Alltof lítið gætt að súrnun sjávar.

Hvað eftir annað má sjá að í fréttum og niðurstöðum málþinga og ráðstefna um útblástur koltvísýrings er því alveg sleppt að minnast á súrnun sjávar. 

En nú bendir margt til að hún verði á þann veg, að engin leið verði að finna á henni nokkurt jákvætt. 

Menn yppta öxlum gagnvart hlýnun lofthjúpsins og sjávarins og segja að nýjar tegundir fiska komi úr suðri í stað þeirra, sem flytja sig norðar. 

En gagnvart súrnun sjávar dugar ekkert slíkt. Lífríkið getur ekki flúið eða fært sig til í því tilfelli. 

Súrnun sjávar gæti ógnað þorski

Hefur oft verið hringlað með lista án ánægju allra.

Það eru mörg dæmi um það að fólk hafi verið fært til á framboðslistum þannig að röð prófkjara hafi ekki gilt. Ævinlega hafa menn staðið frammi fyrir slæmum kostum og líklega hafa aldrei allir verið ánægðir. 

Óánægðastir verða oftast stuðningsmenn frambjóðenda, sem telja sig illa svikna eftir gott starf fyrir sinn mann.  

Eitt af mörgum dæmum var það þegar Ellert B. Schram ákvað af drenglyndi sínu að gefa eftir sæti sitt svo að framboðslistinn sýndist ekki einsleitur. 

Þetta skapaði mikla óánægju meðal stuðningsmanna hans og Ellert náði aldrei að komast aftur á strik. 

Svipað mun áreiðanlega gerast núna, og ekki batnar ástandið þegar vandamálið er ekki í einu kjördæmi, heldur fleiri. 

Þarf að skapa vinningslið

Jónas frá Hriflu og Hermann Jónasson uppá nýtt.

Jónas Jónsson frá Hriflu var um margt yfirburðamaður í íslenskum stjórnmálum á árunum 1915-1940, lúsiðinn og afar snjall í að beita pennanum, það er, að skrifa bækur og blaðagreinar, en það var áhrifamesti farvegur sem stjórnmálamenn gátu notað til að hafa áhrif. 

Jónas lagði öðrum fremur grunninn að fjórflokknum með stofnun Framsóknarflokks og Alþýðuflokks 1916, og margir velja hann, þegar talað er um stjórnmálamann síðustu aldar. 

Hannn var drifkrafturinn í því þegar vinstri stjórn hratt hægri stjórn frá völdum 1927-1939 og listinn er glæsilegur yfir þau verk og framkvæmdir, sem voru hugssjónir hans, og hrundið var í framkvæmd eða byrjað á, svo sem Landsspítali, Sundhöll, Ríkisútvarp, héraðsskólar, Ljósafossvirkjun og Þjóðleikhús. 

En Jónas var aldrei forsætisráðherra og sat aðeins í einni ríkisstjórn frá 1927-31. 1939 sýndi hann mikla framsýni, sá fyrir að Íslendingar yrðu að staðsetja sig undir verndarvæng "Engilsaxa", þ.e. Bandaríkjamenn og Breta, og vann að því á bak við tjöldin að þjóðstjórn var mynduð 1939. 

Persónulegir skapgerðargallar ollu því, að Jónas gat ekki verið í ráðherraembætti eftir 1931, þannig að á formannsárum hans, sem enduðu 1944, voru hjartakóngar Framsóknar tveir, Jónas og Hermann Jónasson, sem var forsætisráðherra 1934-42.

Jónas var ekki orðinn sextugur þegar hann varð að víkja úr stóli formanns Framsóknarflokksins 1944 og verða þar með áhrifalaus, þótt hann sæti á þingi til 1949 og skrifaði og gæfi út blaðið Ófeig nokkru lengur.

Frá 1934 og í þrjá áratugi eftir það, var Hermann Jónasson hjartakóngur Framsóknarflokksins. 

 

Nú hafa tveir fyrrverandi formenn flokksins, Jón Sigurðsson og Guðni Ágústsson, stigið fram og lýst því að það sé ekki fekar mögulegt nú en fyrir átta áratugum að hafa tvo hjartakónga í spilum Framsóknarflokksins.

