Og Pacquiao gjörsigraði Hatton.

Ef sigur Barcelona var sætur á erfiðum útivelli var sætur var magnaður sigur Manny Pacquiao á Ricky Hatton í hnefaleikum næturinnar ekki síður sætur.

Ricky Hatton, ástmögur Manchesterborgar, kom með sjálfan Tom Jones til Las Vegas til að syngja breska þjóðsönginn og stuðlög Manchester hljómuðu um troðfullan risasal þar sem þúsundir voru utan salar að fylgjast með á skjám.

Ricky hafði að baki glæsiferil með aðeins einu tapi, og það var gegn besta hnefaleikara heims á þeim tíma, Flyod Mayweather, og ekki fyrr en vel var liðið á þann bardaga.

Manny "Packman" hafði að vísu unnið Oscar De La Hoya í sjö lotum, en mönnum bar saman um að Gulldrengurinn hefði ekki verið hinn sami og áður var.

Búist var við því að árásarhraði og höggþungi Hattons ásamt skæðum skrokkhöggum í návígi myndu gera Manny lífið leitt og svo virtist ætla að verða fyrstu mínúturnar.

En þá byrjaðu yfirgenglegur hraði, hreyfanleiki, viðbragðsflýtir og yfirvegun Pacquiaos að koma í ljós og hann sló Hatton í gólfið með svo snöggu höggi að maður sá það ekki fyrr en í endursýningu. Hatton hafði aldrei á ferlinum lent í neinu þvílíku og mátti þakka fyrir að sleppa inn í mínútuhléð eftir lotuna.

En það var til lítils. Pacquiao afgreiddi hann strax eftir hléð með leiftursókn sem endaði með svo snöggum og hörðum vinstri krók að Hatton lá lengi steinrotaður í striganum.

Bob Arum, sá gamalreyndi umboðsmaður, sagði eftir bardagann að Pacquiao væri á leiðinni að verða mesti bardagamaður allra tíma!

Hann er aðeins 31. árs gamall svo að tíminn verður að leiða í ljós hvort þessi dirfskufulli spádómur hins gamla refs á eftir að sannast.

En Manny Pacquiao gaf þeim sem á horfðu í nótt sjaldgæfa kennslustund í boxi eins og það verður allra best.

Þess utan eru hógværð, lítillæti og hugarró þessa mikla afreksmanns nóg til þess að lyfta honum hátt yfir aðra íþróttamenn um þessar mundir, alveg burtséð frá íþróttinni sem hann stundar.

Barcelona gjörsigraði Real Madríd

Manny Pacquiao á móti Ricky Hatton.

Klukkan þrjú í nótt verður rosa bardagi á Stöð 2 Sport. Það verða engiar bardagar á undan, heldur farið beint í þennan.
Manny Pacquiao, álitinn besti hnefaleikari heims miðað við þyngd (pound for pound), þjóðhetja og frægasti maður á Filippseyjum, berst við Ricky Hatton, álíka dáðan hnefaleikara í Bretlandi.

Bara það að annar hvor þessara manna standi í hringnum hefur verið trygging fyrir æsilegum og hröðum bardaga nær allan þennan áratug.

Þegar þeir nú leiða saman hesta sína ætti því að lofa góðu.

Ef ullin er ekki nóg þýðir ekki að flá kindina.

Þýðingarlaust er að tala um hvers vegna þúsundir fólks getur augljóslega ekki staðið í skilum með að borga af lánum, sem tekin voru í góðri trú, tók svo há lán í upphafi. Forsendur fyrir lántökunni hafa í langflestum tilfellum gerbreyst, þannig að það sem virtist mögulegt fyrir nokkrum árum, er gersamlega ómögulegt.

Forsendurnar voru svipaðar af hálfu þeirra, sem lánuðu fjármunina og innheimata þá síðan og hjá bóndanum sem stundar ullarframleiðslu og rýr kindina með reglulegu millibili og tekur af henni ullina: Í rúningnum skilur bóndinn eftir þunnt ullarlag sem vex og verður orðið þykkur feldur þegar næsti rúningur fer fram.

Í skiptum fyrir ullina fær ærin fóður yfir veturinn sem gerir henni kleift að lifa af.

Forsendurnar fyrir áframhaldandi nytjum eru þær að gefa ærinni, afsakið, ánni, nóg fóður og ganga ekki of næri henni í rúningum hvað þá að fara að taka upp að flá hana og ganga að henni dauðri.

Það eru takmörk fyrir því hve langt er hægt að ganga gegn þeim skuldinautum sem augsýnilega eiga enga möguleika til að rísa undir drápsklyfjunum sem settar hafa veirð á þá.

