Gamli vinyllinn, - það eina sem lifir !

Hljóðsnældurnar voru vaktar upp í Kastljósi áðan. Röðin af rafeindadóti til varðveislu hljóðs og mynda hefur lengst sífellt síðustu 60 árin.

Fyrst komu segulböndin og "multitrakkarnir" og myndböndin.

Svo komu litlu hljóðsnældurnar og síðan hljóðdiskar. DAT spólurnar komu á eftir þeim og áttu að verða toppurinn og framtíðarmúsík. Þær duttu upp fyrir á nokkrum árum og þá komu tölvulyklar, kort og fyrirferðalitlir harðir diskar.

Í myndböndunum ruddust fram VHS, Super VHS, Beta og Súper beta, síðan DV, DVcam og afbrigði af þeim, einnig HD og HDV.

Fyrirfram hefur ekki fengist fram með vissu hve lengi þetta dót endist og geymist. Mest af efni sem tekið var upp á myndbandsspólur fyrir 30 árum er orðið ónýtt.

Á tímabili óttuðust Bandaríkjamenn að allt tölvu- og rafeindastýrða dótið þeirra myndi þurrkast út við "magnetic pulse" kjarnorkusprenginga og að Rússarnir myndu hafa betur í kjarnorkustríði, af því að þeir voru enn með gömlu lampatækin.

Eftir stendur neyðarleg staðreynd: Geislahögg hafa engin áhrif á gamla vinylinn. Hann er það eina sem hægt er að treysta til eilífðar, hann blífur og lifir allt af! Yndislegt !    

Glæsileg vél. Slæm tíðindi fyrir áltrúarmenn.

Airbus gefur ekkert eftir í samkeppninni um flugvélamarkaðinn í heiminum.

Nýja A350 þotan nálgast Boeing 747 í stærð, þyngd og farþegafjölda, en munurinn er sá að 747 þarf fjóra hreyfla til að afkasta sínu, en A350 aðeins tvo og stefnir að því að verða sparneytnasta stóra farþegaþotan miðað við afköst.

Mér sýnist A350 skjótast fram úr Boeing 787 Dreamliner og Boeing 777 að mörgu leyti, þótt munurinn sé svo sem ekkert mikill í sjálfu sér. En það munar um allt í hinni hörðu samkeppni, þar sem Airbus sækir sífellt að Boeing um forystu.

Auglýst hefur verið að koltrefjaefni séu meira notuð í vélinni en ál.

Þessi efni sækjast sífellt meira á í flugvélaiðnaðinum, ekki aðeins vegna styrkleika miðað við þyngd og ónæmi fyrir "málmþreytu", heldur einnig fyrir það að spara vinnuafl í flugvélaverksmiðjunum, því að margt fólk þarf til að hnoða saman festingar á álplötum. 

Það eru slæm tíðindi fyrir áltrúarmenn sem saka náttúruverndarfólk um tvískinnung með því að fljúga með flugvélum úr áli.

A350 „stjarnan“ í Singapúr

Óhjákvæmileg stríð vegna "skipulagðrar vitfirringar".

Fyrri og Seinni heimsstyrjöldin voru óhjákvæmilegt stórstríð í tveimur þáttum vegna óðavígbúnaðar og vopnakapphlaups, sem Lloyd Georg sagði í ræðu á nýjársdag 1914 að væri "skipulögð vitfirring."

Hann sá þetta í réttu ljósi en samtímamenn hans hins vegar ekki vegna þeirrar firringar sem 43ja ára friðarástand milli stórveldanna hafði skapað.

Í styrjöldum 19. aldarinnar höfðu stærstu herir ekki orðið meira en nokkur hundruð þúsund hermenn. 

Síðan þá hafði orðið margþætt bylting í tækni, samgöngum og skipulagi sem gerði kleyft að setja á fót her margra milljón manna með almennri herskyldu.

Hraði vígbúnaðarkapphlaupsins óx með veldishraða. Rússar tilkynntu um þetta leyti fyrir 100 árum að þeir væru að fjórfalda þann fjölda hermanna, sem væri hægt að beita þegar í stað upp í 1,7 milljón manna og að herinn yrði alls 6 milljón manns.

Það var vígbúnaðarkapphlaup um alla álfuna, eins og fréttir frá smáríkinu Albaníu báru með sér.

1914 voru alls um 20 milljónir hermanna tilbúnir til að berast á banaspjótum í komandi styrjöld í stað þess að fyrrum höfðu herir verið taldir í brotum úr milljónum.

