Þegar faðir síðuhafa lenti upp á kant við skurðlækninn.

Faðir síðuhafa þurfti á á æviferli sínum að gangast undir ýmsa uppskurði,og þegar hann beið þess á sjúkrastofu að farið væri með hann til síðasta uppskurðarins, sem var á hné, kom læknirinn til hans, heilsaði honum með virktum, tók um annað hné hans og sagði kotroskinn:

"Jæja, Ragnar, nú tökum við þetta hné í gegn svo að þú verðir á ný sprækur eins og ungur maður á ný." 

"Ekki er ég nú viss um að það breyti miklu," svaraði sá gamli, "þú getur varla breytt miklu um ástand þessa hnés, þótt fær sért." 

Lækninum hnykkti við þegar hann heyrði þetta óvenjulega tilsvar, og sagði: "Hvað ertu eiginlega að gefa í skýn?"

Svarið kom um hæl: 

"Jú, ég er það góður í þessu hné, að ég sé ekki neina þörf á að það sé skorið upp." 

"Nógu góður, - hvað meinarðu?" spurði læknirinn hranalega.  

"Jú, ég er alveg nógu góður í þessu hné, en það er hitt hnéð, sem þarf að skera upp." 

Smá þögn, og síðan bætti sá gamli við:

"Það er eins gott að það var ekki búið að svæfa mig." 

Við þetta glumdi við skellihlátur viðstaddra, en læknirinn brást illa við þessu beitta háði, og fannst föður mínum hryssingsleg viðbrögð hans honum ekki til sóma. 

Skáru upp rangan fót