Hvað um Íslendinga ?

Við Íslendingar höfum um margt tekið upp matarneysluvenjur Bandaríkjamanna, einkum yngri aldurshóparnir, þar sem pítsur, hamborgarar og kjúklingar með sósum og frönskum hafa tekið við af ýsunni sem við hin eldri ólumst upp við.

Af og til heyrast fréttir um vaxandi þyngd okkar, einkum í yngstu aldurhópunum.

Ef við erum á svipaðri leið og Bandaríkjamenn munu 32 þúsund Íslendingar til viðbótar þjást af offitu árið 2030 eða alls 42% þjóðarinnar, um 130 þúsund manns.

Undanfarin dægur hefur verið hent gaman að "megrunarlausum degi" og spurt hvort yfirleitt þurfi að vera að hugsa um megrun.

Bandarísk könnun bendir hins vegar til þess að því miður verði að huga að þessu ef mataræði nútímafólks breytist ekki, því að afleiðingar offitunnar muni kosta á annan tug milljarða í heilbrigðiskerfinu árlega ef áfram stefnir í þessa átt.

Alþjóðlega aðferðin við að meta ofþyngd felst í því að finna út svokallað þyngdarvísitölu eða BMI (Body Mass Index)

Þá er deilt í þyngdina í kílóum með hæðinni í öðru veldi og telst offita komin til skala ef þessi tala fer yfir 30.

Samkvæmt þessum útreikningi er ég með vísitöluna 24,5 sem er að vísu fyrir neðan 27,5 sem ofþyngdarmörkin miðast við, en mér finnst samt of há og þyrfti helst að létta mig um 10-14 kíló til þess að liða betur.

Ég hef ágætan mælikvarða til að miða við, sem er tíminn sem það tekur mig að hlaupa upp stiga frá fyrstu hæð í Útvarpshúsinu upp á þá fimmtu.

Ég á að geta gert þetta á innan við 30 sekúndum og gat fyrr á árum gert það á 15 sekúndum ef miðað er við æfingu þess tíma, an hún fólst í því að hlaupa frá 1. hæð upp á 14 hæð á 55 sekúndum í blokk við Sólheima.

Og fyrir sex árum gat ég hlaupið 100 metrana á 15 sekúndum. Nokkrum dögum síðar varð ég að fara í uppskurð á hné og þetta var því síðasta 100 metra hlaupið á þessum hraða.  

Nú hefur tíminn upp á fimmtu hæð hjá mér farið upp í 35 sekúndur í Útvarpshúsinu vegna þess að það kostar orku að flytja 14 aukakíló upp þessa hæð. 

Raunar finnur maður fyrir þessum aukakílóum í fjallgöngum eða bara við það að ganga upp brekku eða stiga.

Aukaþyngdin veldur því að meiri líkur eru á að hné, mjaðmaliðir eða bak fari að gefa sig.

Um leið og það gerist myndast vítahringur. Vegna lélegra hnjáa, til dæmis, eins og hafa hráð mig siðustu árin, verður að leggja af hlaup eða mikla áreynslu á þau og þar með verður hreyfingin og orkubrennslan minni, sem aftur eykur þyngdina svo að hné, liðir og bak verða enn lélegri.

Það að fara úr góðu líkamsformi skapar líkamlega hnignun sem bitnar á andlegu þreki og vellíðan.

Þess vegna er holl hreyfing og stjórn á mataræði eitt stærsta velferðamál hverrar manneskju.   

Ég er búinn að fara í þrjá uppskurði á hnjám vegna slits og álags í gegnum árin og læknirinn bannaði mér að hlaupa þegar hann hafði lokið þriðja uppskurðinum.

En hann bannaði mér ekki að læðast hratt og það er einmitt það sem ég geri í Útvarpshúsinu, læðist eins hratt upp stigana og ég get þegar ég fer þangað til að trimma, sem er samt allt of sjaldan.  

Að fást við líkamsþyngdina þarf ekki að vera leiðinlegt, heldur áhugavert viðfangsefni eins og segir í einni auglýsingunni, ekkert vandamál, bara lausnir."

Sífellt fjölgar feitum Bandaríkjamönnum