"Er horfi ég yfir Húnaþing..."

Meðan séra Hjálmar Jónsson var alþingismaður lágu leiðir okkar stundum saman á þjóðveginum milli Reykjavíkur og Norðulands. 

Báðir könnuðumst við vel við lýsingu Emils Birnis Haukssonar, bílstjóra, á þeirri tilfinningu að aka norður af Holtavörðuheiði og horfa í áttina til Húnaþings.

Eitt sinn vorum við báðir á ferð norður að vetrarlagi og var launhált sums staðar á veginum.

Ég var í símasambandi við Hjálmar af og til og sagði honum, að ég gerði það meðal annars til þess að halda mér við efnið við aksturinn, vegna þess að ég væri allþreyttur og yrði að halda einbeitingu og þreki.  

Hjálmar var á undan á sínum bíl og þegar hann var kominn norður fyrir Hæðarstein, hringdi hann í mig og fór með þessa nýsömdu stöku sina:

 

Á Holtavörðuheiði syng

og hef ei neins að sakna.

Er horfi ég yfir Húnaþing

hendingarnar vakna.  

 

Þegar ég kom norður yfir skömmu seinna sendi ég honum þessa svarvísu: 

 

Er horfi ég yfir Húnaþing

hugurinn fer að slakna.

Bíllinn snýst í hálfan hring, -

af hendingu ég vakna.  

Glímt við þjóðveginn

Athugasemdir

[Þorsteinn Briem, 25.9.2014 kl. 00:24]

A Plastic Future: the Midway Story - Myndband