fyrst og fremst kolvetni sem væru fitandi( sykur,kornvara og kartöflur). Eggjahvítuefni(fiskur ,kjöt o.f.l.)væri nauðsynleg til uppbyggingu vöðva og fóstur þroska. Fita er fyrst og fremst feikna mikill orkugjafi sem oftast inniheldur mikið af bætiefnum. Mér finnst að ef maður brennir litlu þá sé ekki gott að borða mikla fitu. En erfiðis vinna úti í kulda þá er fátt betra en fita.

Ég hef síðan talið að fita væri ekki fitandi en maður þarf að brenna henni.

[Kristján (IP-tala skráð) 25.12.2009 kl. 18:01]

Sæll Ómar.

Hvort fólk fitnar eða ekki er í raun ekkert flókið. Ef þú tekur inn fleirri kaloríur en þú brennir þá fitnarðu, ef þú innbirðir minna þá grennistu. Svo einfalt er það.

Það sem ég les úr þessari rannsókn er að hún staðfestir að það skiptir ekki máli hvaðan orkan kemur, þ.e. hvort hún komi úr sykur, fitu eða próteinum, ef þú ert einungis að hugsa um þyngdina.

Í þínu tilfelli hefur þú væntanlega snarminnkað það magn af kaloríum sem þú innbirðir þegar þú byrjaðir á fitusnauða fæðinu. Það endurspeglar sér auðvitað í því að þú grenntist. En má ég spyrja þig afhverju þú breyttir mataræðinu til baka að þessum 3 mánuðum liðnum?

Sjálfur held ég að besta leiðin til að grennast sé að borða fjölbreytta fæðu og sleppa feitum sósum, snakki, nammi og frönskum. Og auðvitað að hreyfa sig eitthvað með því eftir getu og löngun.

[Ómar Ragnarsson, 25.12.2009 kl. 18:57]

Ég missti þrek við að borða ekki fitu. 16 kílóa létting á þremur mánuðum er alltof mikið og við þurfum ákveðið lágmarksmagn af fitu og kolvetni til að halda fullu þreki.

Þegar þessu ástandi lauk gat ég í fyrsta sinn í næstum 40 ár borðað eins mikið og mig lysti og naut þess vel en kannski heldur lengur en hæfilegt var.

[Sporðdrekinn, 25.12.2009 kl. 19:42]

Prufadu naest ad sleppa allri sterkju (sykkur, hveiti..). Thú munnt ekki missa orku heldur mun hún aukast og thú munnt grennast.

Tek undir ord Ragnas G. hér ad ofan.

[Eyjólfur Jónsson, 25.12.2009 kl. 21:04]

Sælir strákar.

Rabbabari í allar mátíðir, bara mismunandi útfærslur. Að morgni 400gr. að hráum rabbabara um hádegið 400g. af hráum rabbabara og í kvöldmat 400gr. af hráum rabbabara. Ég léttist um 400gr. á dag eða 36kg. á 3 mánuðum. Ég var nú reyndar ekki í ástandi en þetta er gert á 40 ára fresti og tekst alltaf.

Wolfang

[ingveldur (IP-tala skráð) 26.12.2009 kl. 00:16]

Einmitt !

Góð grein. Þetta höfum við íslenskir bændur alltaf vitað XD

Borða kjöt (feitt eða magurt), fisk og egg XD.

Annað þurfum við ekki XD 

[Gunnar Th. Gunnarsson, 26.12.2009 kl. 00:21]

Fólk "eyðir mis miklu á hundraðið", eins og bílarnir. Ertu hátt eða lágt gíraður?

Atkins kúrinn ( HÉR og HÉR ) virðist passa við suma.

