Ekki of sigurvissir.

Íslenska landsliðinu í handbolta hefur oft gengið einna best þegar vonirnar hafa verið minnstar. 

Þannig var það 1961 við kepptum á heimsmeistaramóti og áttum þó ekkert boðlegt íþróttahús, heldur lékum í bragga sem var allt of lítill, - unnum þó fyrrum silfurlið Svía og vorum skammt frá því að fara í undanúrslit en lentum í 6. sæti.

Vonirnar voru miklar fyrir einum og hálfum áratug þegar við héldum heimsmeistarakeppnina sjálfir og vonbrigðin þeim mun meiri.

Á áttunda áratugnum sendum við sterkt lið til keppni í Austur-Þýskalandi, en liðsmenn fengu einhverja umgangspest og guldi afhroð. 

Vissulega er nauðsynlegt að stefna að sigri og hafa sjálfstraustið í lagi, en í ljósi reynslunnar held ég að rétt sé að varast of mikla siguvissu.

Enginn leikur mun vinnast fyrirhafnarlaust.  

Allir klárir í slaginn

Ógleymanleg lyftufesta.

Sagan af konunni sem var föst í lyftu í átta daga minnir mig á að fyrstu búskaparár okkar Helgu bjuggum við á tólftu hæð að Austurbrún 2.

Húsið reisti samvinnubyggingarfélag sem ég var félagi í og hafði ég unnið við byggingu þess frá 17 ára aldri og gjörþekkti það, ekki bara að utan og innan, heldur líka hvað var inni í veggjum þess, því að ég var járnamaður. 

Eitt sinn heimsótti okkur kona frá Ísafirði sem hafði staðið fyrir því að ég kæmi vestur á Ísafjörð að skemmta þar og þekkti Helgu mjög vel frá fornu fari þegar hún hafði verið á Patreksfirði. 

Konan sagðist vera sjúklega hrædd við lyftur og vildi frekar ganga.

Hún sagði, að ef lyftan stöðvaðist og kæmist ekki aftur að stað myndi hún gjörsamlega ganga af göflunum.  

Þegar hún kvaddi okkur bauðst ég til að verða henni samferða niður í lyftunni til þess að sýna henni að þetta væru öruggustu farartæki í heimi, enda hefði ég kynnt mér rækilega öll gögn um fáanlegar tegundir af lyftum áður en þessi tegund var valin. 

Konan vildi frekar fara í stóru lyftunni en þeirri litlu, af því að í þeirri litlu myndi hún bugast af innilokunarkennd.

Mér tókst samt að lokka hana til að fara með litlu lyftunni með hástemmdum lýsingum á því að ekkert gæti farið úrskeiðis. 

Á leiðinni niður vildi ég sýna henni fram á að það hefði verið rétt sem ég hefði sagt henni að útilokað væri að klemmast á milli á leiðinni niður, því að sérstakur þröskuldur kæmi í veg fyrir slíkt.

Hún átti erfitt með að trúa því svo að til að sanna þetta og árétta fullyrðingu mína steig ég á þröskuldinn og þetta gekk eftir, - lyftan stöðvaðist.

Síðan ýtti ég á hnapp til að fara aftur af stað en þá gerðust ósköpin: Lyftan haggaðist ekki.

Í hönd fór einhver skelfilegasta stund ævi minnar því að blessuð konan trompaðist alveg.

Og það sem verra var, á þessum tíma voru engir farsímar og langan tíma tók með hrópum og köllum og barsmíðum að láta vita af því hvernig komið væri.

Þessi hróp og köll og læti espuðu konuna að sjálfsögðu svo hún veinaði og grét og það þurfti ekki meiri hávaða en það. 

Að lokum kom svo húsvörður til hjálpar og af því að lyftan stóð föst á milli hæða, varð draga konuna með miklum erfiðismunum upp og út um rifu sem myndaðist þegar næstu dyr fyrir ofan lyftuna voru opnaðar.

