Það eru tvö lið inni á vellinum.

Eins og hálfs árs vinna við að byggja upp íslenska handboltalandsliðið fór í vaskinn á 15 mínútum í kvöld, og sömuleiðis fuku út um gluggann tvö stórmót á stundarfjórðungi.

Menn leita að ástæðum og eitt atriðið er ekki nefnt en er það einfaldasta í íþróttum: Það eru tvö lið inni á vellinum og ekkert lið er betra en mótherjinn leyfir.

Ef mótherjinn lærir á þig og honum gengur vel í því, verður þú að breyta um taktik og koma með mótleiki.

Aðlögunarhæfni er einhver mikilvægasti eiginleiki íþróttamanna.  

Afar athyglisvert var að sjá hve óskaplega oft íslensku leikmennirnir "töpuðu boltanum" á þann hátt að reyna níðþröngar sendingar inn á menn á línununni þar sem boltinn fór í gólfið og lenti í mótherjunum í stað þess að rata upp í hendurnar á ætluðum viðtakanda.

Hvers vegna svona oft í þessum leik?

Líklegasta skýringin er sú að þjálfari Króata hafi verið búinn að skoða vel myndir af fyrri leikjum Íslendinga og allar fyrri sendingar Íslendinganna af þessu tagi og fundið við því mótbragð.

Það vakti athygli að á þessum örlagaríka kafla leiksins eyddi liðið okkar furðu miklum tíma í það að kasta boltanum rólega á milli sín áður en sóknin var sett í gang, vitandi það að hver sókn má aðeins taka takmarkaðan tíma.

Þegar sóknin fór í gang virtist koma óþol í leikmenn sem gerði það að verkum að ekki var þolinmæði til að bíða eftir opnu færi heldur reyndar gólfsendingar í þrengslum sem króatíska liðið sá nær undantekningarlaust við.

Íslendingarnir virtust ekki luma á annarri aðferð, sem Króatar hefðu ekki kynnst áður.

Króatarnir voru búnir að kortleggja íslenska liðið, finna ráð við sóknarkerfi þess og ráð til að splundra vörn þess.

Það var helst á kafla í síðari hálfleik sem íslenska liðinu fór að ganga ögn betur við það að skipt var nýjum mönnum inn á sem breyttu leik og svip liðsins.

Kannski var leikurinn í kvöld upphafið að kynslóðaskiptum í íslenska handboltanum sem taka nokkur ár, - en skapa að lokum lið, sem ekki er eins brothætt og liðið hefur verið.

 

Íslendingar á heimleið frá EM

Bjöllurnar hringja enn og aftur, - og hafa hringt í mörg ár.

Nú liggur mikið á að selja hlut ríkisins í Landsbankanum og "losa um fjármagn, sem fæst við sölu hans og koma því í hendur ríkisins" eins og það er orðað.

Er því þá alveg sleppt þótt arðurinn af hlut ríkisins sé það góður að smám saman getur hann samtals numið söluverði bankans og dreifst þægilega yfir næstu ár.  

Og bjöllur hringja, bæði frá fyrri tíð og til þessa dags þegar valdaöflin sækjast eftir því að einkavæða hvaðeina.

Ef þetta verður gert verður það í annað skipti sem allir stærstu bankar landsins eru í einkaeign.

Hitt var á árunum 2002-2008 með afleiðingum, sem allir þekkja.

Það er ekki skynsamlegt að setja nær öll eggin að nýju í sömu körfu.

Bjöllurnar hringja líka varðandi það hvernig þjónustu heilbrigðiskerfisins er færð svo mjög yfir til einkageirans að þúsundir fólks eru á ógnarlöngum biðlistum og aðeins hinir ríku geta keypt sig fram hjá biðlistunum.

Og sparnaðurinn í heild verður enginn heldur oft tilfinnanlegt tap, bæði peningalega í sjálfu heilbrigðiskerfinu og í óbætanum legum skaða örkumla og dauða, þjáninga jafnt sem tekjumissis eins og biðlistinn vegna hjarta/gáttaflökts sýnir grimmilega og bent hefur verið áður áð á þessari bloggsíðu.

 

 

Liggur ekkert á að selja bankann

Tengiltvinnbílar eru afar áhugaverð lausn.

Helsta vandamálið við rafknúin farartæki er orkuáfyllingin. Venjulegir tvinnbílar hafa þann ókost að bensínvélin ein og uppsöfnuð orka niður brekkur eða þegar bíllinn hægir á sér geta endurnýjað driforkuna.

Rafbílar sem aðeins eru knúnir rafmagni og það tekur tíma, líka í hraðhleðslu, að hlaða rafgeymana.

Þess vegna er millistigið, tengiltvinnbílar, áhugaverð lausn, því að hún gerir mögulegt að halda áfram ferð sinni á afli bensín/dísilvélarinnar einnar þótt bíllinn verði rafmagnslaus.

Og tæknilega er mögulegt að aka eingöngu á rafaflinu dögum og vikum saman, til dæmis í borgarumferð, með því að hlaða bílinn með jöfnu millibili.  

