Mikið var !

"Hófsemdarmennirnir" sem ætluðu að reisa "hóflega" stórvirkjun við Ölkelduháls á Hellisheiði og éta þar með heiðina upp til agna fyrir virkjanir undrast úrskurð Skipulagsstofnunar sem Davíð Oddsson kallaði "kontórista út  í bæ"  þegar hún lagðist síðast gegn stórvirkjun árið 2001.

Þá var valtað yfir úrskurðinn og gefið í skyn að eins kynni að fara fyrir Skipulagsstofnun og Þjóðhagsstofnun og hún lögð niður.

Skömmu síðar kom jákvæður úrskurður stofnunarinnar um þá endemis virkjun sem Villinganesvirkjun yrði.

Ölkelduháls er svipað svæði og Sogin við Trölladyngju þar sem búið er að valda miklum umhverfisspjöllum án þess að Skipulagsstofnun eða Umhverfisstofnun væru spurð. Raunar eru Sogin enn merkilegra svæði en Ölkelduháls.

Þegar talsmaður Hveragerðinga var inntur í útvarpsfrétttum eftir viðbrögðum við þeirri gagnrýni að náttúruverndarfólk væri á móti atvinnuuppbyggingu og virkjunum var svarið einfalt og gott: Með Bitruvirkjun eru skaðaðir möguleikar á atvinnuuppbyggingu sem byggist á nýtingu náttúruverðmæta fyrir ferðaþjónustu, útivist og ímynd svæðisins. Þess utan beinist andstaðan gegn Bitruvirkjun aðeins að einni af fjórum virkjunum á svæðinu.

Til dæmis hafa Hvergerðingar látið Hverahlíðarvirkjun ligggja á milli hluta þótt hún liggi nálægt bænum. 

Vitað er að sveitarstjórn Ölfushrepps getur valtað yfir úrskurð Skipulagsstofnunar með stuðningi Orkuveitu Reykjavíkur. En úrskurðurinn veldur því að aldrei þessu vant verður þó á brattann að sækja með slíkt enda ekki einhugur um málið í núverandi borgarstjórnarmeirihluta í Reykjavík.

Loksins á brattann að sækja fyrir virkjanafíklana. Mikið var !

Bitruvirkjun út af borðinu

"Sjaland sælla her..."

Sjáland er ekki bara þéttbýlt marflatt svæði heldur má finna skógi vaxnar hæðir og jafnvel friðuð svæði eða litla þjóðgarða þar. Í heimsókn hjá Tryggva Felixsyni sem býr í nágrenni Helsingör hefur hann sýnt okkur dæmi um slíkt. Thorsteinn Erlingsson orti á sínum tíma um "...sælla Sjáland hér / sumarið þitt og blómin / ef þú gætir gefið mér /gamla fossaróminn." Hann dáðist að sumarblíðu og gróðri Sjálands en saknaði íslensku fossanna, fossarómsins heima á Fróni, þess hins sama og mönnum er svo mikið í mun nú að þagga niður í. Í sumar stendur til að þagga niður í tugum fossa í Jökulsá á Fljótsdal og Kelduá, meðal annars tveimur samliggjandi fossum í flokki með Gullfossi, fossunum Faxa og Kirkjufossi. Með Norðlingaölduveitu verður þaggað niður í nokkrum fossum Þjórsár, þeirra á meðal Gljúfurleitarfossi sem er álíka stór og Gullfoss og í fossinum Dynk, sem að mínum dómi var flottasti og magnaðasti foss Ísland vegna þess að hann var ólíkur öllum stórfossum Íslands, samansettur af alls átján fossum sem drundu hátt og fékk fossinn af því nafn sitt. Ég segi "var" um Dynk, því þegar hefur verið tekin af honum yfir í Kvílsaveitu 40% hins nauðsynlega vatnsmagns til að hann hann njóti sín. Fossinn er því að líkjast Samsoni án hársins og Norðlingaölduveita fullkomnar útrýmingu Dynks og bræðra hans í Efri-Þjórsá. Ekki þarf að minna á Urriðafoss og Búðafoss í Neðri-ÞJórsá, Ég sæi Torstein Erlingsson í anda á okka tímum fara upp með Þjórsá og andvarpa: "Nú væri Suðurland sælla hér, / sumarið þitt og blómin / ef þú gætir gefið mér / gamla fossaróminn.

