Hvernig var lengd vatnsins mæld?

Ég hef verið spurður að því í dag hvernig ég viti hve langt gígvatnið í Grímsvötnum sé, án þess að hafa mælt það á jörðu niðri. Ég skal svara því á hverju ég byggi þá ágiskun mína, að vatnið sé um það bil 1500 metra langt og að öll byggðin frá Garðastræti austur fyrir Hlemm, norðan Hringbrautar og Suðurgötu, kæmist þar fyrir. 

Ég hef nokkrar staðreyndir úr myndatökufluginu, sem ég máta saman. 

1. Ég á kvikmyndarskeið sem ég tek meðan ég flýg flugvélinni meðfram hlíðinni hægra megin á myndinni og veit að hraði flugvélarinnar var um 85 hnútar eða um 150 kílómetrar á klukkustund. 

2. Þótt nokkuð stíf vestanátt væri uppi yfir jöklinum veldur skjólið niðri í dældinni því að mjög lítill vindur er niðri í lægðinni og hefur því lítil áhrif á hraða flugvélarinnar miðað við jörð. 

3. Á yfirborði vatnsins sést að vindur niðri við það er í mesta lagi gola. Flug í kringum vatnið studdi þessa tilgátu um lítinn vind.

4. Sekúnduteljari á myndskeiðinu sýnir, að það tók flugvélina 36 sekúndur að fljúga frá vesturenda gígsins til austurenda hans. Það eru 0,6 mínútur eða 60% / 6/10 af einni mínútu= 1,5 kílómetrar, sem eru 6/10 af 2,5 kílómetrum. 

Þegar ég fann Sauðárflugvöll fyrst sumarið 2002 vildi ég vita hve lengsta braut þar gæti orðið löng og notaði sömu aðferð til þess.

Ég gerði það með því að fljúga á jöfnum hraða, 75 mílna /120 km hraða í báðar áttir frá enda til enda og mæla tímann sem það tók. 

Útkoman varð 1600 metrar og reyndist sú tala rétt þegar mælt var ári seinna á jörðu niðri. 

Eldstöðin í Grímsvötnum eftir gos

Prófsteinn á réttarfarið.

Hið einstæða mál Geirs H. Haarde stefnir í að verða einhver mikilvægasti prófsteinninn á íslenskt réttarfar sem um getur því að málið er bæði einstakt og afar snúið.

Í slíkum málum þarf að gæta að mörgum atriðum og svo virðist sem þegar hafi verið gerð mistök í málarekstrinum sem gætu haft áhrif á niðurstöðu þessa máls, bæði fyrir dóminum sjálfum og fyrir Mannréttindadómstóli Evrópu ef það fer þangað. 

Geir hefur nú nefnt nokkur atriði sem þetta varðar og áður hef ég gagnrýnt það hvernig staðið hefur verið að málinu eftir að Alþingi ákvað að ákæra Geir. 

Til er máltækið að hengja bakara fyrir smið.  Ef sú hugsun er notuð við að velta vöngum yfir þessu máli er fyrsta spurningin sú hvort eigi yfirleitt að leita að einhverjum til að hengja.  

Ef þeirri spurningu er svarað játandi fylgir næsta spurning: Er hægt að hengja einhverja og þá hverja? 

Hvað eru smiðir Hrunsins margir og hve mikla ábyrgð bera þeir, hvers konar ábyrgð bera þeir, og  finnast nægileg sakarefni til að hengja þessa smiði?

Tvær samsteypustjórnir störfuðu í aðdraganda Hrunsins og færa má að því rök að helstu smiðirnir við að smíða undirstöður spilaborgarinnar hafi verið í þeirri fyrri.

En þeir eru ekki formlegir aðilar að þessu máli heldur smiðirnir í þeirri síðari.  Þeir smiðir voru margir, bæði utan stjórnar og innan. 

Þótt Geir H. Haarde teljist hafa verið yfirsmiðurinn og ábyrgð hans mest, deilist ábyrgðin á fleiri, og hún dreifist á fleiri en þau fjögur sem Alþingi greiddi atkvæði um hvort ákæra skyldi.

Þegar litið er til þess hve sáralitllu munaði í atkvæðum á þingi, að Geir yrði einn ákærður hlýtur sú spurning að vakna hvort ekki sé verið að reyna að hengja bakara fyrir smið, eða öllu heldur að hengja yfirsmiðinn fyrir alla meðábyrgu smiðina.

Eins og málum er nú komið óska ég mér þess í hjarta mínu að Geir H. Haarde fái sem fyrst að losna undan því sem á hann hefur verið lagt. 

Sigurveig Jónsdóttir, sem var fréttastjóri á Stöð 2 um skeið, orðaði það svo, að þegar hún væri í vafa um það hvernig ætti að meðhöndla viðkvæm fréttaefni,  færi hún eftir því sem "maginn segði henni", það er, hvaða tilfinningu hún fyndi í maganum frekar en að beita einhverju köldu mati. Hefði það reynst sér vel. 

Mér hefur oft orðið hugsað til þessara orða hennar og segi það eins og er, að í þessu máli vil ég fara eftir því sem maginn segir mér. 

Hann segir mér að mér fyndist best að þessum málarekstri lyki sem fyrst og að Geir fái um frjálst höfuð strokið. 

Mun skjóta máli til Mannréttindadómstóls

Mesta váin því hún er lúmsk.

Kjarnorkuváin í heimin er ekki aðeins enn til staðar eins og það er orðað í frétt mbl., hún er meiri en nokkru sinni fyrr. 1983 munaði minnstu að eyðingarstríð brytist út vegna bilunar í kerfinu og mistaka en ekki vegna þess að það væri eitthvað sérstaklega ófriðlegt um þær mundir.

Af því að það hentar ekki hverju og einu kjarnorkuveldi er liggur þetta í þagnargildi. 

Stórfellt slys sem eyðir öllu lífi á jörðinni af mannavöldum vofir yfir því að lögmál Murphys lætur ekki að sér hæða. 

Ógnarjafnvægið svonefnda er nefnt með skammstöfuninni MAD, Mutual Assured Destruction. 

Á íslensku:  GAGA,  Gagnkvæm Altryggð Gereyðing Allra.

Grundvöllur svonefnds fælingarmáttar þessara vopna felst í þeirri forsendu, að gagnaðilinn geti treyst því að viðkomandi kjarnorkuveldi muni beita vopnunum ef í harðbakkann slær. 

Að þetta sé látið viðgangast er svívirðilegt athæfi núlifandi kynslóðar á jörðinni, algerlega GAGA! 

Kjarnorkuváin enn til staðar