Leifturstríð pólitísks fallhlífaherliðs.

Það er stundum talað um pólitísk herbrögð og innrás stuðningsmanna Ólafs Arnar Nielsens og hertaka SUS á þingi þess á Ísafirði hefur yfir sér ævintýrablæ nútímahernaðar í styrjöld. 

Ef marka má fréttir var sent 50 manna pólitískt fallhlífaherlið úr Reykjavík með sérstakri leiguflugvél, sem gerði óvænta leifturárás úr lofti, hertók þingið eftir snarpan og tvísýnan bardaga, og fallhlífaliðið var síðan flutt til baka án þess að taka frekari þátt í þingstörfum.

Fylgismenn fráfarandi formanns náðu ekki vopnum sínum, enda líklega vonlítið að smala nægu pólitísku herliði um borð í áætlunarflugvél vegna skorts á sætafjölda og / eða tímaskorts.

Of langt var á landi til Ísafjarðar til að hægt væri að senda þangað landherlið í tæka tíð.   

Þetta er hægt að kalla pólitíska hernaðarsnilld og sé það rétt að í þessu pólitíska fallhlífaherliði hafi verið fólk úr svonefndum Davíðs-armi Sjálfstæðisflokksins eru þessar aðfarir í stíl við ýmis snjöll brögð og hugkvæmni hans.

Síðan geta menn deilt um það einu sinni enn í sambandi við átök á svona þingum, hvaða siðferðilegan dóm eigi að leggja á baráttuaðferðina.       

 

Ólafur Örn kjörinn formaður SUS

Ætti frekar að stækka mörkin !

Þegar knattspyrnan mótaðist fyrir meira en hundrað árum var meðalhæð leikmanna líkast til um 10-15 sentimetrum lægri en nú er. 

Leikaðferðir voru þannig að varnarmenn héldu sig á sínum vallarhelmingi en sóknarmenn sóttu einir fram.

Aðeins þrír leikmenn voru skilgreindir sem hreinir varnarmenn á velliknum og á móti voru þrír leikmenn eyrnamerktir sem sóknarmenn.

Þetta gaf til kynna leikaðferðina 3-4-3 og það var ekki fyrr en fyrir tæpri hálfri öld að fram komu leikaðferðir á borð við  4-2-4, 4-3-3, 5-3-2 o. s. frv., sem sýndu þá þróun að það voru æ fleiri menn við markteig þegar sótt var að mörkunum og yfirferð leikmanna var mun meiri en áður var.

Upp komu leikaðferðir þar sem bakverðir sóttu hvað eftir annað upp eftir köntunum í átt að marki andstæðinganna.

Af framangreindu leiðir að það gæti örvað spennu og komið í veg fyrir hin leiðinlegu markalausu jafntefli eða leiki, sem enda 1:0, að mörkin séu stækkuð, hækkuð um sem svarar hækkun meðalhæðar leikmanna og breikka um jafnmarga sentimetra í hvora átt.

Þetta yrði aðeins leiðrétting til samræmis við breyttar aðstæður. Atferli Kim Christensen ber vitni um að þetta skipti máli.

Sömuleiðis mætti íhuga hvort mörkin í kvennaboltanum ættu að vera áfram í núverandi mynd. Á tækniöld ætti að auðvelt að hanna mörk sem hægt er að stækka eða minnka eftir aðstæðum.  

   

Markvörður svindlar

Fram úr björtustu vonum.

Ég hygg að afmælistónleikar Ragnars Bjarnasonar, sem voru tvíteknir í gær, hafi farið fram úr björtustu vonum þeirra sem þangað komu.

Dagskráin í gær var stíf. Það var byrjað á að renna öllum tónleikunum í gegn klukkan tíu, sem tók hátt á þriðju klukkustund, síðan voru rúmlega tveggja stunda tónleikar klukkan 16:00 og öllu lengri aðaltónleikar klukkan 21:00.

Hinn 75 ára gamli afreksmaður hafði þá með lokalagi sínu, "Við bjóðum góða nótt," lagt að baki drjúgt dagsverk með stæl, tæplega þrettán klukkustundum eftir að hann söng fyrsta sönginn klukkan tíu um morguninn.

Þar með geirnegldi hann söngferil sem spannar nú 56 ár á eftirminnilegan og einstakan hátt. Það var mikill heiður fyrir okkur öll, sem fengum að vera með honum í sviðinu í kvöld, að verða þátttakendur og vitni að þessu afreki.

Fjölsóttir afmælistónleikar

Von um nauðsynlega yfirvegun.

