Hvað er "ekki-pólitík" og hvað er "raunsæispólitík"?

Því er slegið upp og hneykslast og fussað yfir því að þingmenn sitji hjá við atkvæðagreiðslur. 

Notað er orðið "ekki-pólitík" yfir fyrirbærið og Píratar sakaðir um að fiska fylgi út á það að styggja engan og taka ekki ábyrgð. 

Þetta er of mikil einföldun og skulu nefnd dæmi um afdrifaríkar hjásetur heilla stjórnmálaflokka. 

Á hverju ári eru afgreidd fjárlög á Alþingi. Þetta er yfirleitt stærsta mál hvers þings.

En fyrir löngu er orðin venja að stjórnarandstaðan, eins og hún leggur sig, sitji hjá. 

Er það "ekki-pólitík"? 

Nei, það er raunsæispólitík, "real politik". Stjórnarandstaðan sættir sig við það að stjórnarflokkarnir fái sínu framgegnt og sitja hjá til að láta það vera opinbert að þeir taki ekki ábyrgð á fjárlögunum, heldur beri stjórnin ein þá ábyrgð. 

Frá febrúar til júní 2009 sat minnihlutastjórn Jóhönnu Sigurðardóttur við völd í skjóli Framsóknarflokksins, sem veitti henni hlutleysi með ákveðnum skilyrðum, svo sem um nýja stjórnarskrá, en gaf það út að ef þurfa þætti myndi hún verja hana vantrausti. 

Þetta var sko engin "ekki-pólitík" heldur afdrifarík stefna hjá Framsóknarflokknum þessa mánuði þegar hatrammt björgunarstarf stóð yfir eftir Hrunið. 

Minnihlutastjórnir Alþýðuflokksins sátu í skjóli Sjálfstæðisflokksins 1958-59 og 1979-80 með svipuðum formerkjum og stjórn Jóhönnu 2009. 

1959 var tækifærið notað til að gera langstærstu breytinguna á kosningalögunum í 100 ár. 

Var það "ekki-pólitík"? 

Í nágrannalöndum okkar hefur verið hefð fyrir því að minnihlutastjórnir væru við völd þegar annað þótti ekki framkvæmanlegt. Þetta hefur reynst vel úr því að annað var ekki í boði nema þá ófriður og upplausn. 

En sumir virðast telja það dyggð að velja ekki frið ef ófriður er í boði, velja átakastjórnmál í stað rökræðustjórnmála og samvinnustjórnmála, eins og stunduð eru um 90% af verkefnum sveitarstjórnanna i landinu. 

Seta ríkisstjórnanna í þessum löndum byggist oftast á hlutleysi hluta þingmanna. Þessi háttur hefur tryggt langvarandi stöðugleika og málefnalegra og farsælla stjórnarfar heldur er hér í landi "skotgrafahernaðarins" á þingi, þar sem það er talin dyggð að sjá aldrei neitt jákvætt við það sem sitjandi ríkisstjórn er að gera.

Stjórnmál eru nefnilega list þess mögulega. Til þess er fólk kosið á þing. 

 

 

Hafa í flestum tilfellum setið hjá

Í áttina til 1978?

 1978 voru Íranir með Resa Palevi keisarar sem þjóðarleiðtoga einn tryggasti bandamaður Vesturveldanna. Þjóðin var rísandi veldi og afar þýðingarmikið í öllum áætlunum Bandaríkjamanna. 

Í Seinni heimsstyrjöldinni gegndi landið mikilvægu hlutverki fyrir Bandamenn í stríðinu við öxulveldin. Í gegnum landið lá ein af þremur flutningaleiðum hergagna og vista frá Vesturveldunum til Sovétmanna og einn af fundum leiðtoga Bandamanna var haldinn í Teheran.

Eftir stríðið lögðu Vesturveldin kapp á að halda landinu sín megin í Kalda stríðinu og Mossadeck, sem þótti of sósíaliskur, var steypt af stóli. 

Í tímaritinu Time 1978 var lýsing á hraðvaxandi veldi Írana vegna auðlinda landsins, svo sem olíu, og legu þess.

Leyniþjónustur Vesturveldanna reyndust hins vegar hafa verið steinsofandi þegar klerkabyltingin var gerð 1979. Keisarinn var kominn með hættulegt mikilmennskkubrjálæði í öllum uppganginum og því komin viðbótarástæða fyrir andspyrnuöflu í landinu að steypa honum af stóli.

í 36 ár hefur ríkt óvinátta á milli Írana og vestrænu stórveldanna, sem hefur vegna viðskiptaþvingana bitnað mjög á efnahag landsins og stöðu þess, svo að það hefur verið svipt þeim miklu möguleikum, sem blöstu við 1978.