Margir íhuga greiðsluverkfall

Loksins undið ofan af kreppunni miklu.

Á þriðja áratug síðustu aldar ríkti gríðarlegt "gróðæri" í Bandaríkjunum, - "the roaring twenties" var það kallað.

Bílarisinn General Motors tók rétt fyrir hrunið forystuna af Ford og hefur haldið henni síðan.

Upphaflega voru tegundir GM fjórar, Chevrolet, Oldsmobile, Buick og Cadillac, en í uppsveiflunni var þremur tegundarheitum bætt við, Oakland, Pontiac og La Salle og merkin voru orðin sjö.

Chrysler bætti Plymouth inn í sína framleiðslu og bauð fjögur merki til sölu.

Afleiðing kreppunnar hjá GM varð sú að Oakland datt fljótlega út og La Salle tíu árum síðar.

 

 

Vinsælasti bíll Bandaríkjanna í 70 ár, Chevrolet, hélt GM á floti þegar harðnaði á dalnum. Hann var ódýrastur og minnstur en Pontiac aðeins lengri og fáanlegur með átta strokka línuvélum.

Pontiac höfðaði til þeirra sem vildu eitthvað aðeins stærra og íburðarmeira en Chevrolet, var vandaður, traustur og þægilegur en ekkert umfram það.

Oldsmobile var dýrari og örlítið stærri en Pontiac og um tíma fékk Oldsmobile viðurnefnið tilraunadeildin, því að þar komu fram ýjungar eins og fyrsta sjálfskiptingin rétt fyrir 1940 og fyrsta nútímalega V-8 toppventlavélin 1948.

Buick höfðaði til efnaðs og íhaldsams fólks. Ólafur Thors átti lengst af Buick.

Efstur trónaði Cadillac sem velti Packard úr sessi á sjötta áratugnum sem "standard of the world" og varðþekktasti og lagnmest seldi lúxusbíll veraldar.

Á seinni hluta sjötta áratugarins breytti Pontiac um svip og fór að verða sportlegri og frá 1959-69 var Pontiac hvað eftir annað með fallegustu bílana, með "split-grille" og wide track".

Myndirnar hér á síðunni eru af Pontiac Bonneville 1959, fyrsta bílnum með þessum tveimur atriðum og valinn bíll ársins af Motor Trend. Þessi bíll var hið síðasta af snilldarverkum Harley Earl, yfirhönnuðar GM. 

Ford kilkkaði á því lengi vel að hafa bara tvær stærðir til sölu en lagaði það með millistærðinni Mercury um 1939.

1958 var ætlun Ford að hafa stærðirnar fjórar með því að bæta Edsel inn í en það urðu einhver frægustu mistök bílasögunnar, og menn hlógu Edsel út af markaðnum 1960.

Chrysler var á tímabili með fjórar stærðir, Plymouth, Dodge, De Soto, Chrysler og Imperial.1961 var De Soto sleginn af og Imperial fór sömu leið síðar. Eftir stóðu þrjár stærðir eins og hjá Ford.

Margar stórar bílaverksmiðjur nútímans hafa þrjár meginstærðir bíla til sölu.

Volkswagen er með Póló, Golf og Paassat og BMW með 3-línuna, 5-línuna og 7-línuna. Þetta virðist vera hagkvæmasta og besta fyrirkomulagið.

Um 1960 fóru stóru verksmiðjurnar í Bandaríkjunum að rugla með þetta þegar allar deildir verksmiðanna byrjuðu að framleiða smærri bíla, hver um sig og það tvær stærðir af þeim. Stærðarmunur aðskildi ekki lengur deildirnar og úr varð ruglingsleg fjölbreytni.

Eðlileg niðurstaða kreppunnar miklu hefði verið sú að verksmiðjurnar hefðu hver um sig framleitt þrjár meginstærðir bíla en það er fyrst nú sem sú er að verða niðurstaðan eftir að önnur kreppa hefur riðið yfir.

GM hætti við Oldsmobile fyrir nokkrum árum og nú er Pontiac farinn sömu leið. Eftir sitja Chevrolet, Buick og Cadillac.

Áratugum saman var Plymouth mest seldi og ódýrasti bíll Chrysler-verksmiðjanna en fyrir nokkrum árum var hann sleginn af. Eftir sitja Dodge og Chrysler hjá gjaldþrota fyrirtæki.

Loksins, eftir nær 80 ára sviptingar virðast bandarísku framleiðendurnir vera að komast á það ról sem þeir hefðu betur komist á fyrr, því að nú kann það að vera of seint.