Þetta var mikil þrautastund og konan hefur áreiðanlega verið margar vikur að jafna sig eftir þessa algerlega misheppnuðu tilraun mína til þess að lækna hana af lyftuhræðslunni.  

Var föst í lyftu í átta daga

Hvenær skelfur Bakki?

Lesa má úr gögnum jarðfræðinga og jarðskjálftafræðinga að um Húsavík liggi brotalína sem veldur því að þar megi búast við eins hörðum jarðskjálfta og orðið geti hér á landi. 

Hins vegar veit enginn hvenær þetta mun gerast og í umræðunni um álver á Bakka er aldrei minnst á þetta. Gæti þessi skjálfti þó orðið hvenær sem er. 

Líklega skiptir þessi risaskjálfti ekki máli í hugum okkar Íslendinga því að möguleikarnir á því hvenær hann verður eru aðeins tveir.

1. Hafi hann ekki orðið áður en álverið rís er öllum sama. Ef hann veldur skemmdum á því verður það verkefni þeirra sem þá verða uppi að fást við það. Den tild, den sorg. 

2. Verði hann rétt áður en álverið rís verður sagt: Nú er svo langt þangað til að næsti risaskjálfti kemur að það skiptir ekki máli.

Þannig hugsum við Íslendingar oft. Réttara er að setja öll eggin í eina körfu sem staðsett er á hættulegasta stað í staðinn fyrir að dreifa áhættunni og hafa minna brothætt fóður á fleiri stöðum. 

Jarðskjálftahrina við Grímsey

Veturinn er vanmetin auðlind.

Janúarferðalag jeppaklúbbs NFS fór fram um þessa helgi og var gott dæmi um þá möguleika sem gefast að vetrarlagi til þess að njóta landsins okkar. Hátt á fjórða tug manna á 15 aldrifsbílum fóru í þessa ferð. 

. 

Að þessu sinni var dvalið í Hrauneyjum og farin á laugardeginum um jeppaslóð yfir Búðarháls að fossinum Dynk í Þjórsá. 

Lára mín og Haukur Olavsson ásamt Iðunni Huldu dóttur þeirra fóru í ferðina að vanda á hinum 21. árs gamla Toyota Hi-lux pallbíl, sem ég hef notað til að draga bátinn Örkina austur á Kárahnjúkasvæðinu og telst vera minnsti Toyota jöklajeppi landsins. 

Að þessu sinni var minnsti jöklajeppi landsins, Suzuki Fox ´86, ekki tiltækur fyrir mig vegna bilunar og "vakti ég því upp" 19 ára gamlan Geo Tracker blæjujeppa, sem var bandarísk útgáfa af Suzuki Vitara og hafði verið geymdur úti í fjögur ár suður í Kapelluhrauni.

Á efstu myndinni sést "Örkin" draga einn þátttakandann upp skafl sem reyndist flestum erfiður.

Aldrifsbílarnir spönnuðu allan regnbogann, allt frá Dodge Ram pallbíl á 49 tommu dekkjum niður í Toyota Rav 4x4 og hjálpsemi og ferðagleði voru í fyrirrúmi. 

Ferðir af þessu tagi eru alveg óborganlegar, bæði skemmtilegar og gefandi allan tímann.

Akstursleiðin bauð upp á fjölbreytni, meðal annars akstur yfir á með ísskörum og tveimur vöðum. 

Ferðin sýndi að óþarfi er að láta reynsluleysi eða litla getu fararskjótanna draga úr sér kjark til að fara svona ferðir, svo framarlega sem með í ferð séu einnig reyndir  jeppamenn á sæmilega öflugum bílum.  

Veðrið var betra en spáð hafði verið, bæði mildara og ekki eins mikil úrkoma og spáin hafði sýnt. 

Ekki var útsýni til fjallahringsins ofan af Búðarhálsi með Heklu, Kerlingarfjöll og alla jöklana við sjóndeildarhringnum en það skipti engu höfuðmáli, aðalatriðið var ferðagleðinu og félagsskapurinn.  

