"Stóri bróðir vill fylgjast með þér."

Lýsing Orwells á þjóðfélaginu þar sem "Stóri bróðir" fylgist í smáu og stóru nákvæmlega með öllu því sem þegnarnir aðhafast rættist í Austur-Evrópu þegar STASI og KGB voru upp á sitt besta.

Þetta er þjóðfélag óttans og kúgunarinnar. 

Nú eru hryðjuverkasamtökin sem sprengdu Tvíburaturnana og frömdu fleiri hryðjuverk að takast að eyða því þjóðfélagi frelsis frá kúgun og ótta sem hefur verið keppikefli vestrænna þjóða. 

Því meiri tilburði sem bandarísk stjórnvöld sýna á borð við þá sem nú eru hafðir uppi við íslenskan þingmann, því nær komast þau takmarki hryðjuverkasamtaka um að láta ótta og kúgun koma í stað upplýsinga- og tjáninarfrelsis og frelsis frá ótta sem var tvær af fjórum tegundum frelsis, sem Roosevelt Bandaríkjaforseti setti fram fyrir réttum 70 árum. 

Það er mikilvægt að berjast gegn þeim aðgerðum sem nú eru í gangi af hendi bandarískra stjórnvalda gagnvart þeim, sem komu upp um þá villimannlegu árás, sem gerð var í Bagdad á sínum tíma. 

Þeim væri nær að taka til í eigin ranni hvað varðar stríðsrekstur þeirra. 

„Sérkennilegt og grafalvarlegt“

Þetta er hægt!

Mitt í myrkri Hrunsins má sjá sóknarfæri fyrir landið okkar. New York Times er ekkert smá þorpsblað og það er mikilla fjármuna virði að fá ókeypis auglýsingu þar á borð við þá sem lesendur blaðsins hafa fengið í hendur um bestu ferðamannastaði heimsins.

Það sem enn betra er, er það að möguleikarnir eru miklu meiri en þeir sem nýttir hafa verið til þessa. 

Ísland er nefnilega meira en Bláa lónið-Reykjavík-Þingvellir-Gullfoss-Geysir og ferðamannatíminn getur vel verið lengri en nokkrir mánuðir á sumrin. 

Fyrir áratug hefðu margir talið það fjarri lagi sem nú gerist aftur og aftur að heimsbyggðin setur Ísland ofarlega á þennan hátt. 

Og margt af því sem nú er talið fjarlægt gæti gerst í framtíðinni.

Ísland vekur athygli

Bestu lögin!

Það er nú einhvern veginn þannig að í kringum mann er fólk sem hefur gaman af að vera fylgismenn ákveðinna knattspyrnufélaga enskra og því lendir sá á vissan hátt utangarðs sem ekki styður neitt sérstakt félag.

Í Klapparhlíð 30 er svo harður stuðningsmannahópfur Arsenal hjá Iðunni, Friðriki og allri þeirri fjölskyldu og ætt að maður talar í gríni um "þjóðarsorg í Klapparhlíðinni" þegar illa gengur hjá Arsenal. 

En valið reyndist auðvelt fyrir mig þegar loksins kom að þessu. Lánið er valt á vellinum og lið sem á að skipa gullaldarliði í dag getur hrapað langt niður hvenær sem er. 

Ég ákvað því að velja liðið sem hefði flottasta stuðningsmannasönginn, því að þar væri meiri von til þess að vera á toppnum að því leyti, hvernig sem liði gengi milli markanna. 

Og auðvitað varð Liverpool fyrir valinu, ekki hvað síst fyrir það að þetta er bítlaborgin og verður heldur ekki hrundið af þeim stalli. Gamall bítill og bítlaaðdáandi bregst ekki heimaborginni!

Nú eru að vísu dagar hjá liðinu mínu en þá er ekki ónýtt að eiga lag á borð við "You´ll never walk alone". 

Ef svo í ofanálag bætist elsta lagið af þessum toga við besta stuðningsmannalagið er auðvelt að vera "Púllari"

Sama á hverju gengur þá "er maður "aldrei einn á ferð!" 

Fann Liverpool-lag frá 1907

Brennan dauð og Subaruinn horfinn?

Akureyringar kalla ekki allt ömmu sína þegar snjór er annars vegar og þeir gera það heldur ekki nú.