Fram að þessu hefur ekki örlað á yfirvegun í orkumálum Norðlendinga. Áframhaldandi viljayfirlýsing við Alcoa vegna álvers á Bakka hefði þýtt að í raun væri búið að ráðstafa allri orku Norðurlands til eins aðila. 

Alls konar óskhyggja um mun meiri orku hér og þar en gert hefur verið ráð fyrir að viðbættu því að engu náttúruundri verði þyrmt hefur sýnt að í fljótræði ætluðu menn að taka örvæntingarfullar ákvarðanir í von um skammgróða þar sem ekkert var hugsað um hagsmuni þjóðarinnar og afkomendur okkar til lengri tíma litið.

Það gleymist að enda þótt hægt sé að segja að einhver hundruð manna eða jafnvel þúsund fái atvinnu við virkjanaframkvæmdir verða jafnmargir atvinnulausir þegar virkjanaframkvæmdunum lýkur.

Einn ráðherranna á níunda áratugnum sagði að það yrði leyst með því að tryggja að aðrar virkjanaframkvæmdir tækju stanslaust við.

Aðspurður hvað myndi þá gerast þegar búið væri að virkja allt, sem tæki raunar ótrúlega skamman tíma miðað við það hver raunverulega er stutt þangað til svo væri komið, svaraði hann einfaldlega: "Það verður bara verkefni þeirrar kynslóðar, sem þá verður uppi."  

Aukin von er til þess að hægt verði að hleypa öðrum, smærri og skaplegri orkukaupendum að, þegar raunverulegri einokun Alcoa, sem fólst í viljayfirlýsingunni, verður aflétt.  

Það er von til þess að unnt verði að fara hægar og örugglegar í það að nýta orkulindir af yfirvegun þegar loks ríkir jafnræði á milli þeirra sem hægt yrði að selja hana.  

Viljayfirlýsing ekki framlengd

Flæðandi minningar í Laugadalshöll á morgun.

Það hefur verið mjög gefandi að vera viðstaddur æfingar á afmælistónleikum Ragnars Bjarnasonar, sem verða haldnir tvívegis á morgun, klukkan fjögur um daginn og síðan um kvöldið.

Flytjendur og efni eru frá öllum tímum, allt frá fyrsta laginu sem til er með Ragnari frá 1953 til nýrra laga, sem verða frumflutt á tónleikunum.

Þegar um svo fjölbreytt efni er að ræða frá svo löngu tímabili er ekki að efa mikið minningaflóð verður í hugum tónleikagesta.

Eitt atriði tónleikanna felst í að á skjá koma myndir af tónlistarfólki og samstarfsfólki Ragnars í gegnum tíðina sem ekki er lengur á meðal okkar og á meðan verður spilað lagið "Memories". 

Af þessu tilefni verður frumfluttur texti við lagið "Memories" sem er sérstaklega tileinkaður þessu fólki og ég ætla að taka mér það bessaleyfi að birta hann hér ef einhver vill undirbúa sig undir að njóta þessa lags og annarra á þessum tónleikum.

 

MINNINGAR.

 

Minningar, - 

myndir birtast huga mínum í.

Minningar, -

andlitin sem birtast enn á ný.

 

Liðin tíð, - hin ljúfu ár,

þeir léttu tónar, björtu brár, -

nú vitjar mín það allt sem áður var

og langar stundir sækja að mér ljúfar minningar.

 

Ég hugsa´um þau sem hurfu´á braut

og hlýju veittu´í sælu´og þraut

og gáfu´okkur af sjálfum sér

með söng og tónum fagrar minningar.

 

Minningar.

Þau hverfa aldrei munu´úr huga mér.

Minningar, -

svo ljóslifandi lýsa þér og mér.

Minningar.

Minningar.

 

Glöð og sæl á góðri stund

þau gefa munu endurfund

á andans ferð um ókunn lönd

er okkur ber á leið til eilífðar.

 

Minningar, -  

lýsa´upp það sem verður,  er og var.

Minningar, -

öll á sömu leið til eilífðar.

Minningar.  

 

 

Úrelt fríðindi.

Alþingismenn eiga að hafa það sæmileg laun að þeir hafi efni á að fylgjast með því sem er að gerast í þjóðlífinu og erlendis í gegnum fjölmiðla og á netinu.

Óþarfi á að vera að borga fyrir þá nettengingar heima hjá sér, kostnað við að horfa á sjónvarp eða lesa blöð.

Á Alþingi til dæmis að borga áskriftargjöld nefndarmanna í viðskiptanefnd þingsins að Viðskiptablaðinu eða erlendum viðskiptablöðum?