Guðni Ágústsson lýsir því sem flestir sjá, að það er svo sláandi munur á stjórnunarhæfileikum og mannlegum samskiptumm Sigurðar Inga Jóhannssonar og Sigmundar Davíðs Gunnlaugssonar, að því fyrr sem hinn síðarnefndi dregur sig í hlé frá stjórn flokksins, því betra fyrir flokkinn.

Bæði Jón Sigurðsson og Guðni Ágústsson hættu sem formenn á sínum tíma eftir stutta setu í formannsstóli og ætti því að vita hvað þeir eru að tala um.

Fyrir Framsóknarmenn er nú höfuðnauðsyn að átta sig á því að það er aðeins rúm fyrir einn hjartakóng í flokknum þegar gengið verður næst til kosninga.   

 

Sigmundur Davíð víki

Tugir og hundruð milljarða í hverri nýrri ásökun.

Þegar fyrir Hrun var ljóst að það var að myndast svokölluð snjóhengja innistæðna útlendinga, sem fjárfestu í vaxtamun, sem var uppblásinn af græðgis-bankabólunni. 

Þegar bankarnir féllu með braki og brestum hófst í meginatriðum samningaferli, sem hefur staðið alveg fram á þennan dag og stendur áfram þar til aflétt hefur verið gjaldeyrishöftum. 

Úr því að þetta fellur undir samninga er merkilegt ef menn halda að annar aðilinn fái alltaf allt sitt fram en hinn ekkert.

En allan þennan tíma hefur björgunarstarf á vegum þriggja ríkisstjórna verið harðlega gagnrýnt fyrir það að "gefa" kröfuhöfum svo og svo marga tugi og jafnvel hundruð milljarða í þessu samningaferli, til dæmis hundruð milljarða í sambandi við afléttingu gjaldeyrishaftanna. 

Og farið er aftur í tímann í umræðunni með því að bera tugmilljarða sakir á fyrrverandi ráðherra og ríkisstjórn, en samt er viðurkennt í Kastljósi núna áðan að ekkert saknæmt hafi átt sér stað. 

 

Bera Steingrím þungum sökum

Traustið brást líka á degi Bessastaðafararinnar.

Stjórnmál snúast um traust, sagði forsætisráðherra landsins fyrir 15 árum. Sveinbjörn Eyjólfsson segir að traust á Sigmundi Davíð hafi brostið vegna viðleitni hans til að leyna tilvist Wintris aflandsfélagsins. 

En það var ekki allt og það gleymist oft að fleira fylgdi í kjölfarið.

Til að bæta gráu ofan á svart ákvað Sigmundur, án þess að hafa rætt það fyrst við þingflokk sinn og þingflokk samstarfsfólkið, að ana beint í pólitíska feigðarför til Bessastaða með kröfu á forseta Íslands um að gefa Sigmundi upp í hendur vopn, þingrofsheimild til að beita gegn samstarfsflokknum. 

Forsetinn sá í gegnum þetta og Bessastaðaförin varð að sneypuför í beinni útsendingu. 

Einn þingmanna Framsóknarflokksins var gráti nær í viðtali í kjölfarið.

Það sagði meira en mörg orð um það ítrakaða hrun trausts sem hafði orðið. 

Atburðarásin á sér enga hliðstæðu í íslenskri stjórnmálasögu, lýsti ákveðinni firringu, sem síðan hefur bara haldið áfram. 

Neville Chamberlain hlaut ekki vantraust í breska þinginu í maí 1940, heldur reyndist sá hluti þingmanna, sem hafði misst traust á honum, of stór og varanlegur til þess að hann gæti haldið áfram í embætti. 

Lyndon B. Johnson Bandaríkjaforseti hefði getað látið slag standa á útmánuðum 1968 og boðið sig fram til áframhaldandi setu á forsetastóli. 

Hann hafði verið kosinn 1964 með fáheyrðum yfirburðum og komið í gegnu þingið mestu réttarbótum aldarinnar í mannréttindamálum vestra. 

