Var í Versló og brilleraði í hringnum.

Tvívegis hefur það gerst að ég hef verið kallaður til til að dæma og lýsa léttri hnefaleikakeppni í Verslunarskóla Íslands, skóla Sveinbjörns Hávarssonar píanóleikara, eða réttara sagt hnefanóleikara, því að hann æfir bæði hnefaleika og píanóleik.

Í annað skiptið sem ég var kvaddur að hringnum í Versló, fór fram afar eftirminnilegur bardagi. 

Annar keppandinn hafði greinilega fengist eitthvað við íþróttina, mjög Tyson-legur, samanrekinn og vöðvaður, en hinn keppandinn var dökkhærður langur og grannur sláni, sem ekki virtist til stórræða.

Um leið og flautan gall réðist hinn íslenski Tyson á slánann af gríðarlegum ákafa, sló og sló án afláts með þungum höggum, sem buldu á slánanum, handleggjum hans og skrokki. 

Nokkur högganna rötuðu líka að höfði hans, en bitu ekkert sérstaklega þar, því að sláninn var nokkuð laginn við að bera hendur sínar og handleggi fyrir höggin, reyna að hörfa undan sókninni til beggja handa og forðast það sem virtist óhjákvæmilegt, að vera ofurliði borinn.

Eftir að bardaginn hafði verið alger einstefna sem gæti ekki endað nema á einn veg,jafnvel þótt sláninn væri furðu laginn við að stíga í réttar áttir á réttum tíma á undanhaldi sínu, gerðist það síðan, að þegar ófarir og tap virtust blasa við slánanum, sem varla hafði slegið eitt einasta högg, fór hann allt í einu að lauma inn einu og einu gagnhöggi sem öll voru svo vel tímasett, hnitmiðuð og hittu svo vel, að sá styttri riðaði við, enda búinn að eyða gríðarlegri orku í stórsókn sína og hljóp oftast á þessu óvæntu gagnhögg. 

Á örskammri stundu snerist bardaginn við þegar kubburinn höggharði vankaðist æ meira við að taka á sig eitraðar stungur slánans og allt í einu stóð sláninn uppi sem sigurvegari yfir blóðgðuðum andstæðingi sínum sem var algerlega búinn að vera og beið einhvern óvæntasta ósigur, sem ég man eftir í þessari íþróttagrein. 

Ég tilkynnti nú úrslit bardagans og lyfti hendi þessa kornunga, algerlega óþekkta og efnilega hnefaleikara: "Bardaganum er lokið og sigurvegarinn er ... Ásgeir Örn Hallgrímsson." 

Mér gafst stutt tækifæri til að ræða við drenginn og segja honum það álit mitt að hann væri greinilega fæddur íþróttamaður og gæti hugsanlega náð langt í hverri þeirri íþróttagrein, sem hann vildi stunda. 

Hann valdi handboltann og mér hafði ratast satt á munn. 

 

Sveinbjörn er „hnefanóleikari“

Á réttri leið að mínu mati, - ekki rangri.

Þegar Volkswagen Golf kom á markaðinn 1973 var ódýrasta gerðin 750 kíló og bíllinn 3,70 m langur og 1,61 á breidd.

Með hverri nýrri kynslóð hefur bíllinn lengst, breikkað og þyngst eins og flestar aðrar gerðir bílar hafa gert. 

6. kynslóðin 4,19 - 1,78 og 1217 kíló.  Hálfum metra lengri og næstum hálfu tonni þyngri. 

Helstu keppinautarnir hafa flestir verið í sömu þróun; sem ekki hefur stöðvast hjá þeim, að lengjast, breikka og þyngjast, en nú kemur 7. kynslóð Golf og er 100 kílóum léttari en áður og á réttri leið, léttari og sparneytnari þótt rými fyrir fólk og farangur sé aukið. 

Ég sá í íslenskri umsögn um nýja Golfinn, að eini mínusinn við hann væri að hann hefði ekki breyst nógu mikið í útliti, væntanlega ekki nógu mikið eltandi tískuna, sem felst í miklum "skúlptúrum" allan hringinn, síminnkandi gluggum, sem eru að nálgast það að verða mjóar rifur og breiðum stólpum sem gera útsýni úr bílunum æ verra í allar áttir. 

