Hvað er rétt í því að Þorgerður Katrín hafi fyrst viljað framboð fyrir Sjalla?

Tvennum sögum fer af því að Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir hafi verið orðuð við að fara í framboð fyrir Sjálfstæðisflokkinn. 

Annars vegar var sú saga á kreiki, að vegna þess að Þorgerður hafi þótt líkleg til að halla sér að Viðreisn, hafi verið reynt að hvetja hana til að fara í framboð fyrir Sjálfstæðisflokkinn. 

En síðan segir Bjarni Benediktsson í fréttum í kvöld að hún hafi komið til sín til að ræða hugsanlegt framboð fyrir flokk hans. 

Mátti af því ræða að þetta hafi verið að hennar frumkvæði.

Hér fer því tvennum sögum af þessu og gott væri að fá hið rétta fram.  

Þorgerður og Þorsteinn í Viðreisn

Titringur og skjálfti í óðri ást.

Ofurhetjan ærir mig. /   

Ég ann þér, Bieber kæri!  /

Með skjálfta og titring sá ég þig  /

á sjötíu metra færi. 

„Ég titra, ég skelf“

Athyglisverðar upphæðir í kjarabótinni.

Nú eru prófkjörin í fullum gangi og þá er heppilegur tími fyrir gylliboð frambjóðenda. 

Ekki skal amast við því út af fyrir sig þótt einhverjar úrbótatillögur varðandi brýnar umbætur á ýmsum sviðum líti dagsins ljós, heldur þvert á móti fagna því þegar örlar á skilningi á kjörum þeirra, sem minnst mega sín í þjóðfélaginu, jafnvel þótt þessi skilningur sé oft fljótur að hverfa og jafnvel strokaður strax út úr gögnum strax eftir kosningar, eins og reyndin varð eftir kosningarnar 2013. 

"Frítekjumark er réttlætismál" er yfirskrift ágætrar greinar um málið í Morgunblaðinu í dag um kjör aldraðra og upptöku frítekjumarks fyrir þá, og er þar reifað, að fái tillögur þar um framgang, muni kjarabótin nema allt að 23 prósentum hjá þeim sem minnst bera nú úr býtum.

Þetta þykir há tala á tímum þegar kjarabætur margs hálaunafólks, viðbótin sem það fær, nemur í krónum talið sem svarar margföldum launum ellilífeyrisþega. 

Hin stórkostlega kjarabót, 23% fyrir þá sem minnst bera úr býtum, gefur þeim hvorki meira né minna en 252.776 krónur í heildartekjur á mánuði samkvæmt þessari grein.

Hugsið ykkkur rausnina, til dæmis fyrir konur, sem hafa fætt og alið upp fjölda barna, að hafa úr hvorki meira né minna en rúmum 250 þúsund krónum að spila á mánuði á efri árum!

Já, mikil er rausnin!

Segir þetta ekki eitthvað um það hver hugsunarhátturinn er gagnvart þeim sem lögðu grundvöll að hinu svokallaða allsnægtaþjóðfélagi nútímans og lögðu fé í lífeyrissjóð, sem sjálfsagt þykir að ganga í til að kosta eitthvað allt annað en að greiða lífeyri?  

Vill innleiða eitt frítekjumark