En hann mat stöðuna þannig að vegna vaxandi vantrausts á hann væri óráð að fara í framboð. 

Það er erfitt að sjá hvernig SDG ætlar að halda áfram á þeirri braut, sem hann er á nú. 

Sveik fyrst og fremst sjálfan sig

Góðar minningar úr Óðni.

Sumir hlutir geta orðið persónulegiri vinir líkt og um fólk væri að ræða. Þannig háttar til um varðskipið Óðin hvað mig varðar. 

Við fórum, þrír sjónvarpsmenn, í eina ferð með skipinu út á "vígstöðvarnar" undir lok þorskastríðsins til að gera einu heimildarmyndina, sem gerð var um slíka ferð, því að stríðinu lauk fimm mánuðum síðar. 

Það tókst að klára nægjanlegar myndatökur enda þótt leiðangur skipsins yrði aðeins styttri en ætlað var, því að þegar eldgos hófst í Leirhnjúki við Kröflu, var skipið sent til Húsavíkur til að vera til trausts og halds. 

Það undirstrikaði hins vegar gildi Landhelgisgæslunnar til sjós og lands. 

Óðinn var æðstur ása og því vel til fundið að varðveita þetta happaskip. 

Komu Óðni á lygnan sjó

Katla og Framsókn.

Tvennt svipað er í gangi þessa dagana, óróahrinur í Kötlu og Framsóknarflokknum. 

Þegar varaformaður flokks segist ekki ætla að sitja áfram í því embætti að óbreyttu eru það að sjálfsögðu tíðindi, ekki síst þegar aðstoðarmaður fyrrverandi formanns flokksins ætlar í framboð með þeim fyrirvara, að ef varaformaðurinn bjóði sig fram, muni aðstoðarmaðurinn fyrrverandi umsvifalaust stíga til hliðar og styðja varaformanninn. 

Við erum ekki að tala um forystumenn í einhverjum Lionsklúbbi eða húsfélagi. 

Öðru nær, - tveir af fyrrnefndum aðalpersónum hafa verið forsætisráðherrar á þessu ári og útspil Sigurðar Inga og Sveinbjörns á miðstjórnarfundinum kemur á óvart og vekur spurningar um að verið sé að undirbúa að ráða atburðarás á komandi flokksþingi.

Það er ekki spurning um hvort, heldur hvenær Katla gýs.

Þeir Framsóknarmenn sem vilja hafa sem best spil á hendi við stjórnarmyndun eftir kosningar hljóta að sjá vandkvæðin á því verkefni ef Sigmundur Davíð verður áfram formaður og leiðir flokkinn.

Bæði vegna nauðsynjarinnar á að forðast fylgishrun í kosningunum og á því skipta um forystu er skásti kosturinn í stöðunni að fresta því ekki, heldur koma því frá, því að það er ekki spurning um hvort heldur hvenær það gerist.  

Býður sig fram gegn Sigmundi Davíð

Eftirsjá að konunum í kjördæminu.

Það er eftirsjá að Ragnheiði Elínu Árnadóttur og Unni Brá Konráðsdóttur úr efstu sætum á lista Sjálfstæðisflokksins í Suðurkjördæmi. 

Á Ragnheiði dundu ásakanir um dugleysi og árangursleysi í starfi, en að mínu mati voru margar þeirra ósanngjarnar. 

Einkum fannst mér ósanngjarnt hvaða orðbragð menn notuðu frá upphafi um hugmynd hennar um náttúrupassa og í því máli tók ég upp hanskann fyrir hana hér á blogginu. 

Menn ruku upp með yfirlýsingar eins og "niðurlægingu" og "auðmýkingu" um það sem í landi frelsisins, Bandaríkjunum, er talið tákn þess að vara "stoltur þátttakandi", sjá mynd af bandarískum náttúrupassa. 

Líklega hefur þetta upphlaup komið Ragnheiði Elínu á óvart og átt þátt í því að henni tókst ekki að ná vopnum sínum til að verjast því að bíða ósigur, sem aldrei tókst að bæta. Stjórnmál eru list hins mögulega, og einnig gildir oft í þeim, að refsað sé grimmilega fyrir það þegar stjórnmálamenn ná ekki árangri þegar ætlunarverkið er ómögulegt. 