Þessu er ég algerlega ósammála. Ég tek þvert á móti ofan fyrir hönnuðum Golf að láta ekki lokkast sig inn í svona tískusamkeppni, heldur hanna fallegan bíl, sem viðheldur sínum alþekkta og gróna svip og býður upp á gott útsýni. Þar finnst mér nýi Golfinn vera á réttri leið, leið sem keppinautarnir munu þurfa að feta fyrr eða síðar, þegar þeir eru komnir á endastöð í eltingaleiknum um háar vélarhlífar og stuttar gluggarifur og engin leið að sinna nýjungagirni önnur en að fikra sig til baka, - í áttina að Golf. 

Ný kynslóð VW Golf frumsýnd

Það gengur betur næst!

"Það gengur betur næst" er gott kjörorð. Í því felst þrennt:

1. Viðurkenning á því að hafa gert mistök eða staðið sig illa.  

2. Að kafa ofan í það í hverju þau mistök eða slök frammistaða voru fólgin og það, hvort finna megi eitthvað jákvætt til að byggja á. 

3. Að læra af þessu hvoru tveggja, byggja á því sem þó var jákvætt og leggja sig fram um að gera betur og fækka því sem aflaga fer.

Ég les þetta út úr karlmannlegri og heiðarlegri afsökunarbeiðni Arons Pálmarssonar.

Hann gerði allt of mörg mistök í leiknum, en margt af því sem hann gerði var skapandi og jákvætt, ekki má gleyma því, né heldur má gleyma því að hann getur byggt framför sína í næsta leik á því jákvæða og látið það neikvæða þoka fyrir því,vitandi betur en áður, hvað það neikvæða er. 

Hann er ungur og í yfirlýsingum hans að undanförnu hefur falist mikil sókn eftir því að fá að "axla meiri ábyrgð" en áður, vera sem mest í öllu sjálfur og sem minnst á bekknum. 

Kannski var hann aðeins of ákafur að komast strax á upp á svipaðan stall og Ólafur Stefánsson hjá landsliðinu og Magdeburg, þegar hann var upp á sitt besta. En þá var Ólafur orðinn talsvert eldri en Aron.

Aron má samt ekki láta hugfallast og koðna niður, heldur finna hinn gullna meðalveg nauðsylegs sjálftrausts, sem byggist á raunhæfum væntingum og hógværð þess, sem viðurkennir að vera mannlegur, þrátt fyrir allt.  

Aron: Ég biðst afsökunar

Vatnið er vanmetið.

Fréttir af svipuðum toga og fréttin um slæma umgengni fólks á vatnsverndarsvæðinu í Heiðmörk heyrast á hverju ári og hafa heyrst í áratugi, allt frá því er Sigurður Þórarinsson skrifaði tímamótagrein um umgengnina í Krýsuvík. 

Þrátt fyrir sérstök vatnsverndarlög fyrir hið einstæða Þingvallavatn og vatnasvið þess, er vatnið að færast úr A-flokki í B-flokk vegna affallsvatns frá Nesjavallavirkjun og mengunar frá sumarbústaðabyggð og stórvaxandi bílaumferðar, sem hefur orðið vegna þeirra mistaka að leggja ekki nýja og styttri aðalleið til Laugarvatns um Grafningsháls og nýja brú yfir Sogið norðan við Álftavatn.

Þórisvatn var næstum eins stórt, tært og blátt og Þingvallavatn áður en Kaldakvísl var tekin úr farvegi síðum og látin renna í vatnið svo að nú er það aurlitað.

Út á við og á tylldögum dásömum við íslenska hreina og tæra vatnið sem djásn og auðlind en umgöngumst það ekki í samræmi við það.  

