STÓRYRÐI ÁN INNIHALDS?

Úrskurður og þó sérstaklega orðaval siðanefndar Blaðamannafélags Íslands í dag vekur furðu margra því að með slíkri orðanotkun er hætt á því að hin stóru orð verði verðfelld og merkingarlítil. Ég vísa nánar til bloggs míns hér að neðan um þetta mál sem kallar á framhald og ítarlegri umræðu um þetta mál. 

Kastljós mótmælir harðlega niðurstöðum og vinnubrögðum Siðanefndar BÍ

LÍTIÐ MÁ NÚ.

Úrskurður siðanefndar Blaðamannafélags Íslands í dag vekur undrun mína því ég skil ekki hvernig hið mæta fólk í nefndinni getur komist að þeirri niðurstöðu að framið hafi verið alvarlegt brot, ef það er þá yfirleitt um brot að ræða. Miðað við það sem ég veit um málið er í mesta lagi hægt að tala um ónákvæmni í nokkrum atriðum í upphafi sem snertu ekki aðalatriði málsins og kalla að mínum dómi ekki á stóryrtan úrskurð af þessu tagi.

Raunar kallar skeleggt og gott svar Þórhalls Gunnarssonar á ítarlega umfjöllun í fjölmiðlum um öll atriði úrskurðar siðanefndarinnar því að hér er um að ræða grundvallaratriði í blaðamennsku og þarft er að kryfja til mergjar.

Það vill svo til að þetta var ekki eina mál sinnar tegundur rétt fyrir kosningar því um kærumál á hendur mér var fjallað í fjölmiðlum í kosningavikunni og að sjálfsögðu var í engu fjallað um það á annan hátt en ella vegna þessarar tímasetningar.

Það hefði mér þótt óeðlilegt þótt siðanefndin telji að annað gildi rétt fyrir kosningar en á öðrum skeiðum kjörtímabilsins.

Það voru ekki fjölmiðlarnir  sem réðu því að þessu máli mínu var fyrst hreyft í beinni útsendingu svona stuttu fyrir kosningar og þegar formleg kæra lá fyrir daginn eftir var það að sjálfsögðu á valdi fjölmiðla að taka málið fyrir eftir því sem þeim fannst tilefni til og mér hefði aldrei komið í hug að reyna að hafa áhrif á það eða kveinka mér undan því.

Í Morgunblaðinu gafst mér færi á að útskýra þetta mál sem ég kallaði "Stóra flugvallarmálið" og bera af mér sakir en auðvitað hefði ég viljað fá örlítið meira rými en 20 sekúndur til andmæla í fréttum Sjónvarpsins klukkan 22:00 daginn sem kæran kom fram.

Ég hafði þó fullan skilning á því að vegna tæknilegra atriða sem stafaði af tímaskorti gafst ekki betra færi á andmælum þá um kvöldið og mér datt að sjálfsögðu ekki í hug að kvarta yfir þessu.

Í þessari frétt Sjónvarpsins var þess sérstaklega getið að lagabrotið sem ég var sakaður um gæti varðað fangelsisvist og það fannst mér svolítið harkaleg umfjöllun.

En þetta var engu að síður staðreynd og mér fannst fráleitt að kvarta yfir því, og enn síður hefði mér dottið í hug að vegna nálægðar kosninganna ætti að fara um þetta með einhverjum sérstökum silkihönskum.

Þeir sem gefa sig í það að fara út í stjórnmál verða að sæta því að hart sé sótt að þeim og að þeir taki þá líka vel á móti. Ef stjórnmálamaðurinn telur málstað sinn góðan og fær tækifæri til að færa rök fyrir máli sínu er það hið besta mál.

Jónína Bjartmarz og aðrir aðilar ríkisfangsmálsins fengu góðan tíma og aðstöðu til að útskýra sitt mál og ég get ekki betur séð en að miðlun upplýsinga og ólíkra skoðana í málinu hafi verið eins ítarleg og kostur var á.

Það er nauðsynlegt fyrir fjölmiðlafólk að verk þess séu undir smásjá almennings og sæti rökræðu og gagnrýni rétt eins og störf stjórnvalda. Þess vegna er hlutverk siðanefndar mikilvægt.

En nú sýnist mér kominn úrskurður frá henni sem kallar á andsvör og rökræðu. Það er mikilvægt að vel takist til um úrskurði nefndarinnar og að hún kalli það ekki yfir sig að ekki sé mark takandi á úrskurðum hennar.    

DUGÐI EKKI AÐ HAFA KONU EFSTA Á LISTA

Það gefur auga leið að það hlýtur að hafa verið rými fyrir eina konu í hópi níu þingmanna norðvesturkjördæmis. Þess vegna var Íslandshreyfingin eini framboðslistinn með konu í efsta sæti og bauð fram krafta Pálínu Vagnsdóttur, annálaðar dugnaðarkonu úr Bolungarvík. Ég er sannfærður um að Pálína hefði látið að sér kveða á þingi ef hún hefði náð kjöri. Helmingur kjósenda norðvesturkjördæmis eru konur og ég held að þær verði sjálfar að líta í eigin barm, ekki síður en karlarnir.

Helmingur af efstu mönnum á sex listum Íslandshreyfingarinnar voru konur. Ein þeirra, Margrét Sverrisdóttir, sæti nú á þingi ef ekki giltu hér mun ósanngjarnari kosningalög en eru í nágrannalöndum okkar.  

Í Suðurkjördæmi fór efsti maður I-listans, Ásta Þorleifsdóttir, á kostum í kosningabaráttunni og gaf tveimur ráðherrum sem voru í efstu sætum ekkert eftir.

Ég fullyrði að það hefði komið hressandi andblær inn á þing með þessum þremur konum. Þetta er íhugunarefni þennan annars bjarta 19. júní.

Vonandi þarf ekki að bíða eftir næstu eða þarnæstu kynslóð til að breyta þessu, - að það þurfi að bíða eftir barnabörnum okkar (sonarsonur minn er fæddur 19.júní) til að kippa þessu í lag. 

Níu þingmenn Norðvesturkjördæmis fengu bleika steina

ÓHEPPILEG LEIÐ.

Á hverju ári úthluta stjórnir, nefndir og ráð viðurkenningum af ýmsum toga. Um síðustu helgi var útdeilt fjölda slíkra viðurkenninga til listafólks. Það er undantekning ef rökræður þeirra og skoðanaskipti,sem veita þessar viðurkenningar, eru bornar á torg, enda á að mínum dómi að forðast slíkt. Ástæðan er sú að enda þótt slíkt val kunni að vera umdeilanlegt á að sýna þeirri persónu sem hlýtur slíka viðurkenningu tillitssemi og taka tillit til tilfinninga hennar.

Ekki á að óþörfu að varpa skugga á veitinguna og gildir einu þótt eftir á sé borið við ástæðum, sem koma verðleikum verðlaunahafans ekki við.

Ef einstakir fulltrúar í þeirri nefnd sem úthlutar viðurkenningunni hafa athugasemdir við málsmeðferð hlýtur að vera hægt að skiptast á skoðunum um hana fyrirfram eða á almennum fundum nefndarinnar án þess að það komi fram í úthlutuninni sjálfri.

Hjáseta fulltrúa Samfylkingarinnar var óheppileg aðferð til þess að koma á framfæri skoðun sem snerta verðleika Ragnars Bjarnasonar að engu leyti. Ég lít á þetta sem slys sem ætti að vera hægt að koma í veg fyrir að gerist aftur.

Samfylking sat hjá við útnefningu borgarlistamanns