Nýtt landnám í viðskiptum við Bandaríkin?

Sú var tíðin á tímum Coldwater og Loftleiða, að Bandaríkin voru jafn stór hluti af viðskiptum okkar og Evrópa. 

Síðan kom EES og einnig voru hvalveiðar Íslendinga ekki vel séðar hjá mörgum á Bandríkjaþingi. 

Síðuhafi gantaðist með það í byrjun forsetatíðar Trumps að maður með millinafnið Þorfinnur og faðir sonar sem héti Þorfinnur, ætti ekki mikla möguleika á að komast inn í Bandaríkin úr því að faðir fyrsta mannsins af evrópskum uppruna, sem fæddist í Ameríku hefði heitið Þorfinnur og komist ólöglega án skilríkja inn í guðs eigið land fyrir þúsund árum.  

Ísland er það Evrópuland, sem er styst frá Bandaríkjunum og að ýmsu leyti á þægilegum stað milli Evrópu og Ameríku.  

Það er fyrir löngu kominn tími til að nýir útrásarvíkingar, reynslunni ríkarai eftir bankahrunið 2008, hasli sér völl í Vesturheimi og fái til þess stuðning hjá þarlendu áhrifafólki. 

Frumvarp um Ísland lagt fram á Bandaríkjaþingi

Hraunað yfir hugtakið "lykilmenn." Allir Íslendingarnir á EM eru lykilmenn.

Í flestum fréttum af komandi leik Íslendinga við Ólympíumeistana í handbolta í dag var talað um að íslenska liðið "vantaði átta lykilmenn."

Í leiknum í dag var hreinlega hraunað yfir þetta hugtak, því að í lok leiks var hægt að fara að velta því fyrir sér, að þessir "varamenn" svokallaðir væru ekkert síður lykilmenn og hinir. 

Og þegar að því kæmi að þessir "átta lykilmenn" mættu fara að leika aftur væri vafamál hvort þeir kæmust lengur í liðið!   

Hvað um það, þá gæti það orðið lúxusvandamál að völina með einhverri kvöld, og stórmótin í flokkaíþróttum OL, HM og EM hafa sýnt, að það er ómetanlegt að eiga svo mikið mannval að hægt sé að luma á sem margbreytilegust viðbrögðum við mótherjunum í formi uppstillinga á liðinu og leikaðferðum þess. 

Allir leikmenn Íslendinga á EM eru lykilmenn. 

„Þessi frammistaða fer í sögubækurnar“

Hraðbrautir og stofnbrautir hjólreiðamanna.

Hjólreiða- og vélhjólamenning, sem löngu er orðin þróuð og árangursrík í öðrum löndum Evrópu, er enn ekki búin að slíta barnsskónum hér á landi. 

Ein helsta gagnsemi góðs samgöngunets fyrir hjólreiðamenn felst í því, að hún skilar sér til ökmanna einkabíla í því formi, að maður, sem leysir samgöngumál sín á hjóli, losar í raun um rými sem annars hefði verið notað á einkabíl í eigu viðkomandi hjólreiðamanns. 

Vegna þess hve hjólreiðar og notkun léttbifhjóla er nýtilkomin hér á landi vantar eðilega stórlega upp á að hjólaleiðanetið sé nógu skilvirkt. 

Eftir sjö ár í hópi hjólreiða- og rafhjólamanna á leiðum um borgarlandið er niðurstaðan í grófum dráttum sú, að meðalhraði frá upphafspunkti hverrar leiðar til endapunkts er um 17 km/klst.   

Hámarkshraði reiðhjólanna er hins vegar 25 km/klst og ef hann væri mögulegur sem meðalhraði myndi þriðjungur ferðartímans sparast. Þess vegna skilar það miklu, ef reynt verður að bæta hjólastígakerfið, sem er enn afar frumstætt víðast hvar. Fyrirhugaðar framkvæmdir lofa góðu. Myndin er tekin af rafreiðhjólinu Náttfara á ferð um Elliðaárdal, þar sem mikið stendur til.  