Sú var tíð að skólp rann óhindrað í Reykjavík til sjávar og að smám saman urðu strendur borgarinnar útataðar í viðbjóði. Þegar þáverandi borgaryfirvöld vildu gera átak í þessum málum kom á óvart hvað sinnuleysi borgarbúa var mikið og hve óvinsælar "dýrar" aðgerðir urðu.

Fræg var umgengnin í Öskjuhlíð þar sem voru brunnin flök og heiti lækurinn frægi með vafasömum lifnaði eftir lok skemmtistaða. Sem skemmtikraftur vildi ég reyna að varpa ljósi á þetta með sérstökum uppistandsþætti og brag, þar sem ljúfustu íslensku lögunum var steypt saman í syrpu, sem ég gaf nafnið

 "SKÍTASYRPA".

                ( Lag: Litla flugan) 

Lækur tifar ljúft um smurða steina. 

Ljótur pollur grár við skriðufót. 

Brunnið flak er brotið milli hleina. 

I blárri leðju liggur mökuð snót. 

Þótt ég væri ógnar olíusuga

ég aldrei gæti þurrkað þennan pytt. 

En sumir er til annars ekki duga

þar eflaust gætu þarna gert þar áfram "hitt"...

                   ( Lag: Nú blika við sólarlag )

            ....Nú blikar við sólarlag saurgerlafjöld. 

               Og svona´ætti að vera hvert einasta kvöld

               með ilmandi fýlu og fúlasta blæ

               og fjöruna brúna og myglandi sæ....

                  ( Lag: Lapi, listamannakrá )

....Ef lambasteik þú færð að borða´á Loftleiðahóteli

og labbar þig svo næsta morgun þar á salerni. 

Í hlýju veðri í sjóinn ferð að hressa kroppinn þinn

þá hittirðu þar máltíðina þína í annað sinn

og syndir fram á fyrrverandi lúxuskvöldverðinn... 

                ( Lag: Fuglinn í fjörunni )

              ....Fuglinn í fjörunni hann er mjög blár, 

              drullubleik er húfan´ hans og olíulitað hár,...

              ( Lag: Hvítu mávar ) 

...skítamávar, segið þið honum 

að þið salmonellum dreifið út um allt...

                    ( Lag: Amorella) 

                 ...ljúfasta salmonella,

                 ástvina mín, la bella, 

                 í görnum þú glöð vilt sprella 

                 og gefa mér bleikan lit, 

                 salmonella ! 

                 Gubbugella ! 

 

 

 

Skammarleg umgengni í Heiðmörk

Tímamótamál í Evrópu.

Sprenging stíflunnar í Miðkvísl efst í Laxá 1970 var tímamótagerningur í náttúruverndarbaráttunni í Evrópu og er enn einstakur viðburður í sögu hennar.

Þegar ég stend uppi á Mývatnsflugvelli með kort og sýni fólki, sem horfir þaðan vestur yfir Mývatn, hvernig menn ætluðu í fúlustu alvöru að framkvæma svonefnda Gljúfurversvirkjun, sökkva Laxárdal, taka Skjálfandafljót úr farvegi sínum, drepa fossana í fljótinu, þar með Aldeyjarfoss og Goðafoss, og veita því um miðlunarlón, sem yrði stærra en Mývatn, í Kráká og Laxá, trúa þeir þessu ekki, svo fáránlegt sýnist þetta núna. 

Þó hefði þessi framkvæmd ekki valdið meiri óafturkræfum umhverfisspjöllum en Kárahnjúkavirkjun aldarfjórðungi síðar, en umhverfisspjöll hennar voru mun stórfelldari og er auðvelt að færa rök að því.

Og munurinn var sá, virkjanamönum 1970 í vil, að þá var stundum rafmagnslaust á Akureyri og Norðurlandi dögum saman á veturna vegna ófullnægjandi virkjunar og virkjunarsinnum því meiri vorkunn en 25 árum síðar þegar Íslendingar framleiddu miklu meira rafmagn en þurfti til eigin nota. 

Þótt Laxárdeilan væri hörð og mönnum mikið fyrir á báða bóga, gátu menn þó séð spaugilegar hliðar á málinu.