Á Alþingi að borga nefndarmönnum í samgöngunefnd áskrift að bíla- eða flugblöðum?

Auðvitað ekki og kannski er það bara ágætt á ýmsum sviðum að hér hafi komið kreppa og hreyft við ýmsu.

´

Alþingi hætt að greiða fyrir heimsend dagblöð

Afturhvarf um 35 ár.

Ráðning Davíðs Oddssonar sem ritstjóra Morgunblaðsins er afturhvarf til þess tíma þegar dagblöð landsins voru öll flokksmálgögn.

Fyrsta glufan í það virki flokkspólitískra blaða var stofnun DV 1975.

Það á eftir að koma í ljós hve afskiptasamur Davíð verður en í ljósi þess að fágætt er að einn maður hafi haft eins mikið ofurvald yfir þjóðfélaginu og hann hafði á síðustu árum sínum í embætti forsætisráðherra verður að teljast bjartsýni að ætlast til þess að afskiptasemi hans verði haldið niðri á nýjum vinnustað.

Það liggur afar beint við að álykta að hagsmunir voldugra afla í Sjálfstæðisflokknum hafi ráðið því sem nú hefur gerst en verður síðan að koma í ljós hve mikil áhrif það mun hafa á fréttaflutning og efni blaðsins. Ég hef áhyggjur af því að þetta muni há trúverðugleika og óhlutdrægni blaðsins.   

Lengst af síðustu öld voru Morgunblaðið og Þjóðviljinn andstæðir pólar meðal íslensku blaðanna.

Ég varð heltekinn af stjórnmálaáhuga tíu ára gamall og megin stjórnmálaskoðanir mínar hafa breyst lítið síðan þá, kjörorð frönsku byltingarinnar, frelsi-jafnrétti-bræðralag þar sem keppti yrði að frelsi sem flestra í heiminum með því að beita jafnrétti og bræðralagi. 

Þegar ég fór að bera út blöð eyddi ég hluta þeirra peninga til að gerast áskrifandi að Þjóðviljanum vegna þess að foreldrar mínir, sem voru flokksbundið Sjálfstæðisfólk, voru aðeins áskrifendur að Morgunblaðinu.

Ég vildi alast upp á heimili þar sem andstæðar skoðanir fengju að njóta sín í jafnvægi svo að ég og aðrir á heimilinu hefðu sem bestar aðstæður til að mynda sér sjálfstæða skoðun. 

Ég er enn sama sinnis og þá og mun því ekki segja upp áskrift að Morgunblaðinu þótt mér finnist það afturför að hér sé aftur að renna upp gömul tíð þar sem fréttaflutningur og efnisval verði lituð af þröngum hagsmunum.   

  

 

Davíð og Haraldur ritstjórar

Hafa þegar sagst vilja 340 þúsund tonna álver.

Fyrir tveimur árum fékk ég skammir frá talsmanni Alcoa fyrir það að ljúga því upp á fyrirtækið að það vildi reisa 340 þúsund tonna álver á Bakka. 

Ekki leið nema innan við ár þangað til ráðamenn fyrirtækisins viðurkenndu að þeir ætluðu ekki að láta staðar numið við 250 þúsund tonna álver heldur þyrfti jafnstórt álver og á Reyðarfirði af "hagkvæmnisástæðum." 

Svona hefur þetta verið allan tímann, allt frá því að því var lofað að álver við Reyðarfjörð þyrfti ekki að verða stærra en 120 þúsund tonn og álver í Helguvík yrði "hófleg stóriðja."  

Byltingarkenndar framkvæmdir

Enn ein ferð norður.

Ég var að kíkja snöggt á matsáætlun vegna virkjana fyrir norðan, einkum matsáætlun vegna Kröfluvirkjunar II og sé að ætlunin er að gera átta nýja borteiga.

Fimm þeirra verða alveg nýir, þar af þrír í nálægð við Leirhnjúk.

Á myndinni (sem gott er að stækka með því að smella tvívegiis á hana) sést hinn nýi borteigur við Víti hægra megin fyrir miðju og tilheyrandi gufuleiðslur.

Leirhnjúkur, hraunin og gígarnir, eru ofarlega á myndini, Leirhnjúkur við vinstri jaðar hennar, en nær er ljósgult svæði sem þegar hefur verið gert að nýjum borteig.

Tveir nýir borteigar eiga að koma  hægra megin fyrir ofan borinn við Víti.  