Stígurinn um Geirsnef var tímamótaframkvæmd á sínum tíma; styttir leið hjólamanna um 600 metra yfir Elliðavoginn og býður upp á 25 km/klst hraða. 

Stígurinn er 2,5 metra breiður, en á Akureyri hefur verið rætt um að 3,0 metrar séu heppilegri.  

Langflestar ferðirnar mínar liggja austan frá Spöng í Grafarvogshverfi og vestur í Skeifu eða öllu lengra en það, alls 20 kílómetrar, 10 kílómetrar hvor leið fram og til baka, 35 mínútur. 

Það er um 15 mínútum lengri tími en á bíl, sem ekki lendir í neinni umferðarteppu og kemst tafarlaust í bílastæði. 

5 mínútur lengri tíma tekur undirbúningur í upphafi ferðar, en ef farið er á bíl. 

Fljótlega eftur að hjólanotkunin hófst 2015, kom í ljós ákveðið gat á milli hjólanotkunar og notkunar bíls, sem fólst í því að leysa þau mál að fara lengri leiðir og nota styttri tíma. 

Lausn á því fannst 2020 með uppgötvun frábærs fararmáta, sem er rafknúið léttbifhjól með útskiptanlegum rafhlöðum, sem er jafnfljótt og jafnvel fljótara en bíll á öllum leiðum innanborgar. 

Hjólið kostaði með farangurskassa 300 þúsud krónur, eyðir aðeins 60 krónum í orkukostnað á hverja 100 kílómetra og nær 60 km/hraða.  Er því bæði skráningar- og tryggingarskylt. 

 

 

 

Fjórar nýjar brýr í Elliðaárdal og 6 km af stígum

Fyrsti ótvíræði sigur veirunnar?

Ef stórþjóðin Þýskaland er nú á leið út úr keppninni um efstu sætin á EM mun umræðan um eyðileggingarmátt kórónuveikifaraldursins fá byr í seglin. 

Og hvernig, sem á slíkt er litið, er það alveg grábölvað. 

Þetta er jú EM í handbolta, ekki í sóttvörnum. 

Erfið staða Þýskalands eftir tap gegn Noregi

Áhættan enn innan marka?

Áhættan, sem tekin er í hvaða íþróttakeppni sem er, getur orðið hvimleið fyrir marga, en aldrei verður samt alveg komist hjá henni.  

Mjög margir voru því andvígir þegar Japanir keyrðu síðustu Ólympíuleika í gegn í óhemju mikilli áhættu varðandi það að kórónuveikifaraldurinn gæti eyðilegt leikana. 

Mikil heppni var hins vegar yfir leikunum og kom mest á óvart hve góðum íþróttaarangri var náð, því að faraldurinn hafði meira og minna sett æfingaprógrömm flestra úr skorðum. 

Nú er bæði umdeilt hvort áhættan sé enn innan marka eða hvort blása eigi EM í handbolta af. 

Ef litið er á leik Dana og Íslendinga útaf fyrir sig reyndist eindæma glæsileg frammistaða danska markvarðarins í síðari hálfleik ein hafa verið með þeim hætti að það hefði hvort eð er nægt danska liðinu til sigurs. 

Til dæmis er ekki að sjá að veiran hafi breytt neinu varðandi þá viðureign markvarðarins og Sigvalda Guðjónssonar sem lýst er í pistli á undan þessum.  

En nú hangir samt á bláþræði, hvort veikin fari ekki valda afgerandi slæmum og misjöfnum afleiðingum fyrir keppnina.   

Það hefði verið einföld leið á pappirnum að fresta keppni eftir fyrri riðlakeppnina, en slík aðgerð hefði þó dregið stóran dilk á eftir sér, sem alls ekki var búið að skoða nógu vel. 

Ekkert bendir til að EM verði blásið af

Marvörðurinn "las" Sigvalda og "var mættur"?

"Ég get aðlagað mig að hvaða stíl, sem er," sagði Lennox Lewis hróðugur eftir að hann hafði sigrað Mike Tyson á sannfærandi hátt. 