Bílasala GM minnkaði um 34%

"Hundurinn var aðkomuhundur."

"...af erlendu bergi brotnir..." segir í tilkynningu lögreglunnar. Minnir á gamalkunna frétt í Akureyrrarblaði þar sem greint var frá því að hundur hefði bitið þar mann. Í fréttinni var sérstaklega tekið fram: "Hundurinn var aðkomuhundur."

Hraðbankaþjófar handteknir

Baráttusöngur.

Í tilefni dagsins:

BARÁTTUSÖNGUR. (Með sínu lagi)

Horfum fram á hamingjudag ! /
Hress við skulum taka þann slag ! /
Fylkjum liði fólkinu´í hag ! /
Frelsi ! Jafnrétti ! Bræðalag ! /

Öll gegn skorti, ófrelsi´og neyð /
áfram göngum við baráttuleið ! /
Fylkjum liði fólkinu´í hag ! /
Frelsi! Jafnrétti! Bræðralag ! /

Verðmætt landið verjum nú öll ! /
Vígorð hljómi´um dali og fjöll ! /
Fylkjum liði fólkinu´í hag ! /
Frels! Jafnrétti! Bræðalag ! /

Bestu leiðir bjóðum við hér. /
Að beisla mannauðinn farsælast er. /
Fylkjum liði, fólkinu´í hag ! /
Frelsi ! Jafnrétti ! Bræðralag ! /

Saman styrkinn finnum /
þótt leiðin sé löng og ströng ! /
Saman sigur vinnum /
og syngjum baráttusöng ! /

Horfum fram á hamingjudag ! /
Hress við skulum nú taka þann slag ! /
Fylkjum liði fólkinu´í hag ! /
Frelsi! Jafnrétti! Bræðralag ! /

:,: Frelsi ! Jafnrétti ! Bræðralag !:,: /

Fjölmenni í kröfugöngum

Á sér dapurlegar hliðstæður.

Misnotkun bóta af ýmsu tagi er gamalkunnugt fyrirbæri. Sem dæmi má nefna veikindadaga. Bæði hér á landi og í nágrannalöndum líta sumir svo á að hver maður eigi rétt á ákveðnum fjölda veikindadaga í hverjum mánuði.

Í Svíþjóð gekk þetta svo langt að halda mátti að þjóðin væri með eitthvert slappasta heilsufar allra þjóða.

Vissu þó allir að lífskjör, velferð og heilbrigðiskerfi voru með því besta sem gerist í heiminum, margfalt betra en sumar þjóðir þar sem veikindadagar voru miklu færri.

Þegar þetta hugarfar verður algengt fara menn að misnota svona réttindi á þeim forsendum að það séu hvort eð er svo margir sem geri það.

Ég var svo ótrúlega lánsamur í þau tólf ár sem ég starfaði á síðari hluta ferils míns hjá Sjónvarpinu að þurfa ekki að taka einn einasta veikindadag. Ári eftir að ég hætti þurfti ég hins vegar að ganga í gegnum fjögurra mánaða erfið veikindi.

Eftir á gæti sú hugsun læðst að hjá mér að ég hafi verið "óheppinn" að verða ekki veikur á meðan ég gat "tekið út" mína veikindadaga, - en sú hugsun á bak við veikindadaga, að rétt sé að "taka þá út", hvort sem fólk er veikt eða ekki, virðist furðu algeng.

Þessi hugsun er alröng, - ég átti að þakka fyrir að verða aldrei svo veikur af kvefpestum eða öðru að ég væri alveg óvinnufær.

Hún er líka alröng, bæði siðferðilega og skoðað út frá hagrænu sjónarmiði. Með því að misnota trygginga- og velferðarkerfið er verið að veikja það og allt þjóðfélagið á þann hátt að það bitnar á þeim sem síst skyldi, - þeim sem sannanlega þurfa á hjálp kerfisins að halda.

Bæturnar misnotaðar

Varnarsigrar og sigurvegarar kosninga.

Oft er talað um að framboð í kosningum vinni "varnarsigra" og að sigurvegarar í kosningum séu þau framboð sem bæta mest við sig.

Gengur þetta nú upp?

Tökum hliðstæðu úr knattspyrnunni. Íslendingar tapa 2:14 fyrir Dönum. Spila aftur við þá og tapa 6:10. Eru Íslendingar þá sigurvegararnir? Unnu þeir "varnarsigur"? Höfðu aldrei áður skorað eins mörg mörk í landsleik.

Annað dæmi: Handboltalið tapar 15:30 fyrir öðru liði.