Ég var þar á Þorláksmessu og það var afar jólalegt og drjúgur snjór í bænum. 

Snjórinn núna bætist ofan á hann og því er það kannski rétt sem haft var eftir einum snjóruðningsmanni í útvarpi áðan að þetta væri mesta ófærð þar í fimmtán ár.

Ég á 30 ára gamlan Subaru nyrðra sem ég hef til taks þegar ég er á ferðinni á Norðausturlandi og kannski er hann nú kominn alveg á kaf og horfinn í hinn hvíta jólasnjó.

Á myndinni er hann við hliðina á litla pallbílnum, sem dró Örkina, og á pallinum er lítil gúmmítuðra sem ég notaði til þess að róa út í eyjarnar í Folavatni á meðan að þeim var drekkt.  

Þórsarar andar kannski léttara úr því að þeir voru hvort eð er búnir að slá hina árlegu brennu sína af. 

Sú var tíðin að maður fór norður til þess að sjá um að Gáttaþefur kæmi þar fram en nú er öldin önnur. 

Brennan var fyrst haldin 1934 en þá stóð kreppan sem hæst hér, svo skæð, að kreppann núna er alger barnaleikur. Þjóðin var svo miklu fátækari þá en nú en samt voru brennurnar haldnar. 

En þá var við svo miklu minna að vera og brennan mun stærri hluti af jólahaldinu en hefur verið síðustu árin. Engu að síður en mikil eftirsjá af henni, að minnsta kosti eins og hún var þegar ég sótti hana heim hér áður fyrr. 

Nánast ófært á Akureyri

Hvað um fiskflutninga?

Samkeppni er driffjöður betri hagkvæmni og þar af leiðandi betri lífskjara. Hún á að tryggja að vörur séu ávallt framleiddar á þeim stað þar sem það kemur best út fyrir heildina. 

Heilbrigð samkeppni á jafnréttisgrundvelli er til bóta en einokun og fákeppni til ills. 

En stundum snýst þetta lögmál upp í andhverfu sína þegar óprúttnir aðilar nýta sér veikleika þess. 

Stundum er um að ræða heilu heimsálfurnar og má þar nefna það stórkostlega ranglæti að vestrænar þjóðir knýja fram sem minnstar skorður við frjálsu flæði fjármagns og verslunar en halda á hinn bóginn uppi miklum höftum varðandi landbúnaðarvörur sem skaðar svo mikið landbúnað í suðrænum löndum, að nemur margfaldri þróunaraðstoð við þau ríki. 

Þau fá ekki að njóta hagstæðara lofslags og aðstæðna til landbúnaðar. 

Íslendingar gengu fyrir 15 árum með betlistaf fyrir erlend stóriðjufyrirtæki með því að senda þeim bækling þar sem þeim var lofað "lægsta orkuverði" og "sveigjanleika við mat á umhverfisáhrifum" ef þau reistu álver hér á landi. 

Með þessu ákváðum við að bjóða niður orkuverð á heimsvísu svo mjög að meira að segja fátækustu þjóðir heims, sem ætti orkulindir, gætu ekki keppt við okkur. 

Þegar seljandinn er búinn að gefa upp þessa hugsun sína þarf engan að undra þótt kaupandinn gangi á lagið og noti bláfátæka útlendinga til þess að bjóða niður hráefnisflutninga og vinnu við virkjanaframkvæmdir. 

Þegar framkvæmdir hófust við Kárahnjúka var sagt að 80% vinnuaflsins yrðu Íslendingar en 20% útlendingar.  Þetta varð auðvitað öfugt, 80% útlendingar og 20% Íslendingar. 

Til þess að útvega erlent hráefni flytja álrisarnir það yfir þveran hnöttinn hingað og í fróðlegri grein í Fréttablaðinu nýlega var því lýst hverning staðið er að stórfelldri eyðileggingu lands og arðráni í þeim löndum þar sem hráefnið fæst. 

Samanburðurinn við íslenskan sjávarútveg er sláandi. Eða hvað myndi vera sagt ef erlendir auðmenn ættu öll fiskvinnslufyrirtæki landins og notuðu sér bág kjör útlendinga til þess að láta þá vera á fiskiskipum okkar og sjá um flutninga á fiski til viðskiptalanda okkar?

