"Að lifa og elska.."

Árum saman ríkti nokkur tregða hér á landi við að taka upp dag elskenda, Valentínusardaginn vegna þess að hann væri erlendur en ekki íslenskur og við ættum ekki að er að apa eftir Ameríkönum.

Við ættum fremur að rækta hina íslensku daga, svo sem sumardaginn fyrsta. 

Fréttir dagsins sýna okkur að Valentínusardagurinn er orðinn viðurkenndur um allan heim og skipta þjóðerni, þjóðmenning eða trúarbrögð ekki máli í því sambandi. 

Allir helstu hátíðisdagar okkar eru komnir til okkar frá útlöndum. Bráðum koma bolludagur, sprengidagur og öskudagur sem eru allir komnir til Íslands með kaþóskum sið sem nefnist fasta. 

Páskar, uppstigningardagur, hvítasunna og aðventa, öll þessi fyrirbæri eru komin frá útlöndum. Líka 1. maí. 

Eftir sem áður eigum við að leggja rækt við gömlu mánuðina, þorrann með bóndadeginum, góuna með konudeginum og fyrsta vetrardag.  Einnig dag þjóðarinnar, dag íslenskrar tungu og dag íslenskrar náttúru. 

Þennan dag fyrir réttum 50 árum hittumst við Helga Jóhannsdóttir í fyrsta sinn og eigum nú 28 afkomendur. Við höfum upp á hann árlega síðan þótt við vissum ekki fyrstu 30 áriin að þetta væri Valentínusardagurinn. 

Í tilefni þessa lagði ég lagið "Að lifa og elska" á eldhúsborðið í morgun og það er viðeigandi í lok dags elskendanna að enda blogg dagsins með texta lagsins, sem ég set kannski síðar inn á tónlistarspilarann minn. 

 

AÐ LIFA OG ELSKA.  (Með sínu lagi) 

 

Þetta´er dagurinn okkar, sem eigum við nú, 

þegar örlögin réðust og ást, von og trú 

urðu vegvísar okkar á ævinnar braut

gegnum unað og mótbyr í gleði og þraut. 

 

Þú varðst hamingjusólin og heilladís mín

og ég hefði´ekki orðið að neinu án þín. 

Ég í fögnuði þakka þegar faðmar þú mig

að hafa fengið að lifa og elska þig. 

 

Og til síðasta dags, ár og síð hverja stund

þá mun sindra björt minning um elskenda fund. 

Ég við ferðalok þakka, - straumur fer þá um mig,  

:,: að hafa fengið að lifa og elska þig:,: 

Kysstust í meira en 32 tíma

Ný morðtækni.

 Með tilkomu bloggheima og netheima hefur skapast tækni til nýrrar tegundar af morðum, þ. e. mannorðsmorðum, sem oft eru þar að auki í skjóli nafnleyndar.

Lúkasarmálið svonefnda og upplognar sakirnar í því er svo svæsið mál, að sagan af Gróu á Leiti bliknar í samanburðinum.

Það óhuganlegasta við svona uppspuna er það, að oft er hann smásmugulega nákvæmur. Tilgangurinn með því er að gera lygarnar sem allra sennilegastar.

Fólk hugsar: Þetta hlýtur að vera satt. Annars væri vitnisburðurinn ekki svona nákvæmur.

Ég get nefnt hliðstætt dæmi þar sem rógberinn vísaði ofan á allt í opinberar skýrslur, sem fólk gæti sjálft kynnt sér til að sannreyna hinn ótrúlega stóra og grófa áburð hans. 

Lygar þess manns voru svo sannfærandi, að enginn hafði fyrir því að kynna sér hinar opinberu skýrslur, - það óraði engan fyrir því hve ósvífinn rógberinn var. 

Ummæli dæmd dauð og ómerk

Liggur samt áfram í Blönduósbæ.

Eitt meginatriðið, sem vill gleymast varðandi hugmyndir um 14 km styttri leið "framhjá Blönduósi" er það að eftir sem áður myndi hringvegurinn liggja á 3ja kílómetra kafla um land Blönduósbæjar. Blönduósingar myndu einfaldlega færa þjónustufyritæki sín að nýju brúnni í Langadal.

Bærinn Fagranes í Langadal, sem nefndur er í frétt á mbl.is, er í Blönduósbæ og sömuleiðis þrír næstu bæir sunnan við hann, sem liggja við hringveginn, Hvammur, Skriðuland og Móberg. 

Í lófa lagið er að gera svipað þarna og þegar nýr Suðurlandsvegur var á sínum tíma lagður "framhjá Hellu" um nýja brú. Þeim sem hlut áttu að máli, var veittur stuðningur til þess að reisa ný þjónustufyrirtæki við nýju brúna í stað þeirra gömlu inni í þorpinu. 

Í dag myndi engum detti í hug að þjónustufyrirtækin, sem þarna risu, hefðu frekar átt að vera "inni í þorpinu" við gömlu brúna. 

Að vísu var mun skemmra á milli nýju brúarinnar og þeirrar gömlu á Hellu en yrði milli þeirra brúa sem um er rætt í landi Blönduósbæjar. 

En munurinn er sá að nú eiga allir bíla og vegir eru ósambærilega miklu betri en þá var.