Winston Churchill flotamálaráðherra Breta tilkynnti að átta nýjar herdeildir yrðu stofnaðar á móti hverjum fimm nýjum hjá Þjóðverjum.

Keisaraveldið Austurríki-Ungverjaland var dauðanum merkt, samansett af mörgum ólíkum þjóðum.

Vafasamt er að það hefði getað liðast sundur friðsamlega eins og Sovétríkin gerðu 75 árum síðar vegna þess að Rússland, stærsta land heims með 150 milljónir íbúa og miklar auðlindir, var hryggjarstykkið í Sovétríkjunum, en Austurríki var í raun aðeins smáríki nokkurra milljóna manna án nokkurra umtalsverðra auðlinda.

Mest munaði þó um að stóru hernaðarbandalögin tvö, sem stóðu grá fyrir járnum fyrir framan hvort annað 1914, voru búin með gagnkvæmum skuldbindingum að bindast svo miklum böndum í órjúfanlegum fóstbræðralögum, að minnstu væringar gátu skapað keðjuverkun á borð við þá að dráp 2ja manneska leiddi af sér dráp tuga milljóna manna.

Eftir 43j ára frið voru stríð farin að fá á sig rómantískan blæ. Hermennirnir marseruðu syngjandi sigursögna að heima út í opinn dauðann við fagnaðarlæti almennings, enda búið að telja fólki trú um að sigur ynnist fyrir jól.

En framundan var stríð sem var í þremur köflum, Fyrra stríðið, Seinna stríðið og loks Kalda stríðið.

Enn í dag eru óuppgerð átakamál eins og sannast við vestur- og suðvesturlandamæri Rússlands.

Tilræðið sem kom styrjöld af stað

Undarleg frétt og að hluta röng um Skódann góða.

1964 urðu tímamót í sögu hinna virtu Skoda verksmiðja í Tékkóslóvakíu. Verksmiðjurnar höfðu smíðað marga góða hluti bæði til hernaðarþarfa og almennra þarfa.

Stór hluti skriðdrekanna, sem Hitler notaði við innrás í Niðurlönd og Frakkland vorið 1940 voru Skoda-skriðdrekar, en Hitler hafði hernumið Tékkóslóvakíu ári fyrr.

Verksmiðjurnar fjöldaframleiddu bíla eftir stríðið og fluttu meira að segja út,  og voru til dæmis keyptir bæði fólksbílar af gerðinni 1101 og strætisvagnar til Íslands á árunum 1946-47.

Það er því rangt í tengdri frétt á mbl.is að Skoda 1000 MB hafi verið fyrsti fjöldaframleiddi bíllinn hjá verksmiðjunum þótt framleiðslan hafi aukist hjá þeim á áratugunum eftir stríð eins og hjá öðrum bílaframleiðendum.

Hitt er rétt að endurbætur urðu í framleiðsluferlinu með tilkomu 1000MB.

Á sjötta áratugnum hófst aftur innflutningur á Skoda til Íslands á tveimur gerðum, "Blöðru"Skodanum, sem var svipaður í útliti og Kaiser-Frazier og fleiri nýtískulegir bílar fyrstu eftirstríðsáranna, og síðan voru fluttir inn Skoda 440 og 445, sem komu fram 1955 og voru nýtískulegustu Austur-Evrópubílarnir þá.

Þótt Skoda hefði rofið tengsl og samvinnu við vestræna bílaframleiðendur eftir stríðið og landið orðið að kommúnistaríki þótti Skoda einna skásti bíllinn frá þeim löndum hvað gæði snerti.

Hann var allan þennan tíma með sjálfstæða fjöðrun á öllum hjólum, sem var óvenjulegt, en leið fyrir það að vera með þverfjaðrir í stað gorma.

Alla síðustu öld fram til 1987 framleiddi Skoda eingöngu bíla með drifi á afturhjólunum þannig að fullyrðing um að Skoda 1000MB hafi verið fyrsti Skódinn með drifi á afturhjólunum er algerlega rangt.

Fram á sjöunda áratuginn höfðu gæði Skoda verið viðunandi miðað við lágt verð bílanna, en með tilkomu Skoda 1000MB fór að síga á ógæfuhliðina, ekki endinlega varðandi tæknina sem slíka heldur gæðin, og það svo mjög að í virtum bílabókum er talað um að gæðunum hafi hrakað svo mjög fram undir 1990 að Skodabílar hafi verið "international joke".

Í frétt mbl.is er sagt að það hafi verið mikil nýjung í bílasmíði að Skoda 1000MB hafi verið með vélina aftur í.