Ýmislegt varð að varast og sýna bæði aðgæslu og útsjónarsemi, því að flughált var víða og víða erfitt að fóta sig.

Slóðinn að Dynk nær ekki alla leið að fossinum, flughált í hallanum þar sem gönguslóðin liggur að honum, og þar að var auki orðið framorðið eftir tafsama ferð og varð því að láta nægja að skoða fossinn í klakaböndum vetrarins úr allmikilli fjarlægð eins og sést á myndinni af ferðafólkinu þar sem fossinn er í baksýn, langt í burtu. 

Gljúfurleitarfoss hafði verið á dagskránni en hann verður að bíða betri tíma.

Raunar er bagalegt hve aðgengi er lélegt að þessum tveimur af tíu mestu stórfossum landsins.  

Um kvöldið var "veisla hjá innfæddra eldi" eins og segir í söngnum góða, fyrst lambakjöt og síðan tekið forskot á sæluna með þorramat.

Í fjöldasöng kom sér vel að hafa NFS-hljómsveitarmennina Sigga storm, formann klúbbsins, og Róbert Marshall í för eins og sjá má á meðfylgjandi mynd.

Rautt ennisband er einkennishöfuðfat í svona ferðum en í mynd af þeim Sævari Jóhannessyni, Sigmundi Erni Rúnarssyni og Hauki Holm sést að sá síðastnefndi býr yfir sundurgerðarhæfni af bestu gerð.

 

Um miðnætti var síðan brenna en förinni lauk síðan í dag, sunndag.

 

  

Veturinn er vanmetin auðlnd hjá okkur Íslendingum.

Okkur er tamt að líta á hann sem eitthvað erfitt og drungalegt, sem við þurfum að þola á meðan við bíðum eftir því að það fari að birta og hlýna.

 

 En þetta þarf ekki að vera svona. 

Veturinn er ekki aðeins auðlind vegna þess að hann bjóði upp á möguleika til stóraukins ferðamannastraums í skammdeginu, svonefndrar upplifunarferðamennsku.

 

 

Hann er ekki síður mikils virði fyrir okkur sjálf til að njóta náttúruundra landsins og öðlast gefandi upplifun í góðum félagssskap.  

 

 

 

 

 

Margir fara flatt á því...

Margir fara flatt á því

á fást við holdsins leikjaglingur. 

Kannski þýðir K-S-Í

Kven-Samur-Íslendingur.  

Kvensamur Íslendingur rændur í Taílandi

Er ESB-aðild ekki of flókin líka?

Þegar VG bar fram tillögu um þjóðaratkvæðagreiðslu vegna Kárahnjúkavirkjunar var ein af mótbárunum gegn því sú, að málið væri of flókið, það þyrfti svo miklu meiri upplýsingar um það en lægju fyrir, bæði hvað snerti aðra möguleika á nýtingu svæðisins, aðrsemisútreikninga og hvað eina sem snerti svo viðamikið mál.

Auk þess væri þetta ekki rétti tíminn fyrir þjóðaratkvæðagreiðslu því að hún myndi skyggja á önnur mál í komandi kosningum.

Samkvæmt því var mikilvægara að láta kosningar snúa um hinn smærri mál í einstökum kjördæmum.  

Ef gerður verður aðildarsamningur við ESB verður hann og áhrif hans afar flókið mál með mismunandi og umdeilanlegum áhrifum á marga málaflokka.  Hann er líka milliríkjamál eins og Iceasave. Er þá ekki rangt að bera hann undir þjóðaratkvæði?

Í Bandaríkjunum eru ekki aðeins kosnir þingmenn í kosningum heldur mikill fjöldi embættismanna. Er það ekki of flókið mál fyrir kjósendurnar sem eru af mjög mismunandi sauðahúsi? 

Icesav-deilan verður sett í þjóðaratkvæðagreiðslu lögum samkvæmt hvort sem mönnum finnst hún vera of flókin eða ekki.