[Gunnar Th. Gunnarsson, 26.12.2009 kl. 00:22]

.... eins og t.d. Ámund Stefánsson

[Gunnar Th. Gunnarsson, 26.12.2009 kl. 00:22]

... Ásmund

[Óli (IP-tala skráð) 26.12.2009 kl. 00:57]

held að lykill sé í "og sykurát"

[Ágúst H Bjarnason, 26.12.2009 kl. 10:51]

Flestir verða varir við það að þeir fara að stækka á þvervegin um miðjan aldur. Ég er ekki undantekning frá þeirri reglu. Þegar ég áttaði mig á þessu sá ég að eitthvað varð að gera í málinu. Tveir möguleikar voru í stöðunni; brenna meira með mikilli hreyfingu, eða borða minna. Þar sem ég er latur að eðlisfari valdi ég seinni kostinn.

Ég ákvað sem sagt að venja mig á að borða minna í öll mál. Fæ mér einfaldlega minna á diskinn og helst ekki ábót. Borða allan mat. Þessi einfalda aðferð virkar vel.

Þegar maður venur sig á að borða minni skammt er eins og maginn skreppi saman og maður verður fyrr mettur. 

Sem sagt; borða allan mat, en innbyrða færri kaloríur með því að minnka skammtinn.

[Óskar Þorkelsson, 26.12.2009 kl. 11:19]

Ég borða næstum ekki fitu en fitna samt.... ;)

[Guðmundur Guðmundsson, 26.12.2009 kl. 12:15]

Ég vil mótmæla því sem segir í lok pistilsins:

„Misvísandi niðurstöður rannsókna nú um áratuga skeið eru undraverðar og vekja satt að segja ekki mikla trú á vísindum um þessi mál.“

Þetta eru órökstuddir sleggjudómar. Þvert á móti held ég að það sé gott samræmi milli rannsókna vísindamanna á samspili mataræðis, hreyfingar og holdafars. Þekking manna hefur aukist en grundvöllurinn var lagður fyrir áratugum og hann hefur lítið breyst.

Ég held að vandamálið sé öðrum þræði að í umfjöllun fjölmiðla um mataræði og holdafar virðist uppfræðslan algjörlega hafa vikið fyrir skemmtanagildinu. Það virðist ekki nokkur blaða- eða fréttamaður sem fjallar um þessi mál hafa lágmarksþekkingu á viðfangsefninu og í staðinn fyrir að afla sér hennar éta þeir upp þvættinginn úr sjónhverfingamönnum sem allir sem einn eru að selja eitthvað drasl.

Ef vitnað er í vísindamenn í næringarfræði er það í símskeytastíl þar sem ofurvarfærnislegar fullyrðingar eru blásnar út og skellt framan í lesendur sem stórkostlegum viðsnúningi viðtekinna hugmynda.

Við þessar aðstæður tekst sölumönnum snákaolíu að koma fyrir eins og sómakærir og grandvarir vísindamenn og almenningur lætur blekkjast. Einnig Ómar Ragnarsson.

[Guðmundur Pálsson, 26.12.2009 kl. 14:00]

Flestir fitna vegna sykurs og kolvetnaáts. Blóðsykur hækkar hratt og insúlín sprautast út í blóðrásina sem hleypir sykrinum inn í vöðvana. Þá lækkar sykurinn í blóðrásinni aftur og svengdin segir fljótt til sín aftur. Hungurtilfinningin kemur fljótt aftur

Fita hinsvegar, þó orkumikil sé veldur meiri seddutilfinningu í lengri tíma og mjög erfitt er að borða yfir sig af fitu. Reynið það endilega. Það er sjálfvirkur stoppari á fituát.  Svengdin segir til sín síðar og oft líður manni betur en af miklu kolvetnaáti.

Stundum hafa þó stórir menn hvimleiðan vana að borða gríðarlega skammta af fitu og próteinríkum mat ( og taka það fram yfir kolvetni/ sykur) . Og fitna vitaskuld vegna þess. Þetta er sérstök tegund óhófs, ekki mjög algeng.

Offita dregur gríðarlega úr lífsorku og vilja. Ofþyngdin gerir mann eldri og styttir lífið ekkert síður en reykingar.

Það er erfitt að ráða við þann vana að éta sífellt of mikið en það er hægt með réttum skilningi.