Hermóður Guðmundsson var einn af glæsilegum forystumönnum þingeysks náttúruverndarfólks 1970 og gerð var um hann þessi vísa:

Hermóður af höfðingsskap

hallar sér að konum.

Það myndast ekki mikið krap

í miðkvíslinni á honum.

Nú er byrjað á framkvæmdum við allt að þrítugfalt stærri virkjun í Bjarnarflagi en þar er nú, aðeins 2,8 kílómetra frá byggðinni og innan við fjóra kílómetra frá vatninu sjálfu.

Og spurningin er: Hvað hefðu forystumenn þeirra, sem risu upp 1970, gert núna?  

 

Eina íslenska hryðjuverkið

Tvisvar á ári ?

Ekki er liðið nema hálft ár síðan fólk taldi sig hafa séð ísbjörn og ísbjarnarspor á Vatnsnesi, sem síðar reyndist vera selur á sundi og spor eftir fólk í sandinum.

En áður en þetta lá fyrir var búið að senda þyrlu til ísbjarnarleitar á svæðið auk annarrar leitar. 

Þegar þeir, sem sóttust eftir þvi að handsama Gísla Súrsson í Hergilsey og/ eða drepa hann, sáu fyrst Ingjaldsfíflið, sem Gísli líkti eftir í báti með Bóthildi ambátt, og síðan Ingjaldsfíflið sjálft í landi að bíta gras mælti Börkur hinn digri: "Bæði er nú að mikið er sagt frá Ingjaldsfíflinu og deilist það víðar en við hugðum", og sneru leitarmenn við og eltu Gísla og Bóthildi. 

Svipað mætti segja um  ísbjörninn, sem ferðamenn grunar að sé við Arnarstapa á Snæfellsnesi, vegna þess að spor í snjónum séu eftir ísbjörn: "Bæði er nú að mikið sagt frá ísbirninum og deilist hann nú víðar en við hugðum." 

Ég hygg að í samanlagðri sögu landsins hafi aldrei frést af ísbirni á þessum slóðum og báðar ísbjarnarsögurnar með aðeins hálfs árs millibili því álíka vitlausar.

En með sama áframhaldi ganga tveir ísbirnir á land á hverju ári framundan á sama tíma og hafísinn hefur ekki verið fjær landi eða minni í Norður-Íshafinu í 15 ár. 

 

Tilkynntu „bangsaspor“ til lögreglu

Á skjön við "brjóstvörn frelsisins."

Bandaríkjamenn komu inn í tvær heimsstyrjaldir og í síðara skiptið til þess að bjarga Evrópu og heiminum frá mestu villimennsku sögunnar. Í ársbyrjun 1941 setti Roosevelt forseti fram kenningu sína um frelsin fjögur og stimplaði þar með Bandaríkin sem brjóstvörn frelsisins og "vopnabúr lýðræðisins."

Á meðan á styrjöldinni stóð beittu þeir sér fyrir stofnun Sameinuðu þjóðanna með mannaréttindayfirlýsingu þeirra sem þungamiðju. 

Gvantanamó fangabúðirnar á Kúbu eru í æpandi mótsögn við þetta og skaða því orðstír og stöðu Bandaríkjanna og allra vestrænna þjóða.  

Enn 166 í haldi í Gvantanamó

Eitt misnotað færi skiptir ekki öllu, heldur þau öll til samans.

Vei þeim leikmanni, sem tekur vítakast í lok leiks og tekst ekki að skora. Vei þeim leikmanni, sem er í dauðafæri í lok leiks og skorar ekki!

Í allri umræðu um leikinn og minningu um hann er þessi eini leikmaður sökudólgurinn, maðurinn sem eyðilagði allt fyrir hinum leikmönnunum. 

Því miður er ofangreint viðhorf alltof ríkjandi og ætti raunar að vera útlægt.Það gleymist að fara í gegnum það af hverju staðan var sú í leikslok sem raun bar vitni. 

Liðið í heild tapar eða vinnur leiki, ekki einstakir leikmenn. 