Þetta er líka rangt.

1964 voru 26 ár síðan Volkswagen Bjallan kom fram í Þýskalandi og síðan NSU Prinz og BMW 600 1958. 

Í Frakklandi hafði Renault framleitt Renault 4CV, Dauphine og Renault 8 í 18 ár og Simca 1000 var kominn á markað.

Á Ítalíu komu Fiat 600 og 500 fram á árunum 1956 og 57 og í Þýskalandi, Frakklandi og á Ítalíu höfðu bílar með vélina afturí verið langmest seldu bílarnir í mörg ár áður en Skoda 1000MB kom fram.

Í Bretlandi kom Hillman Imp fram 1963 og í Bandaríkjunum Chevrolet Corvair 1959.

Það er rétt, að miðað við Austur-Evrópu ríkin var Skoda 1000MB nýtískulegasti bíllinn en þó hafði Zhaporotez komið fram í Sovétríkjunum á svipuðum tíma.

Hönnunar- og tæknilega séð gaf hinn "goðsagnakenndi" Skoda 1000MB vestrænum keppinautum sínum lítið eftir. Hann eyddi litlu, var með góða sjálfstæða gormafjöðrun á öllum hjólum, léttbyggða og nægilega kraftmikla vél, ágætt rými og farangurspláss.

Rassvélin tryggði gott veggrip og dugnað í hálku og snjó, en "pendúl"fjöðrunin að aftan gerði hann hættulega yfirstýrðan í kröppum beygjum.

"Rall-Skódinn", Skoda Rapid, stóð sig bara býsna vel í rallakstri og skrifaði nafn sitt í sögu upphafsára rallsins hér á landi. Var kallaður "Porsche fátæka mannsins."

Síðast en ekki síst var Skódinn ódýr.

Skoda 1000MB og arftakar hans, 110 og 120 seldust vel á Íslandi og víðar alveg fram undir 1990.

Ég notaði Skoda 120 1984 módelið í þrjú ár við kvikmyndagerð á austurhálendinu og hann var duglegur og skemmtilegur á sinn hátt á vondum vegum og slóðum þótt á endanum færi svo, að þegar ég ætlaði að láta gera við hann fyrir skoðun og bað um að fá að vita, hvað þyrfti að gera fyrir hann, fékk ég svarið á einu blaði með einu orði: "ALLT!"  

Vélin vildi ofhitna þarna afturí í Skoda 1000MB og arftökunum,  og til að lagfæra það var vatnskassinn fluttur fram í nef á bílnum síðustu árin, svipað eins og gert var á Porsche 911 síðar.

En Skoda var ekki Porsche. Vatnsleiðslurnar í Skodanum voru langar, óaðgengilegar og lélegar og þegar þær byrjuðu að leka eins og á mínum bíl, var komið að endalokum.

Ég skrönglaðist á honum vestur í Ystafell og þar er hann nú á safninu þar við hliðina á Skoda stórvinar míns sáluga, Ingimars Eydals.

Þetta er eini bíllinn, sem ég hef átt, sem er á safni. Ég hneigi mig djúpt fyrir honum og Skoda Ingimars þegar ég kem þarna og á ekkert nema góðar og skemmtilegar minningar um þennan "sérvitring" í líki bíls og um minn nána vin og samstarfsmann, Ingimar Eydal.

Þegar VW keypti Skoda tók þeir Skoda Favorit og gerðu á honum 528 breytingar til að geta haldið áfram að selja hann undir nafninu Skoda Felicia.

Síðustu 20 ár hefur Skoda risið úr öskustó og er nú orðin ein af virtustu bílaverksmiðjum heims.

Bilanatíðnin er meira að segja minni en hjá móðurfyrirtækinu Volkswagen.

 

P. S. Skelli inn mynd af Tatra 77, 34 módelinu, tékkneskum snilldarbíl, sem á áttræðisafmæli á þessu ári og kemur við sögu í athugasemdum hér á eftir og bloggpistli, skrifuðum á eftir þessum.    

Goðsagnakenndur Skoda fimmtugur

"...að slíta á viðræðurnar", - "...rétt eins og hann hafði lofað."

Eiður Svanberg Guðnason hefur oft í pistlum sínum undrast lélega málkennd fjölmiðlafólks. Hafi hann hlustað á fréttir Bylgjunnar í hádeginu hefur hann áreiðanlega orðið jafn hissa og ég.