Nú virðast ráðamenn þjóðarinnar hafa áttað sig á því að samningaleiðin mun geta fært þjóðinni svo miklar kjarabætur og eflt svo mjög veldi hennar, að með samningum um kjarnorkuáætlun landsins á þann veg, að ekki verði smíðuð kjarnorkuvopn, sé verið að fórna minni hagsmunum fyrir meiri.

Nú, eins og 1978, veltur á miklu að leyniþjónustur og ráðamenn Vesturlanda fylgist betur með því sem er að gerast í landinu en fyrir 1979.

Vera þarf á varðbergi gagnvart þeim möguleika að samningarnir núna séu aðeins millileikur að hálfu Írana á meðan þeir eru að efla sig stórlega, en að síðan geti þeir freistast í sterkari stöðu til að fara á fullt í sama farið með kjarnorkuvopnin.  

En samningarnir núna eru út af fyrir sig fagnaðarefni. 

Segist munu heiðra samkomulagið

Þegar íþróttaskór gátu orðið brottrekstrarsök.

"Fötin klæða manninn" var einhvern tíma sagt, og vissulega geta þau skipt miklu máli. Þegar ég byrjaði í M.R. fyrir 59 árum, kom ég á reiðhjóli í skólann og var í þykkum ullarsokkum og strigaskóm. 

Það þótti varla við hæfi í þeim fína skóla.

Síðar fór ég að ganga í íþróttaskóm, af því að mér fannst þeir þægilegir.

Þegar ég hóf störf á fréttastofu Sjónvarpsins var fréttastjóranum afar annt um heiður hennar og virðingu í hvívetna. Hann las sjálfur yfir allar fréttir og gerði mjög harðar kröfur til málfars og vinnubragða. Það var góður skóli.

En honum var mikið í nöp við íþróttaskóna mína hvítu, sem stungu í stúf við skófatnað allra á þeim tíma.

Hann tók mig á teppið og gerði mér grein fyrir því, að miklu skipti í starfinu að vera ekki að óþörfu að skera sig úr í losaralegum eða glannalegum og áberandi klæðaburði, sem drægju athyglina frá aðalatriðinu: Fréttunum sjálfum og efni þeirrra.

Auk þess yrðu fréttamenn að sýna lágmarks virðuleika í klæðaburði.

Mér tókst að semja við hann um að fá mánaðar frest til að skipta um skó í vinnunni.

Vissi, að ég þyrfti að fara til útlanda í mánuðinum og notaði ferðina til að leita að og finna einlita svarta íþróttaskó.

Þetta nægði og hef ég síðan gengið í slíkum skóm, jafnt við hátíðlegustu athafnir og tækifæri og á sviði sem skemmtikraftur eða ræðumaður.

En hið skondna var, að nokkrum árum eftir að ég hafði gert þessar ráðstafanir, gerðist einhver hraðasta bylting á mörgum sviðum þjóðlífsins i kjölfar bítla- og hippatímabilsins.

Merkilegast var það að þéringar lögðust af á örfáum árum, en hitt gerðist líka að það komst í tísku að ganga á ljósum íþróttaskóm.

Var fljótlega svo komið að ég var farinn að skera mig úr með því að ganga alltaf í svörtum skóm á meðan flestir aðrir gengu í ljósum skóm, oftast íþróttaskóm.

Og góða svarta skó nota ég meira að segja að mestu í gönguferðum um allt land, líka uppi á öræfum og þykir mörgum það skrýtin sérviska.  

Rekinn vegna umdeildrar peysu

Fullkomnuð sköpunarverk blasa við í Holuhrauni.

Vindgerðir snjóboltar eru skemmtileg náttúrufyrirbrigði en endast skammt. Öðru máli gegnir um þau sköpunarverk sem nú blasa við fullkomnuð í Holuhrauni. 

Í gær var mynd af einu þeirra á facebook sem tekin var í myndatökuferð á TF-ROS í gær, afar fallegur lítill gígur syðst í gígaröðinni, sem gæti þess vegna verið einn af gígunum, sem mynduðust í gosinu 1797. 

20 kílómetrum austar viðKverkfjallaleið er hringlaga gígur, sem ber nefnið Stjaki. 

Kannski mætti kalla þennan gíg Stút?

Myndin, sem birt er hér, er hins vegar af stóra gígnum, sem varð til við það að nokkrir gígar virtust sameinast í einn langan og mikinn. 