Svipað og Evander Holyfield hafði hafði gert nokkrum árum fyrr, leyfði Lewis Tyson að blása og sóa króftum sínum í 1. lotunni, sem var sú eina sem Tyson vann. 

Ali notaði afbrigðið "ropadóp" á George Foreman. 

Fram að leiknum í gær hafði Sigvaldi náð einstæðri skotnýtingu úr hægra horninu og í gærkvöldi var líkt og hann og aðrir í liðinu væru farnir ganga að því vísu, að þar yrði áfram galopin leið fyrir hann. 

Á skjánum mátti sjá, að Sigvaldi tók sér snarpa atrennu úr horninu, mældi vel tvö löng skref á blússandi ferð í gríðarstökk inn undir miðjan teig og teygði skothöndina vel til að þrykkja boltanum fram hjá hægri hlið markvarðanna, enda kominn undralangt inn undir miðju úr hraðri og útmældri árás. 

En í gærkvöldi var líkt og markvörðurinn skellti hurð og var á augabragði mættur á réttan stað til að verja skotið.  

Þetta gerðist fjórum sinnum, ef rétt er munað.

Sigurganga eftir marg ítrekaðri aðferð getur lent í ógöngum, ef hún er orðin að slíkum vana, að erfitt er að breyta til. 

Eitt þekktasta dæmi íþróttanna er þegar Max Scheling sagðist hafa "séð svólítið atriði" hjá Joe Louis, sem átti að baki dæmalausa sigurgöngu þegar hann mætti þeim þýska í fyrri bardaga þeirra. 

Schmeling sá á kvikmyndum, að Louis hafði komst upp með þann ávana í tugum sigurbardaga að leyfa vinstri höndinni að síga örlítið eftir að hafa gefið stungu með henni.

Þetta hafði ekki komið að sök vegna þess hve mikla yfirburði Louis hafði haft fram að því.  

Scmeling fór sér að engu óðslega í vel útfærðri vörn þangað til hann fann réttu augnablikin til að nýta sér þessa örlitlu opnun eða höggstað og svara með eftirlætishöggi sínu, hörðu hægri handar gagnhöggi.  

Louis fór í gólfið í 4. lotu í fyrsta sinn á ferlinum. Í 11. lotu var allur kraftur úr honum eftir ein 50 hægri handar högg Schmelings samtals sem höfðu hitt í mark og tekið sinn toll. 

Eftir þrjá leiki á EM var markaskorunaraðferð Sigvalda orðin býsna ávanabindandi. 

Þar gæti verið komin ástæða þess að markaskorunin úr horninu hrundi hjá honum í gærkvöldi. 

Hann skoraði hins vegar önnur góð mörk og stóð sig vel. 

Lausnin felst líklega í því að finna ný ráð líkt og Joe Louis gerði fyrir seinni bardaga hans og Schmelings í frægum bardaga 1938 sem varð að þætti í togstreitu lýðræðisþjóða og Adolfs Hitler.  

Markvörðurinn tók kraft úr okkur

Nú er verið að hnykla vöðvana. Skapa sér sterkari samningsaðstöðu.

Eins barnalegt og það getur hljómað að eitt helsta atriði í herfræði og samningatækni sé "að hnykla vöðvana", þá er það nú samt mikils virði meðan menn eru í samningastöðu að þeir skapi sér nógu sterka aðstöðu til að spila úr. 

Með þessum augum má líta á vaxandi liðssafnað Rússa við landmæri Úkraínu, sem hluta af stöðubaráttu í stíl við það sem gerist á skákborði. 

En í því felst samt einnig ein mesta hættan. Hún er sú að eftir því sem liðssafnaðurin verður meiri og þar með vopnabúnaðurinn, vex hættan á því að annar eða báðir aðilar spennunnar missi stjórn á atburðarásinni og að stjórnlaus og stigvaxandi hernaður taki öll völd.  

Innrás Rússa vofir yfir

Einu sinni fóru Íslendingar illa vegna magapestar á stórmóti.