Ég heyrði aðeins lestur einnar fréttar í um það bil hálfa mínútu en á þeim örstutta tíma bunuðu minnst tvær málvillur út úr viðkomandi fréttamanni.

Hann var að fjalla um samskipti NATO og Rússa og sagði um samvinnu og viðræður millli þessara aðila:

"...þeir ætla að slíta á viðræðurnar."

Þetta er svo mikil rökvilla að jafnvel nýbúi, sem er að byrja að læra íslensku myndi varla segja þetta.

Í næstu setningu sagði fréttamaðurinn:

"Talsmaður NATO sagði, að ekki sæust nein merki um það að Rússar hefðu fækkað í liðsafnaði sínum við landamærin, rétt eins og Pútín hafði lofað."

Þarna er orðinu "rétt" algerlega ofaukið, og það nægir til að gera þessa setningu að bulli.

Hér um árið hefði Bibbu á Brávallagötunni hefði varla getað látið sér detta svona í hug

Ein skýring á því að færni fjðlmiðlafólks hafi hrakað er sú að Hrunið hafi bitnað illa á fjölmiðlum og mannafla þeirra og að það geti í einhverjum tilfellum valdið því að erfitt sé að ráða fært fólk til starfa. 

En viðunandi meðferð móðurmáls er að sjálfsögðu grundvallaratriði í kröfum til fjölmiðlafólks hvar sem er í heiminum.   

 

Yfirleitt miklu hærri tala fyrst.

Reynslan af nýjum framboðum á Íslandi er sú, að í allra fyrstu skoðanakönnunum um þau er oftast miklu meiri stuðningur við þau en kemur síðan upp úr kjörkössunum.

Þegar tilkynnt var um að Albert Guðmundsson væri að stofna stjórnmálaflokk vorið 1987 töldu 27% aðspurðra líklegt að þeir myndu styðja það framboð.

Borgaraflokkurinn fékk langt innan við helming af því fylgi í kosningunum. 

Svipað gilti um Þjóðvaka Jóhönnu Sigurðardóttur fyrir kosningarnar 1995 og var raunar með hreinum ólíkindum hve mjög Alþýðuflokkurinn rétti úr kútnum á lokadögum kosningabaráttunnar á kostnað Þjóðvaka.

Hjá Gallup er svörunum skipt í flokka eftir því hvort fólki finnist mjög líklegt að það kjósi viðkomandi framboð eða hvort því finnist það frekar líklegt.

Reynslan sýnir oftast að þeir sem finnst það frekar líklegt reytist af í lokin og að útkoman verði jafnvel lægri í hópi þeirra sem finnst það mjög líklegt en skoðanakönnunin gaf til kynna.

En engu að síður er talan sem kemur fram í skoðanakönnun MMR mjög há og hærri en flestir hefðú átt von á.

Framboð nyti mögulega 38% stuðnings

Fjórir af 200 þúsund. Gjafartilboð.

Bíll eða öllu heldur bílar forsetaembættis hafa sérstöðu í bílaflota hvers lands. 

Forsetabílarnir eru ekki aðeins rós í hnappagat framleiðandanna heldur einnig táknrænir fyrir þjóð forsetans.

Á sama tíma og Ford-verksmiðjunum bandarísku hnignaði og þær sigu niður í þriðja sæti bílaframleiðenda þar í landi á árunum milli 1935 og 1952 tókst þeim að halda flaggskipi verksmiðjanna, Lincoln, að forsetaembættinu þar í landi langt fram á sjöunda áratuginn.

Bíllinn sem Kennedy var myrtur í var af þeirri gerð og á þeim tíma var Lincoln Continental dæmi um góðan smekk.

Það var vegna ýmissa nýjunga og framfara í bílasmíði sem ný gerð hans árið 1961 fólu í sér.

Þegar Roosevelt Bandaríkjaforseti sendi fyrsta forseta Íslands bíl að gjöf 1944 varð hins vegar Packard Clipper fyrir valinu.

Hann var að sjálfsögðu svartur en eina myndin sem ég fann á netinu af þeim bíl er af gráum bíl.

Á þeim tíma tóku Bandaríkjamenn sér orðin "standard of the world" í munn um Packard og hann var vinsælasti þjóðhöfðingjabíll heims.

Gjafabíll Roosevelts fórst með Goðafossi í nóvember 1944 en Forsetaembættið átti Packard fyrir sem entist fram til ársins 1948, en þá tók glænýr Packard við, svipaður þeim sem myndin er af fyrir neðan Clipperinn og er árgerð 1950.

Þessi bíll er sá sem ég man einna best eftir af forsetabílunum.