Þáverandi ráðherrar iðnaðar- og umhverfismála, Jónína Bjartmarz og Jón Sigurðsson lögðu fram tillögu skömmu fyrir kosningar 2007 um að ekki skyldi virkjað við Leirhnjúk og Gjástykki nema að undangenginni ítarlegri rannsókn og sérstakri atkvæðagreiðslu á Alþingi.

Þetta var básúnað mjög fyrir kosningarnar, augljóslega til þess að draga burst úr nefi nýs umhverfisframboðs.

Tveimur dögum fyrir kosningar, þegar tryggt var að það fréttist ekki fyrr en eftir kosningar, gaf Jón Sigurðsson út leyfi til tilraunaborana í Gjástykki.

Af þessum átta nýju borteigum hef ég í fljótu bragði ekkert að athuga við tvo þeirra suðaustan við Sandabotnafjall.

Er nýkominn úr ferð á Hrafntinnuhrygg til að skoða og taka myndir af því hvernig loforð um að leyfa honum, þessu eftirlæti Jónasar Hallgrímssonar, að njóta sín hafa verið beygð og sveigð stórlega.  

Nú er í fyrsta sinn sýnd staðsetning þriggja nýrra borteiga sem verður að athuga sérlega vel hvort eyðileggi ásýnd eldgosasvæðsins Leirhnjúkur-Gjástykki. 

Nú er hægt að fara eftir slóða sem liggur um austurhluta Vítismós og upp á frábæran útsýnisstað, Hreindýrahól, hægra megin á myndinni hér fyrir ofan, en af honum er sérlega gott útsýni yfir suðurhluta eldgosasvæðsins við Leirhnjúk og norður af honum.

Með nýju borteigunum verður þessi stemning eyðilögð á ferð eftir sjálfum slóðanum og spurning með hvort útsýnið af Hreindýrahól fari sömu leið.  

Þegar hafa verið gerðir aðrir þrír nýir borteigar, einn í kallfæri við Leirhnjúk og tveir, sitt hvorum megin við sprengigíginn Víti,-  annar þeirra í kallfæri við Leirhnjúk. Vísa enn til myndarinnar. 

Það er verið að sveigja stórlega skilgreiningar með því að kalla sókn inn á Leirhnjúkssvæðið Kröflu II.

Loksins nú sé ég að svo virðist sem ekki verði borað norður eftir miðju Vítismós heldur í norðausturhorni hans.

Fyrir  liggur fyrir mig að fara norður og skoða betur staðsetningu fyrrnefndra þriggja splunkunýju borteiga. Einn ein ferðin liggur fyrir en ég er ekki bjartsýnn, samanber lýsinguna á útsýnisleiðinni norður úr. 

Og ég sem hélt að ein ítarleg ferð um svæðið dygði. Nú eru þær komnar á annan tug.   

Matsáætlanir vegna virkjana fyrir norðan

Góð fyrirsögn fyrir álver á Bakka.

Fyrirsögnin "Góður fundur um Bakkaálver" gefur í skyn velþóknun mbl.is á því að álver rísi við Húsavík og að Alcoa fái þar með afhenta í raun í einokun alla þá orku sem fyrirtækið krefst  á Norðurandi með þeim afleiðingum að aðrir komist ekki að.

Eru það "góðar fréttir?" Mér finnst þær slæmar. Full þörf er á því að aflétta kverkataki Alcoa af orku- og náttúruauðlindum Norðurlands, stokka spilin upp á nýtt og laða aðra og hentugri orkukaupendur að. 

Meðan Alcoa heldur allri mögulegri orkuöflun á Norðurlandi í heljargreipum leggja aðrir ekki í að sækja þangað eftir orku. Það segir sig sjálft. 

Með fréttinni er birt mynd af virkjanastöðunum Þeystareykjum, Gjástykki, Kröflu og Bjarnarflagi. 

Greinilegt er að mat á umhverfisáhrifum virkjunar í Gjástykki mun ekki vefjast fyrir virkjanamönnum heldur treysta þeir því að það verði formsatriði eins og venja hefur verið. 

Gleymt verður loforð Jónínu Bjartmarz og Jóns Sigurðssonar rétt fyrir kosningar 2007 um að virkjanir í Gjástykki og við Leirhnjúk yrðu ekki leyfðar nema eftir sértaklega vandaðar rannsóknir og sérstaka atkvæðagreiðslu á Alþingi.

Enda var jú auglýst í hinum fræga bæklingi "Lowest engergy prizes" sem Alcoa og aðrir álframleiðendur fengu senda til sín, að á Íslandi yrði tryggt að "mat á umhverfisáhrifum yrði sveigjanlegt" og það virðist greinilega vera það sem stefnt er að nú. 

Góður fundur um Bakkaálver