Allir þeir, sem klikka á vítaköstum eða dauðafærum í fyrri hluta fyrri hálfleiks eða fyrri hluta seinni hálfleiks eiga jafna "sök" á tapinu, - ekki þessi eini sem mistókst í leikslok. 

Sama gildir um "hetjurnar" sem ráða úrslitum á síðustu sekúndunum með því að skora mörk eða verja vítaköst.

Og við skulum ekki spyrja að því af hverju þeir, sem gera mistök á síðustu stundu leiksins, gerðu mistökin, heldur að því hvers vegna komin var upp sú staða, sem var í leikslok. 

Dauðafærið ekki nýtt

Á að ræna ferðamenn unaðsstundunum?

Það er hægt að ræna ferðamenn fleiru en hlutum úr farangri, eins og fjallað er um í tengdri frétt á mbl.is.

Reykjanesfólkvangur er hugsaður sem útivistarparadís við bæjardyr stærsta þéttbýlissvæðis landsins og alþjóðaflugvallarins, sem langflestir erlendir ferðamenn fara um, og þar stendur fyrir dyrum mun stórfelldara rán, rán á unaðsstundum.

Í kvöld var sýnd fyrir troðfullum sal í Norræna húsinu mögnuð og áhrifamikil hálftíma heimildamynd Ellerts Grétarssonar um Krýsuvík það rán unaðasstunda útivistarfólks þar, sem felast á í fyrirhuguðum virkjunum þar.

Myndirnar hér á síðunni eru fengnar að láni úr mynd Ellerts og sú efsta sýnir draumsýn virkjanafíklanna samkvæmt rammaáætlun, að af 16 hugsanlegum virkjunum á Reykjanesskaga, fari aðeins þrjú, þessi grænlituðu, í verndarflokk.

Í útreikningum fyrir þessar virkjanir er gert ráð fyrir nokkra áratuga endingartíma, en eftir það munu standa eftir umturnuð virkjanasvæðin án orku, og þurfa að stúta öðrum svæðum, Kerlingarfjöllum eða Fjallabakssvæðinu, til að viðhalda orkusölunni, ef það verður þá ekki búið að stúta þeim líka á þessum áratugum. 

Á næstu mynd fyrir neðan sést síðan belti risavaxinna háspennulína sem reyra á skagainn í eftir endilöngu.

Þar fyrir neðan er mynd af línuleiðinni frá Krýsuvík til Hafnarfjarðar.

Neðan hennar eru síðan nokkrar myndir af línustæðum vegna virkjana á Krýsuvíkursvæðinu og tákna rauðu línurnar línuleiðirnar.

Upphaf nútíma náttúrverndar má rekja til greinar Sigurðar Þórarinssonar 1949 um það að verið væri að gera Grænavatn að ruslakistu.

Það lausa rusl var þó hægt að fjarlægja, en sú ruslakista, sem  Reykjanesskaginn á að verða, felst í því að hann verði samanreyrður í net af virkjunum, stöðvarhúsum, skiljuhúsum, gufuleiðslum, borholum og borteigum, vegum og tröllauknum háspennulínum.

Sagt er að þessar nýju virkjanir muni draga að sér ferðamenn eins og þær fjórar virkjanir, sem komnar eru. 

En þegar fyrir liggur að langflestir ferðamenn, sem koma til landsins, koma til þess að upplifa ósnortna náttúru, sést hve fráleitt það er að þeir muni nota tímann til að skoða 16 virkjanir á Reykjanesskaga, hverja á eftir annarri.

Rauðu línurnar á sumum myndanna hér á síðunni tákna nokkrar af leiðunum sem háspennulínur og línuvegir eiga að liggja um. 

Á einni myndinn sést skyggt með rauðum lit það svæði þar sem byggingar, borteigar, borholur og gufuleiðslur Krýsuvíkur á að vera, inni í miðju hjarta þessa magnaða svæðis. 

Mynd Ellerts ber undirheitið: Náttúrufórnir í fólkvangi, fólkvangi sem upphaflega var settur á fót sem svæði, þar sem náttúran fengi sem best að njóta sín án þess að þar væri öllu umturnað með mannvirkjum og svæðinu breytt í iðnðarsvæði. 