Hringvegurinn hefur áður verið styttur við Blönduós fyrir tæpri hálfri öld.

Þá var nýr vegur lagður beint yfir á nýja brú í stað þess að taka krók niður í gamla þjónustukjarnann við ströndina. 

Að sjálfsögðu færðust helstu þjónustufyrirtækin þá til og byggð fór líka að skapast hinum megin við ána.

Auk þessarar hagkvæmustu styttingar vegar, sem möguleg er á Íslandi, má nefna, að með því að fara þvert frá Stóru-Giljá yfir í miðjan Langadal, losna menn við einn versta illiviðrakaflann á hringveginum að vetrarlagi, en hann er á nóverandi hringvegi í utanverðum Langadal og veldur árlega vandræðum fyrir vegfarander í norðanstórhríðum. 

Þegar ég var í sveit í Hvammi fyrir 60 árum og horfði úr fjallinu fyrir ofan bæinn yfir til Stóru-Giljár undraðist ég það af hverju vegurinn lægi ekki þessa beinu leið og það yfir eitt besta vaðið, sem til er á Blöndu. 

Undrun mín hefur síðan vaxið með hverju árinu. 

Þess má að lokum geta að brú þarna yrði miðja vegu á milli núverandi brúa á Blöndu og myndi verða samgöngubót innan héraðs. 

Það er ekkert mál fyrir þá, sem ættu heima á Blönduósi, að fara í 10 mínútna akstri til vinnu við nýjan þjónustustað hjá brúnni yfir Mjósyndi við Fagranes. 

Skoðun mín á þessu máli er alveg í samræmi við skoðun mína á Reykjavíkurflugvelli. 

Staðsetning flugvallar í Reykjavík er ekki frekar einkamál okkar Reykvíkinga en lega hringvegarins í landi Blönduósbæjar. 

Vilja stytta hringveginn um 14 km

Mótlætið skapar meistarann.

Eiður Smári Guðjohnsen hefur hlotið nokkurn veginn eins mikla viðurkenningu og knattspyrnumaður getur óskað sér. Spilaði um helstu titla í knattspyrnuheiminum með liði, sem hefur oft verið talið besta knattspyrnufélag heims. 

En lífið í hinum harða heimi vinsælustu íþróttar heims er ekki alltaf dans á rósum og það hefur Eiður Smári fengið að reyna. Undanfarin misseri hafa verið mögur hjá honum og heppnin hefur ekki verið með honum. 

Sumir myndu hafa látið sér nægja að ylja sér við forna frægð, en Eiður gerir það ekki, þótt á móti blási. 

Það leiðir hugann að þeim, sem lengst ná á þessu sviði og öðrum.

Sagan geymir mörg nöfn afburða íþróttamanna, sem áttu mikilli velgengni að fagna. Hjá mörgum þeirra virtist ferillinn dans á rósum og til hafa verið þeir sem sýndu mikla útsjónarsemi varðandi það "að hætta á toppnum" eins og það er kallað. 

Oft var það vegna þess að þeir voru þeirrar gerðar að þola ekki að tapa eða eiga of erfiða daga. 

Aðrir urðu fyrir því óláni að lifa sjálfa sig, ef svo mátti segja, halda alltof lengi áfram og skaðast jafnvel á því. 

Rocky Marciano var í hópi hinna fyrrnefndu. Hann hætti á toppnum 1955 og skildi eftir sig skarð og nokkurs konar ládeyðu í þungavigtinni, sem entist í fimm ár. Fyrir bragðið er hann eini heimsmeistarinn í þungavigtarsögunni sem aldrei tapaði á atvinnumannsferli sínum, heldur hætti með tölurnar 49-0. 

Muhammad Ali er dæmi um þá síðarnefndu, sem gafst ekki upp, þótt við mikið mótlæti væri að stríða, heldur stóð upp úr striganum og endaði með því að afreka það ómögulega, að verða aftur heimsmeistari sjö árum eftir að hann var sviptur titlinum vegna hetjulegrar hugsjónabaráttu. 

Endurheimtin varð einhver eftirminnilegasti og dramatískasti íþróttaviðburður sögunnar, "The rumble in the jungle" því að Ali þurfti að fást við George Foreman, hnefaleikara sem var talinn þvílíkur yfirburðamaður, að hann væri algerlega ósigrandi. 

Sport illustrated og fleiri virtir aðilar völdu Ali sem íþróttamann síðustu aldar, ekki vegna þess að hann hefði verið ósigrandi, heldur vegna þess hvernig tók mótlæti, sem flestir venjulegir menn hefðu látið buga sig. 

Þannig eru sannir meistarar. Þeir sanna sig ekki þegar allt leikur í lyndi heldur skapar mótlætið meistarann. 

Í lokin elskað Ali þó mótlætið um of og hefði átt að hætta árið 1976 og losna þannig við nokkra bardaga þar sem hann var barinn hræðilega, einkum í bardaganum við Ernie Shavers, höggþyngsta mann hnefaleikasögunnar.

Já, það getur verið erfiðara að hætta á réttum tíma heldur en að komast á toppinn. 

 

 

 

 

Hughes: Eiður einn af okkar betri leikmönnum