Datt einhverjum annað í hug ?

Viðbrögð Davíðs Oddssonar voru fyrirsjáanleg og greinilegt að Davíð er kominn í gamalkunnan gír. Bréf hans er mjög beinskeytt og vopnaburður hans skæður. Það er rétt hjá Davíð að allir ráðherrar fyrrverandi ríkisstjórnar báru ábyrgð á því sem æðstu yfirvöld framkvæmdavaldins og hefðu því átt að segja af sér og ekki taka sæti í nýrri ríkisstjórn.

Enn og aftur er komið að því að best hefði verið að fá hér utanþingsstjórn.

Það er líka rétt hjá Davíð að upphaflega hugsunin í núgildandi lögum var að hafa Seðlabankann sem sjálfstæðastan og losa hann þannig undan áhrifavaldi frekra ríkisstjórna, eins og stjórn Davíðs var raunar sjálf.

Stóri gallinn við þessi lög var hins vegar sá að gera ekki strangari hæfniskröfur til aðalstjórnendanna og til að koma veg fyrir að stjórnmálamenn, sem skorti nauðsynlega menntun, veldust þar til forystu.

Davíð kvartar nú yfir hótunum gagnvart stofnun og embættismönnum og kemur sú kvörtun sannarlega úr glerhúsi manns, sem meira og oftar en nokkur annar beitti beinum og óbeinum hótunum til að koma sínu fram.

Á fyrstu mótmælafundunum í haust var afsögn Davíðs aðalkrafan, en síðan bættust við kröfur um afsögn ríkisstjórnarinnar og fjármálaeftirlitsins og kosningar.

Nú er krafan um brottvikningu Davíðs sú eina sem stendur aftur og mótmælin komin aftur á byrjunarreit.

Davíð segir ekki af sér

Vissi forsetinn það sama og við hin ?

Geir Haarde sagði flokksfólki sínu frá því sem merkilegum tíðindum að í einkasamtali hans við Ólaf Ragnar Grímsson forseta hefði komið fram í máli Ólafs að hann hafi vitað af þreifingum um núverandi stjórnarsamstarf áður en kom til slita síðustu stjórnar.

Mér finnst þetta nú ekki miklar fréttir og ekki frásagnarvert vegna þess að ýmislegt benti til þess arna sem varð meira að segja mér og öðrum tilefni til að blogga um það talsvert áður en stjórnin sprakk.

Öll þjóðin skynjaði þetta þegar Framsóknarmenn spiluðu út hlutleysi sínu en það var líka tilefni til vangaveltna þegar Ögmundur Jónasson átti einkafund með Össuri Skarphéðinssyni talsvert fyrr.

Þá höfðu einstakir þingmenn og fjöldi flokksmanna í Samfylkingunni tekið undir gagnrýni á stjórnina og tekið þátt í mótmælum gegn henni. Ég labbaði til dæmis með Merði Árnasyni niður Bankastræti og alla leið á mótmælafund á Austurvelli nokkrum vikum fyrir stjórnarslit þar sem þess var krafist að stjórninni yrði vikið frá.

Þá bloggaði ég um það að oft færu þreifingar þannig fram á milli flokka að forystumenn þeirra gættu þess að taka ekki beinan þátt í þeim til þess að geta fríað sig af því eftirá að hafa verið óheilir í samstarfi.

Með því að segja frá því sem einhverjum fréttum að forsetinn, sem fylgist auðvitað sem gamall stjórnmálamaður að minnsta kosti jafn vel með pólitíkinni og almenningur, - er verið að gefa í skyn að hann hafi átt þátt í hugsanlegum þreifingum um nýja stjórn.

Það finnst mér ekki smekklegt og hæpið að nota meint ummæli úr einkasamtali í því skyni.

Tyrfinn texti til skemmtunar.

Ég lofaði því um daginn að birta hérna á blogginu einhvern af þeim ótrúlega klaufalegu textum, sem komið hafa í íslenskum dagblöðum og tímaritum um dagana og ég hef lagt á minnið, mér til skemmtunar.

Stundum geta textar verið svo vitlausir og erfiðir að það má hafa af því gaman að læra þá utanbókar. Af því að það er sunnudagur geri ég þetta til tilbreytingar og hátíðarbrigða.

