Lögbrot?

Mér skilst að reglur um Fálkaorðuna séu á þann veg að hver orða fyrir sig sé um eilífð eign íslenska ríkisins.

Þeir sem er sæmdir orðunni undirgangast þá skyldu að skila henni aftur við dauða sinn. Getur líklega orðið snúið fyrir hina látnu og erfitt fyrir íslenska ríkið að ganga að þeim og krefja þá um orðuna. 

Gaman væri að fá skýringu á því hvernig Fálkaorða getur gengið kaupum og sölum fyrir dágóðan skilding eins og greint er frá í frétt á mbl.is.

Hlýtur það ekki að vera lögbrot?  

Fálkaorða seld fyrir nær hálfa milljón

Athugasemdir

[Offari, 5.10.2009 kl. 11:50]

Hér er bara komin ný útflutnigsgrein.

[zappa (IP-tala skráð) 5.10.2009 kl. 13:00]

önnur sameign þjóðarinnar þarna á ferðinni ?

[Jón Þórðarson (IP-tala skráð) 5.10.2009 kl. 13:08]

Sæll Ómar; þetta er algerlega rétt hjá þér.  Ég tók einu sinni blaðaviðtal við danska konu í Kaupmannahöfn sem fengið hafði fálkaorðu fyrir að kenna Íslendingum dönsku.  Hún var orðin fullorðin og var ofarlega í huga að orðunni yrði skilað til Íslands þegar hún hyrfi héðan, sem hún gerði fáum árum seinna.

[Hildur Helga Sigurðardóttir, 5.10.2009 kl. 14:46]

Það mun alveg rétt að til þess er ætlast að fálkaorðum sé eftir að handhafar eru allir.

Í núverandi árferði er þó ekki að undra að erfingjar orðuþega velti fyrir sér spurningunni skila eða selja ?

[Anna Dóra Gunnarsdóttir, 5.10.2009 kl. 17:02]

Menn hafa brotið meira af sér en að selja hégómlegt pjátur og komist upp með það. 

[Þorsteinn Briem, 5.10.2009 kl. 18:19]

Um íslensku fálkaorðuna gilda svokölluð forsetabréf og þar eru engin viðurlög.

14. gr. Við andlát þess er orðunni hefur verið sæmdur skulu aðstandendur eða skiptastjóri skila henni aftur til orðuritara. Í útlöndum má fá sendiráðum og ræðismönnum orðurnar til frekari fyrirgreiðslu."

Forsetabréf um hina íslensku fálkaorðu nr. 145/2005

"Forsetabréf teljast til stjórnsýslufyrirmæla. Stjórnsýslufyrirmæli geta verið með ýmsu móti en þekktust þeirra eru líklega reglugerðir settar af ráðherrum. Stjórnsýslufyrirmæli teljast hafa lægri réttarstöðu en lög samkvæmt fræðikerfi lögfræðinnar."

Vísindavefurinn: Hvað er forsetabréf?

2. gr. Forsætisráðuneyti fer með mál, er varða: [...]

11.  Hina íslensku fálkaorðu og önnur heiðursmerki."

Reglugerð um Stjórnarráð Íslands nr. 177/2007

"FORSETI ÍSLANDS gjörir kunnugt: Ég hefi ákveðið, samkvæmt tillögu forsætisráðherra, að staðfesta svohljóðandi forsetabréf um hina íslensku fálkaorðu: [...]"

FORSETABRÉF um hina íslensku fálkaorðu - Stjórnartíðindi

[Ómar Ragnarsson, 5.10.2009 kl. 19:32]

Lögbrot eru lögbrot, hvort sem bein fyrirmæli eru í viðkomandi lögum um viðurlög við brotum á lögunum eða ekki.

Menn geta deilt um hvort ákvæði laga eigi rétt á sér eða ekki en Fálkaorðan er annars eðlis en til dæmis verðlaunabikarar eða styttur að því leyti að á þær er letrað hverjum þær eru veittar og fyrir hvað.

Engin slík áletrun er á Fálkaorðu, heldur fylgir með henn staðfestingarskjal.

Skilaskylda orðunnar byggist á þessu. Ef orðurnar væru sjálfar eyrnamerktar þeim sem þær fá væri þetta öðruvísi.

[Vigdís Ágústsdóttir (IP-tala skráð) 5.10.2009 kl. 19:58]

     Orður og titlar úrelt þing, - eins og dæmin sanna-  -  notast oft sem uppfylling  -   í eyður verðleikanna.  Vísan hans Steingríms á vel við í dag -  það ætti að vera löngu búið að leggja orður niður,------ nóg komið af flónskum orðuveitingum..........

[Þorsteinn Briem, 5.10.2009 kl. 20:06]

Lögfræðiorðabók með skýringum, 2008, ritstjóri Páll Sigurðsson lagaprófessor:

"Lögbrot - réttarbrot - Hver sú háttsemi sem er andstæð réttarreglum, hvort sem þær eru skráðar eða óskráðar. Einungis þau réttarbrot sem refsing liggur við að lögum teljast til afbrota."

"Afbrot - Hver sú háttsemi, athöfn eða athafnaleysi, sem refsing liggur við samkvæmt þeim refsiheimildum sem gildandi eru taldar á hverjum tíma. Fornt í málinu, samanber Járnsíðu."

[Ómar Ragnarsson, 5.10.2009 kl. 22:16]

Ég spurði ekki hvort um afbrot væri að ræða, heldur lögbrot.

[Þorsteinn Briem, 6.10.2009 kl. 00:08]

Forsetabréf hafa miklu minni þýðingu í heiminum en til að mynda ástarbréf og uppsagnarbréf.

Strákur nokkur átti kærustu í Reykjavík en var sendur í sveit um vorið og honum leist svo vel á heimasætuna á bænum að hann sendi kærustunni í Reykjavík eftirfarandi bréf með mjólkurbílnum:

"Þetta er uppsagnarbréf."