Samfelld stórsókn stóriðjustefnunnar. Ævintýralegar tölur í síbylju.

Þegar stóriðjustefnan nam land hér á landi fyrir hálfri öld fólst hún í því að reist var álver í Straumsvík með 33 þúsund tonna ársframleiðslu á áli og 200 megavött voru virkjuð í Þjórsá við Búrfell. 

Heitið STÓRiðja var þá notað um þessar risatölur. 

Eftir sókn stóriðjustefnunnar eru þessar fyrrum stóru tölur smámunir einir´samanburði við tölurnar, sem nú eru nefndar viku eftir viku í stórfréttum um nýjustu stóriðjustefnuna, sem verði að taka upp ef ekki eigi illa að fara í lífi jarðarbúa allra. 

Nefnt er að nú þurfi viðbótar fimm Kárahnjúkavirkjanir sem lágmark í sívaxandi virkjanaþorsta. 

Hver þessara virkjana yrði hátt í þrisvar sinnum stærri en Búrfellsvirkjun var 1970, eða um 3500 megavött samtals samanborið við 200 árið 1970. 

Lágmarksstærð fyrir álver er minnst 350 þúsund tonn á ári, en það er níu sinnum meira en álverið í Straumsvík framleiddi í upphafi, og með því að reisa fimm svona lágmarks risaálver, er samtals um að ræða viðbót við núverandi álframleiðslu sem svarar 1750 þúsund tonnum. 

Ef þetta verði ekki gert muni dynja yfir afturför hér á landi sem nemur mörgum áratugum aftur í tímann auk hruns í efnahaglífi jarðarbúa. 

Þessi síðasta staðhæfing er borin fram blákalt þótt tölurnar sýni, að enda þótt öll orka Íslands yrði virkjuð í botn, myndi sú orka samtals nema um 0,2 prósentum af örkuþörf Evrópu allrar. 

 

 

Ný heimkynni móta sögu Fram.

Segja má, að eitt atriði sé mest áberandi í sögu knattspyrnufélagsins Fram í aldargamalli sögu félagsins, og hafi mótað framgang þess. 

Það eru þau þrjú timamót í sðgu félagsins að skipta á æsta róttækan hátt um heimkynni. 

Hemmi Gunn sagði stundum í hálfkæringi hér í gamla daga, að í upphafi hefðu Framarar verið "grjótkastarar af Grettisgötunni" og átti þá við uppruna þess í þeim hluta Reykjavíkur á þeirri tíð, sem taldist vera Austurbærinn. 

Mörgum hnykkti við þegar skipt var um heimynni eftir stríð og gerður völlur og lítið félagsheimili nálægt Sjómannaskólanum. 

Á þeim tíma var þetta svipað og að fara upp í sveit með félagið, því þarna var þá jaðar byggðarinnar. 

Þetta reyndist heillaráð, því að í nágrenninu var að alast upp ný kynslóð sem skóp síðan gullaldarlið upp úr 1960.  

Aftur þótti gripið til dirfskubragðs með flutningi Fram í Safamýrina, þar sem nýtt hverfi var að rísa á svæði, þar sem verið höfðu kartöflugarðar borgarinnar. 

Og Fram eignaðist gullaldarlið að nýju á níunda áratugnum. 

Um tíma var hugað að því að fara enn í flutning og nú í nýtt og stórt Grafarvogshverfi, og var Alfreð heitinn Þorsteinsson hlynntur því, 

En þar var að vísu komið félagið Fjðlnir, og samkomulag náðist ekki um sameingu. 

Nú er Fram að vísu að hasla sér völl í nýju hverfi í Grafarholti og Úlfarsárdal og er það vel; alveg í samræmi við þá hefð dirfsku og framsýni, sem saga Fram er svo samofin. 

Fyrsta Framþrennan í níu ár og sú fjórða á öldinni