Örlagastund Vilhjálms Vilhjálmssonar.

Fréttin um fyrirhugaða ferð til mars árið 2025 leiðir hugann að einu helsta áhugamáli Vilhjálms heitins Vilhjálmssonar og örlagaríkri ferð, sem hann fór með mér vestur á Ísafjörðfyrir 48 árum.

Við vorum að skemmta með hljómsveit Magnúsar Ingimarssonar á héraðsmótum Sjálfstæðisflokksins víða um landið og ég var á lítilli fjögurra sæta einshreyfils flugvél af gerðinni Piper Tri-Pacer.

Af einhverjum ástæðum slógust Villi og Svanhildur Jakobsdóttir með mér í för frá Hrísnesi á Barðaströnd til Ísafjarðar.

Á þeirri leið gerðist það, að vegna órökréttrar uppsetningar á stillingu fyrir rennsli frá tveimur bensíngeymum vélarinnar, drapst á henni yfir Arnarfirði.

Ég breytti stillingunn á bensínrennslinu, vélin fór í gang, en á leiðinni til Ísafjarðar bjó ég þau Villa og Svanhildi undir þann möguleika að nauðlenda einhvers staðar á leiðinni, sem reyndist síðan alveg ástæðulaust.

Svanhildur varð ofsahrædd en Villi var hins vegar heillaður af viðfangsefninu, svo mjög að daginn eftir fékk hann að fara með mér sérstaka stutta ferð frá Ísafirði yfir Djúpið og til baka til þess að kynnast nánar töfrum flugsins.

Flugvélin var létt og kraftmikil og vegna margra stunda okkar Villa í spjalli um heima og geima, þar á meðal geimferðir, var ákveðið að búa til þyngdarleysi í fluginu.

Vélinni var fyrst flogið upp á hámarkshraða í dýfu og síðan klifrið á fullu afli nær lóðrétt upp þangað til hún "hékk" nær kyrrstæð í þyngdarleysi í á að giska 5-10 sekúndur.

Lítil reglustika sem hafði í fluginu daginn áður runnið fram eftir gluggakistunni niður í falsið við framrúðuna, tók flugið í þyngdarleysinu og sveif í því beint fyrir framan Villa.

Hann tók andköf af hrifningu og á leiðinni til baka leit hann á mig leiftrandi augum og stundi: "Þetta verð ég að kanna til fulls og fara alla leið."

Hann stóð við það. Eftir eitt ár í flugnámi var hann farinn að fljúga Fokker og leiðin lá í framhaldinu til Luxair og út um allan heim.

Í Luxemborg beið hans síðan nokkrum árum síðar ótímabær dauðdagi skammt frá flugvellinum.

Ég tók fráfall Villa mjög nærri mér, svo nánir vinir sem við vorum bæði í gegnum tónlistina, flugið og áhuga á öllum sviðum tækni og vísinda, ekki síst á óraviddum geimsins.

Mér fannst einhvern veginn ég bera vissa ábyrgð á því að hann fór inn á braut flugsins sem leiddi hann til örlaga sinna.

Frá stundinni okkar yfir Ísafjarðardjúpi var ég alltaf með ákveðinn beyg varðandi feril hans í fluginu.

Ég var veðurtepptur á flugvél í Vesturvíkinni í Aðalvík daginn sem útför hans fór fram.

Hvass vindstrengur stóð þvert niður yfir bogadregna fjöruna, sem ég hafði lent í með Sigmund Arthursson, kvikmyndatökumann.

Ég þráði mjög að komast suður og kveðja vin minn, var búinn að aka flugvélinni í "brautarstööu" og beið eftir heppilegu færi.

Við brautarendann var hinn þverbratti Hvarfnúpur, sem þurfti að beygja frá strax eftir flugtak.

Á þessu andartaki fannst mér ég finna fyrir ákafri áskorun Villa um að koma suður, eins og hann svifi fyrir framan mig og segði: Komdu! Komdu!