Liðin mætast aftur og þá verða tölurnar 20:30. Er liðið sem skoraði 33% fleiri mörk en síðast þá sigurvegari?

Ábyrgð íslenskra Titanic-skipstjórnenda.

Ég heyrði ekki alla umræðu foringja stjórnmálaflokkanna í sjónvarpinu en rætt var eftir á um þau ummæli Sigmundar Davíðs Gunnlaugssonar, þegar Jóhanna Sigurðardóttir bar íslenska bankahrunið saman við Titanic-slysið að það slys hafi ekki verið hönnuðum skipsins að kenna.

"Það er ekki hægt að kenna hönnuðum Titanic fyrir það hvernig fór" sagði Sigmundur og átti við það að ekki sé ekki hægt að kenna Sjálfstæðisflokki og Framsóknarflokki um það hvernig fór fyrir því hagkerfi sem þeir hönnuðu í tólf ára slímsetu sinni í stjórn.

Sigmundur Davíð virðist hafa verið látinn sleppa við það að ræða málið betur og er það miður. Það vill nefnilega þannig til að það voru sömu aðilarnir sem hönnuðu hið íslenska Titanic-efnahagskerfi og stjórnuðu skipinu í tólf ár á leið þess til endaloka þess.

Davíð Oddsson stóð fyrst við stýrið í brúnni lengi vel og síðan var Halldór Ásgrímsson meira að segja skipstjóri í eitt ár áður en Geir Haarde tók við og var skipstjóri þegar skipið sökk í október 2008 eftir að hafa rekist á ísjaka útlánafrosts á hinu alþjóðlega hafsvæði fjármálanna.

Í maí 2007 var skipstjórnarmönnum Framsóknar refsað af kjósendum fyrir glannalega og ábyrgðarlausa siglingu spillingar, bruðls og ójafnaðar, en Sjálfstæðismenn sluppu við það og héldu stjórninni áfram eftir að vaktaskipti höfðu orðið og hluti áhafnarinnar kom frá Samfylkingunni í eitt ár og fjóra mánuði fyrir hrunið.

Berum saman Titanic-slysið og hrun íslenska efnahagskerfisins.

Titanic var smíðað sem stærsta og fullkomnasta skip veraldar árið 1912.
Íslenska bankakerfið átti að verða fjármálalegt Titanic.

Titanic var hannað 1912 með loforði um að það gæti ekki sokkið.
Fjórum mánuðum fyrir íslenska Titanic-áreksturinn, í maí 2008, fullyrti Davíð Oddsson enn og aftur opinberlega að íslenska bankakerfið gæti ekki sokkið þótt hann vissi betur. Geir, Ingibjörg og Þorgerður sungu sama söng.

Sparað var í gerð Titanic með þynnra og lélegra stáli og alltof fáum björgunarbátum. Þess vegna brotnaði það í tvennt þegar það reis upp á endann þegar það sökk.
Á hinu íslenska Titanic á árunum 2004-2008 var ekki talin þörf á að auka gjaldeyrisvarasjóðinn íslenska og grípa til róttækra fyrirbyggjandi ráðstafana.

Titanic átti að setja hraðamet yfir Atlantshaf og því var ekkert slegið af og ekki beygt af leið þótt hættumerkin blöstu við og varað hefði við hættulegum ísjökum á fyrirhugaðri leið.
Íslenska fjármálakerfið sigldi á methraða 2008. 2007 skrifar Hannes Hólmsteinn að það sé orðið fjórfalt stærra en landsframleiðslan og æskilegt að auka vaxtarhraðann enn.
Allar aðvaranir um yfirvofandi hættu voru hunsaðar.

Fjölmiðlarnir löptu það upp og allt var gert sem hægt var til að telja almenningi trú um óskeikulleika Titanic-glæframannanna 1912 og 2006-08.
Fyrirfram var gefið út að hraðamet yrði sett í siglingu yfir Atlantshaf, og þótt vitað væri að skip hefðu rekist áður á ísjaka á siglingaleiðinni, skipti það ekki máli, Titanic átti ekki að geta sokkið. Tæknin að baki þess væri einstök og ekki af neinum öðrum að læra.
Viðskiptaráð á Íslandi gaf það út 2006 að íslenska fjármálaundrið væri einstakt og að íslendingar hefðu enga ástæðu til að leita fyrirmynda og ráða hjá norrænu þjóðunum, af þeim væri ekkert að læra, - "þær standa okkur svo langt að baki" var sagt.

