Stórt skref í einstæðu landnámi með gæðastimpli Guðs.

Mannkynssagan er morandi af þjóðflutningum og landnámi, þar sem einna hæst ber þjóðflutningana miklu, sem urðu samfara hruni Rómaveldis, og hið víðfeðma landnám hvítra manna í Ameríku og Suður-Afríku. 

Þessi tvö landnám skorti þó það, að þau hefðu heilagan gæðastimpil heilla trúarbragða sem væri undirstaða þeirra. 

Að því leyti hefur það landnám, sem lesa má um Í Gamla testamentinu, landnám Gyðinga á "fyrirheitna landinu", algera sérstöðu, þegar litið er yfir hina löngu sögu þess. 

Gyðingar náðu í árdaga hinu fyrirheitna landi á sitt vald um hríð, en voru síðan reknir þaðan með valdi fyrir næstum tvö þúsund árum. 

En áfram lifðu trúarbrögðin og hin sundraða þjóð, sem átti trúarbrögðin sem grundvöll draumsins um "Landið helga", sem Guð hefði lofað þeim. 

Zíonistar sóttu því mjög í að flytja til hins forna Gyðingalands á 20. öldinni, sem þá gekk undir heitinu Palestína. 

Ein af hugmyndunum, sem fram komu til að sefa landnámsþorsta Zíonista um aldamótin 1900, var að gefa þeim Uganda, en ekkert varð af því. 

Eftir hið hrikalega þjóðarmorð á Gyðingum í Seinni heimsstyrjöldinni ríkti alþjóðleg samúð með Gyðingum og vilji til að bæta fyrir það eftir föngum.

Þá ríkti hernaðarástand í Palestínu, þar sem Gyðingar töldu þann tilgang göfugan og Guði þóknanlegan að ná landinu á sitt vald. Svo heilagur tilgangur helgaði flest meðöl, þar á meðal hryðjuverk. 

Fulltrúi Sameinuðu þjóðanna, Folke Bernadotte, var drepinn, en Sameinuðu þjóðirnar lögðu blessun sína yfir stofnun Ísraelsríkis, sem stóðst hernaðarárás Araba, sem hófst á fyrsta degi Ísraelsríkis. 

Aftur réðust Arabaþjóðir á Ísrael 1967 í svonefndu sex daga stríði, þar sem Ísraelsmenn höfðu betur og hernámu meðal annars Vesturbakka Jórdanár. 

Í hönd fór eitt stutt stríð 1973 og ástand, sem var markað mjög af hryðjuverkum Araba. 

Í rúm 50 ár hafa Ísraelsmenn beitt hernáminu og fleiri aðferðum til þess að sækja í átt að takmarkinu, sem þeir telja að Guð hafi lofað þeim í árdaga, að ráða algerlega yfir Landinu helga. 

Hluta þessa landnáms var lýst nokkuð vel í bandaríska sjónvarpsþættinum 60 mínútum fyrir um aldarfjórðungi, en það felst í því, að þegar arabískur húseigandi fellur frá, ná Ísraelsmenn tangarhaldi á eigninni. 

Þetta er seinleg aðferð en það liggur ekkkert á að ná hinu heilaga takmarki. 

Um hernumda svæðið frá 1967 hafa risið og rísa enn svonefndar landnemabyggðir Ísraelsmanna, sem miða að sama takmarki. 

Reistur hefur verið Apartheid múr á milli þjóðanna tveggja. 

Hernámið sjálft og landnámabyggðirnar hafa í meira en hálfa öld verið taldar ólöglegar að alþjóðlögum en ályktanir Sameinuðu þjóðanna þar að lútandi hafa Ísraelsmenn virt að vettugi. 

En nú hefur stjórn Trumps veitt Ísraelsmönnum tvö mikilvæg trompspil á hendi: Að Jerúsalem verði viðurkennd höfuðborg Ísraels og að landnemabyggðirnar verði hér eftir álitin í samræmi við alþjóðalög.  