Andud a raunverulegu lydrædi.

Enn og aftur kemur hid rotgrona vanmat og andud a lydrædi upp a yfirbordid hja radamønnum. 2003 var sagt ad Karahnjukamalid væri of stort til ad taka thad fyrir i kosningunum, - thad myndi skyggja a ønnur kosningamal!

Samkvæmt thessu ma alls ekki kjosa beint um mal ef thau eru of stor eda of mikill æsingur i kringum thau. Eg spyr: Tharf ad bida fram a 22. øldina til ad breyta thessu a Islandi?

Bidst velvirdingar a stafsetningunni, - er staddur i Kaupmannahøfn.

 

Á móti þjóðaratkvæðagreiðslu

"Af hverju er okkur ekki sagt fra neinu?"

Thetta er algengasta spurningin sem eg hef fengid erlendis thegar eg syni myndir og tala um Island. I kvøld var eg i Jonshusi i Kaupmannahøfn med myndir og frodleik og flestir spurdu: "Af hverju høfum vid ekkert frett af neinu tvi i virkjanamalum a Islandi sem svo mikid er fjallad um a Islandi?.  Vid fengum ad vita allt um Altadeiluna i Noregi vikum og manudum saman a sinum tima en ekkert um svipadar deilur heima um mun meiri verdmæti."

"Vid høfdum ekki hugmynd ad farin hefdi verid motmælaganga i Reykjavik med mannfjølda sem samsvaradi 200 thusund manna gøngu i Kaupmannahøfn."

Svona hefur thetta verid undanfarin ar. Thad er kannski vidar en i Kina sem othægilegar frettir berast ekki ut fyrir landsteinana.    

Margir Bretar vita ekki að Ísland er í Evrópu

Hvað segir Guðjón Arnar ?

Jón Magnússon spyr í bloggi sínu hvað ég segi um síðustu atburði í borgarkerfi Reykjavíkur. Hann virðist álíta að formenn stjórnmálaflokka eigi að sitja við það á flokksskrifstofunum að fara yfir mannaráðningar og hvaðeina sem gert er hjá sveitarstjórnarmönnum um allt land og láta síðan málin til sín taka.

Skrýtið er að Jón skuli ekki spyrja sinn eigin flokksformann um þetta úr því að hann telur að þetta sé svona mikið á þeirra könnu. F-listinn í Reykjavík, listi Frjálslyndra og óháðra, notaði listabókstaf Frjálslynda flokksins í borgarstjórnarkosningunum 2006, en I-listi Íslandshreyfingarinnar hefur ekki verið borinn fram í byggðakosningum, heldur bauð fyrst fram í Alþingiskosningum í fyrra.

Davíð var kannski með puttana á sínum tíma ofan í því hvað hans fólk var að gera í borgarmálefnunum, en aldrei kom það fram.

Borgarstjórnarfulltrúar eiga eins og Alþingismenn að fara eftir sannfæringu og samvisku sinni og niðurstaðan getur verið einstaklingsbundin eftir aðstæðum og mati hvers og eins. Það vildi svo til að efstu menn á F-listanum í byggðakosningum 2006 urðu í fararbroddi á I-listanum í alþingiskosningunum 2007 og nutu þá og njóta enn fyllsta trausts mín varðandi það að gera sitt besta og vinna eftir bestu samvisku, þótt sum vinni fyrir meirihlutann og önnur fyrir minnihlutann í Reykjavík.

Íslandshreyfingin hefur aldrei boðið fram til borgarstjórnar og ég hélt að Jón Magnússon vissi að listabókstafurinn sem um ræðir var F við síðustu kosningar.