Ragnheiður Elín kveður stjórnmálin

Stærsti galli prófkjöranna: Siðleysi og tortryggni.

Smalarnir spjalla og spjalla  /

og spillingin heltekur alla:  / 

Við fáum kalla og kalla /

en konurnar falla og falla. 

 

Ofangreind lýsing kann að þykja óvægin og glannaleg, en þetta er myndin sem blasir við mörgum eftir nótt hinna löngu hnífa. 

Það er synd, því að frá upphafi hef ég til dæmis ekki efast um að Páll Magnússon fengi gott gengi í upphafi stjórnmálaferils síns. Hann hefur flesta þá hæfileika sem færir stjórnmálamönnum það sem kallað er kjörþokki og á skilið að fá að njóta þess.

En, eins og Steinn Steinarr sagði forðum: "það er vitlaust gefið." 

Ef sú skipan kosninga, sem lögð er til í tillögum stjórnlagaráðs, væri komin á, myndu prófkjörin færast inn í kjörklefana, og jafnvel þótt einstakir flokkar beittu prófkjörum sem leið til að stilla upp á lista sína, myndi smölun og siðleysi, sem oft hefur fylgt henni, verða úr sögunni á úrslitastundinni þar sem kjósandinn er einn í kjörklefanum og lætur flokkinn, sem óskaframbjóðandi hans býður sig fram fyrir, njóta atkvæðisins.

Þá efast ég ekki um að Páll Magnússon fengi glæsilega kosningu hjá þeim sem kjósa Sjálfstæðisflokkinn, en munurinn yrði sá, að sú tortryggni, sem nú nær nýjum hæðum vegna þess hvernig karlar leika kvenframbjóðendur grátt út um allar koppagrundir, skemmmir fyrir. 

Það voru ungir og ófyrirleitnir frambjóðendur sem fyrst beittu þeirri aðferð að smala jafnvel heilu íþróttafélögunum inn í flokka sína og láta þessi aðskotadýr skrá sig út strax eftir prófkjör.

Með þessari aðferð voru góðir og gegnir menn eins og Ólafur Björnsson prófessor og Guðmundur Þórarinsson felldir út af þingi.

Þegar þessar aðferðir spurðust út, breiddist þetta siðleysi út, jafnt og þétt.

Á okkar tímum þykja þessi spillin orðin sjálfsögð, því að hver og einn réttlætir þetta með því að segja: Úr því að aðrir gera þetta neyðist ég til að gera þetta líka.

Þetta minnir mig á alræmdan rummungsþjóf fyrir sjötíu árum, sem sagði, þegar hann var staðinn að verki: "Það er betra að ég hirði þetta heldur en að hinir steli því." 

Afleiðingin hefur sjaldan blasað eins vel við og nú: Karlarnir hrauna yfir konurnar og víðtæk tortryggni skyggir jafnvel á sigra, sem eru verðskuldaðir.

 

 

 

 

 

 

Páll Magnússon á leið á þing

Sundurleitt kjördæmi.

Suðurkjördæmi er afar sundurleitt að samsetningu. Íbúar á Hornafirði eiga til dæmis fátt sameiginlegt með íbúum í Vogum á Vatnsleysuströnd eða í Árborg. 

Ég hef frá upphafi haft trú á framboði Páls Magnússsonar og bloggað í þá veru, því að ekki einasta ætti hann vegna uppruna síns að vera sterkur í Vestmannaeyjum, heldur einnig sterkur á atvinnusvæðí höfuðborgarinnar sem nær um Suðurnes og austur að Þjórsá. 

Næstum fjórum sinnum fleiri búa á Suðurnesjum en í Vestmannaeyjum og íbúar Reykjanesbæjar eru ríflegur meirihluta kjósenda í kjördæminu. 

Þess vegna skiptir miklu úr hvaða byggðum kjördæmisins tölurnar koma, til dæmis fyrir Ragnheiði Elínu. 

Páll leiðir í Suðurkjördæmi