 

Tengiltvinnbílar flæða yfir Noreg

Iðrun, fyrirgefning og sátt.

Iðrun, fyrirgefning og sátt eru mikilvægur þáttur í kristinni trú. Ef mál Atla Helgasonar er skoðað, vaknar spurning um hvort vanti upp á að forsendum þessa fyrirbrigðis hafi verið náð í því máli.

Þegar 86 manns voru árið 2009 beðin að fjalla um þær í stuttu máli í bókina Fyrirgefning og sátt, varð til eftirfarandi texti með sínu lagi:

 

FYRIRGEFNING OG SÁTT.

 

Án fyrirgefningar friðlaus verður hver maður, -

fær ekki lifað lífinu sæll og glaður.

Batnandi manni er best að lifa og deyja,

bæta fyrir sín afbrot, sig auðmjúkur beygja.

 

Breyskleikinn leikur mann illa á ýmsa vegu,

ágirnd og sjálfselska, systurnar hættulegu; -

syndirnar lúmsku, losti, græðgi og hroki,

líf okkar eitra, - oft verða að þrúgandi oki.

 

Misgjörðir ýmsar og mistök á vegum hálum

meinvörp og sár geta skapað í viðkvæmum sálum.

Allir menn  eiga einhverjum skuld að gjalda.

Öll þurfum við á fyrirgefningu´að halda.

 

Vont er að vera fullur af hefndarhuga.

Heiftúð og gremja oft skynsemi´og hugarró buga.

Enginn er bættari náungannn auri að ata,

því oftast fer hatrið verst með þá, sem að hata.

 

Þú, sem ég braut gegn, þér á ég skuld að gjalda.

Þungbær er sökin og erfitt er henni að valda.

Ef framvegis gegn syndinni verð ég á verði

viltu fyrirgefa mér það sem ég gerði.

 

Fyrirgefning og iðrun mér frið munu veita. 

Fyrirgefningar Drottins ég verð að leita,

en víkja ekki frá verknaðinum hálfum,

ég verð að geta fyrirgefið mér sjálfum.

 

Er endirinn nálgast áfram ég trúi og vona

og ósk mín til þeirra sem braut ég á móti er svona:

Þótt sakbitinn muni ég síðustu rimmuna heyja

að sáttur við Guð og menn ég fái að deyja.

 

 

 

 

Heyrði þetta fyrst í fréttum

Lágt olíuverð er notadrjúgt.

Styrking krónunnar, sterk staða sjávarútvegs og uppgangur í ferðaþjónustu eiga drjúgan þátt í því að gera mögulegt að hafa hemil á verðbólgu með minni hættu á verðhækkunum á innflutningsvörum.

Það skilar einnig auknum kaupmætti.

En undirliggjandi er stórlækkun á olíuverði, sem er snar þáttur í efnahagslífi þjóðarinnar, gefur ákveðið svigrúm og auðveldar alla efnahagsstjórnun.

Það sést vel þegar þetta er borið er saman við afleiðingar stórfelldra verðhækkana í olíukreppuni, sem skall á 1979.

Þá misstu íslenskir stjórnmálamenn tökin á verðbólgunni, sem komst yfir 100 prósent vorið 1983.  

Krónan styrktist um 7,9 prósent

Gos á Íslandi - stærri stórfrétt erlendis.

Þegar gos hófst í Heimaey 23. janúar 1973, fór tímaritið Time þegar af stað og gerði ráðstafanir til þess að gosið yrði að aðalgrein og forsíðugrein blaðsins.

En Lyndon B. Johnsons fyrrverandi Bandaríkjaforseti tók upp á því að deyja daginn áður og Eyjagosið varð að víkja fyrir Johnson sem forsíðugrein.

Hann var 64 ára gamall en hafði reykt þrjá pakka á sígarettum á dag fram til ársins 1955 þegar hann fékk hjartaáfall, - hefur sennilega ekki þolað reykingarnar.

Náði sér eftir áfallið og hætti að reykja að mestu, en byrjaði aftur á fullu 1969 þegar hann lét af embætti.  

Svipað gerðist 1991 þegar Hekla byrjaði að gjósa. Enn og aftur varð íslenskt janúargos að þoka fyrir stærri frétt erlendis, upphafi Flóabardaga, og hið ótrúlega gerðist, að andlát Ólafs Noregskonungs þennan sama dag varð að þriðju frétt.

Ég minnist þess enn hvað Stöð 2 sem ég vann þá hjá, var óheppin varðandi Heklugosið.

Fljúga varð blindflug að kvöldlagi og Sjónvarpið fékk fyrir hreina tilviljun úthlutað flughæð, sem hægt var að sjá gosið úr, á sama tíma og okkar fólk sá ekki neitt.

En við gáfumst ekki upp, heldur ákváðum að ná forystunni með því að fljúga á tveimur loftförum, ég á TF-GIN og Sigurveig Jónsdóttir með þyrlu, og náðum þá langbestu myndunum, sem teknar voru af gosinu og lifðu lengi vel á eftir, þegar takmarkaðri myndir Sjónvarpsins voru gleymdar.

Viðburðaríkur dagur fyrir 25 árum