Þess vegna segi ég við Jón: Af hverju spyr þú ekki hvað Guðjón Arnar hafi að segja?

Áfram, Lára Hanna !

Lára Hanna Einarsdóttir hefur sýnt stórkostlegt fordæmi að undanförnu með skeleggri baráttu sinni gegn Bitruvirkjun. Þetta er nákvæmlega það, sem okkur hefur vantað, nýtt og öflugt baráttufólk. Þegar brautryðjendur eins og Guðmundur Páll Ólafsson hafa verið nógu lengi að er þeirra góða barátta afgreidd sem þráhyggja og þeir sjálfir sem kverúlantar.

Virkjanafíklarnir hafa nýtt sér yfirburði fjármagns, valda og aðstöðu til að sækja fram á svo mörgum stöðum og jafnfram svo hratt, að þeir hafa komið sínu fram. Við þurfum fólk í forystu á hverjum stað á borð við Láru Hönnu, fólk sem þorir, fólk sem tekur af skarið.

Bitruvirkjun er ekki aðeins fráleit hugmynd hvað snertir fórn á náttúruverðmætum. Hún er líka fráleit þótt engin slík verðmæti væru í veði, vegna þess að nýting Hengils- Hellisheiðarsvæðisins er þegar komin fram úr allri skynsemi og svæðið verður allt orðið dautt og kalt eftir nokkra áratugi, einmitt þegar okkur á eftir að vanta þetta afl til að knýja flota rafbíla og skipa.

Þessi virkjun er ofbeldi gagnvart afkomendum okkar.

Áfram, Lára Hanna!

Grimmur heimur.

Eftir því sem fólki fjölgar á jörðinni hafa náttúruhamfarir æ meiri hörmungar í för með sér. "Eins dauði er annars brauð" segir máltækið og það er grimmd fólgin í þeirri staðreynd að olíuverð lækkaði á heimsmarkaði þegar fréttist um hinar miklu hörmungar í Kína. Við horfum fram á tröllaukin viðfangsefni á nýrri öld, sem getur orðið okkur Íslendingum hagfelldari en hugsanlega öllum öðrum þjóðum.

En þá verðum við að hugsa fyrir endalokum olíualdarinnar og eiga til ráðstöfunar jarðvarma og vatnsafl til þess að rafvæða samgöngur okkar og samfélag í stað þess að sóa orkunni í ósjálfbært bruðl á spottprís fyrir orkufrekasta iðnað, sem finnst á jarðríki og fórna til þess ómetanlegum náttúruverðmætum. 

Versti jarðskjálfti í 30 ár

"Finndu Finn!"

Skemmtilegur vinur minn sagði mér nýlega að hann og fleiri væru búnir að finna íslensku aðferðina fyrir rannsóknarblaðamenn við að þefa uppi lykilatriði í athyglisverðum, vafasömum "skúbb"málum. Í Ameríku felst leiðbeiningin í setningunni: "Follow the money!" "Fylgdu peningunum." Í Frakklandi er leiðbeiningin fólgin í setningunni: "Cherches la famme!" Leitaðu að konunni í málinu.

Á Íslandi er leiðbeiningin hins vegar þessi: "Finndu Finn!" Leitaðu að Finni Ingólfssyni.

Ótrúlega oft er þetta raunin hér, nú síðast í ungmennafélagsmálinu í fréttum Sjónvarpins í kvöld. 

Fyrsta málið, sem var af tagi REI-málsins fyrir ári þegar hlutur í Hitaveitu Suðurnesja var seldur, var dæmi um þetta ("Finndu Finn!"), og á eftir fylgdu fleiri mál sem ekki sér fyrir endann á.

Ég minnist margra fleiri mála sem renna stoðum undir það að þessi aðferð svínvirki hér á landi síðustu ári og það kæmi mér ekki á óvart að sjónvarpsfréttamaðurinn í Finnsfréttinni í kvöld hafi haft það að leiðarljósi. 

Hvíldardagar mannsins vegna.