Unaðsstundirnar, sem bjóðast núí kyrrð og friði í hinu dásamlega fjölbreytta landslagi Reykjanesfólkvangs verða ekki lengur á boðstólum. 

Það verður búið að ræna unaðsstundunum  frá tugum þúsunda ferðafólks sem njóta nú þessa svæðis í stuttum og löngum gönguferðum og breyta þeim í megavattsstundir handa erlendu stóriðjufyrirtæki sem flytur arðinn úr landi.

Hér fyrir neðan eru nokkrar fleiri myndir af línuleiðum og stöðum á þessu svæði, en sjón er sögu ríkari.

Vonandi kemst hin áhrifamikla mynd Ellerts fyrir almenningssjónir og einnig er rétt að benda á bók hans um 25 gönguleiðir á Reykjanesskaga, en hún var kynnt þannig í Morgunblaðinu, að birt var mynd af Bláa lóninu !

Rétt er að geta þess að myndir Ellerts voru teknar í kvöld með því að taka ljósmyndir af heimildarmynd hans í sýningu, þannig að gæðin á upprunalegu myndunum eru auðvita margfalt betri og myndin á svo sannarlega erindi einmitt núna. 

Neðst set ég inn myndir af svæðinu Trölladyngja-Sog sem ég hef tekið, en það svæði er undir í virkjanafyrirætlunum.  

Þar hafa verið boraðar tilraunaborholur og umhverfisspjöllum, sem voru gersamlega óþörf. 

Sogin og fleiri staðir á Reykjanesskaganum, eru þess eðlis, að fara þarf upp í Kerlingarfjöll eða austur á Landmannalaugasvæðið eða að Lakagígum til að finna hliðstæður. 

Og ofan á það að hafa stórskemmt svæðið, hefur ekki fundist orka, þannig að bæta á gráu ofan á svart í hinni óstöðvandi sókn á hendur hinum miklu náttúruverðmætum sem liggja við fætur okkar sem búum á þessu landshorni.

Og þetta á að gera á sama tíma sem rætt er um þörf þess að dreifa betur sífjölgandi ferðamönnum um landið !

Á efri loftmyndinni af Sogunum og Trölladyngju sést til Reykjavíkur efst á myndinni, enda er ekki nema um hálftíma akstur frá Reykjavík til þessa svæðis.

 

 

 

Stolið úr töskum ferðamanna

Þarf hugarfarsbreytingu.

Svipað á við um fíkniefndavandann og fíknina í orkubruðl hvað það snertir, að höfuðatriði er að vinna að umbótum á réttum enda viðfangsefnisins, ef svo má segja, þ. e. eftirspurninni frekar en framboðinu.

Ef hægt er að minnka eftirspurn eftir fíkniefnum er auðveldara að takast á við framleiðslu og dreifingu. 

Miðað við stærð og framleiðslukostnað er Chevrolet Volt vafalaust seldur á lágu verði. 

Verðið er hins vegar það hátt að sjálfkrafa fellur út meirihluti bílakaupenda, þeir sem hafa ekki efni á að fjárfesta í svona bíl. 

Þeir, sem meiri tekjur hafa, eru hins vegar oft í þeirri stöðu að þeim er skítsama um það hvort bíllinn er umhverfismildur eða ekki. 

Ég hef undanfarin ár verið oft á ferðinni austur fyrir fjall og á sama tíma sem maður er að læðast upp Kambana með lágmarks eyðslu á minnsta bíl landsins bruna nánast í hverri ferð fram hjá manni stórir 2-3ja tonna drekar með vélar allt að 350 hestafla vélum, sem spyrnt er upp brekkuna á yfir 100 kílómetra hraða og meira en 30 lítra eyðslu á hundraðið.

Þessi fjölmenni markhópur er augljóslega bæði það vel stæður án snefils af umhverfisvitund að það er erfitt að sjá hvort bílar eins og Volt höfða til þeirra.  

Getum sagt bless við bensínið