Það er tignarlegt að horfa til vesturs eftir hrauntröðinni sem myndaðist til austurs út úr þessum gíg og stærsti hluti hraunsins myndaðist úr straumnum úr henni. 

Góður hiti er í hrauninu austast í því og standa miklir gufustrókar upp úr því. 

Herðubreið tók sig vel út í gegnum mekkina í gær. 

Í fréttum Sjónvarpsins verður væntanlega greint frá stöðunni þarna með myndum úr ferðinni í gær. 

Vindgerðir snjóboltar á Sauðárkróki

Sluppu lifandi úr tólf daga sjávarháska og strandi um hávetur.

Það er að sönnu mikið afrek að halda lífi í 66 daga eftir að hafa týnst úti á sjó.

En það hefði að sjálfsögðu ekki tekist hér við land í miklu kaldari sjó en er í Golfstraumnum þar sem hann er nýlagður af stað úr suðurhöfum.

Björgun fimm skipverja af vélbátnum Kristjáni frá Sandgerði, sem týndist í febrúar 1940 var ekki síður mikið afrek skipverjanna.

Vélin bilaði og bátinn hrakti langt vestur í haf undan vetrarveðrunum. Skipverjar slökktu þorstann með því að klifra upp sigluna og sleikja hana eða að eima vatn, sem var afrek út af fyrir sig.

Eftir nokkra daga voru þeir taldir af. 

Þegar vindáttin snerist tók þá hins vegar að reka til baka en lélegt segl gat gert þeim kleift að stýra bátnum að hluta til.

Síðustu dagana var þrekið á þrotum, - þeir stóðu í vatni upp í mjóalegg við að ausa.

Þá rak að landi við Merkines sunnan við Junkaragerði þar sem bátnum hvolfdi og sjóirnir gengu yfir þá.

Þá voru komnir menn niður í fjöru til björgunar og tókst að bjarga þeim öllum.

Hvílíkt afrek og hvílíkt ævintýri!  

Fannst á lífi eftir 66 daga úti á sjó

Bréf óþarft.

Sumir, sem taka líf sitt, skilja eftir sig bréf til að útskýra eða varpa ljósi á gjörðir sínar, ýmist þegar þeir farga sér einum eða þegar þeir taka aðra með sér. 

Andreas Lubitz skildi ekkert slíkt bréf eftir, enda kemur nú á daginn, að gögnin varðandi hann, feril hans og þotunnar, segja allt sem segja þarf.

Sé það rétt eftir honum haft að hann hafi sagt að nafn hans myndi verða á allra vörum, fyllir það aðeins enn betur upp í myndina af hinum vitskerta manni, því að nær daglegar fréttir að undanförnu hafa þjónað þeim meinta tilgangi hans að fremja tvöfalt mannskæðara fjöldamorð en hinn norski Breivik.   

Safnaði upplýsingum um sjálfsvíg

Magnað en yfirlætislaust myndskeið í laginu "Maður og hvalur".

Það var mikill hvalreki í þess orðs fyllstu merkingu þegar verið var að myndskreyta lagið "Maður og hvalur" að fá að nota stórkostlegt myndskeið, sem áhugamaður tók af steypireyði á sundi alveg upp við bát á Skjálfandaflóa.

Maður í froskbúningi var spriklandi í sjónum við hliðina á þessu mikla ferlíki. 

Viðfangsefnið í laginu var að vísu svo hjartnæmt og óvenjulegt atvik á þarna á flóanum að áhorfendur og -heyrendur þess hafa kannski ekki tekið nóg vel eftir myndskeiðinu af manninum og hvalnum í sjónum og gert sér grein fyrir því hvað á það sýnir í raun og veru.

Þrísvar sinnum í myndbandinu mætast maður og hvalur og í tveimur af þessum skiptum giltu þessar línur:

 

Maður og hvalur

mætast á hafsins ölduslóð,

báðir með lungu´og logheitt blóð, -

maður og hvalur.

 

Maður og hvalur

súrefnið teyga´og soga djúpt, - 

mikið er lífið munaðsljúft, - 

maður og hvalur. 

 

Ein eitthvað býr undir, 

eitthvað svo sárt úr augum skín. 

Enginn fær flúið örlög sín, - 

augnablik stutt og línan hvín / þrekið dvín, - 

óræður geigur. 

Þeir horfast í augu´í hinsta sinn, - 

annar mun lifa´en ekki hinn, 

því hann er feigur. 

 

Maður og hvalur  

Steypireyður á Skjálfandaflóa

Endilega að læra ekkert af Norðmönnum.

