Babelsturn okkar tíma?

Sagnirnar um Babelsturninn sem á að hafa verið reistur í Babylon hinni fornu þálifandi valdhöfum og mönnum til dýrðar kemur upp í hugann við fréttirnar af langhæsta turni heims í Dubai. 

Turninn í Dubai er reistur til dýrðar núverandi valdhafa þar og ber nafn hans og á að vera vitni um dýrð og mikilleik hans og núlifandi landsmanna hans á sama tíma og landið er í raun gjaldþrota og því haldið uppi með hjálp nágrannaþjóða, sem sjálfar ausa af fyrirhyggjuleysi af skammvinnri orkulind og nota gróðann af henni til að viðhalda spilltum og einræðisfullum valdhöfum í þjóðfélögum misréttis á marga lund.

Í mannkynssögu framtíðarinnar verður veldi olíuríkjanna við Persaflóa minnst sem einhvers skammvinnasta og skammsýnasta fyrirbæris sögunnar og turninn mikli í Dubai og önnur fáránleg bruðlmannvirki þessa ríkis verða tákn um græðgi og sjálfumgleði sem skilur eftir sig sviðna jörð þegar spilaborgin hrynur.

Samsvarandi turnar risu líka hér á landi í gróðærinu mikla, og byrjunin var auðvitað sú að okkar kynslóð reisti stærsta mannvirki sem nokkur íslensk kynslóð hefur reist eða mun geta reist um sjálfa sig, Kárahnjúkavirkjun.

Var þar engu skeytt um rétt milljóna ófæddra Íslendinga, heldur eyðilögð um aldur og ævi náttúruverðmæti sem voru ekki metin krónu virði. 

Eins og það væri ekki nóg fylgdu í kjölfarið fleiri tákn bruðls, hroka og yfirlætis. 

Eitt þeirra, Hálvitinn við Borgartún, sem ég kalla svo,  ber innantómt að mestu við loft séð frá þeim stað sem ég bý á og byrgir fyrir sjálfan Snæfellsjökul sem áður var augnayndið mesta á góðviðrisdögum auk þess sem eyðilögð var sjónlína frá innsiglingarvita Reykjavíkur og mun kosta ótalda milljónatugi ef ekki hundruð að lagfæra það.  

Það merkilega við Babelsturna Babylons, Dubai og Íslands er að svo virðist sem menn  geti ekki lært af sögunni. 

Mikið um dýrðir í Dubai

Hvernig var þjóðaratkvæðagreiðslan 1944?

Á þeim tíma sem heimsstyrjöld geysaði og nasistar réðu enn yfir nær allri Evrópu vestan við Sovétríkin og norðan syðsta hluta Ítalíu ákváðu Íslendingar að hafa þjóðaratkvæðagreiðslu um stjórnarskrá lýðveldisins Íslands. 

Þessi atkvæðagreiðsla fór fram án þess að maður hafi séð að nokkur sérstök vandkvæði hafi verið á því.

Þess vegna á að vera alger óþarfi að vandræðast með þjóðatkvæðagreiðslu nú, jafnvel þótt þeir séu nú látnir sem stóðu að atkvæðagreiðslunni 1944.

Það ættu að vera til heimildir um hana.

Það segir hins vegar sína sögu að það skuli vera svona langur tími síðan svona atkvæðagreiðsla hefur farið fram.  

Blaðamannafundur í fyrramálið

Niðurstaða nauðsynleg.

Það er fagnaðarefni að fyrirtæki sem veitir fleira fólki vinnu hér á landi en heilt risaálver eykur starfsemi sína. Actavis er eitt af ótal dæmunum um að það, sem kallað hefur verið "eitthvað annað" með fyrirlitningartóni stóriðjusinna.

Actavis virðist líka vera eitt af dæmunum um vel heppnaða útrás og ætti að kenna okkur að fordæma ekki allt það sem getur fallið undir það orð. 

Frá Hafnarfirði til Reykjanesbæjar er aðeins 20 mínútna akstur og verksmiðja Actavis getur því verið vinnustaður sem nær til sín fólki og þjónustu þótt farið sé yfir kjördæmamörk. 

Í sambandi við þetta mál kemur enn og aftur upp umræða um eignarhaldið, svipað og var varðandi gagnaverið á Keflavíkurflugvelli. 

Það leiðir hugann að því brýna óleysta verkefni bíður þessa nýja árs að kryfja hrunið til mergjar, upplýsa um ábyrgð manna, sem þeir síðan axli og sýni að þeir iðrist og vilji leggja sig fram í bót og betrun.