Það lægði aðeins og nú var að hrökkva eða stökkva. Ég gaf vélinni afl og hún rann áfram smáspöl, en andartaki síðar snerist mér hugur, ég veit ekki af hverju, og ég ákvað að hemla, stöðva vélina og hætta við flugtakið.

Það var eins gott því að skömmu síðar kom mikill vindsveipur niður yfir fjöruna sem hefði eyðilagt flugtakið fyrir mér, hefði ég haldið áfram.

Þar með varð ekki af því að ég kæmist til að kveðja Villa en í framhaldi af þessari sterku upplifun varð til þessi texti, tileinkaður þessu augnabliki, við lagið "Tree coins in a fountain."

 

FLJÚGUM ÞÁ!

 

Óræð hugann hrífur

himintungla fögur sýn.

Andinn eilífi svífur

og hann kallar mig til þín.

 

Í honum og yfir

öllu sveimar vitund þín.

Frjáls þar líður og lifir

og hún kallar mig til sín.

 

Kaldlynd örlög ráða því

hvenær finnumst við á ný, -

föðmumst á ný.

 

Er að því loks dregur

óravíddir kanna má.

Andans vængjaði vegur

vini ber um hvolfin blá.

 

Fljúgum þá! Fljúgum þá! Fljúgum þá!

Fljúgum þá! Fljúgum þá! Fljúgum þá!

 

Stefnir á Mars innan tíu ára

GPS má aldrei koma alveg í staðinn fyrir allt annað.

Marg sinnis kemur það fyrir að ofurtrú á gps tækjum leiðir fólk á villigötur.

Fyrir allmörgum árum tók ég á leigu bíl á Amsterdamflugvelli og ætlaði til Neckarsulm í Bæjaralandi.

Stillti inn og ók af stað. Það var ágæt tónlist í útvarpinu og um sitt hvað að spjalla þannig að það leið alltof langur tími þar til ég áttaði mig á því að eitthvað var ekki eins og það átti að vera.

Endalaus og tafsamur akstur um þrönga sveitavegi.

Loks hætti ég að fara eftir tækinu, fann góða hraðbraut og komst á gott skrið, en hafði tapað dýrmætum tíma.

Slökkti á gps tækinu og notaði bara gömlu kortalestursaðferðina. 

En fyrir bragðið hafði ég kynnst vel hinu raunverulega "blauta Hollandi" sem Jón Hreggviðsson skálmaði um á leið til Kaupmannahafnar.

Fann síðar út að tækið hafði verið stillt á stystu leið en ekki fljótförnustu leið.

Í fyrra býsnaðist ég yfir því við Inga R. Ingason, tengdason minn, sem var í heimsókn hjá mér austarlega í Grafarvogshverfi, að flugmálayfirvöld væru búin að láta fjarlægja gps tæki úr ýmsum einkaflugvélum, og það hefði komi sér illa daginn áður.

Þá hefði ein þeirra á leið frá Akureyri til Reykjavíkur meldað sig yfir norðanverðum Kjalvegi og sögðust flugmennnirnir ekki vitað hvar þeir væru og ætti aðeins eftir fimm mínútna flugþol.

Allt var sett í gang, Fokker beðinn að svipast um eftir vélinni, en skömmu síðar kom kall frá henni, og sögðu flugmennirnir að þeir sæju flugbraut framundan og myndu lenda á henni.

Kom þá í ljós að þetta var flugvöllurinn í Vík í Mýrdal.

Ingi hafði litla samúð með gpslausu flugmönnunum og sagði að auðvelt væri að nota góðan snjallsíma til að nota gps á honum.

Ég trúði honum varla, svo að hann tók upp snjallsímann minn og sýndi mér hvernig hann gæti virkað á staðnum sem við stóðum á, skammt frá Borgarholtsskólanum.

"Hér stendur meira að segja stórum stöfum, hvar þú ert niður kominn núna" sagði Ingi.

Ég leit á nafnið, sem blasti við, og svaraði: "Víst efa ég ekki að svona snjallsímar geti sýnt hvar maður er staddur svart á hvítu, en þótt þeir séu snjallir ættu þeir ekki að vera spá svona fram í tímann."