Einn þessara texta var að finna í er Alþýðublaðinu í kringum 1960 og þegar ég fer með hann orðrétt fyrir fólk, les ég upphátt greinarmerkin, kommur og punkta. Þá hljóðar hann svona í upplestri:

"Osló er vinalegur bær komma þegar maður er gangi á götu í Osló komma sér maður mann komma sem manni finnst að maður þekki komma nú komma þegar maðurinn er farinn fram hjá komma kemur í ljós komma að aðeins var um líka menn að ræða komma en Norðmenn eru mjög líkir Íslendingum punktur. Og nú hefur Silfurtunglið fengið norska danskonu sem dansmær punktur."

Ég man vel hver höfundur þessarar dásamlegu klausu var. Hann skrifaði á þessum tíma fréttir úr skemmtana- og menningarlífinu í blaðið.

Ef einhver efast um að þetta sé rétt haft eftir getur hann haft samband við mig og fengið nafn höfundar uppgefið. Þá ætti að vera hægt að finna það á timarit.is ef Alþýðublaðið frá þessum árum er þar inni.

Margt verður á lausu.

Blokkin hennar Birnu er ein af mörgum, sem nú standa ýmist hálfkláraðar, kláraðar og mannlausar eða með örfáa íbúa. Á næstu árum og jafnvel meira en áratug sitjum við Íslendingar uppi með gríðarleg áþreifanleg verðmæti sem verða engum að gagni í bráð og frekar byrði en hitt.

Annað hvort mun mikið af þessu skemmast og/eða þurfa viðhalds og rekstrarkostnaðar við, hvort sem það eru ofurbílar eða risastórar villur og sumabústaðir.

Enginn markaður er erlendis fyrir stóru bílana sem mokað var inn í landið og gera ekki annað en að íþyngja landsmönnum með eyðslu sinni og rekstrarkostnaði, ef þeir þá ekki standa og grotna niður.

Það jákvæða sem hægt er að sjá í þessu er að stór hluti af því sem fjárfest var í í gróðærinu nýtist okkur þrátt fyrir allt, svo sem samgöngumannvirki, opinberar byggingar og tækjakostur sem annars hefðu ekki verið fjárfest í fyrr en síðar.

En neikvæða hliðin vegur sterkara, því að niðurskurður næstu ára mun bitna harkalega á þjóðinni, sem hefði ekki átt að margfalda skuldir sínar í gróðærinu, heldur greiða þær upp og verja fjármagninu með hugarfari hófsemi og ráðdeildar.   

Birna er ein í blokkinni

Fleiri eru á sterum.

Það eru ekki bara Íslendingar sem hafa verið á sterum undanfarin ár og súpa nú seyðið af lyfjanotkuninni, bæði á eigin skinni og í dómum útlendinga, sem birtist í keppnisbanni. Bamdaríkin hafa verið stærsta fjármálalega steratröll heims á ýmsa vegu um langt árabil með ofneyslu sinni, viðskiptahalla og hrikalegri skuldasöfnun erlendis.

Eitt af einkennum steranotkunar er ofbeldishneigð og sterastrákurinn Bush vildi vera eins sterkur og pabbinn og réðst inn í fjarlægt land á upplognum forsendum.

Þar fengu sterabílarnir Hummer aftur að sýna mátt sinn og megin og urðu tákn fyrir karlmennsku ótal lítilla Schwarzeneggera á Íslandi og í Bandaríkjunum.

Sjálfur hafði nefndur ríkisstjóri Kaliforníu á sínum tíma lagt grunn að veldi sínu í einni af íþróttum steranna.

Auðvitað hrifust sterastrákarnir Davíð og Halldór af þessu og neyddu þjóð sina, sem byrjað var að hella í sterunum við Kárahnjúka, til að vera með í heimsmeistarakeppninni í bardagaíþróttum.

Í hnefaleikahring þungavigtar fjármálaheimsins var hinn Íslenski Tyson staðinn að verki við að bíta í eyra hins heilaga breska Holyfields, uppblásins léttþungavigtarmanns á sterum.

Í þeirri ójöfnu viðureign Breta og Íslendinga er miskunnarlaust neytt aflsmunar og viðureign þessara þjóða minnir á bardaga Listons og Pattersons, sem líkt var við það þegar fullorðinn maður lúber dreng.

Um svonefnda fjármálajöfra ofurlaunanna gildir líklega staka Péturs Péturssonar læknis á Akureyri:

Tyson óðan telja má /
Þó tel ég líklegt vera /
að bullur þær er bíta og slá /
brúki flestar stera.

Öld testósterónsins lokið

Skilvirkur bílaþvottur.

Þegar ég var að þvo bílinn minn síðast rifjaðist það upp fyrir mér að áratugum saman þvoði ég eftir rangri aðferð.
Byrjaði efst og þokaði mér síðan niður.