 

 

 

Semji við íslensk félög um álflutninga

Margrét Erla á pari með Klovn!

Var að horfa á Margréti Erlu Maack brillera í viðtali í Kastljósi við "Klovn" félagana, Casper og Frank.

Þetta var svo dásamlega eðlilegt og vel af hendi leyst hjá henni að unun var á að horfa. 

Það er sjaldgæft að sjá svo vel útfært viðtal af þessu tagi af hálfu Íslendings þegar útlendingar eiga í hlut. 

Það getur verið mun erfiðara að taka viðtal við snjalla grínara en flesta aðra, ekki síst á erlendu máli. 

Margrét Erla fór alveg hárrétta leið þegar hún ákvað að láta ekki setja þýðingartexta neðanmáls heldur gerði viðtalið að þríleik þar sem þriðji / fjórði aðilinn sem hún talaði við í leiðinni voru íslenskir sjónvarpsáhorfendur þegar hún var að þýða orð Dananna jafnóðum fyrir okkur, sem horfðum á þetta heima. 

Ég segi fyrir mig: Til hamingju, Margrét Erla! Bravó! 

Frank og Casper á Íslandi

Við fengum handritin, þeir hótelið.

Það hefur gengið á ýmsu í samskiptum Dana og Íslendinga í gegnum aldirnar. Löngum var það Íslendingum þyrnir í augum grunur um að Danir arðrændu okkur, göturnar í Kaupmannahöfn væru lýstar upp með íslensku lýsi og ýmsar byggingar og mannvirki byggð fyrir gróða einokunarkaupmanna af verslun á Íslandi.

Sjálfstæðisbarátta Jóns Sigurðssonar byggðist á því að krefjast endurgreiðslna frá Dönum sem Íslendingar ættu inni hjá þeim. 

Þegar Árni Magnússon safnaði íslensku handritunum og flutti til Kaupmannahafnar var það eðlileg ráðstöfun því að engar aðstæður voru á Íslandi til að sinna þessum verðmætum eða varðveita þau. 

Í kjölfar stofnunar lýðveldis á Íslandi varð til það sem kallað var "handritamálið" og þá gerðu Danir það, sem ekki er vitað til að nokkur önnur þjóð hafi gert í hliðstæðu máli, að þeir afhentu Íslendinum þau að langmestu leyti. 

Það hlakkaði dálítið í mörgum Íslendingum þegar útrásarvíkingar fóru að kaupa sum helstu tákn Kaupmannahafnar eins og Magasin De Nord og Hótel D´Angleterre og fannst sumum að nú væri verið að hefna fyrir maðkaða mjölið, götulýsinguna í Höfn og það sem þar var reist fyrir peninga, sem fengist hefði fyrir arðrán á Íslandi. 

En nú hefur þetta gengið til baka og sem betur fer höldum við þó handritunum og leikar standa sæmilega jafnir: Við fengum handritin aftur og þeir fá Hótel D´Angleterre og fleiri eignir sínar til baka. 

 

Hótel D'Angleterre selt

Frá Gróttu inn undir Laugarnes.

Óveðursspáin, sem nú er birt fyrir næsta sólarhring, getur í fyrramálið valdið meiri sjógangi við suðurströnd Kollafjarðar en þar hefur orðið í háa herrans tíð.

Þetta er vegna þess að þá verður stórstreymt og má jafnvel búast við því að ófært verði eða illfært um Sæbraut frá Rauðarárvík út að gömlu höfninni og síðan einnig fyrir vestan Ánanaust út eftir Eiðsgranda. 

Éinnig má geta þess að í svona veðri verður alveg útrúlega mikið saltrok í borginni sem setur salthúð á bíla og hvaðeina, sem fyrir verður. 

Þeir sem eiga bílskúra gera því vel með því að hafa bíla sína þar inni eins og kostur er og mikilvægt er að þvo eða þrífa bíla eftir veðrir eins fljótt og kostur er. 

Brennum frestað vegna veðurs

Þrjú efstu óumdeilanleg.

Ég held að hvert hinna þriggja, sem efst urðu í vali á íþróttamanni ársins á Íslandi 2010 hefði verið vel að titlinum komin.

Yfir hverju þeirra hvíldi ævintýrablær. 

Þetta val er ávallt erfitt því að vega verður og meta svo margt.

