Öruggt að sæstrengurinn kemur !

Ýmislegt athyglisvert kom fram á ársfundi Landsvirkjunar í dag. Mestum tíðindum fannst mér sæta að forstjórinn sagði fullum fetum í ræðu sinni að það væri ekki spurning um hvort, heldur hvenær sæstrengur yrði lagður frá Íslandi til Skotlands.

Bretar væru þegar farnir að undirbúa það að olían á landgrunni þeirra yrði uppurin og enginn vafi léki á því að þessi sæstrengur yrði lagður.

Miðað við þær væntingar, sem settar voru fram á fundinum um stórfellda sölu á orku úr nýjum virkjunum og hækkun orkuverðs, sem Íslendingar bjóða reyndar á mun lægra verði en nokkur önnur þjóð, er viðbúið að mikið græðgisæði muni renna á Íslendinga með tilkomu hins þráða sæstrengs með tilheyrandi virkjanaframkvæmdum, hvar sem þeim verði við komið.  

Endastöð í orkuafhendingu fyrirsjáanleg

Grátlegt; - eyðandi græðgi komin á kreik.

Hrunið var slæmt en þó ekki alvont. Fólk vissi að hömlulaus græðgi hafði valdið því og að í bili yrði að sætta sig við lakari kjör en áður.

En hugsanlegt er að áranna 2013 og 2014 verði minnst fyrir það að í ljós kom að fólk hafði í raun lært lítið ef nokkuð af Hruninu. Mörg teikn eru á lofti um það.

Sala á dýrum bílum hefur tvöfaldast og munur á kjörum þeirra tekjulægstu og tekjuhæstu fer vaxandi.

Sértækar aðgerðir úr sjóðum allra landsmanna eru notaðir til að færa fjármuni til millistéttarinnar og jafnvel þjóðfélagshópa, sem þurfa ekkert á þeim að halda en stór hluti lágstéttarinnar situr eftir.

Stóraukinn ferðamannastraumur til landsins og tekjur, sem hann skilar, hefur skapað gullgrafara - græðgisæðis hugsunarhátt hjá mörgum.

Allt í einu er komin upp svipuð staða og fyrir mörgum áratugum að vinnudeilur og verkföll dynja yfir.

Hjá stórfyrirtækinu Icelandair, sem græðir á tá og fingri, er komið upp grátlegt ástand, þar sem ofurlauna forstjóri má ekki til þess hugsa að gróðinn renni til starfsfólksins, sem þar að auki er margt hvert mjög tekjuhátt fólk, sem einnig getur ekki hugsað sér að deila kjörum með alþýðunni, sem nýlega lét sér nægja 2,8% launahækkun, heldur fer fram á margfalt meiri launahækkun.

Fyrirfram vissi forstjórinn að ríkisvaldið myndi setja lög á verkfall ef hann stæði fastur fyrir gegn verkfallsboðendum, og slíkt er í raun afturhvarf meira en öld aftur í tímann, þegar verkföll voru bönnuð og það skapaði ójafna stöðu deilenda.

Þessi deila er dæmi um það þegar allir vilja græða sem mest, rétt eins og var í gangi fyrir Hrun.

Einmitt þegar farið er að ganga betur í þjóðarbúskapnum er að myndast ástand, sem ógnar stöðugleika og grundvelli betri kjara og velferðar.  

Græðgin er ein af dauðasyndunum sjö og eyðandi afl, sem þegar er farið að skaða þjóðfélagið.  

 

 

Farþegar afar ósáttir við raskanir

Áfram deilt um gildi öflugra hervarna.

Svisslendingar og Svíar halda fram hlutleysisstefnu og hafa ekki átt aðild að striðsátökum í um tvær aldir.

Í báðum löndunum hefur því verið haldið fram að engin leið sé að verja hlutleysi nema með nógu öflugum herviðbúnaði.

Hlutleysi Dana, Norðmanna, Finna, Íslendinga, Hollendinga, Belgíumanna og Lúxemborgara dugði ekki í síðustu heimsstyrjöld, en Svíar og Svisslendingar sluppu og töldu það vera ávöxt öflugra hervarna.

Um þetta má deila.

Bent hefur verið á að Öxulveldin réðu lögum og lofum umhverfis Sviss og þurftu hvort eð er ekki á því að halda að ráðast inn í landið.

Á móti koma rök þeirra, að ef litlar sem engar hervarnir hefðu verið í Sviss hefði verið óvissa um þetta.

Svipað er að segja um Svíþjóð. Meðan griðasamningur var í gildi milli Þjóðverja og Sovétmanna 1939-41 gátu þeir síðarnefndu í rólegheitum knésett Finna með hervaldi veturinn 1939 til 1940 og Eystrasaltslöndin í júní 1940 eftir að Þjóðverjar höfðu lagt Danmörku og Noreg undir sig.