Síðasti Packardinn í eigu forsetaembættisins var Packard 1957 og var hann dæmi um íhaldssemi og lélega þekkingu kaupendanna á bílum.

Packard verksmiðjurnar höfðu tapað fyrir Cadillac í keppninni um hylli vel stæðra kaupenda.

Þá gerðu þau arfa mistök með því að sameinast Studebakerverksmiðjunum, sem glímdu við óviðráðanlegan en mjög dulinn rekstrarvanda.

1957 voru Packardverksmiðjunar síðan í raun lagðar niður, og reynt að púkka upp á stærsta Studebakerinn og setja á hann Packardmerki árin 1957 og 58. 

Kölluðu gárungarnir hann "Packardbaker."

Hann leit svo sem ekki sem verst út og var gæðabíll, en myndin af Packard 58 hér við hliðina sýnir, að viðleitnin til að fylgjast með í tískunni varð framleiðendunum dýrkeypt.

Hnoðað var fjórum framljósum á bílinn og uggum og ósmekklegum bólgum í hliðunum, sem gerðu sjálfhætt með framleiðslu Packard, af því að þessir bílar seldust ekkert.

Forsetabíllinn er tákn um gildi þess að gera sér dagamun. 

Þjóð sem á hátt í 200 þúsund bíla hefur alveg ráð á því að eiga einn góðan bíl sameiginlega.

Á hinn bóginn finnst mér að í eigu forsetaembættisins eigi að vera bílar, sem séu siðferðilega táknrænir og umhugsunarefni um stærstu viðfangsefni 21. aldarinnar.

Núverandi bíll er af gerðinni Lexus 600 hybrid.

Ætlunin með því er sú, að þetta sé tvinnbíll er að sögn forsetans sá að hann sé fordæmi um að minnka eyðslu og útblástur.

Frá upphafi embættistíðar sinnar hefur forsetinn verið áhugasamur um loftslagsvanda heimsins og er það vel.

Tvinnbíll er gott P.R. eins og forsetinn orðaði það við mig og þess vegna vinsælir hjá þjóðhöfðingjum og áhrifafólki.

En gallinn á þessu er bara sá, að hægt er að kaupa jafn stóra, rúmgóða, vandaða og öfluga dísilbíla af gerðunum Mercedes-Benz eða BMW.

Þeir hafa jafngott viðbragð og hámarkshraða en eyða ekki meira eða menga meira en tvinnbíllinn, sem er mun flóknari smíð og líklega ekki eins umhverfisvænn þegar upp er staðið og umhverfisáhrif af framleiðslu hans og úreldingu tekin með í reikninginn.

Að því leyti er núverandi forsetabíll tákn um tvískinnung og blekkingar þessarar aldar.

Svartur forsetabíll af gerðinni Tesla myndi vera táknrænn fyrir sérstöðu Íslands í orkumálum.

Ég fann ekki mynd af svörtum Tesla á netinu og læt mynd af rauðum nægja.  

Síðan ætti embættið líka að eiga svartan rafbíl af gerðinni Nissan Leaf og auk þess svartan rafsmábíl af gerðinni Renault Twizy, sem forsetinn gæti skottast á í bæjarferðum.

Og sem fornbíl mætti fyrir lítinn pening gera í gott stand svartan NSU-Prinz smábíl, sem ég myndi glaður gefa embættinu, en slíkur bíll var umhverfisvænsti bíll landsins á árunum 1959-65.  

Embættið á nú þegar fyrsta bílinn, sem notaður var fyrir það 1944, Packard 1941, og að sjálfsögðu á að varðveita hann vel sem forngrip í góðu standi. 

Biðst að lokum velvirðingar á tæknilegum mistökum varðandi tvítekningu á mynd af Tesla S og rugli í röðun á Prins og Twizy.   

   

Á eftirlaun með Obama

Hitler - Pútín, Súdetar - Krímverjar, hvað er líkt? Hvað er ólíkt ?

Það er ótækt í rökræðum um hluti þegar það eitt að nefna nafn Hitlers eða Göbbels eyðileggur umræðuna.

Það eitt, til dæmis, að Göbbels hafi sagt, að ef lygin sé endurtekin nógu oft fari hún að virka sem sannleikur, á ekki að kom í veg fyrir að íhuga hvort einhver annar sé að gera svipað hvað varðar meðferð á lygi og sannleika.

Það, að Shauble fjármálaráðherra Þýskalands hafi líkt aðgerðum Pútíns við aðgerðir Hitlers er ekki það sama og að líkja Pútín við Hitler. Það er einungis verið að líkja saman aðstæðum og aðgerðum en ekki mönnunum, sem við sögu koma.