Á eftir þessu getur síðan fylgt sú sátt, fyrirgefning og samstaða sem þjóðinni er svo nauðsynleg.

Við höfum ekki enn komist að hinu sanna og því er eftir að fara í gegnum allan þennan feril.

Á meðan svo er verður að halda haus og hrapa ekki að illa ígrunduðum dómum og aðgerðum.

Niðurstaða í þessu máli er forsenda fyrir uppbyggingu hins nýja Íslands.  

Mikil stækkun fyrirhuguð

Gleði hjá gömlum Mývetningum.

Strax þegar enski boltinn byrjaði á Íslandi myndaðist mikill áhugi á honum

Ég minnist þess enn hvað ég varð hissa þegar Magnús Kjartansson, ristjóri Þjóðviljans og einn helsti talsmaður kommanna á sínum tíma játaði fyrir mér að hann væri sjúklegur áhugamaður um enska boltann.

Og enn skemmtilegra var það að uppgötva um öfluga hópa vildarmanna einstakra enskra félaga úti á landi.

Sérstakleg er mér minnisstætt að í Mývatnssveit var mjög öflugur hópur aðdáenda og fylgjenda Leeds United fyrir 35 árum.

Eftir langa og stranga eyðimerkurgöngu hlýtur það að vera síðbúið en mikið gleðiefni hjá þessum mönnum að Leeds skyldi slá sjálfa Englandsmeistarana út úr bikarkeppninni.

Fyrir suma þessara aðdáenda kemur kannski þessi sigurleikur kannski of seint, því miður, því ekki er víst að allir þeirra hafi átt það langa lífdaga fyrir höndum að fagna í dag.

Leeds sló Manchester United út úr bikarnum

Vandamálin varðandi undirskriftasafnanir.

Við ófullkomnar aðstæður í vanþróuðum ríkjum er alltaf hætta á kosningasvikum og einnig þar sem ofríki stjórnvalda er mikið.

Í okkar heimshluta eru svik hins vegar fátíð í kosningum.

Vandamálin varðandi undirskriftasafnanir eru erfiðari viðfangs og hafa alltaf verið.

Það er erfiðara að mörgu leyti að ná í undirskriftir með gamla laginu eins og þeir fengu að reyna sem stóðu fyrir söfnun Umhverfisvina gegn áformum um drekkingu Eyjabakka.

Listum var stolið eða þeir eyðilagðir enda gríðarlegur hiti í málinu.

Slíku er ekki til að dreifa í netkosningum en þar koma önnur vandamál upp sem leysa þarf úr svo að þær verði ekki ó marktækar eins og dæmin sanna.

Skoðanakannanir á netinu held ég að séu enn ekki eins marktækar og kannanir á borð við ÞJóðarpúls Gallups, en auðvitað veldur mjög hver á heldur því að um svona netkannanir virðast ekki gilda neinar reglur.

Kannast ekki við fjöldapóst

Áttum okkur ekki á gildi vetrarins.

Í ferðum mínum um landið og umræðum um möguelika íslenskrar ferðaþjónustu á veturna hef ég rekist á mikla vantrú á því að hægt sé að fá erlenda ferðamenn til landsins að vetrarlagi. 

Þessu finna menn allt til foráttu, segja að hér sé allt of mikið myrkur, kuldi og vindasamt og umhleypingasamt í ofanálag.

Þessir úrtölumenn gefa sér það að útlendingar hafi alveg sömu sjónarmið í þessu efni og við sjálf.

Eftirminnilegustu áramót sem ég hef lifað var gamlárskvöldið sem við Helga fórum inn í Þórsmörk til að halda upp á giftingarafmæli okkar.

Sú ferð varð eftirminnilegri en nokkur af sumarferðum okkar vegna þess hve mjög vetrarfegurðin kom á óvart.

En þar að auki eru þær hliðar vetrarins sem fara mest í taugarnar á okkur heillandi í augum þeirra útlendinga sem aldrei hafa upplifað slíkt.

Þannig var blaðamaður Sunday Telegraph sem hingað kom yfir hátíðarnar og skrifaði um það í blað sitt hrifnastur af skafrenningnum og lýsti honum fjálglega.

Vetrarfegurðina við Mývatn sýndi ég fyrir rúmum áratug í Sjónvarpinu og notaði frábærar nýjar kvikmyndir Friðþjófs Helgasonar af henni.

Á hálendinu norður af Mývatni eru náttúruundur sem njóta sín jafnvel þótt hríðarveður sé og lítið skyggni, því að gígarnir og gjárnar njóta sín samt þegar komið er á vélsleða inn í þær.