Eftir á að hyggja er ég hissa á því hve lengi ég gerði þetta svona því að bæði leiðir þessi aðferð til þess að maður er lengur að þvo og þar að auki meiri hætta á að það verði "helgidagar" í þvottinum.

Loks uppgötvaði ég það fyrir ca 20 árum að langfljótlegast og best er að byrja neðst á bílnum og færa sig upp eftir.

Ástæðan er sú að þegar byrjað er ofan frá rennur vatnið niður eftir bílnum og ekki er lengur hægt að sjá vel hve langt kústurinn fór í síðustu stroku. Annað hvort fer maður of oft yfir sama svæðið eða að maður skilur rönd eftir óþvegna.

Ef byrjað er neðan frá sést alltaf farið eftir hverja stroku og þvotturinn verður markvissari og fljótari.

Og nú vaknar spurningin: Hvers vegna í ósköpunum að vera að fjalla um þetta á bloggsíðu?

Jú, það er vegna þess að þegar ég uppgötvaði þessi sannindi fyrir 20 árum gerðist það þannig að ég kom á bílaplan þar sem var mikil biðröð eftir plássi og sá þá að sumir bílaeigendurnir voru eilífðar tíma að þvo.

Allir þessir silakeppir byrjuðu efst og héldu niður eftir. Sem sagt: Ótrúlega margir, þeirra á meðal ég, höfðu ekki uppgötvað bestu aðferðina í jafn einföldu verki.

Ábyrgð allrar fyrri ríkisstjórnar. Jón Magg að flytja?

Ég held að það hafi verið rétt sem Jón Magnússon sagði í umræðum á Alþingi í morgun að Jóhanna Sigurðardóttir hefði ásamt allri fyrrverandi ríkisstjórn borið ábyrgð á hruninu í fyrra. Því hefði verið eðlilegast að allir ráðherrarnir hefðu gert það sama og Björgvin Sigurðsson og sagt af sér en óskað þess að forseti skipaði utanþingssstjórn.

Ég hjó eftir því umræðunum í fyrrakvöld að Kristinn H. Gunnarsson talaði fyrir hönd Frjálslynda flokksins. Kristni var vikið úr formennsku fyrir þingflokknum á sínum tíma og Jón Magnússon tók við. Kristinn hefur verið úti í kuldanum í vetur í flokknum og studdi til dæmis ekki vantrauststillöguna á fyrrverandi ríkisstjórn.

Úr því að Jón er orðinn að umtalsefni vil ég víkja að því að í fréttum Bylgjunnar í hádeginu var greint frá því að Jón hefði sagt sig frá Frjálslynda flokknum eða að minnsta kosti frá stuðningi við formann hans og borið við að formaðurinn hefði sýnt siðferðisbrest.

Sú ásökun er ekki ný því að svipaða ásökun hafði Jón uppi í fyrra gagnvart formanninum varðandi það að hann væri búrinn að gera flokkinn að sérstöku athvarfi og valdauppsprettu fyrir sig og vini sína af Vestfjörðum.

Ekkert hefur heyrst af því hvort 5% þröskuldurinn verði afnuminn. Ef hann verður áfram er skiljanlegt að sú leið komi til greina af hálfu Guðjóns Arnars að treysta á það að fylgið vestra skili flokknum þingmanni líkt og í kosningunum 1999 þegar hann fékk 4,4% á landinu öllu, en einn kjördæmakjörinn þingmann vestra og út á það uppbótarþingmann í Reykjavík.

Þessi áhersla á hagmuni í Norðvesturkjördæmi kom vel í ljós þegar Kristinn H. gerði vegamál á sunnanverðum Vestfjörðum að sérstöku umtalsefni í sinni ræðu.

En nú er spurningin: Hvert liggur leið Jóns Magnússonar ? Aftur heim í Sjálfstæðisflokkinn ?

Yfirstjórn Seðlabanka gætti ekki hagsmuna þjóðarinnar

Held að ég skilji hann vel.

Ég þekki þá ónotatilfinningu sem fer um flugmann þegar vélflugvél breytist óvænt í svifflugu. Tvívegis hefur slíkt leitt af sér nauðlendingu á afllausri flugvél á mínum ferli.

Síðara skiptið var í Öræfasveit fyrir 18 árum. Ég hafði tæmt annan geyminn og stillti yfir á hinn sem var með nægt eldsneyti. En þá kom í ljós að ekkert bensín kom frá honum og kom seinna í ljós að ís stíflaði aðstreymi eldsneytis að hreyflinum úr þessum geymi. Vélin var þá í 2500 feta hæð suðvestur af Hofi.