Þegar Titanic hafði rekist á ísjakann var farþegum gefið í skyn að ekkert væri að óttast. Fyrstu björgunarbátarnir fóru því hálftómir frá borði og þeir forsjálustu björguðu sér.
Þegar hafa verið rakin mörg dæmi um hvernig fjármálamenn, sem sáu hið íslenska Titanic nálgast ísjaka efnahagshrunsins 2008, björguðu eigin skinni með öllum tiltækum ráðum á meðan almúginn var róaður niður og sagt að "aðgerðarleysið bæri árangur."

Hljómsveit Titanic spilaði eins og ekkert væri í veislusal Titanic eftir áreksturinn við ísjakann og prúðbúnir gestir nutu lífsins í glæsilegum sölum og vistarverum.
Á Alþingi Íslendinga vorið 2008 svaraði fjármálaráðherrann aðfinnslum um skipstjórn Geirs Haarde með því að hrópa yfir þingheim: "Sjáið þið ekki veisluna, drengir?!"

Það tók drjúgan tíma að skoða þá ábyrgð sem menn báru á siglingu Titanic 1912 og klára það mál.
Hvað verður um ábyrgð hinna íslensku skipstjórnarmanna á siglingunni síðustu árin fyrir hrunið 2008?

Þung ábyrgð að bera

Misjafn ávinningur.

Það eru bæði jákvæðar og neikvæðar hliðar á því að halda í gamla bíla til daglegs brúks og fer mjög eftir stærð bílanna, hvað snertir mengun og eyðslu.

Gallar nýrra bíla:

Það fylgir bæði kostnaður og mengun að framleiða nýja bíla. Afskriftir eru stór útgjaldaliður og oftast er fjármagnskostnaður miklu meiri. Sú starfsemi sem þarf að fara fram til að standa undir þessum útgjöldum getur út af fyrir sig kostað mengun.

Kostir nýrra bíla:

Nýir bílar eyða minna, menga minna og eru öruggari en gamlir bílar af sömu stærð.

Gamlir bílar eru fjarri því að vera eins. Sumir eru stórir, eyðslufrekir, viðhaldsfrekir, menga mun meira og eru ekki eins öruggir og nýrri bílar. En svo finnast aðrir sem eru litlir, sparneytnir, menga ekki mikið og standast sumir hverjir furðu miklar öryggiskröfur.

Gallar gamalla bíla:

Viðhaldsfrekari en nýir bílar. Menga meira. Eyðslufrekari. Minna öryggi.

Kostir gamalla bíla:

Minni afskriftakostnaður og í fleiri tilfellum minni fjármagnskostnaður. Spara mengun og kostnað við að framleiða bíl í staðinn. Skapa meiri atvinnu vegna viðhalds.

Ég hef farið mína leið í þessu efni. Ég ek að jafnaði um á ódýrasta bíl landsins, átta ára gömlum bíl sem kostaði þegar ég keypti hann fjögurra ára gamlan í Póllandi, 60 þúsund krónur og 110 þúsund krónur kominn á götuna hér.

Bíllinn var á sinni tíð ódýrasti, einfaldasti og sparneytnasti bíllinn á Evrópumarkaðnum og er enn einn af sparneytnustu bílum sem eru í umferð. Getur samt tekið fjóra í sæti.

Þegar bíllinn var hannaður sem arftaki Fiat 500 var hann þyngdur um 100 kíló með ýmsum styrkingum til þess að hann stæðist strangar öryggiskröfur og hefur staðið sig furðu vel í árekstraprófunum allt til þessa dags.

Þegar Pólland var á leið inn í ESB var hinni ofursmáu vél sem er aðeins 650 cc og 24 hestöfl, breytt til þess að koma menguninni niður úr öllu valdi. Bíllinn getur þó náð 115 kílómetra hraða.

Ég reynsluók nýlega eina helgi Toyota iQ, sem er næst stysti nýi bíllinn á markaðnum, aðeins 2,98 metra langur, en getur samt tekið fjóra í sæti og er jafn breiður og meðalstórir bílar.

Þessi bíll mengar langminnst allra bensínbíla, 99g/km og stenst fremstu öryggiskröfur. Getur náð 150 km hraða.

Ég ætla að greina betur frá honum síðar. Gallinn við nýja bíla um þessar mundir er hins vegar sá að þeir eru svo dýrir, kosta tvær milljónir og þaðan af meira.

Á meðfylgjandi myndum af þessum tveimur ofangreindu smábílum og sjá má einkanúmerið "EDRÚ", sem mér var gefið þegar ég varð sextugur. Í númerinu felast skilaboð sem vísa til margra sviða þjóðlífsins og eiga vel við fréttina sem þetta blogg tengist við.

Gömlu bílarnir lifa lengur