Samt eins gott að hlaupa ekki of hratt.

Kapp er best með forsjá er stundum sagt, og víst er það rétt. 

Það getur komið sér vel að geta sprett duglega úr spori til að skila fréttum á sem skemmstum tíma eins og sjá má á mynd af sprettharðri bandarískri blaðakonu sem fer eins og eldur í sinu um netið. 

Þó getur verið ástæða til þess að fara ekki fram úr sjálfum sér. 

Þetta mátti ég reyna á Norðurbryggju í Kaupmannahöfn á 100 ára afmæli íslenskrar heimastjórnar 2004. 

Þar voru atburðir að gerast sem kröfðust þess að vera fljótir í förum út úr húsinu þar sem var hátíðarsamkoma og ná í skottið á danska forsætisráðherranum á fundi annars staðar. 

Ég tók á rás út um það, sem sýndist vera opnar dyr en reyndist því miður vera svo hreinn guggi, að hann sást ekki.

Áreksturinn varð svo harður að ég hálfrotaðist og fékk stóran skurð á ennið, sem fossblæddi úr.

Ekki varð hjá því komist að fara á slysavarðstofu og láta sauma sjö spor í skurðinn, en mig minnir að fyrst hafi ég farið á vit danska forsætisráðherrans með bráðabirgðaumbúnað á hausnum.

Að minnsta kosti reddaðist að ná viðtali við hann. 

Þetta var ekkert gaman en samt hefði verið gaman að eiga af því mynd ef marka má frásagnir vitna af því hvað þetta var víst fyndið að sjá.  

´þ

 

 

´þ

Sprettharður fréttamaður vekur athygli