Hitt er annað mál, að Þjóðverjar eru í alveg einstaklega slæmri aðstöðu til þess að nefna nafn Hitlers og lenda yfirleitt í vandræðum, sem þeir ættu að forðast, ef þeir henda nafni hans á loft, því að það virkar eins og sprengju sé hent inn í tilfinningaþrungna og að sumu leyti órökrétta umræðu.

Skoðum snöggvast samanburð á Hitler og Pútín sem persónum og berum síðan saman aðgerðir þeirra og aðstæður, annars vegar vegna Súdetahéraðanna 1938 og hins vegar vegna Krím 2014.

Hitler hafði í meginatriðum þrjú takmörk.  1. Að útrýma algerlega kynþætti 10,5 milljóna manna. 2. Að gera Austur-Evrópuþjóðir að þrælum sem óæðri kynþátt, hálfmenni, undirokaðan af "arískum ofurmennum". 3. Að stefna að heimsyfirráðum. Lofaði að vísu að láta breska heimsveldið ósnert en krafðist samt nýlendna fyrir Þjóðverja.   Tvennt hið fyrstnefnda af þessu á sér enga hliðstæðu í nútímasögu.

Ekki er vitað að Pútín hafi sem takmark neitt sem líkist fyrstnefndu atriðunum tveimur í stefnu Hitlers, þótt hann dreymi kannski um að reisa Rússland til meiri valda og áhrifa sem stórveldi og beita þrýstingi á nágrannaþjóðir Rússlands.

Þegar við erum búin að hreinsa upp þetta getum við vikið þessum tveimur persónum og eðli þeirra til hliðar og skoðað aðstæður og aðferðir, án þess að láta persónurnar Hitler og Pútin trufla okkur.

1. Þýskaland 1938 og Rússland 2014 eiga það sameiginlegt að hafa verið stórveldi, sem töpuðu styrjöldum, Þýskaland Fyrri heimsstyrjöldinni, en Rússland Kalda stríðinu.

2. Bæði Þýskaland 1938 og Rússland 2014 höfðu tapað yfirráðum og áhrifum á stórum svæðum, sem þeir vildu endurheimta.

3. Að landamærum Þýskalands 1938 lágu héruð þýskumælandi fólks í aðliggjandi minna ríki, og þetta fólk virtist vilja skipta um ríkisfang og sameinast stærra ríkinu.

Að landamærum Rússlands lá hérað rússneskumælandi fólks í aðliggjandi ríki, og þetta fólk virtist vilja skipta um ríkisfang og sameinast stærra ríkinu.

4. Þjóðhöfðingi Þýskalands 1938 sendi her inn í hin umdeildu héruð, og virtist hernum og yfirtökunni vera vel fagnað af flestum íbúum héraðanna.

Þjóðhöfðingi Rússa 2014 sendi her inn í hið umdeilda hérað, og virtist hernum og yfirtökunni vera vel fagnað af flestum íbúum héraðsins.

5. Vesturveldin streittust á móti 1938 en sættu sig við óumflýjanlega innlimun með samningum um hana, gegn loforðum þjóðhöfðingja Þýskalands um að eftir þessa innlimun gerði hann ekki fleiri landakröfur svo að "friður geti ríkt í Evrópu um okkar daga" eins og Chamberlain orðaði það. Vesturveldin áttu annan kost, að láta heimsstyrjöld skella á, en Chamberlain spurði í ræðu: "Hví skyldum við fara í stríð og setja á okkur gasgrímur vegna fólks í fjarlægu landi, sem við þekkjum ekki neitt?"

Vesturveldin streittust á móti 2014 en verða að horfast í augu við innlimunina  sem orðinn hlut án þess einu sinni að hafa fengið færi á að semja um hana eins og gert var 1938, og hafa fengið loforð Pútíns um að hann hann geri ekki frekari landakröfur og vilji frið og stöðugleika.

Hér getum við endað grófan samanburð og vitum ekki um framhaldið hvað Pútín varðar.

Hitler sveik loforð sín eftir aðeins fimm og hálfan mánuð og innlimaði hið minna nágrannaríki. Í innreið hans í Austurríki og Súdetahéruðin hafði honum verið fagnað en í innreið hans í Prag grét fólk af harmi. Hitler hélt síðan áfram miskunnarlausum herförum sínum um meginhluta Evrópu og drap eins marga Gyðinga og honum var unnt.  