Nema um það náist þverpólitísk samstaða að leysa málið í tæka tíð á þann hátt að þjóðaratkvæðagreiðslan verði óþörf, til dæmis með því að fá fram niðurstöðu í samningum við Breta og Hollendinga sem sátt er um að sé álíka viðunandi fyrir okkur og lögin frá því í ágúst voru.

Nú nægir ekki að afturkalla lögin eins og gert var 2004 til þess að komast hjá þjóðaratkvæðagreiðslu um fjölmiðlalögin.

Reynslan síðustu 65 ár sýnir að ef þverpólitísk samstaða er um eitthvað eitt málefni, þá er hún um það að aldrei fari fram þjóðaratkvæðagreiðslur um mikilsverðustu mál. Annar hefði einhver slík atkvæðagreiðsla farið fram í öll þessi 65 ár.   

 

 

Of flókið fyrir atkvæðagreiðslu

Óvitaskapur að hleypa lífi í dauð sjávarpláss?

Framkvæmdastjóri LÍÚ sýnir ákveðna firrningu þegar hann telur það vera óvitaskap að leyfa hóflegar strandveiðar og hleypa með því lífi í sjávarpláss, sem hin dauða hönd kvótakerfsins hefur lagt á. 

Hann metur það einskis að nú geti ferðamenn komið á þessa staði og fengið betur en áður nasasjón af því heillandi mannlífi sem að jafnaði þrífst í kringum fiskveiðar og bæði þéttbýlisfólk og útlendingar þrá að upplifa í þeirri upplifunarferðamennsku sem nýtur sívaxandi vinsælda.

Á fundi um tillögur Íslandsrhreyfingarinnar um strandveiðar fyrir kosningar 2007 var Friðrik annar frummælenda og hafði allt á hornum sér varðandi þessar hugmyndir, taldi að veiðarnar myndu fara algerlega úr böndunum og veiðin verða alltof mikil, allt að 20-30 þúsund tonn á ári.

Vitnaði hann þá í smábátaveiðarnar á tíunda áratug síðustu aldar sem hefðu farið úr böndunum.

Við héldum því fram að með því að fara af stað í smáum stíl með vel ígrunduðum takmörkunum væri þetta framfaraspor, bæði menningarlega og efnahagslega ef horft er út fyrir hinn þrönga hring stórúgerðarmanna.  

Strandveiðarnar sýna að þetta er framkvæmanlegt þótt vissulega þurfi að vera vel á tánum til þess að tryggja að þær fari ekki úr böndunum.  

Óvitaskapur í sjávarútvegsráðuneytinu

Svipað hjá Íslendingi fyrir löngu.

Lúðvík Karlsson, íslenskur svifflugmaður, var einhver mesti ævintýramaður sem Ísland hefur alið og ekki skemmdi fyrir magnaðasta frásagnargáfa sem ég hef orðið vitni að . 

Ein af mörgum sögunum af ævintýrum Lúlla upp úr miðri síðustu öld var þegar hann var að keppa á alþjóðlegu svifflugmóti, en misreiknaði sig eitthvað og varð að lenda á öryggissvæði kjarnorkuvers.

Skytturnar sem ollu uppnámi í Texas eru því ekki þeir fyrstu sem hafa lent í svona ef marka má söguna af Lúlla.

Lúðvík var svo góður enskumaður að hann talaði það tungumál betur en íslensku. Þetta kom sér vel fyrir hann oftar en einu sinni þegar hann lenti í klandri og þurfi á enskunni að halda til að bjarga sér á jafn ævintýralegan hátt og uppákomurnar sjálfar voru.

Í bæði þau skipti sem ég þekki til að slíkt hafði gerst sýndi hann snilldartilþrif við að kjafta sig út úr vandræðunum.

 

Uppnám í kjarnorkuveri út af gæsaskyttum

Að landið sé skjálfandi...

Er að leggja upp frá borginni á leið austur á Landmannaafrétt og ætla að raula þetta á leiðinni með orð Steingríms J. Sigfússonar til hliðsjónar um beiska bikarinn versus að deyja úr þorsta. 

