Hve algengt er þetta? Tvö mismunandi stig?

Það er talsvert mikill munur á orðunum "líknandi dauði" og "líknardráp" og líklegt að niðurstaða skoðanakönnunar um líknandi dauða hefði orðið talsvert frábrugðin ef spurt hefði verið um líknardráp.

Enda er um mismunandi aðgerðir að ræða gagnvart sjúklingnum: Annars vegar "að leyfa honum að fara" með því að hætta ákveðinni meðferð eða hluta hennar - eða hinsvegar að flýta fyrir óhjákvæmilegum dauða og binda endi á kvalir. 

Fróðlegt væri að vita hvernig skoðanir í skoðanakönnun um líknandi dauða skiptust eftir aldri.

Fylgjendur Pírata eru yngri en fylgjendur annarra flokka og af því mætti telja líklegt að ungt fólk sé sé frekar fylgjandi líknandi dauða er gamalt. En er það þannig?

Afar fróðlegt hefði verið að spyrja um og komast að því hve margir hefðu orðið vitni að líknandi dauða.

Ástæðan er sú að mig grunar að eftir því sem tækninni fleygir fram verði líknandi dauði æ algengari.

Nýlega sagði maður frá reynslu sinni af því að hafa verið haldið sofandi í öndunarvél. Þegar byrjað var að láta hann vakna var það eitt af því fyrsta, sem hann sagði og bað um skýrt og greinilega, að haft væri samband við tvo menn, sem hann nafngreindi. 

Annar þeirra var látinn fyrir allmörgum árum en hafði verið yfirmaður hans. Hinn var núlifandi gamall vinur hans.

Sjálfur sagðist ekki muna eftir á að hafa sagt það sem eftir honum var haft.

Þetta og mörg fleiri dæmi má nefna um það að erfitt getur verið að gera sér grein fyrir skilum meðvitundar og meðvitundarleysis og þar með erfitt fyrir þá sem eru við sjúkrabeð að leggja dóm á ástand og sálarlíf sjúklings.

Og þar af leiðandi erfitt að taka stórar ákvarðir um ástand hans, líf eða dauða.

Þeim, sem sitja við sjúkrabeð sjúklings, sem er í dái, er bent á, að þrátt fyrir ástand sjúklings, geti verið gott að tala við hann og spila jafnvel fyrir hann tónlist sem hann hefur mætur á.

Slíkt geti skilað sér til hans og veitt honum ánægju og sálarstyrk.

Í tilfelli, sem ég þekki til, var viðfangsefnið margra vikna óhjákvæmileg banalega sjúklings þar sem aðstandendur stóðu frammi fyrir ávörðun,sem erfitt var að taka vegna þess hve hún var stór gagnvart nánum ástvini og einnig vegna þess að þeir fundu fyrir skorti á reynslu og þekkingu á þessu sviði.  

Niðurstaðan var að leita til læknanna um að þeir tækju upplýsta ákvörðun um þetta alveg óháð stöðu og högum barna hins deyjandi manns, þannig að þau stæðu frammi fyrir dauða sjúklingsins sem "force majeure".

  

Mikill meirihluti hlynntur líknandi dauða

Athugasemdir

[Elín Sigurðardóttir (IP-tala skráð) 14.1.2016 kl. 12:17]

Líknardráp er orðskrípi.  Læknar hafa tekið sér það vald að halda lífi í fólki sem er í rauninni dautt.  Þeir hafa valdið ómældum fjölda fólks kvölum og þjáningum í mikilmennskubrjálæði sínu.  Þeir sem eru hlynntir líknandi dauða hafa eflaust margir hverjir kynnst þessari hlið læknanna.

[Ómar Ragnarsson, 14.1.2016 kl. 12:41]

Þetta eru ljót stóryrði og gróflega vanhugsuð að mínum dómi. "Dæmið ekki, því að þér munið sjálfir dæmdir verða."

[Elín Sigurðardóttir (IP-tala skráð) 14.1.2016 kl. 12:58]

Ég mæli með því að þú lesir a.m.k. grein Jórunnar Sörensen "Við ævilok" sem birtist í Morgunblaðinu 31. janúar 2001:45 áður en þú fellir þinn settlega dóm Ómar Ragnarsson.  Síðan skulum við þakka pent fyrir að þú getir ekki mælt af reynslu.

[Jóhannes Birgir Jensson, 14.1.2016 kl. 13:37]

Ég hef aðeins eitt dæmi, kona sem við hittum í Hollandi fyrir nokkrum árum, móðir fjölskylduvinar okkar. Allt lék í lyndi þá en nokkrum árum seinna fékk hún banvænt krabbamein og kvaldist mjög. Í Hollandi er líknandi dauði löglegur, hún sjálf ákvað það að hún gæti ekki lifað lengur með kvölunum, lífslíkurnar mældust í vikum og hún hafði fengið nóg.

Þetta var klár og glæsileg kona sem tók þarna sjálf þá ákvörðun að hún gæti þetta ekki lengur, kveðjudagurinn fór fallega fram og hún fékk að sofna svefninum langa heima hjá sér. Hún var öllum auðvitað harmdauði, enn á besta aldri, en hennar val var að fara.

[Húsari. (IP-tala skráð) 14.1.2016 kl. 17:23]

Sæll Ómar.

Hitt hef ég heyrt miklu oftar að
ættingjum sé gert að taka ákvörðun hér og nú
um að drepa þann sem í sjúkrarúminu liggur.

[Hörður Þormar (IP-tala skráð) 14.1.2016 kl. 20:58]

Hvers vegna er það orðið svona mikið baráttumál hjá "Siðmennt" að dauðvona fólk sé tekið af lífi?

Það er líka til svo margt vanheilt fólk, bæði til sálar og líkama, sem að sumra mati væri fyrir bestu að það fái að deyja.

Loks er til margt "vandræðafólk" sem að sumra mati ætti ekki skilið að fá að lifa.

Þannig getur málið þróast.

Við höfum jú fordæmin frá Þriðja ríkinu og víðar.

[Elín Sigurðardóttir (IP-tala skráð) 14.1.2016 kl. 22:04]

Einmitt Hörður.  Stundum þróast læknisrannsóknirnar út í pyntingar eins og Mengele er gott dæmi um.