Skásti nauðlendingarstaðurinn var hringvegurinn við brúna yfir Landsál vestur af Hofi. Í hljóðlausu svifinu þangað inn lenti vélin í niðurstreymi og framhaldið leit ekki vel út því að vélin var með þann galla, sem enginn flugvirki hafði hafði getað fundið orsakir til, að hjólin komu oft ekki niður í fyrstu atrennu. Orsökin fannst raunar ekki fyrr en eftir að vélin hafði verið seld til Ameríku.

Þegar lendingarstaðurinn nálgaðist var ljóst að ekki var hægt að setja hjólin niður fyrr en undir lokin, því að annars myndi loftmótstaðan af hjólunjm valda því að vélin lenti í urð fyrir vestan beygju á veginum rétt fyrir vestan brúna.

Hjólin yrðu að fara niður í fyrstu atrennu 20 sekúndum fyrir lendingu, annars yrði þetta magalending. Annað olli vanda: Ekki var hægt að setja niður vængflapa og hjólin samtímis, annað varð að fara niður á undan hinu. Þess vegna varð að tímasetja þessar aðgerðir þannig að þær virkuðu nákvæmlega á síðustu sekúndunum fyrir lendingu.

Síðustu sekúndurnar voru eftirminnilegar. Hjólin fóru niður en í þeim svifum sem ég hóf að setja flapana niður blasti símalína skyndilega við mér beint fyrir framan mig.

Ég hafði oft á undanfðrnum árum hugsað um það áður en ég fór að sofa hvað réttast væri að gera þegar svona gerðist. Niðurstaðan var sú að ævinlega skyldi frekar fara undir línuna en yfir hana vegna hættu á að vélin ofrisi ef henni væri lyft.

Þetta kom sér vel því að ég hafði ekki tíma til að bæta umhugsun um þetta ofan á annað sem þurfti að leysa á síðustu sekúndum lendingarinnar.

Ég dýfði vélinni því án umhugsunar undir línuna og er enn minnisstætt hvernig hún var komin niður í sömu hæð og vegurinn og brúin þegar vélin sveif yfir ána á hlið við brúna og beygjuna á veginum.

Þá fóru flaparnir að virka og lyftu vélinni upp á veginn til nákvæmari lendingar en ég hefði getað treyst mér til að framkvæma þótt ég hefði vélarafl. Vélin stöðvaðist síðan rétt við vegarskilti.

Eftir að hafa hellt eldsneyti á tóma geyminn gat ég síðan flogið til Reykjavíkur.

í þessu atviki kom sér vel að vera nýbúinn i hæfnisflugi með Orra, vini mínum, sem þá var sigursælasti marklendingaflugmaður landsins. Það hjálpaði áreiðanlega til við að halda ró sinni og framkvæma afdrifaríkustu nauðlendingu ferilsins.

En síðan gerðist það merkilega að hið raunverulega sjokk kom í næsta flugi á þessari flugvél. Þá var búið að gera allar hugsanlegar ráðstafanir til að losna við hættuna af ísstíflu.

Ég var á leið vestur á firði og fór í loftið til öryggis á "góða" bensíngeyminum og klifraði upp í 11000 feta hæð yfir Akranesi.
Þar skipti ég til reynslu yfir á hinn geyminn og er ekki að orðlengja það að það steindrapst á vélinni!

Þá kom loksins sjokkið sem hafði verið bælt niður við lendinguna í Öræfunum. Hvílíkt sjokk !

Samt var ég í öruggri hæð með svifmöguleika bæði til Reykjavíkur og Keflavíkur og gat þar að auki skipt yfir á "góða" bensíngeyminn, sem ég og gerði.

Hver var skýringin á þessu Kannski var það ráðstöfun óúskýrðra sálfræðilegra viðbragða í undirmeðvitundinni að veita áfallinu útrás þegar það gat ekki haft neinar alvarlegar afleiðingar. Ó, hvað ég skil Sullenberger.

Sullenberger: Ætlaði ekki að trúa þessu

Gustaf Vasa Íslands.

Sagan geymir ótal slys þar sem óskeikulleiki manna var talinn hafinn yfir allan vafa. Þetta ofmat hefur oft haft afdrifaríkar afleiðingar.

Skipin Hans Hedtoft og Titanic voru talin ósökkvandi en sukku samt. Enginn átti von á því að geimferjan Challenger spryngi í loft upp skömmu eftir flugtak. Engan óraði fyrir þeim möguleika að eitt fallbyssuskot nægði til að Hood, flaggskip breska flotans, spryngi í loft upp og sykki. Loftskipið Hindenburg fuðraði upp við Lakehurst og þar með endaði dýrðatími loftskipanna.

