"Lífið er of stutt fyrir lélega hjólbarða."

Einn af fyrstu lærdómunum fyrir síðuhafa og bróður hans þau tíu ár, sem þeir kepptu á upphafsárum bílaralls á Íslandi, var að hafa hjólbarðana og ástand þeirra í forgangi yfir allt annað. 

Jafnvel þótt það kæmi fyrir að ekið væri á sóluðum börðum, urðu þeir að standast álagið og vera með besta fáanlega mynstrinu. 

Síðustu fimm árin var aðeins ekið á bestu fáanlegu sérhönnuðu Micehelin hjólbörðunum eftir að búið var að ryðja burtu ýmsum fordómum og fáfræði um keppnishjólbarða. 

Til dæmis þeim, hve litlu munaði um það, þótt ein sekúnda ynnist á hverjum kílómetra á sérleið. 

Í alþjóðarallinu voru sérleiðirnar í kringum 500 kílómetrar. Það gerði 500 sekúndur alls ó ávinning á betri dekkjum, eða meira 8 mínútur alls í rallinu. 

Þegar þessi lærdómur var fenginn, var frekar var eftir það látið vera að euka hestaflatölu en að gefa eftir varðandi hjólbarðana. 

Aðeins einu sinni í 38 röllum urðum við að skipta um dekk. Það var óhjákvæmilegt, á næstum 200 kílómetra langri sérleið á miðjum Sprengisandi. 

Margra ára kvíði fyrir að klúðra þessu eina skipti gufaði upp við að takast þetta á innan við tveimur mínútum. 

Flestir gerðu þau mistök að byrja á að euka vélaraflið og færa sig síðan eftir driflínunni niður í dekkin. 

Það var alveg öfug leið. Vélin braut gírkassann, hann braut síðan drifið, drifið braut síðan öxlana. 

Nokkur almenn slagorð varðandi dekkin:  

 

"Hjólbarðarnir eru eina beina snerting bilsins við veginn." 

"Grip og gæfa fylgir góðu dekki en skrik og skelfing lélegu." 

"Þú hemlar ekki eftir á." 

"Lífið er of stutt fyrir léleg dekk."

 

Og síðan smá samtal: 

 

"Er hægt að elska hjólbarða?"

"Nei."

"Jú." 

"Ha?"

"Jú, ef hann hefur bjargað lífi þínu." 

"Já, þú meinar."

Helmingi hjólbarða ábótavant

Örvæntingarskot, sem aldrei hefði skilað marki.

Atvikið örlagaríka í lok leiks Vals og Fjölnis má skilgreina sem skot í örvætningu á allra síðustu sekúndum leiksins. 

Ef engin snerting hefði átt sér stað,  stóð þétt hávörn samt í vegi fyrir skotmanninum, sem neyddist til þess að fórna sér í eins háu og löngu stökki og unnt var í stefnu þvert til hliðar út frá markinu, þar sem markvörðurinn hafði þegar lokað horninu sem hægt var að skjóta í. 

Snertingin, sem dæmt var á, var svo laus á örstuttu sekúndubroti, að hún skipti engu um úrslit þessarar hetjulegu tilraunar.

Atvikið var þeim mun neyðarlegra að lýsendur leiksins voru rétt að sleppa orðinu um það, hve leikurinn hefði verið vel dæmdur. Og dómararnir búnir að gefa sér góðan tíma til að skoða atvikið frá að minnsta kosti tveimur áttum. 

En svona er nú boltinn oft. Dómararnir hluti af vellinum.  

Fjölnir kærir framkvæmd leiksins

Langt síðan svona tölur hafa sést.

Sjalfan hefur framlag Íslands í Eurovision verið eins spennandi og nú ef marka má hagstæðar spátölur í upphafi. 

Spennan er ekki einasta fólgin í þeim mögumleikum sem frábær uppsetning og útfærsla að öllu leyti gefur og hefur vakið verðskuldaða athygli, heldur ekki síður hitt hve vandmeðfarið verður að spila úr því mikla sem við höfum strax í höndunum. 

Litlu munaði að framlagi Íslands 2005 yrði vikið úr keppninni, af því að sú túlkun komst á kreik að framlag Íslands beindist að því að lítillækka keppinautana og keppnishaldarana. 

Og boðskapurinn var einnig einfaldlega það flókinn, að kjósendamassinn fékk ekki tíma til að taka framsetningu hans rétt, líkt og tekist hafði hér heima. 

Ef skynssamlega verður haldið á spilunum núna eru mjög spennandi möguleikar á að vel takist til, ef tekst að halda snjallri stjórn á atburðarásinni, en líka er hætta á að lítil mistök geti orðið dýrkeypt. 

5% líkur á Eurovision 2020 á Íslandi