Íslands þúsund ár

19.1.2015 | 09:36

Aðeins verið að lengja í hengingarólinni?

Á athyglisverðu málþingi í haust um olíumálin var sýnt með tölum, að vinnslukostnaður í olíulindum Persaflóaríkjanna er svo lágur, að hann var aðeins um fjórðungur söluverðsins þá, og er enn vel innan við helmingur söluverðsins.

Af því leiðir að þessi suðrænu olíuríki hafa gríðarlegan sveigjanleika til þess að lækka verðið og stuðla með því meðal annars að því að gera Pútín og Rússum lífið alveg einstaklega erfitt, vegna þess að vinnslukostnaðurinn norðar á hnettinum er miklu meiri en suðurfrá.

Vinnslukostnaðurinn, sem verið er að tala um á nýjum olíusvæðum var í haust rétt neðan við söluverðið og er nú kominn upp fyrir það.

Ástæðan er tvíþætt:

Sádarnir, sem ráða ferðinni í þessum málum, neita að draga úr framleiðslu sinni og það, að viðbættu stórfelldu bergbroti (fracking, sem stundað hefur verið í Norður-Ameríku, og mokað hefur miklu nýju magni af olíu og gasi út á markaðinn vestra, hefur leitt af sér hið mikla verðhrun á olíu.

Ólíklegt er hins vegar að þessi tímabundna framleiðsla geti gert mikið meira en að lengja í þeirri hengingaról sem jarðefnaeldsneytisframleiðsla heimsins hangir í.

Olíuöldin, þessi langstysta og mesta orkusprengingi í sögu jarðarbúa, hefur náð hámarki og leiðin héðan af liggur óhjákvæmilega niður á við á næstu áratugum vegna þess að nýjustu olíulindirnar eru ekki eins gríðarlegar eins og þær gömlu og vinnslukostnaðurinn er svo hár, að söluverðið þarf að verða að minnsta kosti tvöfalt hærra en það er nú.