Herskipið Gustaf Vasa var stolt sænska flotans þegar það lagði frá bryggju, glæsilegra og öflugra en nokkuð annað skip og tilbúið í hörðustu orrustur við erfiðustu aðstæður.

Skipið valt skammt undan landi vegna þess að það þoldi ekki tvær vindhviður. Í þessu tilfelli og öllum fyrrgreindum tilvikum mátti sjá fyrir þá veikleika, sem ollu óförunum.

Til að gera Gusaf Vasa sem öflugast var sett annað fallbyssudekk ofan á það neðra. Þar með varð þyngdarpunktur skipsins svo hár að óhjákvæmilegt var að það ylti fyrr eða síðar.

Íslenska bankakerfið var þessu marki brennt, allt of hátimbruð bygging miðað við undirstöðurnar til að þola vindhviður fjármálalífsins.

Fáa, ef nokkra, hefði fyrirfram órað fyrir að Lehman Brothers myndi hrynja og að aðrir af stærstu bönkum heims þyrftu á stórfelldri ríkisaðstoð að halda.

Mönnum, sem telja sig snillinga eða óskeikula, er oft hættast við stórslysum. Eftir að Hitler var búinn að gera sig að snillingi og ofurmenni í eigin augum , varð það sem betur fer til þess að hann gerði fleiri afdrifarík hernaðarmistök eftir að hann var orðinn æðsti yfirmaður hersins en dæmi eru um í hernaðarsögunni.

Hættulegustu mistök flugmanna eru þau sem eru þess eðlis, að þeir trúa því ekki upp á sjálfan sig að þeir geti gert þau. Þetta fyrirbæri olli á sínum tíma dauða einhvers metaðarfyllsta, nákvæmasta og besta einkaflugmanns sem ég hef kynnst.

Dæmi eru um mannskaða í sjóslysum vegna þess að skipstjórarnir trúðu því ekki að skipin væru að sökkva.

Þekkt er setningin úr sjálfvirka símsvaranum. "Þetta er símsvari fullkomusta tækniundurs veraldar þar sem ekkert getur farið úrskeiðis...farið úrskeiðis....farið úrskeiðis....farið úrskeiðis.....

Örlög bankanna réðust með falli Lehman Brothers

Í átt til grænna gilda í Mosó.

Ef það er rétt að í Mosfellsbæ eigi að rísa "grænn miðbær" eru það góðar fréttir frá bæjarfélagi þar sem sagan undanfarin ár hefur litast af umdeildum framkvæmdum vegna umhverfisspjalla.

Meirihluti afkomenda minna býr í Mosfellsbæ og mér því málið nokkuð skylt auk þess sem vinafólk mitt í Mosfellsbæ hefur haft samband við mig út af deilum vegna framkvæmda.

Mér er í minni moldrokið úr malargryfjunum og lagning vega bæði ofarlega og neðarlega í bænum. Þéttbýlið í Mosfellsbæ var lengi kallað Mosfellssveit og byggðin nýtur vissrar sérstöðu á höfuðborgarsvæðinu fyrir það hve dreifbýlisleg hún hefur verið og vinaleg.

Þegar Edvard bróðir minn, borinn og barnfæddur Reykvíkingur, flutti til Reykjavíkur frá Höfn í Hornafirði, saknaði hann umhverfisins í Hornafirði og fannst hann finna milliveg í Mosfellsbæ.

Ég veit fátt skemmtilegra en góðar góðviðrisstundir í vinahópi á flugvellinum á Tungubökkum. Vonandi verður sátt í Mosfellsbæ um að hlúa að grænum gildum bæjarfélagsins.

Það er hefð fyrir deilum um framkvæmdum þarna. Þegar félagsheimilið Hlégarður var reist fyrir meira en hálfri öld voru menn ekki sammála um það hvernig til tókst.

Sagan segir að þrír hagyrðingar hafi átt leið fram hjá húsinu, þegar það var í byggingu. Ekki man ég nöfn tveggja þeirra en sá þriðji var Kolbeinn í Kollafirði.

Einn þeirrabyrjaði: Hús er byggt við héraðsbraut.
Annar bætti við: Hreppur Mosfells á það.
Kolbinn botnaði: Það ætti að standa oní laut
svo enginn þyrfti að sjá það.

Vonandi verða ekki ortar svona vísur um nýja miðbæinn.

Nýr miðbær í Mosfellsbæ