Algert undanhald hvað varðar stærð Víkurgarðs.

Upphaf fréttatilkynningar frá Minjastofnun í kvöld ber vitni um viðleitni stofnunarinnar til þess að fela stórfellt undanhald í baráttunni fyrir almennilegum skrúðgarði og útivistarsvæði, sem Víkurkirkjugarður hefði getað orðið í fullri stærð.

"Fallist hefur verið á sjónarmið Minjastofnunar um verndun Víkurgarðs" segir þar, en í næstu setningu er undanhaldið hins vegar viðurkennt með því að segja að stofnunin hafi dregið til baka friðlýsingartillögu sína um stækkun friðlýsts svæðis.

Hvað stærð garðsins snertir er þetta 100 prósent undanhald´og auk þess samþykki fyrir því að hinn stóri hótelsteinkastali rísi í allri sinni yfirþyrmandi stærð í hlaðvarpa Alþingishússins í stað þess að láta þetta svæði gera nágrenni þinghússins að helgistað i formi skjólsæls og vinalegs minja-skrúðgarðs. 

Málamiðlunin í þessu máli er sögð falin í því að hinn smækkaði Víkurgarður fái að njóta þess að vera einn helsti helgistaður þjóðarinnar allt frá upphafi landnáms. 

Það er tímanna tákn að sjálf Minjastofnun skuli gefa í skyn, að slíkt hefði ekki getað orðið nema með jafn stórfelldu undanhaldi og nú blasir við.  

Ef líta á á þessa niðurstöðu sem árangur þess að "bjarga því sem bjargað verður" ber hins vegar ekki að vanmeta það að hin skelegga barátta heiðursborgara Reykjavíkur, sem seint verður fullþðkkuð, hefur áorkað því að fá viðurkenningu fyrir einstæðu gildi garðsins fyrir þjóð, sögu og menningu. 

 

 

Fallast á verndun Víkurgarðs

Líka fávísi um nasismann. Áunnin fáfræði og afneitun.

Áberandi er þegar tekin eru viðtöl við nýnasista og aðra, sem hafa flykkst til fylgis við róttækar öfgahreyfingar, hve mjög þeim vefst tunga um tönn þegar þeir eru inntir eftir þekkingu á þeim fyrirmyndum sem þeir hafa sett á stall í skoðun sinni og hegðun. 

Það varpar ljósi á ástæðu þess hvers vegna þessar hreyfingar ná miklu betri fótfestu nú en fyrr á árum. 

Síðuhafi er í síminnkandi hópi fólks, sem man eftir þeirri tíð þegar mál nasista og fasista voru gerð upp í stíðinu mikla og næstu árin á eftir því. 

Það þýðir, að hjá yfirgnæfandi og sístækkandi hluta þjóðfélagsins skortir á þekkingu á eðli og afleiðingum öfgastefanna, sem skóku heiminn á árunum 1930-1945. 

Að stórum hluta er þetta líka fyrirbæri sem síðuhafi hefur kallað "áunna fáfræði", sem hluti af þeirri afneitun, sem nauðsynleg er til þess að búa til nýja og aðra mynd af stefnunum, sem voru grunnur þeirra hrikalegu voðaverka sem unnin voru, svo sem Helförinni, sem margir nýnasistar afneita raunar með öllu að hafi átt sér stað. 

„Við vorum einfaldlega fávís“

"Víkurkirkjugarður - heilög vé", texti og lag á facebook.

 

VÍKURKIRKJUGARÐUR - HEILÖG VÉ. 

 

Blær í laufi berst um Víkurgarð. 

Blessun vefji þennan yndisarð. 

Listaskáldið góða gekk hér um

og glæddi aleflingu´á andanum. 

Frá ásatrú til kristni byggðu brú

bóndans helgu súlur, vígðar trú. 

Þjóðarsagan, kyni frá til kyns, 

kveikt á fyrsta degi landnámsins. 

 

Blómavin sem gefur frið og grið

gleðja skal um aldir mannfólkið. 

Órlög fólksins, forðum tíð og nú, 

fá hér vængi´er njótum ég og þú. 

Hérna greru sár og hjartamein. 

Hérna féllu tár við kaldan stein. 

Ótal minni´um unað hals og vífs; 

andar, bæði liðinna og lífs. 

 

Landsins vættir verji griðareit. 

Þeim voru unnin fögur trúarheit, 

er fornar súlur flutu hér á land

var friði lýst sem ekkert veiti grand. 

Sú sáttagjörð er hér, sem halda á, 

að helgistaðnum aldrei raska má. 

Um aldir alda virtur vel hér sé 

Víkurkirkjugarður, heilög vé!

Ákvörðun um friðun Víkurgarðs kynnt í dag