Hið nýja viðfangsefni, kórónuveikin á EM, er ekki alveg nýtt.  Ef rétt er munað, var það á EM, sem haldið var í Austur-Þýskalandi fyrir rúmum fjórum áratugum, sem mestallt liðið, sem var afar vel mannað, veiktist illa að einhverri magapest, og var svo mjög slegið út af laginu, að allir draumar um að komast áfram, voru slegnir af borðinu. 

Björgvin Páll Gústafsson hefur átt afar góðan leik á mótinu nú meðan hann er á brott, er því afar viðkvæm staða komin upp í vörninni. 

Ólafur Guðmundsson hefur leikið stórt hlutverk varðandi það að útfæra vel æfðar breytingar á sóknarleiknum.  

Öll forföll valda vandræðum hjá liðinu, sem gætu verið meiri en ella vegna þess að þetta landslið hefur átt afar vel útfærðar æfingar á mismunandi leikaðferðum, og kom það til dæmis vel í ljós í leiknum við Ungverja, þar sem Janus var sendur inn á til að vera potturinn og pannan í breyttum sóknarleik, sem beit vel á Ungverjana. 

Veiran tækluð eins og hver annar leikur

Arftaki Guðjóns Vals?

Í áraraðir hefur Guðjón Valur Sigurðsson verið einn af öflugustu handboltamönnum heims, átt að baki einstaklega glæsilegan feril með bestu félagsliðum heims og hampað fjölmörgum meistaratitlum.   

Það hlaut að koma að því þegar fimmtugsaldurinn nálgaðist, að kappinn drægi sig í hlé, og var mikill sjónarsviptir að honum. 

Því er það sérstakt fagnaðarefni að mögulegur arftaki Guðjóns Vals sé hugsanlega kominn fram og það með slíka frammistöðu, að menn trúa vart sínum eigin augum.  

Vonandi er þetta bara byrjunin á löngum og farsælum ferli. 

Vallarþulurinn hælir Sigvalda á hvert reipi

Heilbrigðiskerfið er viðkvæm heild með mörgum flöskuhálsum.

Heilbrigðiskerfið í heild var svelt stórlega í áratug, og ástandið núna, með biðlistum af ýmsu tagi, fækkun og skorti á starfsfólki, sjúkrarúmum og rýmum í sambandi við gjörgæslu, á sér margar hliðstæður allan þennan tíma. 

Þegar Kári Stefánsson gekkst fyrir einhverri stórkostlegustu undirskriftasöfnun hér á landi þar sem fólk skoraði á stjórnvöld að taka til hendi í þessum málum nefndi hann einu sinni orðið gáttaflökt án þess að útskýra það nánar. 

En einmitt það fyrirbæri var gott dæmi um fánýti þess að reyna að spara með því að búa til biðlista. 

Einn af vinum mínum reyndist með gáttaflökt, en var svo óheppinn, að fjárveitingin til þess að fást frekar við það var uppurin í byrjun nóvember og hann átti því að bíða fram yfir áramót. 

Að því kom þó ekki, því að hann fékk heilablóðfall áður, sem kostaði heilbrigðiskerfið margfalt meira en það sem átti að spara. Við bættust þjáningar og erfið og dýr endurhæfing. 

Nokkru síðar lenti síðuhafi á biðlista þar sem það tafðist í sjö vikur að fá skoðun og úrskurð um það hvort mein við nýra væri illkynja eða ekki. 

Sem betur fór reyndist það ekki illkynja, en hér og þar í kerfinu var fullt af fólki á svona biðlistum, og það voru ekki allir svona heppnir. 

Það hefur verið sagt áður frá þessu hér á síðunni, en dæmin eru jafn klassísk og lýsandi nú sem þá. 

Það er óviðunandi ef ekki verður ráðist í aðgerðir gegn ástandinu í kerfinu, sem nú hefur fengið á sig truflun vegna heimsfaraldurs með áhrifum um allt kerfið.   

„Hvað ef við hefðum ekkert gert?“