(Lag: Að lífið sé skjálfandi) 

 

Að landið sé skjálfandi lítið gras  /

má lesa í kvæði´er varð til við glas  /

en allir vita hver örlög fær  / 

sú örþjóð er hvergi í vætu nær.  

 

:,: Mikið lifandi skelfingar ósköp er gaman 

     að vera svolítið skuldsettur  :,: 

 

Nú birtist sú skoðun og býsna fín  / 

að beiskur sé sopinn og ekkert grín.  /

Við eigum að lifa hér ósköp trist  / 

og öðlast hjá AGS sæluvist   / 

 

:, : Mikið lifandi skelfingar ósköp er gaman 

     að vera svolítið skuldsettur  :,: 

 

Og sumir þeir telja það tryggara  / 

að taka út forskot á sæluna  /

því fyrir því gefst engin garantí   /

að gefist hér annað hrunsfyllerí.  /

 

:,: Mkið lifandi skelfingar ósköp er gaman

    að vera svolítið skuldsettur :,:  

Betra en að deyja úr þorsta

Jón eða séra Jón, forseti eða ekki forseti.

Við Íslendingar brosum að því að hún Dorrit okkar skyldi setja allt á annan endann með því einu að fara út að skoða í búðir eins og við erum vön að gera í útlandinu. Hefðum haldið miðað við myndir af indverska forsætisráðherranum væri meiri hætta á að hún týndist. 

En þetta er bara ekki svona einfalt þegar þjóðhöfðingi eða maki hans eiga í hlut.

Um allan heim gilda alveg sérstakar öryggisreglur um þetta fólk, svo strangar, að í þau skipti sem ég fór sem fréttamaður með núverandi forseta í ferðir í Bandaríkjunum, fannst forsetahjónunum þær afar íþyngjandi og alltof strangar. 

En þetta er skiljanlegt þegar að er gætt. Þjóðhöfðingjar eða æðstu embættismenn hverrar þjóðar eru álitnir sem tákn og nánast ígildi þjóðarinnar sem þeir eru fulltrúar fyrir.

Margoft kom í ljós að fyrir þjóðhöfðingja opnast dyr sem öllum öðrum eru lokaðar og má Ólafur Ragnar eiga það að hann hefur oft gagnast vel þjóð sinni í smáu og stóru þegar hann nýtir sér þetta. 

Samt var það kostulegt að sjá hvernig nákvæmlega sömu ströngu reglurnar giltu um þjóðhöfðinga örþjóðar og þjóða sem eru hundrað sinnum eða jafnvel þúsund sinnum mannfleiri.

Þegar Bjarna Tryggvasyni var skotið á loft fór það mjög í taugarnar á fulltrúum Japana og Þjóðverja sem lögðu fé til geimskotsins að þeir féllu alveg í skuggann fyrir forseta Íslands vegna sérstöðu hans sem þjóðhöfðingja þótt Íslendingar legðu ekkert til skotsins.

Ég var gerður að einkaljósmyndara og kvikmyndatökumanni forsetans og fékk því að fara um allt með honum þótt enginn mætti það og taka heilmikið einkaviðtal við forstjóra NASA. 

Toppurinn var þó það þegar í ljós kom að ástvinir Bjarna Tryggvasonar voru í viðtalsbanni við fjölmiðla.

Ólafur Ragnar fékk sem þjóðhöfðingi að ræða við konu hans og börn og ég að taka mynd og hljóð sem hirðljósmyndari og kvikmyndatökumaður. Greip Ólafur þá hljóðnemann eins og æfður sjónvarpsfréttamaður og tók eina sjónvarpsviðtalið sem tekið var við nokkurn aðstandenda geimfaranna !  

Já, stundum verið gott að eiga séra Jón sem getur nýtt sér aðstöðu sína til ánægju fyrir Jón og Gunnu. 

 

Ætluðu að hefja leit að Dorrit