En nyrðra rekst maður samt á miklar úrtölur um mögueikana sem vetrarríkið gefur í ferðamennsku, því miður.  

Póstkortaveður við Mývatn

Línurnar liggja ekki alveg saman.

Í fréttum dagsins var talað um mótmælendur við Bessastaði í morgun. Væntanlega hefur þá verið átt við það að allir sem skrifuðu undir áskorunina til forsetans hafi verið að mótmæla því samkomulagi sem fólst í löggjöfinni um Icesave. 

Þetta er áreiðanlega ekki rétt heldur er hér um að ræða að gamlar skotgrafir hafa áhrif á menn. 

Sumir þeirra sem skrifuðu undir áskorunina hafa verið í hópi þeirra sem hafa árum saman maldað mest í móinn varðandi allar breytingar í lýðræðisátt.

Síðan eru aðrir sem skrifuðu undir áskorunina sem gera það af prinsippástæðum sem hafa ekkert með það að gera hvort Icesavelöginu voru það skásta í stöðunni eða ekki.

Þetta er það fólk sem hefur árum saman viljað meira og beinna lýðræði og umbætur í stjórnarfari.

Annars voru fundarmenn við Bessastaði einstaklega heppnir með veðrið, sem gerði umgerð atburðarins magnaða, en hann naut sín vel þegar horft var yfir hann úr lofti eins og ég gerði.  

4 stjórnarþingmenn skrifuðu undir

"...aðstæður og afleiðingar..."

Tvö orð í ræðu forseta Íslands í dag vekja athygli, en þau notaði hann meðal annarra um það  hvort hann ætti að undirrita Icesave-lögin eða ekki. 

Þetta eru orðin "aðstæður" og "afleiðingar." Af þeim mátti ráða að ef hann mæti það svo að enda þótt brýnt væri að lýðræðislega tæki þjóðin ákvarðanir beint í mikilvægum málum, yrði að huga að því í hvert sinn, hverjar aðstæður og afleiðingar þess yrðu að skipa málum á þann veg. 

Þar með er það galopið hvorn kostinn hann velur.

Ef hann skrifar undir mun hann skírskota til þess hverjar aðstæðurnar séu varðandi samskipti við aðrar þjóðir og hvaða afleiðingar það muni hafa fyrir álit og heiður þjóðarinnar erlendis ef málið verði sett í uppnám.

Ef hann neitar að skrifa undir mun hann geta rökstutt það með því að miðað við þau orð hans í nýjársávarpinu að bæði sé vaxandi krafa um það í þjóðfélaginu og nauðsyn til að fela þjóðinni beint ákvarðanavald í stórum málum, sé rétt að gera það nú.

Af því muni síðan leiða, ef þjóðin hafni lögunum, að hún geti við engan sakast nema sjálfa sig ef það reynist verri kostur og það sé eðlilegt, miðað við aðstæður.  

 

Fylgst með ákvörðun forsetans

Hló óvenjulega oft.

Það er auðvitað persónubundið að hverju fólk hlær og þar með hvernig hverjum og einum finnst Áramótaskaupið hverju sinni. 

Þetta er mikill kostur því að það er alltaf gott að hafa eitthvað til að skeggræða um og rífast annað en Icesave.

Í þetta sinn hló ég óvenju oft og með jöfnu millibili og var því ánægður í heildina, - ánægja mín meiri en gengur og gerist, ekki hvað síst vegna þess að í svona þáttum koma oft nokkur atriði eða kaflar sem ekki fá mann til að hlæja. 

Árið 2009 var að vísu óvenju gjöfult á efnivið en það er þó engin trygging fyrir góðu skaupi.

Ef ég á að finna að einhverju voru innskotin með Margréti Tryggvadóttur of mörg, - tvö hefðu nægt.

Það er nefnilega lögmál, að erfitt er að endurtaka sama brandarann svo að hann geri sig jafnvel nema eitthvað alveg nýtt og óvænt komi til sögunnar.

Mér er kunnugt um að annars staðar var sjaldan hlegið og ekki sama ánægja með skaupið.

Kannski var ég bara í svona í jákvæðu stuði en það breytir ekki því að ég skemmti mér vel. Margir leikendur náðu frábærum tökum á þeim persónum, sem þeir áttu að túlka, svo sem Hjálmar Hjálmarsson í sérgrein sinni, Bubba Morthens. 

Sigmundur Ernir og Sigmundur Davíð næstum betri en origialarnir og Páll Óskar og lokaatriðið alveg ótrúlega flott atriði. 

Það voru nýir höfundar á ferðinni í þetta sinn og ég þakka fyrir mig með bestu nýjársóskum.