Þannig verður meðal annars að taka fjölda iðkenda á heimsvísu með í reikninginn og jafnvel þótt ágæti Gylfa Þórs verði að miðast út frá iðkendafjöldanum undir 21. árs aldri, er knattspyrnan stunduð af svo mörgum að engin hinna íþróttagreinanna sem voru nú í pottinum jafnast á við það. 

Það hefði því verið réttlætanlegt að velja Gylfa Þór rétt eins og Alexander. Það var hreint ævintýralegt að sjá hvernig hann á snilldarlegan hátt skoraði mörkin tvö sem gerðu á skammri stundu út um þann leik sem úrslitum réði um það að Íslendingar ættu í fyrsta sinn knattspyrnulið í úrslitakeppni á Evrópumóti. 

Stúlkurnar í Gerplu urðu Evrópumeistarar í afar krefjandi og erfiðri íþrótt, sem er ein af greinum hennar og því kannski ekki hægt að bera það saman við Evrópumeistaratitil í þeim greinum sem flestir stunda. 

Ég hefði samt alveg fellt mig við það að Íris Mist Magnúsdóttir hefði hampað titlinum fyrir hönd síns liðs og það hefði verið hressilegt og skemmtilegt. Það var ótrúlegt ævintýri að sjá hvernig þessar stúlkur vörpuðu ljóma á félag sitt, bæjarfélag og föðurland. 

Valið á íþróttamanni ársins hefur stundum borið keim af því hvað hrífur íslensku þjóðina mest og einnig fordæmi og framganga viðkomandi íþróttamanns.

Saga Alexanders Pettersson hefur yfir sér ljóma ævintýranna gömlu um karlsson í koti sem eignast kóngsríkið á óvæntan og ótrúlegan hátt og eignast meira að segja annað kóngsríki en landið sem hann fæddist og ólst upp í. 

Þetta ævintýri á sér enga hliðstæðu svo ég muni í íslenskri íþróttasögu og þess vegna er hún svo hrífandi og yljar um hjartaræturnar. 

Ekki var í kvöld allt talið upp sem Alexander gerði svo snilldarlega en þar á ég við það hve oft hann "stal" boltanum af andstæðingunum. 

Slíkt er ekki fært til bókar eins og stoðsendingarnar en er í raun ígildi þess þegar markmaður ver skot og færir liði sínu boltann á silfurfati til að skora í stað þess að fá á sig mark. 

Í þessu var Alex yfirburðamaður. 

Persóna Alexanders er heillandi í einfaldleika sínum, látleysi og hógværð og yfir því er mikill ljómi að ævintýrið hans fer með þessum titli í sögubækur íslenskra íþrótta.  

Alexander íþróttamaður ársins

Sérfræðingar ekki sammála.

Dýralæknar, dýrafræðingar og fuglafræðingar víða um heim brjóta nú heilann um dularfullan fugladauða í Bandaríkjunum og eru ekki sammála.'

Nú hefur svipaður fugladauði átt sér stað við Falköping í Svíþjóð og enn eru uppi kenningar um hræðslu sem dauðaorsök eins og í Bandaríkjunum.

Leikurinn með skýringarnar hefur nú borist til Íslands og enn eru sérfróðir menn ekki sammála.

Þegar svo er, eiga leikmenn leik.

Ætli skýringin sé ekki sú að þetta sé óráðin gáta?

Ef fuglarnir dóu svona margir í einu úr hræðslu, hvers vegna hefur slíkt ekki gerst fyrr í þessum mæli? 

Það hafa áður verið þrumuveður og áður verið flugeldasýningar  sem nefnd hafa verið sem hugsanlegar orsakir í Bandaríkjunum. Varla var það orsökin við Falkjöping? 

Af hverju drápust þúsundir fugla í Louisiana á svipaðan hátt þar sem ekki var neinn hávaði á ferðum? 

 

P. S. Á ljósvakamiðlunum hafa fréttamenn og þulir staglast á nafni Arkansas ríkis með því að bera það rangt fram, líkt og síðasta atkvæðið væri nafn flugfélagsins SAS sem viðskeyti. 

Nafnið er borið fram Arkanso og ekki frekar ástæða til þess að bera það öðruvísi fram heldur en að bera fram nafn New York sem Nefjork. 

Drápust líklega úr hræðslu