Merkilegt; oftast þeir, sem verst standa, sem verða skotmörk kjaraskerðingar.

Varla er búið að sleppa orðinu þegar ráðamenn taka fyrst til við álögur og kjaraskerðingar og þeir fyrstu, sem þeir sjá sem skotmörk aðgerðanna eru aldraðir, öryrkjar, þeir lægst launuðu og yfirleitt þeir, sem höllustum fæti standa. 

Þetta hefur komið átakanlega í ljós undanfarna daga í kjölfar harkalegra aðgerða borgaryfirvalda sem strax á að láta bitna á þessum þjóðfélagshópum, svo sem sjúku aldurhnignu fólki.  

Högg á fjölskyldufólk

Tvær hliðar á ófærðarmálum.

Það eru tvær hliðar á ófærðarmálum þessara daga. Annars vegar skortur á tækjum á mannafla til moksturs og sein og máttlítil viðbrögð við þörfinni á mokstur, en hins vegar viðbrögð þeirra hundruða ökumanna, sem aka inn á lokaðar leiðir og festa vanbúna bíla sína, en valda með því að leiðirnar verða ófærar enn fyrr og enn verr en ella. 

Erfitt er að una við það að þessi tvö fyrirbæri valdi jafn miklu óþarfa tjóni upp á alls tuga milljóna króna og raunin er aftur og aftur, ár eftir ár. 

Það er til mikils að vinna að koma betra skikki á þessi mál. 

Fólk pirrað við vegartálma

Enn eitt dæmið um tækjaskort og sein viðbrögð.

Fjárhæðirnar, sem tapast vegna ófærra leiða á borð við Reykjanesbraut skipta sjálfsagt hundruðum milljóna króna ef allt er talið, því að afleiðingarna hafa ekki aðeins áhrif víða hér heima, heldur eru einnig keðjuverkanir sem berast til annarra landa. 

Það er orðið löngu tímabært að rannsaka þessi mál til hlítar hjá öllum, sem þarna koma að máli. 

„Bara grín“ að loka Reykjanesbrautinni

Eru tiltæk snjóruðningstæki hliðstæð slökkviliðinu?

Engum hefur enn dottið sá möguleiki í hug að einkavæða slökkvilið höfuðborgarinnar enda um að ræða lágmarksbúnað tækjakosts og þjálfaðs mannafla, sem er viðbúinn útkalli með sem allra skemmstum fyrirvara. 

Í ljósi þess sem gerst hefur síðan á laugadagsmorgun sýnist full ástæða til að huga að því að taka snjóruðningskerfið til gagngerrar endurskoðunar til að tryggja hámarks afköst þjálfaðs mannafla með stysta mögulega viðbragðstíma.

Ófremdarástanið, sem ríkt hefur síðan á laugardagsmorgun er algerlega óviðunandi. 

Það er til dæmis óviðunandi að bæði slökkvilið og sjúkralið séu lömuð vegna þess að skortur á mannafla og tækjum til snjómoksturs komi í veg fyrir að fært sé fyrir þessi lífsnauðsynlegu öryggistæki. 

Svarið við spurningunni í fyrsögn þessa pistill sýnist vera einfalt: Já.  

Vill að Reykjavíkurborg kaupi snjóruðningstæki

Af hverju er ekki hægt að hafa almennilegan viðbúnað eftir nær snjólaust ár?

Þessa dagana er sungið fjálglega um þráðan jólasnjó í síbylju jólalaganna, sem dynja alls staða, enda nær liðið heilt ár, þar sem varla hefur komið korn úr lofti, og hefur snjólausasta tímabilið verið í haust. 

Og þá loksins kemur snjórinn, sem spáð er að verði yfir hátíðirnar. 

Og þá fer allt á hliðina í umferðarteppum og öngþveiti,og viðbrögð borgarinnar eru augljóslega langt frá því að vera boðleg, svo grútmáttlaus sem þau eru. 

Varla er hægt að kenna fjárskorti þegar varla hefur verið eytt krónu vegna snjómoksturs í næstumm heilt ár. 

Flogið hefur fyrir að tækjaskorti megi kenna um þetta, og er það hlálegt á landi, sem heitir Ísland. 

Og ekki er hægt að kenna því um, að snjórinn hafi komið óvænt; því hafði verið spáð með kappnógum fyrirvara. 

Ófremdarástand á götum miðbæjarins

Ísland; eitt mesta veðurátakasvæði heims.

Eftir afar rólegt og langt haust með stillum og hlýindum allt fram í miðjan desember höfum við Íslendingar verið minntir rækilega á þá staðreynd, að landið liggur utan í víglínu mestu veðurátaka jarðar þegar komið er fram í skammdegið. 

Rétt suðvestan við Ísland er mesta lágþrýstisvæði heims í janúar, en skammt norðan landsins er næst hæsta háþrýstisvæði veraldar að meðaltali. 

Víglínan milli hinna gríðarlegu afla af hlýju og röku lofti lágþrýstisvæðisins annars vegar, og hins kalda lheimskautslofts hins vegar skapar einhver mestu veðurfarslegu átök heims, sem verða enn illskeyttari en ella vegna þess hve gífurlegur munur er á veðrinu í kringum frostmarkið. 

Við erum búin að sjá undanfarnar vikur og mánuði á veðurkortum í sjónvarpi teikningar af þessum "herjum" sem hafa tekist á í kringum landið, þar sem heiti loftmassinn yfir Evrópu hefur þrýst sér norður á við, en heimskautaloft háþrýstisvæðisins hefur tekið á móti úr norðri. 