Við vitum ekki enn fyrir víst hvort eða að hve miklu leyti Pútín muni standa við sín loforð. Við vitum bara að ekkert liggur fyrir um það að hann vilji útrýma gersamlega kynþætti eða þjóð eins og Hitler stefndi að og að hann hefur ekki viðrað hugmyndir um æðri ofurmenni sem eigi að undiroka í þrældómi óæðri kynþætti.

En við vitum að Pútín hefur í raun verið við samfelld völd í Rússlandi í tæp 14 ár og vitum líka að allt vald spillir og að því meira og langvinnara sem valdið er, því meiri verður spillingin.  

 

Líkti aðgerðum Pútíns við árásir Hitlers

Eðlileg tilfærsla.

Það skapar ávalt vandamál þegar bílaumboð er með mjög marga bíla á sínum snærum frá framleiðendum, sem berjast á markaðnum með bíla í svipuðum verðflokkum og af svipaðri gerð og stærð.

Þetta hefur ágerst hér á landi eftir Hrunið.

Einn af þeim bílaframleiðendum, sem hefur haft greinilega minni hlutdeild á íslenskum bílamarkaði síðustu árin en í öðrum Evrópulöndum er hið gróna fyrirtæki Opel.

Hér á síðuna set ég tvær myndir af nýrri gerð Opel, Adam, sem gaman verður að sjá hvort verði flutt til landsins.

Hjá B og L hefur Opel þurft að keppa við Nissan, Renault, Subaru, BMW og Landrover og öll þessi merki bjóða upp á bíla, sem keppa við Opel í öllum stærðar- og verðflokkum.

Opel hefur allt síðan smábíllinn Opel Kadett sló í gegn rétt fyrir stríð og var síðar framleiddur sem Moskwitch eftir strið, verið einn af þeim "þremur stóru" og síðar "fjóru stóru" í Þýskalandi.

Opel Kadett var merkilegur bíll 1936-40, einkum vegna útlitsins, sem þótti svo flott, að aðrir bílaframleiðendur stældu það, svo sem í Renault Juvaquatre (Hagamús á Íslandi) og fleiri bílum.

Í Þýskalandi var Ford hluti af þeim verksmiðjum á heimsvísu og Opel í eigu GM .  

Þrátt fyrir gott gengi  hafa allar tilraunir Opel í meira en 60 ár til að ná góðri fótfestu í flokki dýrustu bílanna misheppnast og má það merkilegt heita, því að í fyrstu var það aðeins Mercedes Benz sem þurfti að keppa við, en síðan komust BMW og Audi inn á þann markað án þess að Opel tækist það.

En Opel hefur oft átt býsna góðu gengi að fagna hér á landi sem erlendis. Opel Record, þó aðallega skutbíls útgerð hans, Opel Caravan urðu mjög vinsælir hér á landi frá og með árinu 1955 en Opel Admiral og öðrum bílum í dýrari verðflokkunum mistókst að ná almennilegri fótfestu.

Nýr Opel Kadett var framlag verksmiðjanna til smábíla á sjöunda áratugnum, og á tíunda áratugnum seldist nokkuð af smábílnum Opel Corsa og af Opel Astra í stærðarflokki, sem kenndur hefur verið við Golf en hér á landi kannski alveg eins við Toyota Corolla.

Opel Corsa var skemmtilega hannaður bíll og réðu konur ferðinni í þeim efnum.  

Fjölnotabíllinn Opel Zafira var tímamótabíll um síðustu aldamót og seldist nokkuð vel hér á landi, en keppinautarnir flýttu sér að teikniborðunum til að koma með samkeppnishæfa bíla.

Síðan þá hefur sól Opel sigið hér á landi, enda þótt boðið sé upp á áhugaverða bíla.

Sá nýjasti er Opel Adam, sem fær nafn sitt af stofnanda verksmiðjanna, spennandi smábíll á milli minnstu bílanna, Toyota Aygo/Peugeot 102/Citroen 1, Kia Picanto, Volkswagen Up!/Skoda Citigo og nýjasta Hyondai i10 og bílanna þar fyrir ofan í Yarisflokknum.

Árum saman var mikil samlegð með verksmiðjum GM í Evrópu, Opel og Vauxhall, en á síðustu árum hefur öll framleiðslan víða um heim verið byggð á sameiginlegum grunnum bíla fyrirtækisins í Ameríku, Evrópu og fleiri heimsálfum.