"Hvað meinarðu? spurði Ingi.

"Jú,",svaraði ég, "sjáðu hvað stendur hérna um það hvar ég er niður kominn:  GRAFARVOGSKIRKJUGARÐUR!" 

  

Þar munaði um r-ið!

Stórmerk ljúflingskona.

Ég átti þess kost að ferðast með Ragnhildi Helgadóttur út á land í fyrsta skiptið sem ég fór út fyrir suðvesturhornið til að skemmta og þetta voru nokkurra daga ferðalög í bíl.

Þá var hún kornung, glæsilegur fulltrúi kvenna á Alþingi og bar með sér góðan þokka sem hreif alla sem sáu hana og heyrðu á héraðsmótunum.

Í svona ferðum myndast vináttubönd sem ekki bresta og það var ætíð gott að hitta þessa ljúflingskonu og rifja upp skemmtilegar sögur frá héraðsmótaferðunum.

Helga konan mín og móðir mín kynntust Ragnhildi í gegnum stjórnmálastörf kvenna í Sjálfstæðisflokknum og öll voru þau kynni á eina lund.

Stórmerk brautryðjendakona er gengin með Ragnhildi eins sjá má á yfirliti yfir æviferil hennar.

Ég sendi aðstandendum og ástvinum hennar samúðarkveðjur.

Þingmenn minntust Ragnhildar

Dagur orðinn þýskur og Þjóðverjarnir Íslendingar.

Það hefur löngum verið keppikefli Þjóðverja að gera hlutina eins vel og unnt er og vera yfirvegaðir.

Vansvefta Dagur Sigurðsson eftir fagnaðarlæti næturinnar klikkaði ekki í morgunviðtalinu á ZDF og kláraði það með þeirri einbeitingu og rósemi hugans sem hann hefur tileinkað sér og hefur hrifið alla sem vitni hafa orðið að því.

Í grein i einu þýsku blaðanna er sagt að Dagur hafi afrekað það að gera hina ungu þýsku landsliðsmenn að Íslendingum.

Er þá átt við það, að Íslendingar eru þekktir fyrir einstakan baráttuvilja, leikgleði, stemningu og samheldni.

Það fer ekki fram hjá Þjóðverjum hve íslenskir handboltaþjálfarar hafa náð langt á alþjóðlegum vettvangi, Alfreð Gíslason, Dagur Sigurðsson, Guðmundur Guðmundsson, Aron Kristjánsson og fleiri, þótt stríðsgæfan hafi ekki alltaf fallið þeim öllim í skaut á mótum, þar sem mikið jafnræði er með liðum og munurinn stundum örlítill á milli sigurs og ósigurs.

Um þessar mundir standa þeir Dagur og Alfreð með pálmann í höndunum, en Dagur sendir skilaboð til sín sjálfs og annarra með því að enda stefnuyfirlýsingu sína með orðinu auðmýkt.  

Er ekki lítils virði fyrir okkar smáu þjóð að eiga slíkan fulltrúa á erlendri grundu.

Ef þýsku sjónvarpsmennirnir hefðu þett vel til íslenskrar dægurtónlistar hefðu þeir getað kvatt Dag með því að spila lagið "Megi Dagur hver fegurð þér færa."

Þetta var ekki bara draumur

Spyrja skal að leikslokum en ekki vopnaviðskiptum.

Ofangreind setning úr fornbókmenntumm okkar á við um vináttulandsleikinn við Bandaríkin þegar hann er skoðaður í samhengi við það sem framundan er hjá landsliðinu.

Það er auk þess engin skömm að tapa með einu marki fyrir bandaríska landsliðinu, sem keppti á HM síðast.

Staðan á stigalista FIFA er og verður aukaatriði fram yfir EM í Frakklandi.

Aðalatriðið eru samhengið í undirbúningnum og mótunin á liðinu og leikaðferð þess í leikjunum fyrir keppnina stóru, þar sem verður spurt að leikslokum í prófrauninni sem þar bíður liðsins.

Fimm leikmenn léku sinn fyrsta leik