Síðari viðurkenningin hlýtur að teljast afar mikilvæg, því að með henni er landnámið í augum Zíonista orðið jafn gilt að Guðs og manna lögum. 

 

 

Landnemabyggðir fari ekki gegn alþjóðalögum

Þyngdin sígur í.

Flestir, sem komast nálægt því að ná líkamsþyngd, sem skilgreind er sem offita samkvæmt formúlu, sem um það gildir, kannast við það að finnast þessi aukalega þyngd skipta litlu máli, svo litlu að þeir finna jafnvel lítið sem ekkert fyrir henni. 

En til þess að átta sig á henni getur verið ágætt að kaupa til dæmis fjórar tveggja lítra gosflöskur og prófa að ganga með þær upp stiga. 

Þá kemur vel í ljós hvað þessi rúmlega átta kílóa þyngd sígur í og þessi litla tilraun getur verið hvöt til þess að gera eitthvað í málinu. 

Um átta aukakílóin sem eru innbyggð í viðkomandi persónu ef hún er of þung, getur nefnilega gilt svipað og þegar maðurinn settist upp á hest og með burðarpoka á baki sínu, og útskýrði þessa aðferð til að flytja pokann með hinum fleygu orðum: "Hesturinn ber ekki það sem ég ber."

Missti 70 kíló og segir lífið allt annað

Fljúgandi Finnar hafa verið margir í kringum Jyvaskyla.

Þúsund vatna landið Finnland er frekar flatt miðað við Noreg og Ísland, en samt má finna skíðasvæði í Lapplandshluta landsins og fljúgandi Finnar því þar á ferli á skíðum. 

Enn frægari "fljúgandi Finnar" hafa þó verið fljúgandi á hinum gríðarlöngu malarvegum, sem hafa verið einkenni landsins um áratuga skeið og liggja margir um hæðótt land, þar sem ótal blindhæðir og beygjur hafa gert þeim kleift að halda einhverjar bestu rallkeppnir í heimi og öðlast heimsfrægð. 

Langt fram eftir síðustu öld var meira en helmingur allra vega í Finnlandi malarvegir. 

Finnsku nöfnin eru mörg, Timo Makinin, Ari Vatanen, Hannu Mikkola, Henry Toivonen og Jari-Matti Latvala svo að einhverjir séu nefndir af handahófi. 

Í heimsmeistarakeppninni 1981 gafst kostur á að keppa á Renault 5 við Vatanen og Mikkola í Sænska vetrarrallinu, þótt aldrei yrði komist nálægt einvígi þeirra um fyrsta sætið, heldur glímt við það allan tímann að verða ekki síðasur í hópi þess helmings keppenda sem komst í mark. 

Fimm árum síðar var farið til Jyvaskyla til að keppa í sparakstri á Daihatsu Charade, og fór aksturinn að stórum hluta fram á hinum frægu sérleiðum rallkappanna, sem fljúga hvað eftir annað marga tugi metra fram af blindhæðunum, og hafa fyrir bragðið fengið heitið "fljúgandi Finnarnir."

Í sparakstrinum var að sjálfsögðu ekki flogið eins og á einstaka stað í vetrarrallinu í Varmalandi í Svíþjóð, en bæði þessi mót voru ógleymanleg fyrir Íslendinga, blauta á bak vglímið eyrun. 

Lagið Ach Varmaland du sköna er dásamlegt lag sem festist í huga eftir keppnina í Svíþjóð 1981 og verður eitt þeirra laga, sem notað verður á söngdagskrá í Hannesarholti kl.14  næstkomandi sunnudag með nýjum íslenskum texta, sem viðstaddir geta sungið og tekið undir með því að lesa þann texta og alla aðra texta af skjá jafnóðum og lögin eru spiluð og sungin. 

 

Stökkvari sem missti fótanna