Vikum saman höfum við sloppið að mestu við átökin, en í gærmorgun brast framsókn kalda loftsis á með fyrstu en ekki síðustu stórhríð og stórviðri vetrarins. 

Raka loftið hefur orði óvenju kalt og enginn veit hvað kuldakastið verður langt. 

Fíngerður snjórinn smýgur inn um minnstu rifur og kófið veldur því að ekki sést út úr augum. 

Þessi darraðardans minnir okkur líka á það, hve litlu má oft muna og stutt er á milli átakasvæðanna og það, að það er augljóslega hið mesta óráð að jarðarbúar séu að fikta við að breyta samsetningu lofhjúps jarðar. 

 

Þegar hús fuku í heilu lagi

Erfitt að stöðva notkun á hinum illskeyttu jarðsprengjum.

Af mörgum illskeyttum vopnum, sem menn hafa notað hið ítrasta hugvit til að smíða, eru jarðsprengjurnar, sem komið er fyrir í hinu ítrasta launsátri til þess að sprengja fólk, oftast blásaklaust, í tætlur þar sem þessi óféti liggja í leyni. 

Af þessum sökum hefur um áraraðir verið reynt að ná fram allsherjar banni við smíði og notkun þessara mannskæðu vígtóla, en ævinlega hafa verið ríki, sem ekki hafa viljað taka þátt í slíku eins og nýjustu dæmum hjá Rússum í Úkraínu sýna. 

Arum saman stóðu Bandaríkjum gegn því að samþykkja þetta bann, og ef rétt er munað, hefur ekki heyrst af breytingu hjá þeim í því efni. 

Ekki hefur heldur heyrst af því að þeir hafi beitt jarðsprengjum, sem er auðvitað aðalatriðið, en samt hefur andstaða þeirra við banni verið þyrnir í augum hjá mörgum. 

 

Jarðsprengjusvæði í Úkraínu á stærð við Kambódíu

Kóreustríðið var þrisvar sinnum lengra en ella vegna samningaþófs.

Við það að lesa stórmerka bók Max Hastings um Kóreustríðið kemur vel fram í henni, að eftir að Norður-Kóreumenn höfðu verið hársbreidd því að leggja allan skagann undir sig sumarið 1950, en óvænt tókust viðbrögð herafla undir merki Saneinuðu þjóðanna gegn árásinni svo vel að litlu munaði að her þeirra legði alla Norður-Kóreu undir sig. 

En þá gripu Kínverjar inn í og víglínan færðist um veturinn allt suður fyrir landamærin allt til Seoul, en á árinu 1951 varð niðurstaðan pattstaða í stöðu, sem var mjög nærri upphaflegri landamæralínu milli Suður- og Norður-Kóreu. 

Næstu tvö ár fóru síðan í hörmulegt framhald þessa stríðs sem að lokum endaði með vopnahléi, sem enn stendur án þess að tekist hafi að gera friðarsamninga. 

Því miður virðist svipað geta gerst í Úkraínu.  Og ekki bara það, mun erfiðara verður að stöðva stríðið í Úkraínu með sína flóknu skiptingu milli yfirráðasvæða.   

Í Kóreustríðinu tókst að afstýra því að kjarnorkuvopn yrðu notuð, og svipuð ógn vofir yfir nú. 

Pútín „getur ekki unnið á vígvellinum“

"Qui bono?" vegur þungt.

Rómverjar skoðuðu oft hagsmunaatriði í sakamálarannsóknum og hjá Bandaríkjamönnum varð setningin "follow the money" afsprengi þess. 

Í öllum samsæriskenningum varðandi morðið á Kennedy glyttir í slík atriði varðandi morðið, og þar með, að einn maður öðrum fremur, varaforsetinn Lyndon B. Johnson, lyftist úr algerlegu áhrifaleysi til æðstu metorða og afreka við morðið. 

Hann vann meiri afrek í mannréttindaálum blökkumanna en nokkur annar forseti fyrr eða síðar, og nýtti sér óspart píslavættisdauða forvera sinn, meðal annars í frægri ræðu sinni þegar lögin voru samþykkt á þingi. 

Hagsmunir Johnsons vega þó einir ekki það þungt að það eitt nægi til að leysa ráðgátuna um morðið á Kennedy.  

Ein af seinni tilgátum um málið færir rök að því, að slysaskot úr byssu öryggisvarðar í bíl fyrir aftan bíl forsetans hafi hitt hann í hnakkann og verið banaskotið.  

Leynileg skjöl vegna morðsins á Kennedy birt

"Í húsi óminnishegrans.."

Kom um hríð í dag í eitt af þeim húsum, þar sem er dagvist fyrir heilabilaða og unnið mikilsvert starf í þágu þeirra. Margt bar á góma, meðal annars þessar línur:

Við erum í húsi 

óminnishegrans, 

sem eirir hér engu, 

en er nokkuð fegra

en spjall, orðuð spurn

allt til spakmæla snjallra, 

sem lifnuðu og dóu?

Þetta´er leið okkar allra. 

 

Við erum í húsi 

elliglapa

en ætlum að þrauka

og tilveru skapa, 

njótandi undurs, 

umhyggju´og blíðu

og sagnasjóðs lífshlaupa´

í sælu og stríðu.