Kristur sagði að hvíldardagurinn væri mannsins vegna en ekki öfugt. Þetta kemur í hugann þegar hvíldardagar vorsins eru haldnir, einkum uppstigningardagur og sumardagurinn fyrsti. Þessi tveir dagar myndu nýtast betur ef þeir væru færðir aftur um einn dag svo að helgarnar yrðu með þremur samliggjandi dögum.

Erfiðara er með 1. maí vegna alþjóðlegrar tengingar hans og 17. júní er ekki hægt að færa.

Kirkjan er að vísu búin að njörva sig niður í kerfi hvíldardaga sem er kannski erfitt fyrir hana að brjótast út úr, en úr því að það var sjálfur Kristur sem orðaði hugsunina um hvíldardaga ætti það að vera mögulegt að hafa orð hans sem leiðsögn um uppstigningardag.

Á okkar kalda landi er sumardagurinn fyrsti tákn um sérstöðu okkar, sögu og yndislega hefð. Dagurinn er að vísu tengdur gömlu tíma- og dagatali en aðalatriðið held ég að dagurinn haldi sér, færður einum degi aftur.  

Sóknin hafin inn á Mývatnssvæðið.

Það virðist fátt við það að athuga að stækka Kröfluvirkjun umtalsvert og halda sig við núverandi borsvæði. En ósvarað er áríðandi spurningu: Hve lengi telja menn að svæðið afkasti þessari miklu viðbótarorku þar til orkan er þrotin? 40 ár? 20 ár? Fyrir 30 árum var sú aðferð notuð að fara varlega í þessum efnum en það er liðin tíð.

Nú sér orkustjórinn fyrir norðan í hillingum 1000 megavatta orku sem hægt yrði að kreista út úr jarðhitasvæðunum við Þeystareyki og norðaustan Mývatn. Draumsýnin er samfellt virkjanasvæði með borholum, gufuleiðslum, stöðvarhúsum og háspennulínum allt frá Bjarnarflagi við Mývatn norður um Kröflu, Leirhnjúk og Gjástykki.

Sú var tíð að Eysteinn Jónsson, Birgir Kjaran og fleiri slíkir gerðu sér grein fyrir verðmæti Mývatns og Laxár og Þingvallavatns sem helstu nátttúruundra meðal vatnasvæða Íslands og beittu sér fyrir lagasetningum þar að lútandi. En það er liðin tíð að áhrifamenn í tveimur stærstu stjórnmálaflokkum landsins leggist á þær árar.

Hin fræðilega hernaðaraðferð í upphafi þessrarar sóknar er kunn. Þegar Þjóðverjar hófu sína sókn til landa og sendu herlið inn í Rínalönd 1936 voru þeir bara "að athafna sig í sínum eigin bakgarði".

Næsta skref fyrir norðan verður að endurskilgreina hugtakið "ný virkjanasvæði".  Þegar er komin stór borhola skammt frá Leirhnjúki sem með endurskilgreiningu er talin á "gömlu  virkjanasvæði", eða "í eigin bakgarði" Landsvirkjunar.

Í haust hefst síðan sóknin inn í Gjástykki með nýtingu rannsóknarleyfis sem getur gefið möguleika til svo mikils rasks, svipuðu því sem varð við Trölladyngju, að menn standi frammi fyrir gerðum hlut hvað snertir náttúruspjöll.

Vélaherdeildunum, jarðýtum og borum verður fagnað þar á svipaðan hátt og þegar þegar Þjóðverjum var fagnað af Austurríkismönnum 1938 þegar þeir innlimuðu landið í Þýskaland með þeim rökum að Austurríkismenn og Þjóðverjar væru jú sama þjóðin sem talaði sameiginlegt tungumál.

Það virðist stutt í að talað verði sama landvinningatungumál virkjanamanna allt frá Bjarnarflagi við Mývatn og langt norður í Gjástykki á Lebensraum-svæði álversins á Bakka.  

Vilja stækka Kröfluvirkjun