Þetta á eftir að koma sér vel þegar tvær gerðir, svo ákaflega líkar, eru hjá sama umboðinu í stað þess að vera á boðstólum hjá sitt hvoru umboðinu.

Þannig eru jepplingarnir Chevrolet Captiva og Opel Antara nánast sami bíllinn.  

Innrás Chevrolet inn á markaðinn í Evrópu hefur gengið misvel. Minnsti bíllinn, Chevrolet Spark, seldist vel í Danmörku og fleiri löndum, en keppinautarnir hafa verið fljótir að svara með Kia Picanto, Volkswagen Up!/Skota Citigo og Hyondai i10 og samkeppnin hefur harðnar.

Stærri gerðirnar af Chevrolet hafa átt erfiðara uppdráttar í Evrópu en selst sæmilega vel hér á landi. Nú gæti farið svo að Chevrolet muni draga að sér hendina nema kannski varðandi minnasta bílinn, Chevrolet Spark.

Fyrir GM og Bílabúð Benna er það góð tíðindi að sameina Opel og General Motors umboðin á Íslandi undir einum hatti og nýta vel hve mikið bílar undir þessum merkjum eiga sameiginlegt.

Hinn nýi Opel Adam er til dæmis mjög áhugaverður bíll, og sportgerðirnar af honum og fleiri gerðum af Opel eru spennandi..  

 

 

 

Bílabúð Benna tekur við Opel umboðinu

"Það kólnar samt!"

Agndofa er hægt að fylgjast með viðbrögðum stórs hóps manna við skýrslum sem hrannast upp um áhrif loftlagsbreytinga af mannavöldum. Þessir "kuldatrúarmenn" hamast við að véfengja hverja skýrsluna af annarri og halda því meira að segja fram að loftslag sé að kólna. "Það kólnar samt!" hrópa þeir og skrifa.

Ég nota orðið agndofa vegna þess að áður fyrr þegar maður las um viðbrögð af þessu tagi, afneitun og kæruleysi á fyrri öldum, afgreiddi maður það sem eðlilega afleiðingu af því að það skorti gögn og upplýsingar um váboðana á þeim tímum.  

Nú er hægt að sjá að þetta var bláeygur barnaskapur hjá manni, því að viðbrögð á borð við afneitanir "kuldatrúarmanna" á hverri skýrslu vísindamanna af annarri um loftslagsbreytingar byggjast ekki á  skorti á upplýsingum af fyrirliggjandi gögnum á upplýsingaöld heldur hlýtur hér að vera um hagsmuni að ræða, sem er svo sterkir að allt annað verður að víkja.

Þessir hagsmunir eru níðþröngir stundarhagsmunir varðandi óbreytt ástand skefjalausrar rányrkju á auðlindum jarðar í þágu tímabundinnar velmegunar hámarks neyslu.

Þegar minnst er á komandi kynslóðir við suma þessa menn yppta þeir öxlum og segja: "Komandi kynslóðir hafa ekkert gert fyrir okkur, og hvers vegna ættum við að vera að gera eitthvað fyrir þær?"

Þetta eru stundum sömu mennirnir og eru í þjónustuklúbbum, sem safna fyrir lækningatækjum og fleiri góðgerðarmálum, til dæmis fyrir barnaspítala, og ættu því með sömu rökum að leggjast á móti slíkum og segja: "Þessi veiku börn eða veika fólk hefur ekkert gert fyrir okkur og hvers vegna ættum við að vera að gera eitthvað fyrir það? "

Það er áberandi hve margir hugsa aðeins um eigið skinn núlifandi kynslóðar og víkja komandi kynslóðum frá sér eins og þær séu ekki eða verði ekki til.

Barnabarn mitt og barnabörn jafnaldra minna, sem við þekkjum vel persónulega, verða hugsanlega á lífi um næstu aldamót og eiga þá sjálf barnabörn sem verða sum á lífi árið 2180.  

Þá verður með sama áframhaldi á rányrkju og meðferð jarðar liðin sú öld mannkynssögunar, 21. öldin, þegar mesta kreppa allra tíma með tilheyrandi hörmungum hefur dunið yfir mannkynið.

Getum við horft framan í barnabörnin okkar og látið sem ekkert sé, meira að segja hamast við að afneita því sem blasir við oig sagt: "Þessi börn hafa ekkert gert fyrir okkur og hvers vegna skyldum við vera að gera eitthvað fyrir þau ?

Myndum við hafa í hávegum minninguna um afa okkar og ömmur sem hefðu hegðað sér svona gagnvart okkur ?   

   

Hrikaleg áhrif hlýnunar jarðar