Þjóðverjar höfðu upphaflega engar áætlanir um að taka Noreg en þegar þeim þótti líklegt í byrjun árs 1940 að Bretar myndu beita flota sínum og her til að stöðva flutninga járns frá Narvik til Þýskaland, drifu þeir í að taka landið.

Grunur þeirra var á rökum reistur, því að Bretar voru með áætlun sína tilbúna og meira að segja að leggja undir sig járnbrautarleiðina frá járnnámunum í Svíþjóð til strandar Svíþjóðarmegin.

Þeir reiknuðu með því að hvorki Svíar né Norðmenn myndu leggja í bein hernaðarátök gegn breskum flota og landher, heldur sætta sig við orðinn hlut og að þar með yrði engin ástæða fyrir Breta að hernema löndin, heldur aðeins járnnámurnar og flutningaleiðirnar frá þeim.  

 Þeir hófu að leggja tundurdufl í siglingaleiðina við Narvik kvöldið fyrir innrás Þjóðverja, án þess að vita um hana, og brjóta þannig gegn hlutleysi og sjálfstæði Noregs. 

En Þjóðverjar gerðu það sem Bretar töldu óhugsandi, að nota þúsund flugvélar til að ná yfirráðum í lofti yfir Noregi og hernema landið í krafti þess. Ótruflaðir flutningar járns frá námunum í Svíþjóð var forsenda fyrir stríðsrekstri Þjóðverja og máttlítill herafli Norðmanna mátti sín einskis þrátt fyrir hetjulega baráttu.    

Þar með var Svíþjóð innilokuð eins og Sviss og Þjóðverjar þurftu ekki að eyða púðri í að leggja landið undir sig.

Þegar Finnar gengu í lið með Þjóðverjum í stríði gegn Rússum voru Svíar áfram umkringdir og urðu að beygja sig fyrir kröfum Þjóðverja um að leyfa lokuðum lestum að fara með þýska hermenn frá Narvik í Noregi austur í gegnum Svíþjóð til hernaðar í Rússlandi.

Þeir voru í vonlausri stöðu til að fara í stríð, urðu að sætta sig við þetta og Þjóðverjar voru bara fegnir því að þurfa ekki að gera neitt meira gagnvart þeim.   

Alveg sama rökræðan hefur verið í Svíþjóð um gildi öflugs herbúnaðar og í Sviss og að það sé öflugum her Svía að þakka að landið hefur ekki verið hernumið eða tekið beinan þátt í hernaði í tvær aldir.

Hergagnaiðnaður Svía er afar þróaður og Svíar selja samkeppnishæfar þotur, Saab Gripen, á alþjóðamarkaði.

Samkvæmt handbókum um órrustuvélar eru þessar þotur í fremstu röð eins og er í heiminum og vegna hlutleysis beggja landa, Sviss og Svíþjóðar, eðlilegt fyrir Svisslendinga að eiga viðskipti við Svía um herþotur ef á annað borð á að halda svissneska flugflotanum samkeppnishæfum.

Northrop F-5 Tiger orrustuþoturnar þeirra voru hannaðar fyrir meira en hálfri öld og standa nútíma herþotum langt að baki. Þeir sem vilja endurnýja þær benda á reynslu þeirra þjóða í seinni heimsstyrjöldinni, sem áttu fáar og úreltar flugvélar, sem reyndust gagnslitlar gegn fullkomnum flugvélum Þjóðverja.

Tiger þoturnar eru að vísu liprar og einfaldar en nýju þoturnar fljúga 500 km/klst hraðar og klifra tvöfalt hraðar.  

 En nú hafa Svisslendingar hafnað því, að vísu með tæpum meirihluta í atkvæðagreiðslu að endurnýja flugflotann. Það mun koma í veg fyrir að þeir ráði yfir bestu fáanlegum herþotum og þar með vekja spurninguna um það, hvort úreltar þotur muni nýtast til að verjast eða hafa fælingarmátt gegn því að lenda í stríðsátökum og viðhalda sjálfstæði og fullveldi landsins.

Raunar er erfitt að sjá hverjir það ættu að vera, sem vildu fara með hernaði á hendur Svisslendingum.

Landið er umlukið vinveittum ESB þjóðum sem hafa lítt haft sig í frammi við beitingu hervalds, að minnsta kosti verið það slappar í þeim efnum, að innan NATO eru uppi raddir um að ósanngjarnt er að Bandaríkjamenn beri hitann og þungann af hernaðarmætti NATO.   

Greiddu þjóðaratkvæði um kaup á orrustuþotum