Norðmenn leystu það verkefni að reisa besta sjúkrahús í Evrópu í Osló þannig að þeir reistu hann frá grunni á lóð, sem var nógu stór og samt nógu miðsvæðis á norska höfuðborgarsvæðinu. 

Í Þrándheimi fóru menn íslensku leiðina, að búa til sjúkrahús með "bútasaumi" þar sem reynt var að tengja saman nokkrar eldri byggingar, meðal annars með jarðgöngum. 

Í Noregi var talað um að sjúkrahúsið í Þrándheimi væri víti til varnaðar. 

Fyrir 15 árum var tekin ákvörðun um bútasauminn við Hringbraut. Nú fyrst eftir öll þessi ár koma læknar fram með þá skoðun yfirgnæfandi meirihluta stéttarinnar að það hafi verið röng ákvörðun. 

Af hverju ekki fyrr?

Nógu slæmt er Útvarpshúsið fyrir sína starfsemi þótt ekki sé bætt gráu ofan á svart með því að ætla að reyna að breyta því í sjúkrahús.

Á sínum tíma hefði verið skárra að reisa sjúkrahúsið í Fossvogi meðan enn var þar nægt landrými og aðeins einn spítali kominn í stað allra húsannna, sem komin eru á Landsspílalóðinni.

En nú er orðið of seint að reyna að gera þetta í Fossvoginum.

Við innanverðann Grafarvog er stórt autt svæði við Keldur. Sömuleiðis hjá Vífilsstaðaspítala.

Fyrir 15 árum virðist ekkert hafa verið hugað að þessum svæðum.

Nei, endilega að nýta sér ekki reynslu Norðmanna.  

 

 

Ástand Landspítalans er öryggisógn

Aprílgabb og marsgabb fyrir suma?

Sú frétt 1. apríl 2015 frá Veðurstofu Íslands að meðalhiti marsmánaðar í Reykjavík hafi verið hærri en í meðalári 1961-90 og að meðalhitinn á Akureyri hafi bæði verið hærri en í meðalári 1961 og hærri en meðalhiti síðustu tíu hlýtur að líta út eins og aprílgabb fyrir "kuldatrúarmenn" sem telja ekki einasta að loftslag fari ekki hlýnandi heldur "hratt kólnandi".

31. mars, daginn fyrir 1. apríl, var sagt frá því að samkvæmt gögnum Bandarísku geimferðastofnunarinnar væri hafísinn í Norður-Íshafinu svo lítill um þessar mundir, á þeim árstíma þegar hann nær að jafnaði mestri útbreiðslu, að hann væri samt álíka útbreiddur og hann var síðsumars 1979 á þeim árstíma sem ísinn er minnstur.

Vetrarhámarkið 2015 sem sagt svipað og sumarlágmarkið 1979.

Kuldatrúarmenn halda því fram að hafísinn vaxi nú svo hratt, að það líkist sprengingu.

Ætli þeir verði ekki að finna sér nýtt hugtak fyrir fréttir, sem að þeirra dómi eru gabb, sem sé fréttir síðasta dag marsmánaðar sem hljóti heitið marsgabb ef þær fjalla um nýjustu gögn frá NASA.   

Meðalvindhraði óvenju hár í mars

Hví ætti ESB að hafa eitthvað með fríverslunarsamninga okkar að gera?

Allt frá því að Íslendingar gerðu fríversluarsamning við Kína hefur heyrst kyrjaður söngur um það að bæði sé sá samningur tóm steypa og líka frekari fríverslunarsamningar okkar, af því að aðildarríki ESB megi ekki samkvæmt reglum sambandsins gera slíka samninga, heldur geri ESB slíka samninga fyrir aðildarríki sín. 

En nú erum við ekki í ESB og hvers vegna ætti sambandið þá eitthvað að hafa með fríverslunarsamninga okkar að gera?

Enda hefur sambandið ekkert gert varðandi fríverslunarsamning okkar við Kína.  

Hvort sem menn hafa áhuga á því að ganga í ESB eða ekki hljóta ríki utan sambandsins eins og Ísland að hafa rétt til fríverslunarsamninga við hvaða ríki sem er, jafnt utan ESB eða jafnvel við ESB sjálft.

Í þeirri stöðu erum við og það eina sem gæti breytt því væri að vera orðnir að aðildarríki.

En það er nú ekki aldeilis komið að því ennþá, sýnist manni. 

Og ef svo færi að við gengjum í ESB, gildir það sem Danskurinn segir: Den tid, den sorg.   

Enda rígheldur fríverslunarsamningurinn við Kína!

Vilja fríverslunarsamning við ASEAN